Πίσω από το βλέμμα σου βλέπω τη ψυχή σου.

Επιδερμίδα τού άυλου.

Φως με διαβάθμιση.

 

Στο βλέμμα σου όλα εκτίθενται.

Βγαίνουν μπροστά, νημάτια τής ψυχής σου.

Ένα, ένα,

σαν όλα μαζί.

 

Ερήμην σου, το βλέμμα σου θα πει.

Στην αναμέτρηση με το άλλο.

 

Έτσι μοιράζονται τα βλέμματα,

τον διάλογο, που οι φωνές αρνούνται.

Για περισσότερα ποιήματα του Μάνου Μαυρομουστακάκη στο apopseis πατήστε εδώ!