Ανήκω σε αυτούς τους τυχερούς που έχουν ταξιδέψει και έχω ταξιδέψει πολύ. Φευγάτος από μικρός. Έχω δει ηλιοβασίλεμα στο Κιλιμάντζαρο και ξημέρωμα στις πυραμίδες. Έχω περπατήσει στο Γκραντ Κάνυον και στους διαδρόμους του Ταζ Μαχάλ και από τα βουνά της Χιλής μέχρι τους λόφους της Ουαλίας. Αλλά τίποτα, τίποτα απολύτως δεν έχει τη θέση στη καρδιά μου που έχει ο Έβρος.
Από την Αλεξανδρούπολη και το Δέλτα μέχρι τις Καστανιές και το τριεθνές λατρεύω τα χωριά, τα χρώματα, τις μυρωδιές. Η Ορεστιάδα είναι μια πόλη που αγαπώ και κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί δεν την χορταίνω. Αλλά και όταν είμαι μακριά όπως τώρα, ψάχνω πάντα την ευκαιρία και τον τρόπο για να ξαναβρεθώ εκεί.
Η ομορφιά ενός τόπου όμως, δεν είναι αποκλειστικά θέμα φύσης. Είναι και οι άνθρωποι. Ίσως εγώ να ήμουν τυχερός αλλά όλοι όσοι συνάντησα στον Έβρο ήταν και είναι άνθρωποι καλόκαρδοι, ανοιχτοί, φιλόξενοι, ζεστοί άνθρωποι. Και όλοι άνθρωποι της γης. Η γη του Έβρου μιλάει και αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να την ακούσουν. Και ίσως να είναι αυτή η φωνή της γης του Έβρου που έχει κάνει κάποιους σαν εμένα, που είμαι ξένος από εκείνα τα μέρη, να τον αγαπήσουν τόσο πολύ.
Και ξέρετε κάτι ακόμα, στην Ελλάδα έχουμε συνδέσει λέξεις με τόπους. Για παράδειγμα για τους πολλούς η λέξη λεβεντιά έχει συνδεθεί με τη Κρήτη η τη Ρούμελη. Οι Θρακιώτες είναι ακρίτες. Αλλά σας βεβαιώνω ότι είναι λεβέντες ακρίτες και μόνο όταν τους ζήσεις θα το καταλάβεις.
Δεν φοράνε βράκα και ψηλογόνατες μπότες και δεν προχωράνε στητοί. Τις περισσότερες φορές είναι σκυφτοί, κουρασμένοι μετά από ώρες στα χωράφια και τα ζώα. Αλλά άμα τους προσέξεις θα δεις ότι είναι σαν τις βελανιδιές στο Διδυμότειχο. Βαριοί, με ρίζες καλά χωμένες στο χώμα, που δύσκολα τις ξεριζώνεις. Εκεί είναι η λεβεντιά τους.
Αλλά είναι και μόνοι τους. Υπάρχει μια Θεσσαλονικιώτικη έκφραση που με ενοχλούσε πάντα και ποτέ δεν κατάλαβα. «Η κυβέρνηση των Αθηνών». Και εύχομαι κάποτε οι Θεσσαλονικείς να καταλάβουν ότι αυτή η έκφραση αντί για δείχνει προτίμηση των κυβερνώντων προς την Αθήνα, δείχνει μιζέρια. Οι Θρακιώτες από την άλλη έχουν κάθε δικαίωμα να λένε αυτή την έκφραση και μάλιστα από το πρωί μέχρι το βράδυ συμπληρώνοντας, οι πολιτικοί των Αθηνών, τα μέσα των Αθηνών, η τηλεόραση των Αθηνών και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Γιατί απλά είναι ξεχασμένοι εκεί πάνω.
Ναι, κατά περιόδους έπεσαν λεφτά, κυρίως χάρις στην ευρωπαϊκή κοινότητα, και πραγματικά έγιναν έργα. Όσοι θυμούνται από τη δεκαετία του 70 το δρόμο που σύνδεε την Αλεξανδρούπολη με την Ορεστιάδα θα ξέρουν ότι αυτός ο υπερμοντέρνος δρόμος που φτιάχτηκε πριν από δυο δεκαετίες έσωσε κόσμο, και πραγματικά συνδέει τη Βόρεια Θράκη με την υπόλοιπη Ελλάδα. Και έγιναν κι αλλά. Ήταν αρκετά; Όχι. Χρειάζονται πολλά έργα για να πεις ότι έγιναν μερικά. Και επενδύσεις. Πολλές επενδύσεις. Εδώ μιλάμε για μια κοιλάδα πλούσια που δεν επενδύει κανείς και τα περιμένουν όλα από τους ακρίτες.
Τόπος εξορίας για δημόσιους υπαλλήλους και γκαζολία για τους φαντάρους. Αυτό είναι η Θράκη, αυτός είναι ο Έβρος. Η γκαζολία που χρειάζεσαι διαβατήριο για να πας.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια ξέρετε πότε θυμούνται όλοι την Θράκη; Όταν ψάχνουν ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι των κόμματων εκεί, κι αν θα είναι υποχείρια του τούρκικου προξενείου. Μην σας ξεγελάει το γεγονός ότι για τόση ώρα μίλησα μόνο για τον νομό Έβρου. Αυτόν ξέρω εγώ, αλλά τα ίδια συμβαίνουν και στη Ξάνθη και στη Ροδόπη. Γκαζολία όλη η Θράκη.
Και γιατί ο ρόλος του Τούρκικου προξενείου; Γιατί κάποτε υπήρξε μια μετακίνηση πληθυσμών αλλά αυτό το κάποτε είναι χαμένο στις δεκαετίες και στην ιστορία. Στη συνείδηση του κόσμου της Θράκης υπάρχει ένα κομμάτι του πληθυσμού που είναι μουσουλμάνοι και σε ορισμένες λειτουργιές τους μέσα στη κοινωνία που ζουν και συμμετέχουν ακλουθούν το κοράνι. Είναι Έλληνες μουσουλμάνοι.
Για τους σκληροπυρηνικούς εθνικιστές Τούρκους όμως είναι κάτι άλλο, είναι ο δούρειος ίππος για να εξυπηρετήσουν επεκτατικά σχεδία και ονειρώξεις οθωμανικής αυτοκρατορίας. Στη Θράκη και μέσω του Τουρκικού προξενείου, λειτούργει ανεξέλεγκτα η ΜΙΤ (η τουρκική ΚΥΠ αλλά στο πιο ΕΑΤ/ΕΣΑ), έχει επενδυθεί πακτωλός χρημάτων για την εξαγορά συνειδήσεων και έχοντας δημιουργήσει μια παρακρατική ομάδα, δημιουργούν μόνιμα προβλήματα σε μια κοινότητα που το μόνο που θέλει είναι να την αφήσουν να ζήσει ήρεμα και δεν αμφισβήτησε ποτέ της ότι είναι Έλληνες.
Τα τελευταία τρία χρόνια μάλιστα, με όλα τα δολοφονικά και απάνθρωπα ψαλιδίσματα συντάξεων και μισθών, με τις απολύσεις και την ανεργία, οι «επενδύσεις» της ΜΙΤ στη Θράκη έχουν αυξηθεί θεαματικά. Και τώρα μεταξύ μας, ποιος ακόμα και στην Αθήνα στη κατάσταση που βρίσκονται οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες θα έλεγε όχι σε μια βοήθεια που μπορεί και να ερχόταν από την ΜΙΤ. Εδώ είδαμε αδιανόητες εικόνες, να σπρώχνονται με την ταυτότητα στα δόντια – για αν αποδείξουν ότι είναι γνήσιοι έλληνες μήπως και το μελαχρινό τους δέρματος γίνει αιτία παρεξήγησης – για να πάρουν πέντε πατάτες από τη Χρυσή Αυγή.
Στη Θράκη με την άμεση επέμβαση του χειροτέρου προσώπου της Τουρκιάς, – του εθνικιστικού, φασιστικού και επεκτατικού – χρόνια τώρα παίζονται ασύλληπτα παιχνίδια με όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις απούσες. Εντεταλμένοι από το βαθύ τουρκικό κράτος, μουφτήδες και δάσκαλοι που αδιαφορούν για την ελληνική νομοθεσία, έχουν δημιουργήσει ένα κράτος εν κράτη, παρανομώντας και παραβιάζοντας ακόμα και το σύνταγμα. Αυτό πρέπει να σταματήσει προχθές. Όχι απλά για λογούς εθνικούς συμφέροντος αλλά για να υπερασπιστεί το ελληνικό κράτος, έλληνες πολίτες που το θρήσκευμα τους έχει γίνει λόγος εκμετάλλευσης.
Η κατάσταση των Ρομά στη περιοχή είναι ακόμα χειρότερη μιας και δεν είναι μόνο Ρομά αλλά είναι και μουσουλμάνοι οι περισσότεροι, γιατί αυτοί πια είναι και πολίτες πέμπτης κατηγορίας. Και αυτούς τους έχει αγκαλιάσει το προξενείο. Και να σκεφτεί κανείς ότι στη Τουρκία οι Ρομά βασανίζονται και φυλακίζονται. Κι ας είναι μουσουλμάνοι. Αυτό από μόνο του είναι απόδειξη του ρόλου που παίζει αυτή η φιδοφωλιά.
Δεν έχω κανένα σκοπό να ασχοληθώ με το πώς και το γιατί έγινε και τι δεν έγινε με την υποψηφιότητα της Σαμπιχά Σουλεϊμάν. Η γυναίκα απόδειξε με τα όσα έγιναν, τη προχειρότητα με την όποιοι αντιμετωπίζει η ελληνική πολιτική ζωή και το ελληνικό κράτος τις πραγματικότητες της Θράκης. Και αυτό δεν είναι θέμα Σύριζα, αλλά όλων των κόμματων ανεξαιρέτως. Και όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως, τα τελευταία τριάντα χρόνια έχουν κάνει «λάθη» είδους Σαμπιχά Σουλεϊμάν.
Η Θράκη χρειάζεται βοήθεια και χρειάζεται να ασχοληθούν μαζί τους και όχι μόνο την παραμονή των εκλογών. Χρειάζεται μια εθνική στρατηγική χωρίς διπλωματίες. Και όταν λέω διπλωματίες, το Τούρκικο προξενιό της Θράκης δεν έχει κανένα λόγο ανάμιξης. Δεν υπάρχει καμία τουρκική μειονότητα στη Θράκη, υπάρχει μια θρησκευτική μειονότητα που είναι και θέμα του ελληνικού κράτους. Και κανένας δεν ανακήρυξε τη Τουρκία τους προστάτες των μουσουλμάνων διεθνώς.
Καταλαβαίνω ότι το Τουρκικό προξενείο στη Θράκη δεν μπορεί να κλείσει και δεν χρειάζονται όλες αυτές οι άναρθρες κραυγές που ξαφνικά το ανακάλυψαν και ζητιάνε και άμεσα μέτρα. Υπάρχουν συνθήκες και θεωρητικά τα αντίστοιχο ελληνικό προξενείο της Σμύρνης, που το χρειαζόμαστε για τους όσους άμοιρους έλληνες έχουν μείνει στην από κει πλευρά του Αιγαίου. Ας τους περιορίσουν όμως στο ρόλο που τους δίνει πολύ λεπτομερώς η συνθήκη της Λωζάννης, που και εμφατικά δηλώνει την υπακοή τους στους ελληνικού νομούς.
Κι αν δεν μπορούν να εξασφαλίσουν μια εθνική στρατηγική, αυτό που σίγουρα μπορούν να κάνουν τα ελληνικά κόμματα, είναι να ασχοληθούν. Να μάθουν, να πληροφορηθούν, όχι στα αρπαχτά, αλλά με λεπτομέρειες, γιατί επαναλαμβάνω το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο και το δημιουργεί μια πολύ συγκεκριμένη και μικρή ομάδα μέσα στη μουσουλμανική κοινότητα της Θράκης, εκβιάζοντας και εξαγοράζοντας ανθρώπους με μέσο τη θρησκεία.
Το πιο σημαντικό από όλα, πρέπει να χαμηλώσουν οι τόνοι γιατί αυτά που λέγονται από όλες τις πλευρές είναι απαράδεκτα, και οι μόνοι που ωφελούνται είναι οι υπάλληλοι της ΜΙΤ και του προξενείου στη Θράκη. Ας χαμηλώσουν λοιπόν οι τόνοι και οι δηλώσεις για το ποιος είναι ο πιο προδότης και ποιος κάνει ότι θέλει το προξενιό και να περάσουν στις πράξεις σιωπηλά άλλα με ουσία.
Τώρα για να χαλαρώσουμε λιγάκι θα σας βάλω ένα τεστ. Ξέρετε πότε η φιδοφωλιά της ΜΙΤ στην Ελλάδα πραγματικά ξεσκίστηκε; Όλοι έτοιμοι είσαστε να πείτε για τον Γιωργάκη. Κάνετε λάθος. Ξεκίνησε στη τελευταία περίοδο Ανδρέα και αυτοκράτειρας Μιμής. Αλλά εκεί που πραγματικά ξεσάλωσε ήταν η περίοδος υπουργίας εξωτερικών κάποιου που το όνομα του αρχίζει από «Α» και τελειώνει σε «ντωνάκης». Μαντέψατε; Ε τότε γράψτε εκατό φορές «η Μακεδονία είναι ελληνική».
Στην Αγγλία μετά το πέρας 50 ετών βγαίνουν όλα τα έγραφα του υπουργείου εξωτερικών στη δημοσιότητα. Θα θελα να ξέρω ποτέ θα γίνει κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα χωρίς να χαρακτηριστούν όλα …απόρρητα η εθνική ασφάλεια, για να καλύψουν τον κώλο τους κάποιοι υπουργοί και πρωθυπουργοί.
Αλλά μιας και είμαστε στα ποτάμια ας αφήσουμε για λίγο τον Έβρο κι ας περάσουμε σε ένα άλλο ποτάμι. Ένα ποτάμι γλάστρα. Ένα ποτάμι εικονική πραγματικότητα.
Την εβδομάδα που μας πέρασε ο μακιαβελικός Σταύρος Θεοδωράκης έκανε δυο πράγματα δείγματα του τι εκπροσωπεί. Πρώτα δέχτηκε ότι η πρωθυπουργία είναι μέσα στις σκέψεις του και στη συνεχεία ακύρωσε συνέντευξη στον Χατζηνικολάου και στην εκπομπή «ενικός», γιατί δεν του άρεσε η συμμετοχή δημοσιογράφων και ήθελε παράλληλα να διαλέξει το κοινό που θα έκανε τις ερωτήσεις.
Η πληροφορία ότι θα έδινε τις ερωτήσεις που θα του έκαναν τυπωμένες σε τρισδιάστατο εκτυπωτή διαψεύδονται γιατί δεν έβρισκε τον κατάλληλο εκτυπωτή.
Πρώτο, φυσικό και θεμιτό είναι για τον οπουδήποτε μπλέκει με την πολιτική να είναι και φιλόδοξος. Το να δηλώνεις όμως ότι βλέπεις τον εαυτό σου πρωθυπουργό εβδομάδες μετά τη επίσημη προσχώρηση σου στη πολιτική και πριν δοκιμαστείς από τους ψηφοφόρους, δείχνει άνθρωπο αλαζόνα. Αλλά παράλληλα δείχνει και καιροσκόπο που θέλει να εκμεταλλευτεί την ανακατωσούρα και να πλασαριστεί σαν λύση ισορροπίας και συμβιβασμού ανάμεσα στα άλλα κόμματα. Παράλληλα δείχνει πόσο παράσιτο είναι αυτός ο Σταύρος Θεοδωράκης
Δεύτερο, η άρνηση συμμετοχής του σε μια εκπομπή γιατί δεν του άρεσε να του κάνουν ερωτήσεις και πολύ περισσότερο ότι ήθελε να έχει άποψη για το ποιος συμμετέχει, δείχνει πόσο αντιδημοκρατικός είναι. Να το πούμε λίγο πιο απλά. Ο άνθρωπος μετά από τόσα χρόνια στο γυαλί και αφού τραγούδησε το τραγούδι «λατρέψτε με» ξανά και ξανά, στο τέλος του την έδωσε κανονικά. Κατ΄ εμένα η περίπτωση Σταύρου Θεοδωράκη έχει πολλές ομοιότητες με αυτή της Έφης Θώδη.
Το κακό με την ιστορία είναι ότι κάποιοι άνθρωποι δεν είχαν δει την Θώδη πίσω από τον Θεοδωράκη, και τον άφησαν (και τον αφήνουν) να διασύρει την αξιοπρέπεια τους μέσα στην ανάγκη τους για αλλαγή, ανεξάρτητα προσωπικών πιστεύω. Και τώρα μένουν βουβοί προσπαθώντας να σώσουν τα άσωστα με τον Θώδη/Θεοδωράκη να ευτελίζει όσα έφτιαξαν τόσα χρόνια.
Ένα μακιαβελικό συνονθύλευμα ψευτο-αριστερών συνθημάτων με ολίγο Ανδρέα του mea culpa, χρησιμοποιώντας κολπάκια κλεμμένα από αμερικανιές reality show – το σακίδιο και τα χέρια απλωμένα για να αγκαλιάσει τους πιστούς – και μιλώντας αόριστα για ένα μέλλον θολό κατηγορώντας αόριστα κάποιους για το άθλιο παρόν. Κάποιος κάπου κάποτε.
Θα μου πείτε ότι τον παρομοιάζω με τα άλλα παράσιτα της ελληνικής πολιτικής ζωής, τους ΧΑυγήτες. Όχι αυτά τα φασισταριά έχουν χωρίσει το κόσμο στα δυο, στους δικούς τους και τους εχθρούς που πρέπει να πεθάνουν. Ο μακιαβελισμός της Χρυσής Αυγής είναι βαμμένος με αίμα ενώ ο μακιαβελισμός του Σταύρου Θεοδωράκη χορεύει σε ρυθμούς Έφης Θώδη. Και οι δυο έχουν ένα μόνο κοινό. Τους ανήκει από ένα κελί. Στους μεν στον Κορυδαλλό στον δε στο Δαφνί.
**************************************************************
Αντωνάκη, τώρα που ξεκίνησες να πακετάρεις μη ξεχάσεις τις φωτογραφίες με τον Μπους. Το ίνδαλμα σου.
**************************************************************
Αυτό ο Κεδίκογλου σκέφτεται πριν μιλήσει η του ξεφεύγουν έτσι αμάσητα;
**************************************************************
Εσύ με το τσεκούρι, ετοιμάζεσαι ε; Το πουλάκι μου, φοίνικας την έχει δει! Θα αναστηθεί από τη Σαμαρική φωτιά δημοκράτης!!!
**************************************************************
Επιτυχίες της Έφης Θώδη: «δημοσιογράφε αχάριστε», «έλα να με βρεις στο ποταμάκι», «μπήκαν τα γίδια στο μαντρί κι αλεπού στο ποτάμι», «εγώ έχω αδέρφια τα ποτάμια» και άλλα έντεχνα.
**************************************************************
Για άλλη μια φορά με συνοδεύει ο Θάνος Ραφτόπουλος με ένα σκίτσο ποταμίσιο.
**************************************************************
Στη φωτογραφία όχι δεν είναι Φιλανδία ούτε το όνειρο της Θώδη/Θεοδωράκης, είναι ένα αληθινό ποτάμι, ο πανέμορφος Έβρος.
