γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Η Λατινική Αμερική σε αναβρασμό. Ίσως πραγματοποιείται μία νέα «άνοιξη» στους δρόμους της Λατινικής Αμερικής. Η Αργεντινή, η Χιλή, η Βολιβία και πολλές άλλες χώρες διαδηλωτές έχουν βγει στους δρόμους και αντιτίθενται στα μέτρα που πάνε να περάσουν οι κυβερνήσεις τους.
Η Αργεντινή, η πιο πλούσια χώρα της Λατινικής Αμερικής έχει βυθιστεί στο χάος αλλά και στην χρεοκοπία. Ο Μαουρίσιο Μάκρι μπορεί να εκλέχτηκε για κάνει ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και φιλελευθεροποίησης της οικονομίας, αλλά δεν τα κατάφερε. Αναγκάστηκε να προσφύγει ξανά στο ΔΝΤ και να ζητήσει ένα δάνειο. Έχασε τις εκλογές από τους «περονιστές» που είναι και λίγο λαϊκιστές.
Η φτώχεια στην Αργεντινή είναι μεγάλη, αυτοί που ζούνε κάτω από το όριο επίσης πολύ μεγάλο ποσοστό, ο πληθωρισμός είναι στα ύψη και τίποτα δεν φαίνεται ευοίωνο.
Στην Χιλή οι άνθρωποι διαμαρτυρήθηκαν γιατί η κυβέρνηση πήγε να αυξήσει λίγο το εισιτήριο για τις συγκοινωνίες. Αυτό έκανε τους πολίτες της Χιλής στο Σαντιάγο να βγουν στον δρόμο και να διαδηλώσουν και υπήρξαν άγριες συμπλοκές. Μπορεί να υπήρξαν τραυματίες, αλλά ο Πινιέρα δεν θέλησε να στρατικοποίηση τις διαδηλώσεις.
Η Χιλή είναι η χώρα που πρώτη που δέχθηκε τον φιλελευθερισμό, η χώρα που ιδιωτικοποιήθηκαν πολλές υπηρεσίες όπως το νερό και το ρεύμα. Όπως έγραφε και ένα γκράφιτι στους δρόμους της Χιλής, «εδώ γεννήθηκε ο φιλελευθερισμός και εδώ πέθανε.»
Η Βολιβία του Μοράλες έκανε και αυτή βήματα προόδου αλλά ο Μοράλες νόμιζε ότι είναι ένας ισόβιος ηγέτης -όπως πολλοί στην Λατινική Αμερική. Η εκτίμησή του αποδείχτηκε λανθασμένη, αφού οι μαζικές κραυγές και διαδηλώσεις προς το πρόσωπό του τον ανάγκασαν να οδηγήσει την χώρα του σε εκλογές. Εκλογές που θα πρέπει να γίνουν με δημοκρατικό τρόπο, γιατί η εξουσία δεν είναι ισόβια για κανέναν.
Τι έκανε τον κόσμο να βγει και να διαμαρτυρηθεί; Είναι οι ακραίες ανισότητες στην χώρα, οι οικονομικές δυσκολίες και τα ξεχασμένα οφέλη από την παγκοσμιοποίηση. Παλιά είχαμε έναν καπιταλισμό που έφερνε ευτυχία σε όλους, τώρα είναι ο «καπιταλισμός της αδικίας» μπορεί να ισχυριστεί κάποιος. Εδώ έγκειται το πρόβλημα.
Ακόμη το πρόβλημα είναι το κενό εξουσίας που δημιουργήθηκε, αφού η Αμερική μετά από τόσες δεκαετίες που προσπαθούσε με τον τρόπο της να εκδημοκρατίσει την Λατινική Αμερική αποσύρθηκε. Ίσως και εκεί να βαρέθηκε και να προτιμάει την ξεκούραση από την εμπλοκή, όπως κάνει και στην Συρία…
Η Λατινική Αμερική χορεύει με την οργή και απογοήτευση και οι επιπτώσεις θα καθορίσουν την τύχη εκατομμυρίων ανθρώπων.
