Γιατί σίγουρα εθνικό έγκλημα είναι όταν έχεις σχέδιο εξόδου από την Ευρωζώνη.
Σίγουρα εθνικό έγκλημα είναι όταν διαπραγματεύεσαι την αλλαγή γεωστρατηγικών και πολιτικών συμμαχιών της χώρας σου, επαιτώντας από τη μια λίγα ρούβλια και από την άλλη συζητάς να δώσεις αντάλλαγμα στρατιωτικές βάσεις, θέτοντας ουσιαστικά σε κίνδυνο και την παραμονή της χώρας σου στο ΝΑΤΟ, σε μια περίοδο που ο περίγυρός σου έχει πάρει «φωτιά».
Σίγουρα εθνικό έγκλημα είναι να πηγαίνεις σε έναν ηγέτη μιας χώρας που παρά τον εθνικό πλούτο που έχει, την έχει καταστήσει οικονομικό παρία στη διεθνή κοινότητα, με το λαό να υποφέρει ακόμα και για τα βασικά είδη διατροφής και υγιεινής. Και συ να επιζητείς να του μοιάσεις, επειδή νομίζεις ότι ιδεολογικά είσαι κοντά του, αν και αυτό είναι πολύ ρομαντική εξήγηση για ένα πρόσωπο σαν τον Τσίπρα που έχει αποδειχθεί ο καλύτερος μαθητής ενός άκρατου νεοφιλελευθερισμού και μιας χωρίς τέλος θατσερικής πολιτικής!
Σίγουρα εθνικό έγκλημα είναι να δίνεις εντολή σε ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα άτομα της διεθνούς οικονομικής σκηνής και λάτρη του κάθε λογής ρίσκου, αλλά και με ιδεολογικές και οικονομικές εμμονές, να σου φτιάξει με το επίσης αμφιλεγόμενο επιτελείο του, σχέδιο εξόδου από το ευρώ. Σχέδιο που ισοδυναμούσε με έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που για την είσοδό μας σε αυτήν είχαμε ως λαός αγωνιστεί και ματώσει. Και μάλιστα ως αμοιβή του σχεδίου εξόδου από το ευρώ, να δίνεις στον άνθρωπο που το συνέταξε το υπουργείο Οικονομικών, ώστε να μπορέσει να το υλοποιήσει.
Σίγουρα εθνικό έγκλημα είναι, όχι μόνο για τον Τσίπρα και τον εταίρο του Καμμένο που υποτίθεται θα κρατούσε το τραίνο στις ράγες, το ότι το σχέδιο εξόδου από το ευρώ παρουσιάσθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο και κανένας δεν αντέδρασε. Αντίθετα χειροκροτούσαν!!!
Σίγουρα είναι εθνικό έγκλημα να φορτώνεις ένα εξουθενωμένο οικονομικά και ψυχικά λαό με επιπλέον φόρους 12,5 δις και πειραματισμούς που στοιχίζουν στην οικονομία σου πάνω από 100 δις καλυπτόμενος πίσω από τη δικαιολογία, «είχα αυταπάτες και απειρία». Τελικά, όντως, είναι ακριβά τα δίδακτρα που πληρώνει ο λαός για να μάθει ο Αλέξης να παίζει τον πρωθυπουργό. Το κακό όμως είναι ότι δεν μαθαίνει…
Σίγουρα εθνικό έγκλημα είναι η επίθεση σε θεσμούς, όπως η Δικαιοσύνη, που αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες λειτουργίας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Άλλωστε η υπονόμευσή της είναι το πρώτο βήμα κάθε επίδοξου δικτάτορα.
Σίγουρα εθνικό έγκλημα είναι η ανοχή σε κάθε είδους παρανομία ομάδων αντιεξουσιαστών, που έχουν στήσει το δικό τους κράτος σε μια από τις πιο κεντρικές περιοχές των Αθηνών, στα Εξάρχεια. Και οι οποίοι όποτε επιθυμούν κάνουν και μια εισβολή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, στην Τράπεζα της Ελλάδος, ακόμα και στο Κοινοβούλιο, για να αποδείξουν ότι τελικά το κράτος είναι αυτοί και όχι η εκλεγμένη κυβέρνηση, που υφίσταται μόνο και μόνο για να ελευθερώνονται μέλη των ομάδων τους, αν η Αστυνομία κάνει το λάθος και τους συλλάβει. Είναι εθνικό έγκλημα γιατί δίνεται η εντύπωση ότι οι νόμοι για την ασφάλεια ισχύουν κατά περίπτωση. Γιατί, φυσικά, είναι προφανές ότι χωρίς ισονομία και ασφάλεια δεν υπάρχει δημοκρατία και χωρίς δημοκρατία και συνθήκες ασφάλειας, δεν μπορεί να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη.
Σίγουρα εθνικό έγκλημα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί η προσπάθεια αποκοπής του Έλληνα από τις θρησκευτικές του ρίζες, οι οποίες, σε μεγάλο βαθμό, είναι ιστορικά συνδεμένες με τη διατήρηση της εθνικής του ταυτότητας.
Σίγουρα εθνικό έγκλημα θα μπορούσε να χαρακτηρισθούν, επίσης, αποφάσεις που έρχονται σε αντίθεση με την ύπαρξη της παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας, η οποία άλλωστε, κατά γενική ομολογία είναι εκείνη που κρατά ζωντανή την Ελλάδα σε αυτή την απίστευτη σε μέγεθος και διάρκεια οικονομική κρίση. Θα μπορούσε να μείνει άρρηκτος ο κοινωνικός ιστός αν ανάλογα μέτρα είχαν ληφθεί σε χώρες όπως η Δανία, η Ολλανδία, η Γερμανία κλπ, που οι δεσμοί της οικογένειας και η οικογενειακή αλληλεγγύη δεν είναι τόσο ισχυροί όσο στην Ελλάδα;
Το μεγαλύτερο όμως εθνικό έγκλημα που κάνει αυτή η κυβέρνηση και το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη είναι το έγκλημα σε βάρος της παιδείας.
Η παιδεία αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία οικοδομείται το μέλλον μιας χώρας, ενός έθνους. Το μέλλον αυτό, όμως, το υποσκάπτει η κυβέρνηση, γιατί όντας υποταγμένη σε ιδεοληψίες θέλει να επαναφέρει την κατάσταση στην Παιδεία στα επίπεδα της δεκαετίας του 1980.
Και μπορεί τότε οι αλλαγές της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ να έγιναν αποδεκτές μέσα στο πλαίσιο μιας λανθασμένης κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά ήταν άλλες οι εποχές και άλλα τα οικονομικά δεδομένα.
Σήμερα η παιδεία δεν αντέχει σε πειραματισμούς. Πρέπει να εκσυγχρονισθεί και να εξελιχθεί. Πρέπει να στηριχθεί στην αριστεία και στην ευελιξία. Πρέπει να βαδίζει παράλληλα με τις ανάγκες της οικονομίας και της αγοράς και όχι να τις ακολουθεί ασθμαίνοντας.
Μιλώντας στη Βουλή επί του προϋπολογισμού του 2010, είχα τονίσει ότι η παιδεία μπορεί να γίνει πόλος οικονομικής ανάπτυξης για τη χώρα μας. Γιατί μπορούμε να καταστήσουμε την παιδεία κέντρο για παροχή υπηρεσιών σε ολόκληρη την Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Η ζωή αποδεικνύει ότι τα όρια είναι πολύ μεγαλύτερα. Φθάνουν στον αραβικό κόσμο και στην Κίνα. Θα πρέπει όμως να γίνουμε οι καλύτεροι σε αυτό που προσφέρουμε. Και μπορούμε να το επιτύχουμε. Όπως έχουμε φοιτητές στη Σχολή Ικάρων και στην Ευελπίδων από όλον τον κόσμο, έτσι θα μπορούσαμε να έχουμε φοιτητές, προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς, από όλον τον κόσμο. Δεν τολμούμε να το κάνουμε. Το κάνει η Κύπρος και έχει εξασφαλίσει σημαντικούς οικονομικούς πόρους, αλλά και μελλοντικούς υποστηρικτές και φίλους. Γιατί δεν μπορούν κάποιοι να καταλάβουν ότι αν κάποιοι ξένοι στην καταγωγή «μεταλάβουν» της ελληνικής παιδείας, σε σημαντικό βαθμό θα νιώθουν, θα αισθάνονται και θα σκέφτονται ως Έλληνες. Και αυτό είναι ένα γεγονός που θα συνέβαλε καθοριστικά στην προώθηση ελληνικών θέσεων και συμφερόντων σε όλα τα επίπεδα.
Η κυβέρνηση δεν εννοεί να καταλάβει ότι η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει την μεγάλη ιστορική, πνευματική και πολιτιστική της παράδοση, να εκσυγχρονίσει την παιδεία της, να προσελκύσει όλους τους μεγάλους πνευματικούς άνδρες και γυναίκες Έλληνες που δρουν και προκόβουν στο εξωτερικό και να τρέξει για να προλάβει το μέλλον. Να προσφέρει υπηρεσίες στον τομέα της παιδείας και να γίνει Παγκόσμιο Κέντρο Εκπαίδευσης.
Πρέπει όμως να κατανοήσουμε όλοι ότι με λογικές Γαβρόγλου και χωρίς τη συμβολή και του ιδιωτικού τομέα, παράλληλα με τον δημόσιο, αυτό δεν μπορεί να γίνει.
Η Αριστερά του Τσίπρα και ο εθνικολαϊκισμός του Καμμένου αποδεικνύεται ότι δεν θέλουν τους Έλληνες μορφωμένους, δεν θέλουν μια ισχυρή παιδεία, γιατί έτσι δεν θα μπορούν να παρασύρουν το λαό στα ψέματά τους και στις ψεκασμένες θεωρίες τους.
Χρέος όλων όσων πιστεύουν στις δυνατότητες της Ελλάδος και των Ελλήνων, όλων όσων κινούνται μέσα στο σύγχρονο ευρωπαϊκό πλαίσιο και δεν φοβούνται από την εμβάθυνση της δημοκρατίας η οποία επέρχεται από την ενίσχυση της παιδείας, είναι να αντιδράσουν. Όχι μόνο με λόγια. Αλλά και με έργα. Με πράξεις, όπως θα έκαναν και αυτοί που διαπράττουν το τεράστιο αυτό εθνικό έγκλημα.
