Οι τοπικές εσωκομματικές εκλογές δημοκρατικής ακηδίας είναι ενδεικτικές. Το εν δυνάμει μωσαϊκό ενδεικτικότερο. Έτσι όταν θαρρείς πως έχεις λαϊκό έρεισμα επειδή τα like στα social είναι πολλά, απόμαχος πια, σκέψου πως “Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι,.. άλλα δεν έχει να σε δώσει πια”. Αποδεσμεύσου εν ειρήνη λοιπόν για τόπο στα νιάτα. Οι δε πατρογονικοί, διαθέτοντας θαλάμους ιδεολογικής πάχυνσης και έχοντας εξειδικευτεί και εντρυφήσει στις μύχιες ανάγκες των πελατών γραφείου, αξιώνουν οφίκια εμφορούμενοι αξίες και αρχές αναντάμ- παπαντάμ, διανθισμένες με περίσσιο αλυτρωτικό λαϊκισμό.
Έστω όμως ότι έχεις εργαζόμενους στα κεραμίδια, ομήρους εξαιτίας της θεόρατης ανεργίας και επί μήνες άπλήρωτους, τι δέον γενέσθαι άραγε; Όταν υποχθόνια μηχανορραφείς ιδιοτελώς και δεν στηρίζεις τα χέρια σου, πως ζητάς να φτιάξεις την χώρα; Νόμιμο είναι, ηθικό όμως; Όσο και να πένεται το κόμμα. Τα καρποστάλ και οι βόλτες δεν αρκούν.
Αν πάλι είσαι αλλοτριωμένος μεγαλογιατρός, δόξα δεν θα πάρεις εάν τα χεράκια σου διετέλεσαν εξαδάχτυλα. Όσες κάρτες και να μοιράσεις, όσο και να καπηλευτείς τα γεροντάκια. Εταιρικές χαρούλες και παράτυπες αμοιβές ελέγχονται, καθώς γίνεσαι ρεκλάμα για αλισβερίσια.
Συνδικαλιστές, ούτε απέξω κανονικά, διότι οι φορείς εξυπηρετούν τα μέλη και όχι την κοινωνία, ενώ το αντίδωρο των ψήφων είναι το ρουσφέτι και τα προνόμια.
Για τις φωτεινές μεταλλάξεις πάλι, τις θεμελιώδεις προσαρμογές γυρολόγων ρεταλιών για την επιβίωση, δεν αρκεί η συμπόρευση. Η κοινωνία τους χρωστάει. Ενδυσάμενοι τη δορά της περίστασης, με αχαλίνωτη φιλοδοξία και ιδίως ανιδιοτέλεια, αγωνιούν με πάθος για την προσφορά, την αγλαή καρέκλα δηλαδή, ως γαλαζοαίματοι της εκάστοτε εξουσίας. Οσφυοκάμπτες και χαμαιλέοντες της πολιτικής ηθικής.
Όλα όμως καταγράφονται, νόμιμα, ηθικά και ανήθικα. Απεταξάμην λοιπόν τα λογής βαρίδια αλλά και τον ναρκισσισμό των τίτλων, ED.D. D.B.A. M.B.A. LLM M.S.W. M.Ed. M.F.A. M.Arch. κ.ά. γιατί προσοντούχοι προικοθήρες μας οδήγησαν ικέτες και όχι τα χαλκώματα και οι μεντεσέδες. Αλλά ανανέωση σημαίνει προσόντα στην καθημερινότητα, ένσημα έντιμου εργατικού βίου, πλάτη στο άχθος της κοινωνίας και της εφορίας και όχι μεσσιανικούς τίτλους για το πόπολο. Σημαίνει αφουγκρασμό στις λαϊκές ευαισθησίες και όχι στις αφιονισμένες λαϊκίστικες δοξασίες.
Το λεφούσι λοιπόν ας διατρανώνει την ειλικρίνειά του και όχι τον χαμαιλεόντιο χαρακτήρα του σε ουδέτερες αμπελοφιλοσοφίες, λίγο απ΄όλα. Γιατί άλλο το “είναι” και άλλο το “δέον γενέσθαι”. Οι φύλακες έχουν γνώση. Χρειαζόμαστε αξίες, λογοδοσία και συστημική προσέγγιση των κοινωνικών φαινομένων. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να απαλύνουμε τον πόνο των ανθρώπων
Υ.Γ. Ημέρα γιορτής σήμερα για τα μέλη του κόμματος. Και μπορεί κανείς να διαβάζει διάφορες διενέξεις στις κατά τόπους ΝΟΔΕ, με ραβασάκια για επιλογές και στοχευμένους ψήφους, εντούτοις οι εκλογές πάντα υποκρύπτουν τις μύχιες προτιμήσεις. Στα καθ΄ ημάς ωστόσο οι εκλογές δεν προέκυψαν, παρά στη μικρότερη περιφέρεια μόνο. Στα Τρίκαλα του “διορισμένου” προέδρου, σε αγαστή συνεργασία με τους επίδοξους πολιτευτές, εκλογές δεν γίνονται για καμία επιλογή. Η συμφωνία σε όλα τα επίπεδα είναι εντυπωσιακή. Ομόνοια, ομοθυμία, απογοήτευση ή απροθυμία άραγε; Ο πολιτικός διάλογος περί αξιοκρατίας, αριστείας και πρωτιάς κουκουλώθηκε χάρη της υποτιθέμενης συναίνεσης. Αλλά ακόμη και αν δεν είχαμε θα έπρεπε να εφεύρουμε το αντίπαλο δέος. Η Δημοκρατία το επιβάλλει. Στην περιφέρεια της Καλαμπάκας ωστόσο, εν μέσω διαξιφισμών για σκόπιμες εγγραφές και ελλιπή κομματική υποστήριξη, ο αγώνας συνεχίζεται. Αν μη τι άλλο, εκεί το ύψιστο δικαίωμα της Δημοκρατίας ασκείται.
