Όπως υποστηρίζουν οι αναλυτές των αγορών και ειδικότερα η Goldman Sachs, η άνοδος του ευρώ οφείλεται κυρίως στις ροές κεφαλαίων προς τις ευρωπαϊκές μετοχές, καθώς και στην αναβάθμιση των προσδοκιών ανάπτυξης της ευρωζώνης. Και ενώ οι προσδοκίες ανάπτυξης της ευρωζώνης είναι μάλλον αμφισβητούμενες, ίσως περισσότερη σημασία θα πρέπει να δοθεί σε πολιτικές επιρροές όσον αφορά τις διεθνείς διακυμάνσεις των κεντρικών νομισμάτων όπως το ευρώ, το δολάριο και του γουάν.
Με δεδομένο ότι, η ευρωζώνη και η πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κατευθύνεται ή και χειραγωγείται από το Βερολίνο, είναι πολύ πιθανό η εντυπωσιακή άνοδος του ευρώ μέσα στο 2017 να οφείλεται σε προσπάθειες επηρεασμού του εκλογικού σώματος της Γερμανίας υπέρ των σημερινών κυβερνώντων. Από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, ο προσανατολισμός της κυβέρνησης Τραμπ σε ισχυροποίηση των ΗΠΑ στον εμπορικό ανταγωνισμό με την Κίνα και τη Γερμανία, είναι επίσης πολύ πιθανό να εξηγεί την υποτίμηση του δολαρίου έναντι του ευρώ.
Εκείνο που μένει να δούμε είναι, τι θα συμβεί μετά τις Γερμανικές εκλογές. Η οικονομική λογική λέει ότι, μετά την οικονομική και πολιτική σταθεροποίηση που θα προσφέρει η νέα κυβέρνηση της Αγκέλας Μέρκελ, το ευρώ θα πρέπει να ανατιμηθεί και άλλο. Όμως, μετά τις εκλογές δε θα υπάρχει λόγος για να αποσπαστεί η θετική γνώμη των Γερμανών ψηφοφόρων στην κυβερνητική συμπαράταξη με μέσο την περαιτέρω ενίσχυση του ευρώ. Η οποία αν συνεχιστεί, θα δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα στις Γερμανικές εξαγωγές, όπως και σε αυτές της συμμάχου της Γαλλίας. Ακόμα πιο σημαντικό θα έχει ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στο εμπορικό ισοζύγιο της Ιταλίας, όπου οι κρίσιμες εκλογές την άνοιξη του 2018, ενδέχεται να δημιουργήσουν σοβαρό πρόβλημα στην γερμανοκρατούμενη ευρωζώνη.
Κατά συνέπεια, σε αντίθεση με την κοινή οικονομική λογική, η πολιτική πραγματικότητα δείχνει ότι, είναι περισσότερη πιθανή η υποτίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου σε κάποιο εύλογο διάστημα μετά τις Γερμανικές εκλογές. Εφ’ όσον τελικά συμβεί αυτό, τότε θα αποδειχτεί περίτρανα ότι το Βερολίνο και όχι οι αγορές κατευθύνει, ελέγχει και χειραγωγεί τη νομισματική πολιτική της ευρωζώνης, με κύριο κριτήριο το συμφέρον της Γερμανίας και των εκεί κυβερνώντων.
