γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Για τους ανθρώπους της αγοράς έφταιγαν οι πολλές περίοδοι εκπτώσεων, η φορολογία, το ασφαλιστικό, το εργασιακό κόστος, η έλλειψη ρευστότητας, τα ενοίκια, ενώ η υγειονομική κρίση πρόσθεσε μερικούς πονοκέφαλους ακόμη. Πράγματι αυτά είναι μια σειρά λόγων που επηρεάζουν περισσότερο ή λιγότερο τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων.
Σήμερα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αυξάνονται αλλά είναι ασταθείς και δυσκολεύονται να αποκομίσουν ουσιαστικά κέρδη λόγω του έντονου ανταγωνισμού αλλά και της αλλαγής των αγοραστικών συνηθειών. Το διαδίκτυο άλλαξε την αγορά και η καθιερωμένη πλέον εβδομάδα ηλεκτρονικού εμπορίου τα τελευταία χρόνια από τον (GR.EC.A.) διαμόρφωσαν ένα διαφορετικό τοπίο.
Η πρόσφατη εντυπωσιακή άνοδος των ηλεκτρονικών αγορών στο λιανεμπόριο απέδωσε οφέλη στους εμπόρους, στους καταναλωτές και αντίστοιχα αυξημένο ΦΠΑ και φόρους στο κράτος. Οι τιμές θα πρέπει να συγκρατούνται αλλά το έναυσμα το δίνουν οι καταναλωτές που πλέον είναι πιο ενημερωμένοι, έχουν wish lists και φυσικά πρόσβαση στη γνώμη των άλλων. Για τους συνδικαλιστές του εμπορίου όμως υπάρχουν κακοί επαγγελματίες που προχωρούνε σε χαμήλωμα τιμών και εκπτώσεις, παραγνωρίζοντας εσκεμμένα πως στην αγορά η διάρθρωση της τιμής καθορίζεται από τον ανταγωνισμό και τον καταναλωτή, τη ζήτηση δηλαδή, ενώ το διαδίκτυο επιπλέον την απογυμνώνει.
Σήμερα η χαμηλή τιμή κυριαρχεί όλο το έτος προσφέροντας συνεχή διάδραση και επομένως οι εκπτώσεις θα πρέπει να περιοριστούν σε δύο μόνο περιόδους όπου κυριολεκτικά θα ξεσκονίζουν την τιμή. Αλλά μια ΙΚΕ, ένα διαδικτυακό κατάστημα και μια σφραγίδα αρκούν για να μη σου προτάσσουν το δάχτυλο. Γιατί σε μια χώρα με ισχυρό πελατειακό κράτος, οι προνομιούχοι των αστικών συντεχνιών γνωρίζουν καλά να ζητάνε απομυζώντας πόρους από το κράτος αλλά και να κουνάνε το δάχτυλο στους συναδέλφους τους προβάλλοντας ποινές και μερκαντιλιστικές αντιλήψεις περασμένων δεκαετιών, επιδιώκοντας έμμεσα και κατά το γράμμα του νόμου έναν επίπλαστο προστατευτισμό σε αναποτελεσματικές επιχειρήσεις.
Ενίοτε επικαλούνται το πολυεθνικό κεφάλαιο και την παγκοσμιοποίηση κατά τα αριστερά ειωθότα, παραβλέποντας την αξία της τιμής για τον καταναλωτή. Στο όνομα του καταναλωτή πάντα.
Αυτά τους προσφέρουν αναγνώριση αλλά δεν προσδίδουν καμία αξία ή ενημέρωση στους εμπόρους. Ελάχιστα ενδιαφέρονται αν στα φυσικά καταστήματα, η ανάγκη εσόδων τα υπαγόρευσε σε επανεκκίνηση με χαμηλότερες τιμές και πολλές προσφορές, με περιθώρια κέρδους συμπιεσμένα προκειμένου να “πιάσουν” πελάτες ώστε να καλυφθούνε οι υποχρεώσεις. Έτσι λοιπόν αντί να εκδίδουν φιρμάνια τρομοκρατίας λέγοντας στα εμπορικά μη χαμηλώνετε τις τιμές και μη κάνετε θόρυβο προσφορών, είναι προτιμότερο να τους παρακινούν σε οικονομίες κλίμακας ώστε να πωλούνε ποιοτικότερα προϊόντα, για να απολαύσουν υψηλότερες τιμές.
