γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Όσο εμπεδώνεται η ασφάλεια και σταθερότητα στην κοινωνία, τόσο κύκλοι του παρελθόντος αναζητούν ρόλο στο πολιτικό σκηνικό.
Ενίοτε εφευρίσκουν διαφωνίες στο εσωτερικό της ΝΔ. Στη θετική αντιμετώπιση της πρόκλησης από το Ν. Δένδια εντοπίζουν μηχανορραφίες και παρασκήνιο, όταν εκείνος υπηρετεί την κυβερνητική πολιτική.
Οι λογής δηλώσεις επιχειρούν να οικειοποιηθούν μια υποτιθέμενη ex officio ιδεολογική καθαρότητα ορισμένων, έναντι σημερινών στελεχών της κυβέρνησης. Επικαλούνται ενίοτε έναν παρελθοντικό καραμανλισμό προκειμένου να οριοθετήσουν διαφορές και να περιφρουρήσουν δήθεν αξίες.
Τα καλά στον καραμανλισμό, ενώ τα κακά στο σινάφι των φιλελεύθερων και “προοδευτικών” της σημερινής κυβέρνησης. Έναν καραμανλισμό του απώτατου παρελθόντος, όπου το μόνο σταθερό για καλή μας τύχη, είναι το “Ανήκομεν εις την Δύσιν”, καθώς απαιτεί νέα Γιάλτα. Ενίοτε ξεχνιέται στο βωμό του λαϊκισμού, του ψευτοπατριωτισμού των προφητειών και των δαιδαλωδών φαντασιώσεων μεγαλείου. Γιατί ο πρόσφατος καραμανλισμός, εμφορούμενος σφόδρα τη στωική αταραξία και απάθεια, ήταν μια αποτυχία, συμβάλλοντας στην κατακρήμνιση της χώρας.
Οι αριθμοί το αποδεικνύουν περίτρανα στο τότε χρέος, στα ελλείματα, στον κρατισμό. Οι νεοκαραμανλικοί εκείνοι “σωτήρες”, ατσαλάκωτοι από τους τοποτηρητές των ΝΟΔΕ, σκαρφαλώνοντας ακόμη και στα τρακτέρ, μετακύλησαν τα βάρη στους πολίτες και όχι στους ίδιους, προκειμένου να διασώσουν τις πολιτικές τους καρέκλες και τα προνόμια.
Αυτός ο καιροσκοπικός νεοκαραμανλισμός δημιούργησε τυχοδιώκτες και άφησε ορφανά, που περιφέρουν το σαρκίο τους σαν το λωλό Καλούμπα στο «Θεοπόντι» του Α. Παπαδιαμάντη, που μονολογούσε “Τί περιμένει κανείς από τέτοια τέρατα”, ρίχνοντας το Πάρθιο βέλος.
Αναζητούν στέγη, ρόλο και αξιοποίηση προκειμένου να πνίξουν το άδικο. Αντώναρος, Σπηλιωτόπουλος, Τσιτουρίδης, Καμένος, Ζώης, Παπακώστα και πόσα ακόμη παρακατιανά στελέχη της «επανίδρυσης του κράτους» και σε τοπικό επίπεδο ακόμη, ως ενδημούσες πολιτικές βδέλλες. Η αποτυχία τους φαντασιώνει Γκρούεζους.
Ουδέποτε η παράταξη αυτή είχε τόσους ζηλόφθονους, τόσους πολλούς υπονομευτές ομνύοντες στον καραμανλισμό. Αυτή η συνειδητή παραφωνία είναι η χείριστη υπηρεσία έναντι της δημιουργικής σιωπής.
Σήμερα η ΝΔ, στελεχιακά βρίσκεται εγγύτερα παρά ποτέ στις ανανεωτικές αρχές του ιδρυτή της, εκφράζοντας την ευρύτερη κεντροδεξιά. Ας θυμηθούμε την πρόσκληση του Καραμανλή το ’56 στον Ε. Αβέρωφ και το ’78 στους κεντρώους Κ. Μητσοτάκη και Α. Κανελλόπουλο.
Οι πολίτες αδιαφορούν για την υποτιθέμενη ιδεολογική καθαρότητα και τους κομματικούς μεσσιανισμούς. Αναζητούν λύσεις στο ρευστό περιβάλλον, επιθυμώντας βελτίωση της ζωής τους και αυτό δεν επιτυγχάνεται με εμμονές σε αριστερά ή δεξιά κάδρα. Απαιτεί συναινέσεις, συνεννοήσεις και συγκλίσεις.
