Δεν ξέρω αν στο «κόλπο» ήταν και ο σκηνοθέτης του καναλιού της Βουλής, όπως υποστηρίζουν κάποιοι με αφορμή το γεγονός ότι απέκρυψε την εικόνα όσων συνέβησαν μέσα στην αίθουσα της Ολομέλειας, αλλά σίγουρα, εκείνο που μπορώ με άνεση να υποστηρίξω, εκ του αποτελέσματος, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων η είδηση είχε γίνει βασικό θέμα παντού και το κόστος των μέτρων για τον ελληνικό λαό είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα. Γεγονός που, εκ των πραγμάτων, ευνοεί την κυβερνητική προπαγάνδα.
Η δικαιολογία της Χρυσής Αυγής ήταν ότι έχει δικαίωμα στην αυτοδικία γιατί επί υπουργίας Δένδια εστάλη η δικογραφία για το κόμματος στον εισαγγελέα.
Δηλαδή, η δικαιολογία της Χρυσής Αυγής εναντίον του κ. Δένδια στηρίζεται στη λογική ότι αν ένας υπουργός κάνει σωστά τη δουλειά του, εκείνοι που θίγονται από το αποτέλεσμα της σωστής δουλειάς που κάνει, έχουν το δικαίωμα να αυτοδικήσουν!!!
Με λίγα λόγια η συγκεκριμένη Κοινοβουλευτική Ομάδα προτάσσοντας την ανάγκη αυτοδικίας, θέτει στο περιθώριο την λειτουργία θεσμών όπως η Δικαιοσύνη.
Καμία πολιτεία όμως, κανένα κράτος, δεν μπορεί να λειτουργήσει εύρυθμα, χωρίς σεβασμό προς τους θεσμούς , χωρίς σεβασμό, κυρίως, στη Δικαιοσύνη.
Οι κύριοι της Χρυσής Αυγής, αρνούνται κάτι τέτοιο. Και συνυπολογίζουν ότι ο δικός τους νόμος είναι υπεράνω όλων.
Εύλογα λοιπόν ο καθένας εξ ημών μπορεί να ανησυχήσει για την πορεία της δημοκρατίας μας.
Αλλά πόσο θα ασχοληθεί κανείς με την πορεία της δημοκρατίας και με τη λειτουργία των θεσμών όταν δίνει καθημερινά μάχες επί μαχών για να εξασφαλίσει τον «άρτο τον επιούσιο»;
Την ίδια περίοδο, ταυτόχρονα με τον χλευασμό της Χρυσής Αυγής προς τους θεσμούς, βλέπουμε την Κυβέρνηση να κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να τους καθυποτάξει. Και δεν είναι μόνο οι παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη για το ΕΣΡ. Είναι πάμπολλες παρεμβάσεις που κάνουν υπουργοί για να εξυπηρετήσουν κομματική πελατεία ή το Μαξίμου για να ελέγξει ό,τι και όσες πτυχές του κρατικού μηχανισμού μπορέσει, εδραιώνοντας την εξουσία τους επί του κράτους.
Μετά, όμως, από τέσσερις και πλέον δεκαετίες ζωής της δημοκρατίας μας, κάποιος θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι η Δημοκρατία στον τόπο μας είναι δεδομένη.
Πόσο δεδομένες όμως μπορούν να χαρακτηρισθούν κατακτήσεις που αφορούν στην ανεξαρτησία των ΜΜΕ όταν ο ίδιος ο αρμόδιος υπουργός επί των Μέσων Ενημέρωσης επιχειρεί την ποδηγέτησή τους και τον περιορισμό της ελευθερίας έκφρασης;
Πόσο δεδομένες μπορούν να χαρακτηρισθούν κατακτήσεις όπως η ελευθερία του Τύπου όταν η ίδια η κυβέρνηση κάνει διευκολύνσεις σε επιχειρηματίες για να εξαγοράσουν, σε περίοδο κρίσης, εκδοτικούς ομίλους με στόχο να είναι ελεγχόμενα από την ίδια, ενισχύοντας τη διαπλοκή;
Πόσο δεδομένη είναι η ελεύθερη βούληση κάθε πολίτη όταν η κυβέρνηση παίζει με το δικαίωμα στην εργασία υποσχόμενη μονιμοποιήσεις συμβασιούχων, κάτι που το Σύνταγμα απαγορεύει;
Πόσο δεδομένη είναι η κατοχύρωση συνταγματικών δικαιωμάτων όταν η ίδια η κυβέρνηση επιχειρεί την παραβίασή του και όταν στις διαδικασίες αναθεώρησής του παρακάμπτει όσα το ίδιο προβλέπει για το ρόλο του κοινοβουλίου;
Πόσο δεδομένη είναι η ελευθερία της Δικαιοσύνης όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός επιχειρεί τον επηρεασμό της τάζοντας (λες και απευθύνεται σε χαχόλους) αυξήσεις προκειμένου να εκδώσουν ευνοϊκές σε αυτόν και την κυβέρνησή του αποφάσεις.
Θα μπορούσε κανείς να θέτει επί ώρα ερωτήματα για το ζήτημα αυτό και να καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα: Το πάθος των σημερινών κυβερνώντων να διατηρηθούν με κάθε τρόπο στην εξουσία τους οδηγεί σε ενέργειες που αποκαλύπτουν την προσπάθειά του να δημιουργήσουν καθεστώς. Σε αυτήν την προσπάθεια δεν ορρωδούν προ ουδενός. Δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν, χωρίς να παλέψουν με κάθε νόμιμο ή μη μέσον, για να διατηρήσουν αυτό που τους προσέφερε ο λαός- την εξουσία-, υποκύπτοντας στα συνειδητά ψεύδη τους. Γιατί κανείς τους δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνώριζαν την κατάσταση. Την ήξεραν πολύ καλά. Όμως εξαπάτησαν συνειδητά τον ελληνικό λαό γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα από όσα υποσχέθηκαν. Γιατί ο στόχος τους, η κατάληψη της εξουσίας, έπρεπε να υλοποιηθεί πάση θυσία. Γνώριζαν ότι δεν θα εύρισκαν ξανά τέτοια ευκαιρία. Όπως τώρα ξέρουν ότι αν χάσουν την εξουσία θα την χάσουν, ίσως για πάντα, και για τον λόγο αυτόν θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μείνουν γαντζωμένοι σε αυτήν.
Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ακόμα και η δημοκρατία, όπως την βιώσαμε μεταπολιτευτικά, με τα καλά της και τα τρωτά της, αλλά με απόλυτη ελευθερία και διαρκώς βελτιούμενες δημοκρατικές κατακτήσεις, δεν είναι δεδομένη. Και ό,τι δεν είναι δεδομένο οφείλουμε να το διαφυλάττουμε, όσοι τουλάχιστον πιστεύουμε σε αυτό.
Αποτελεί λοιπόν επιτακτική ανάγκη να ενώσουμε τη φωνή μας με όλους εκείνους που θέλουν να διαμαρτυρηθούν για την πολιτική και τα μέτρα της κυβέρνησης Τσίπρα, η οποία το μόνο που ξέρει να κάνει καλά είναι να υπογράφει μνημόνια και μάλιστα το ένα πίσω από το άλλο.
Την Πέμπτη 18 Μαΐου, στις 7.00 μμ, στο Σύνταγμα οργανώσεις ελευθέρων επαγγελματιών που τόσο έχουν πληγεί από την πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα, καλούν επαγγελματικούς φορείς και εργαζομένους να πουν «φτάνει πια στην κοροϊδία της κυβέρνησης». Οφείλουμε να είμαστε όλοι εκεί. Κάθε πολίτης που υποφέρει οικονομικά από τα κυβερνητικά μέτρα, κάθε πολίτης που νιώθει εξαπατημένος, αλλά και κάθε πολίτης που ανησυχεί για την πορεία της δημοκρατίας μας πρέπει να είναι παρών.
Η κρίση, κυρίως τα δύο τελευταία χρόνια, απέδειξε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, όχι μόνο στα οικονομικά, αλλά και σε ό,τι αφορά τους θεσμούς και την ίδια τη Δημοκρατία. Γιατί τα καθεστώτα για να εδραιωθούν χτυπάνε πάντα τους δημοκρατικούς θεσμούς και αξίες.
Αποτελεί χρέος μας προς την πατρίδα και τις επόμενες γενιές, ανεξάρτητα από το τι ψηφίζαμε μέχρι χθες, να αντισταθούμε και να αποδείξουμε στον πρωθυπουργό ότι οι πολίτες και φωνή έχουν και αντιστέκονται, αλλά και ότι είναι έτοιμοι να προασπίσουν δημοκρατικές κατακτήσεις δεκαετιών, και κυρίως είναι έτοιμοι να προασπίσουν τη θέση της χώρας μας στην Ευρώπη της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της προόδου.
