Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια καλούμαστε όλοι να απαντήσουμε σε συγκεκριμένα ερωτήματα και σε συγκεκριμένες προκλήσεις. Ήταν ή όχι βαριά η ήττα της 25ης Ιανουαρίου; Υπάρχουν ευθύνες στην ηγεσία του κόμματος για τις επιλογές που μας οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα ή όχι; Αρκεί μια φιλολογικού τύπου συζήτηση περί ευθυνών ή χρειάζονται δραστικά μέτρα και πρωτοβουλίες; Απωλέσαμε ή όχι τον μεσαίο χώρο που πάντοτε στήριζε τη μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη και γιατί; Αν αποκεφαλίσουμε τους στενούς συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού το θέμα θα λυθεί ή όχι; Αν απλά βάλουμε έναν χαλίφη στη θέση του χαλίφη θα αλλάξει κάτι; Μπορεί υπό τις παρούσες συνθήκες στο εσωτερικό του κόμματος να υπάρξει αναδιοργάνωση και επαναπροσδιορισμός των στόχων της παράταξης;
Οι απαντήσεις μπορεί να ποικίλλουν αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη όλες συντάσσονται με την εξής παραδοχή: Χρειάζεται άμεσα λύση . Γιατί; Γιατί απλά όσο σέρνεται η κατάσταση αυτή με αμφισβητήσεις , υπόγειες διαδρομές , κλειστές συναντήσεις και όλα όσα συμβαίνουν όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά αυτό αποβαίνει εις βάρος της παράταξης , εις βάρος της χώρας τη στιγμή κατά την οποία η Δημοκρατία μας έχει τώρα παρά ποτέ ανάγκη από έναν ισχυρό πυλώνα αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η Νέα Δημοκρατία χρειάζεται επαναπροσδιορισμό της ιδεολογικής , πολιτικής , οικονομικής και κοινωνικής της ταυτότητας και αυτό το χρειάζεται …χθες!
Δεν μπορώ να διαφωνήσω με όσους συστήνουν ψυχραιμία , νηφαλιότητα , θεσμικές λύσεις, καταστατική κατοχύρωση. Αντίθετα είμαι υπέρμαχος αυτής της διαδρομής εφόσον όμως τηρούνται οι όροι και οι προϋποθέσεις που διασφαλίζουν αυτή την ομαλότητα. Αλλά μην ξεχνούμε ότι ο παράγοντας χρόνος πιέζει σε εθνικό αλλά και σε κομματικό επίπεδο. Μην ξεχνούμε ότι η περίοδος την οποία διανύουμε δεν διακρίνεται για την οικονομική , κοινωνική και πολιτική ηρεμία συνθήκες οι οποίες θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν χρόνο και βαθειά περίσκεψη για τις όποιες διαδικασίες στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Είναι συνθήκες πολέμου – όπως συνηθίζω να λέω και να γράφω- και τα αντανακλαστικά μας πρέπει να είναι τα αντίστοιχα.
Με στενοχωρούν βαθύτατα τα καθημερινά δημοσιεύματα του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου όσο και οι κριτικές και οι απόψεις στα social media που ενόψει των καταστατικών διεργασιών του κόμματος ( σύγκληση Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Πολιτικής Επιτροπής κ.λ.π.) περιγράφουν μια κατάσταση βαθύτατου χάσματος και σκληρού πολέμου με φράσεις όπως : «ακονίζουν τα μαχαίρια τους», «βυθίζεται σε τέλμα η Νέα Δημοκρατία» , « σκηνικό ανατροπής» και τόσα άλλα που προφανώς και δεν τιμούν το ήθος ,το ύφος, την διαδρομή και την προσφορά αυτής της παράταξης.
Όπως όμως με στενοχωρεί βαθύτατη η εκκωφαντική σιωπή και η ακατανόητη στάση του πρώην Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά ο οποίος έπρεπε ήδη να επιλέξει τον δρόμο της αποκλιμάκωσης αυτής της δικαιολογημένης έντασης με πρωτοβουλίες που συνάδουν με τη θέση του , το κύρος των εκάστοτε αρχηγών και κυρίως την διασφάλιση της ενότητας και της προοπτικής αυτού του χώρου, δίνοντας το προβάδισμα στη νέα γενιά του κόμματος.
Η αγωνία του κόσμου που χρόνια στηρίζει τη Νέα Δημοκρατία αλλά και όλων εκείνων που ίσως για τους δικούς τους δικαιολογημένους ή μη λόγους γύρισαν την πλάτη τους στον χώρο μας , έχει ήδη δρομολογήσει την επόμενη ημέρα. Αυτό ή το αντιλαμβανόμαστε έγκαιρα και χτίζουμε πάνω σ’ αυτό, ή το αφήνουμε να μας παρασύρει σε άγνωστα νερά, με όποιους κινδύνους μπορεί να ενέχει μια τέτοια «επιλογή».
Οφείλουμε σε αυτό το σταυροδρόμι να είμαστε απόλυτα ξεκάθαροι και ειλικρινείς . Οι επιλογές είναι συγκεκριμένες και απλές, διασφαλίζουν το αύριο μιας παράταξης που την έχει ανάγκη ο τόπος : 1.Ή δρομολογείται η διαδικασία της εκλογής νέου αρχηγού από τον Αντώνη Σαμαρά με την δική του ή όχι συμμετοχή 2. Ή ο Αντώνης Σαμαράς αμφισβητείται είτε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, είτε από την Πολιτική Επιτροπή , είτε από ένα Έκτακτο Συνέδριο και πάμε στην εκλογή νέου αρχηγού από την βάση, όπως άλλωστε ορίζει το καταστατικό 3. Ή συνεχίζουμε με τον Αντώνη Σαμαρά χωρίς κανείς να δικαιούται να του βάλει από ΄δω και στο εξής εμπόδια στον δρόμο του αφού δεν τόλμησε ευθέως να τον αμφισβητήσει και να προτείνει μια άλλη λύση , έναν άλλον δρόμο. Με μια σημαντική κατά την ταπεινή μου γνώμη υποσημείωση: Την περίπτωση ο κ. Σαμαράς να υποστεί ότι υπέστη ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος μεταξύ 1965-1967 όπου στις συγκεντρώσεις της Ε.Ρ.Ε ο κόσμος δεν ζητωκραύγαζε υπέρ του Κανελλόπουλου αλλά υπέρ του Κωνσταντίνου Καραμανλή που τότε ζούσε στο Παρίσι φωνάζοντας το γνωστό σύνθημα «Έρχεται».
Όλα τα άλλα είναι για να γράφουν οι εφημερίδες και να κουτσομπολεύουν στα καφενεία ενώ η χώρα διέρχεται σοβαρότατη κρίση και το κόμμα βυθίζεται. Ας σεβαστούμε επιτέλους τις αρχές , τις αξίες και κυρίως το μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού που το εκφράζει ή μπορεί να το εκφράσει η μεγάλη φιλελεύθερη κεντροδεξιά παράταξη. Η Δημοκρατία και η τήρηση των κανόνων της άλλωστε δεν είναι μια έννοια που αφορά τους άλλους… Είναι μια επιλογή και ένας τρόπος ζωής που αφορά όλους μας.
