Στη δικαστική αίθουσα, το νομικό προηγούμενο έχει να κάνει με την απόδοση, την ερμηνεία ή ακόμα και την παράφραση (για λόγους …ευνόητους) του νόμου από τον δικαστή ή τους λειτουργούς του δικαστηρίου αλλά πάντα στα όρια του γραπτού νόμου και κώδικα. Μερικές φορές αποφάσεις στηριγμένες σε νομικά προηγούμενα έχουν αποδειχτεί φωτογραφικές (πάλι για ευνόητους λόγους) ή λάθος δημιουργώντας τα περίφημα «παραθυράκια».
Όλα αυτά όμως έχουν στηριχτεί στην απόδοση/μετάφραση/παράφραση του γράμματος του νόμου, έτσι με ένα άλλο …γράμμα του νόμου από τον νομοθέτη, μπορεί να διορθωθεί το λάθος και μάλιστα να διορθωθεί τελεσίδικα κλείνοντας οριστικά το παράθυρο που το προηγούμενο είχε ανοίξει. Αυτά για να καταλάβουμε την καθαρά νομικίστικη πλευρά του «προηγουμένου» και αυτά που όχι μόνο το ορίζουν άλλα και το περιορίζουν.
Στην ζωή και στην κοινωνία όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς τα ίδια, κι αυτό κυρίως γιατί δεν υπάρχει το «γράμμα του νόμου» που να ορίζει, να καθορίζει, να περιορίζει ή να αναιρεί. Στην κοινωνία το «προηγούμενο» δημιουργεί καθεστώς που μπορεί σταδιακά να γίνει αποδεκτό και θεμιτό σαν τη συνήθεια που με τον καιρό γίνεται δεύτερη φύση.
Το φακελάκι και ειδικά το φακελάκι στο χώρο της υγείας που απαιτούν μερικοί για να κάνουν αυτό που είναι υποχρεωμένοι να κάνουν ακόμα κι από τον νόμο, δεν ξεκίνησε σαν κάτι εγκληματικά διεφθαρμένο αλλά – κι εδώ είναι η ειρωνεία – είχε σαν αρχή την ευγνωμοσύνη του ασθενούς προς το γιατρό που τον θεράπευσε. Ήταν μια υλική ένδειξη ευχαριστίας. Μετά όμως κάποιος δημιούργησε ένα καινούργιο προηγούμενο δίνοντας προκαταβολικά φακελάκι στον γιατρό πιστεύοντας ότι έτσι ο γιατρός θα έδινε ιδιαίτερη προσοχή αρά σίγουρα θα θεράπευε τον ασθενή. Και μετά ήρθε το επόμενο προηγούμενο που ο γιατρός για να κάνει καλά τον ασθενή ζήτησε φακελάκι. Και μετά ακολούθησε το φακελάκι για τη νοσοκόμα που «φροντίζει» τον ασθενή, για να κάνει τη …δουλειά της, το φακελάκι στον αναισθησιολόγο και τελειωμό δεν έχει αυτή η ιστορία με τα φακελάκια να γίνονται τραινάκι από …προηγούμενα.
Παρενθετικά, σε παλαιότερο άρθρο μου με θέμα το φακελάκι είχα γράψει για τον έλληνα στη Φινλανδία που θέλοντας να «ευχαριστήσει» τον μαιευτήρα για τον …γιο, σε δημόσιο νοσοκομείο, του έφερε ένα μπουκάλι ουίσκι. Όπως ήταν φυσικό – για τα Φνιλανδικά δεδομένα – ο γιατρός αρνήθηκε το δώρο έντονα και μάλιστα έκανε όσο μπορούσε πιο ελαφρά παρατήρηση στον νέο γονιό προσπαθώντας να του δείξει ότι αυτά δεν συμβαίνουν εδώ και αυτός απλά έκανε την δουλεία του και γι αυτό πληρώνεται από το νοσοκομείο. Όταν έφυγε ο γιατρός ο ελληναράς ψιθύρισε: «τον μαλάκα!» Σκεφτείτε το λιγάκι και θα καταλάβετε γιατί πολλές φορές αναφέρομαι στο φακελάκι σαν κοινωνικό φαινόμενο στην Ελλάδα και όχι μόνο σαν κάτι παράνομο. Αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα.
Εκφράσεις όπως το «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» δεν δημιουργήθηκαν ως δια μαγείας. Δεν ξύπνησε κάποιος ένα πρωί κι μεταξύ καφέ, τσιγάρου και παξιμαδιού αποφάσισε ότι όλοι οι δημοσιογράφοι είναι αλήτες και ρουφιάνοι. Το συγκεκριμένο σύνθημα πρωτακούστηκε στις αρχές του ’80 και συμπτωματικά την εποχή που η δημοσιογραφία στην Ελλάδα …Αυριανοποιήθηκε. Το σύνθημα έφερε στην επιφάνεια ένα καινούργιο φαινόμενο τότε – που δυστυχώς αποτέλεσε προηγούμενο στην δημοσιογραφία και καθεστώς σήμερα – τον Αυριανισμό, όπου δημοσιογράφοι λασπολογούσαν, λοιδορούσαν, ψευδολογούσαν και εκβιάζανε, εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα και πρόσωπα επ’ αμοιβής για τον κόπο και το ρουφιανιλίκι τους.
Δεν τα παίρνουν όλοι οι πολιτικοί και όλοι οι πολιτικοί δεν έγιναν πλούσιοι κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Εγώ τουλάχιστον ξέρω προσωπικά μερικούς που βγήκαν φτωχότεροι και χρεωμένοι από το βουλευτιλίκι, αλλά …αλλά για τον κόσμο όλοι οι πολιτικοί τα παίρνουν και αυτό γιατί το συγκεκριμένο «επάγγελμα» είναι πλούσιο σε προηγούμενα. Επίσης πλούσιο σε προηγούμενα είναι το …’γεγονός’ ότι οι πολιτικοί επειδή όλοι είναι βρώμικοι, φροντίζουν να κουκουλώνουν ο ένας τις βρωμιές του άλλου ψηφίζοντας και τους ανάλογους νόμους που τους βολεύουν. Αυτό είναι γενικολογία και μάλλον ψευδές αλλά …ποιος με πιστεύει που το λέω όταν δυστυχώς υπάρχουν …προηγούμενα;
Παράλληλα αυτά είναι λόγια που δεν έχουν περιοριστεί σε καφενεία και διαδηλώσεις ή σε τοίχους, τα περισσότερα έχουν λεχτεί στη Βουλή από βουλευτικά, υπουργικά και πρωθυπουργικά στόματα δημιουργώντας ακόμα ένα προηγούμενο, ότι η αναφορά τους δεν είναι πια ταμπού και αυτό κάνει τις λέξεις ακόμα πιο ισχυρές. Η ελληνική πολιτική ζωή μας έχει χαρίσει πολλά προηγούμενα. Από την συνθήκη της Βάρκιζας μέχρι τον αποστάτη κι από τον γεφυροποιό μέχρι το Γουδί υπάρχουν δεκάδες πολιτικά πρόσωπα, πράξεις και καταστάσεις που έχουν ορίσει το προηγούμενο που βάφτισε και λειτούργησε σαν πιλότος στη συνεχεία για παρόμοιες πράξεις. Η αποστασία του Μητσοτάκη έγινε προηγούμενο για την μετέπειτα αποστασία του Σαμαρά και στην σημερινή Ελλάδα ο Άκης γίνεται το νέο προηγούμενο αναφορά για όσους θα τα πάρουν μελλοντικά, ο δε Βενιζέλος έκανε πολλαπλές αναφορές στο «βρώμικο ‘90», αναφορά στο προηγούμενο των διώξεων κατά ενός πρωθυπουργού και πολιτικού αντιπάλου.
Έτσι λοιπόν η απαξίωση των πολιτικών έχει τα προηγούμενά της στους ιδίους του πολιτικούς, όπως ακριβώς και η απαξίωση των δημοσιογράφων ή των μπάτσων. Εδώ το προηγούμενο ενός Σαρτζετάκη απαξίωσε την Προεδρία της Δημοκρατίας και σήμερα απαξιώνουν τον …Πάκη, ακόμα και από τα έδρανα της Βουλής χθεσινοί του σύντροφοι και συνεργάτες.
Όταν έρθει η ώρα, η ιστορία θα γράψει για τον Αντωνάκη Σαμαρά με τα μελανότερα των χρωμάτων. Η ιστορία του ΑντωνΆκη είναι γεμάτη από την θεσμοποίηση προηγουμένων. Ένας καιροσκόπος που στο όνομα των προσωπικών του φιλοδοξιών και συμφερόντων θυσίασε ανθρώπους, κόμμα, κράτος και έθνος. Από τα φασιστικά «τάγματα εφόδου» μέσα στην ΟΝΝΕΔ και υπό την προστασία του Αβέρωφ στην τακτοποίηση όλων των Καλαματιανών σε …μουσεία όλης της Ελλάδας κι από τους φασιστικούς χαιρετισμούς και τα τσάμικα στον Παπαδόπουλο μέχρι τους φασιστικούς εναγκαλισμούς με τα πνευματικά τέκνα του Παπαδοπούλου, τον Γεωργιάδη, τον Πλεύρη και τον Βορίδη, όλοι θέλαμε να πιστέψουμε ότι το ’15 θα τελειώναμε με αυτό το κάθαρμα και θα χανόταν στο απόπατο κάποιου χρονοντούλαπου.
Το τελευταίο προηγούμενο του Σαμαρά δεν ήταν η χουντοποίηση της ΝΔ και ο παραλίγο ναζιστοέρωτάς της μέσω …στενού συνεργάτη, αλλά όλο το διχαστικό και εμφυλιοπολεμικό πνεύμα που έφερε μπροστά στην επερχόμενη ήττα από τον Σύριζα και ελλείψη επιχειρημάτων μπροστά σε έναν φουσκωμένο υποσχέσεις αλλαγής Τσίπρα.
Αποτέλεσμα αυτού του προηγουμένου ήταν η Χρυσή Αυγή. Η νεκρανάσταση των ναζιστικών ζόμπι στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα των λόγων και των πράξεων του Σαμαρά. Ο Αντωνάκης όχι μόνο τους έβγαλε από τα λαγούμια που κρυβόντουσταν τόσες δεκαετίες αλλά τους έδωσε άλλοθι και αφορμές για τις πράξεις τους που κατάληξαν σε δολοφονίες. Ο Σαμαράς έστησε την σκηνή κι έδωσε λόγο στην Χρυσή Αυγή και στους ανθρώπους του υποκόσμου που την στελεχώνουν. Κι εγώ τουλάχιστον ήθελα να πιστεύω ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του έγκλημα.
Δυστυχώς και χάρις σε μια φαρμακοβιομηχανία και το αμερικανικό FBI, ο Σαμαράς επανέρχεται με νέο προηγούμενο για να αποδείξει ότι τον Σαμαρά όσο κι αν τον ξεπλένεις το σαπούνι σου χαλάς. Με τα όσα συνωμοσιολογικά λέει ο Αντωνάκης – που τώρα πια ξεπερνάει με διαφορά μύτης ακόμα και τον ψεκασμένο – απαξίωσε την δικαιοσύνη σε σημείο ανεπανόρθωτο.
Χειρότερος από τον Τσοχατζόπουλο, ο Σαμαράς, για να σώσει το τομάρι του έχει σκοπό να θυσιάσει τα πάντα, κι όταν λέμε τα πάντα εννοούμε ότι χαρακτηρίζει την αξιοπρέπεια των άλλων και της χώρας. Ο Σαμαράς μόλις εκτέλεσε τον θεσμό της δικαιοσύνης στην Ελλάδα. Έκανε καινούργιο …προηγούμενο.
Τι θα γίνει αν αύριο ο Μιχαλολιάκος κάνει μήνυση στον Σαμαρά, στον Τσίπρα, σε όλους του υπουργούς δικαιοσύνης τα τελευταία οκτώ χρόνια και όλους του δικαστές με την κατηγορία ότι έχουν συνωμοτήσει για να τον μπλέξουν σε ένα έγκλημα που είχε να κάνει με την αντιπαράθεση δυο …ποδοσφαιρό-χούλιγκαν; Αν θυμάστε στην αρχή της ιστορίας με την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η στάση όλων των Χρυσαυγητών ήταν ότι …τσακωθήκαν (ο Φύσσας) με τον Ρουπακιά για το Παναθηναϊκός Ολυμπιακός και επέμεναν ότι ο Σαμαράς με το πολιτικό κατεστημένο, έστησαν την δίκη γιατί τους …φοβούνται. Ο Σαμαράς λοιπόν με το προηγούμενο του μόλις …ανανέωσε και ενίσχυσε το επιχείρημα τους. Μάλιστα του έδωσε και νομική βάση γιατί έφτιαξε και νομικό προηγούμενο μέσω των μηνύσεων διακηρύξεων του που φυσικά (γιατί να κρυβόμαστε άλλωστε, Αντωνάκη) έχουν κοινή φρασεολογία και ορολογία με την Χρυσή Αυγή.
Η ειρωνεία ξέρετε ποια είναι; Με αυτό του το προηγούμενο και τον ουσιαστικά διασυρμό της δικαιοσύνης, ο Σαμαράς απαξιώνει αυτήν ακριβώς την …αστική δημοκρατία που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται.
Για το τέλος θα ήθελα να πω κάτι προς τους λεβέντες του Σύριζα και της κυβέρνησης που … «θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει». Όσοι είναι ανακατεμένοι με το σκάνδαλο και τα πήραν, στη φυλακή παρέα με τον Άκη και να δω τον Λοβέρδο και τον Άδωνη στα ριγέ σαν τους αδελφούς Ντάλτον. Αυτό είναι ακόμα και θεμιτό, ΑΛΛΑ το να χαίρεσαι γιατί αυτοί που αυτή τη στιγμή διασύρονται και αν κριθούν από την δικαιοσύνη ένοχοι θα πάνε φυλακή είναι πολιτικοί αντίπαλοι, αυτό είναι προηγούμενο βλακείας και ανήθικο και συνήθως η ίδια η ζωή φέρνει και την τιμωρία συν κάτι που οι του Σύριζα θα έπρεπε να γνωρίζουν καλά, η βλακεία έλκει την βλακεία και η μαλακία την συσπείρωση.
ΥΓ1. Κύριοι του Σύριζα μην χαίρεστε με τις σαμαριές του Αντωνάκη, όταν απαξιώνονται τα πάντα είναι σαν τα σκατά και τον ανεμιστήρα, όταν έρθει η ώρα τα σκάγια θα σας πάρουν όλους.
ΥΓ2. Και τώρα ρε Αλέξη θέλεις να μας πεις ότι εκεί στο Σύριζα όλοι αθώες Περιστέρες; Καθόλου μέλι; Και οι επιδοτήσεις; Αυτές δεν λέγονται μέλι;
ΥΓ3. Και ας θυμηθούμε και λίγο τον Καραμανλή και τους νταβατζήδες που ήθελε να παλέψει. Ελληνική παροιμία: «Όπου υπάρχουν νταβατζήδες, υπάρχουν και πουτάνες». Μήπως γι αυτό την έπαθε ο Καραμανλής; Γιατί οι πουτάνες ήταν πιο κοντά του από ότι πίστευε;
ΥΓ4. Στο χωριό μου λένε ότι όταν ακούς πολλά αντριλίκια και νταηλίκια μάλλον κάτι κρύβει ο φερετζές της …αχλαδιάς!
ΥΓ5. Γιατί γελάει υστερικά η Ντορίτσα;
****************************
Χρόνια το λέω, από τότε που ο Σαμαράς ήταν στην ΟΝΝΕΔ και μετά την εξαφάνιση του Χόφα και την δολοφονία του Τζον Κένεντι, τον FBI τον είχε στοχοποιεί. Το έλεγε κι ο Έντγκαρ Χούβερ: «να πιάσω τον Σαμαρά με φάρμακα της Novartis κι ας πεθάνω».
****************************
Η Novartis έχει κρέμες για την ακμή και τα σπυράκια; Αν ρωτήσω την Πειραιώς θα ξέρει κανένας;
****************************
Για άλλη μια Παρασκευή παρέα μου ο Θάνος Ραφτόπουλος με σκίτσο του.
****************************
Στη φωτογραφία …το υπόθετο Novartis
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα!
