γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Η ανακοίνωση του προέδρου της τοπικής ΝΟΔΕ Τρικάλων έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Στην κοπή της πίτας ωστόσο ίσχυε “ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω”.
Πλείστα πρόσωπα εργάζονται για τη νίκη και θα ήταν άτοπο να ανακοινωθούνε υποψήφιοι πριν την προκήρυξη των εκλογών. Πεδίο δόξης λαμπρό. Σαφώς και αξιολογήσεις έχουν γίνει. Κατά την άποψη του γράφοντα, δύο κλειδιά και δύο κριτήρια καθορίζουν τα του νομού μας. Πρώτιστα είναι διάχυτη η δυσαρέσκεια για δήθεν υποψηφίους που άτυπα διατηρούν γραφεία “συνοικεσίων”.
Για όσους δε κυκλοφορούν με την υποθετική υποσχετική παραμάσχαλα, θυμίζοντας περιοδεύοντα θίασο, τα πράγματα είναι ακόμη σοβαρότερα. Όσο και αν παραψυχολογικά είναι δεμένοι με τους συμπολίτες τους. Εκβιασμοί δεν περνάνε. Κατόπιν η ανανέωση. Αυτή δεν αφορά ληξιαρχικές πράξεις αλλά σεμνότητα, ανατροφή εκσυγχρονιστικού πνεύματος και κύρια αποπομπή του lifestyle προτύπου των χαρτιών.
Ελιτίστες χαρτογιακάδες και ψευτοϊδεολόγους συναντάμε σε κάθε πολιτικό χώρο. Αυτή η υποτιθέμενη αριστοκρατία της καταγωγής, τον γόνων ενδόξου παρελθόντος, σε συνδυασμό με το ιδεολόγημα της αξιοκρατίας, ταυτίζει ιδιοτελώς την ατομική άνοδο με το κοινωνικό όφελος, διαμορφώνοντας επί χρήμασι το κοινωνικό πεδίο δια των ΜΜΕ, με λίστες, καταχωρήσεις και περιοδείες. Τέτοια πρόσωπα νάρκισσοι, νοικάρηδες της εξουσίας, ενσαρκώνουν την απόλυτη παρωδία της Δημοκρατίας.
Εξαιρώντας λοιπόν τον υφιστάμενο βουλευτή, δύο είναι τα βασικά κριτήρια. Το απόλυτο ακούει στη συμμόρφωση. Στην υποταγή στα κελεύσματα του προέδρου και του κόμματος. Η εμπειρία των διαφωνούντων που εξέτιαν αγγαρεία είναι τραυματική. Ρετάλια που κλωθογυρίζουν την τύχη του δεν είναι αποδεκτά. Κάθε παρέκκλιση, σημερινή ή παρελθοντική, προσπορισμός οφέλους ή δημιουργία αυλής έχει ήδη καταγραφεί.
Το δεύτερο με καθοριστικό ρόλο θα είναι η επιλογή μίας ή δύο γυναικών. Εσχάτως όμως, όχι αναίτια, έχουν πυκνώσει οι εμφανίσεις αυτών. Αγκαζέ, με φιλοσοφήματα, εντός ή εκτός μητρώου. Οπότε μένει να πληρωθούνε τρία κενά. Πιθανά δύο, διότι ακόμη και μεγαλογιατροί ζώστηκαν το καρτελάκι του μητρώου για να μπούνε στη διαλογή. Στα πλαίσια της συμμορφωτικής βέβαια. Όσο και να ενόχλησε το καπίστρι, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Άλλωστε με μεθοδικότητα και διακριτικότητα έχουν ετοιμαστεί τα παπαγαλάκια, μετά το μυστικό δείπνο, να στηρίξουν το εγχείρημα αυτό.
Υπάρχει όμως και σεμνό, αξιόλογο πρόσωπο, εξ αρχής προεδρικός, που τελευταία πολλοί τον οσμίζονται, προσελκύοντας ακόμη και μαλάκια με βεντούζες πάνω του, όπου διαλάθει σκόπιμα της προσοχής των ΜΜΕ, διεκδικώντας επάξια την ευκαιρία. Η μοιραία σύγκρουση του Ηλία απαιτεί θάρρος και παρρησία και σίγουρα δεν έχει χαμένο. “Μηδένα προ του τέλους μακάριζε” βέβαια, αλλά ο πλέον σίγουρος είναι ο κελαηδιστός και λεπτών αισθημάτων Σάκης. Ένας βράχος συμμόρφωσης δεν θα μπορούσε εύκολα να λείπει από το πάζλ. Είναι προφανές ωστόσο, για να θυμηθούμε την ευαγγελική ρήση, πως “περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι οι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ειμή ο Πατήρ”. Εικασίες λοιπόν.
