Δεν είχα σκοπό να ξεκινήσω από τον Τσίπρα. Ίσως ζώντας στη βόρεια Ευρώπη, με τα γεγονότα στο Παρίσι και με την Ευρώπη να αλλάζει δραματικά προς το χειρότερο κάθε ώρα, άλλο ήταν το κέντρο των σκέψεων μου. Αλλά ήρθε η παραίτηση Γαβριήλ Σακελλαρίδη να ρίξει την πρώτη σκιά και ακολούθησε η αποπομπή του από το Τσίπρα να καλύψει ακόμα και τη πόλη του φωτός.
Τον Σακελλαρίδη δεν τον ήξερα μέχρι που έβαλε υποψηφιότητα για το δήμο της Αθήνας. Τότε τον συμπάθησα όπως όλοι συμπαθούν τον Δαβίδ μπροστά σε ένα Γολιάθ. Στη δική του περίπτωση μάλιστα ο Γολιάθ ήταν γεμάτος λάσπη, βρώμα και δυσωδία. Και ο Σακελλαρίδης ένας Δαβίδ πολύ μόνος του, εγκαταλειμμένος ακόμα κι από τους άντρακλες συντρόφους του.
Σήμερα αυτός ο Δαβίδ, έκανε αυτό που έκαναν και εκείνοι από το 62% που είπε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Είπε, αρκετά. Και έκανε και το τίμιο, το ηθικό. Όχι προς το κόμμα του αλλά προς τον εαυτό του. Παραιτήθηκε από τη βουλευτική θέση. Και τώρα τον συμπαθώ ακόμα πιο πολύ. Σε αντίθεση με τον Αλέξη, που μισαλλόδοξα τον απέπεμψε και από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Και τώρα όλο και περισσότερο αντιπαθώ.
Ποτέ το 62% αυτής της χώρας δεν θα ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ. Το 62% αυτής της χώρας ψήφισε ελπίδα, ψήφισε προσδοκία και μαζί Τσίπρα. Και όταν ήρθε το χαστούκι είπε: ελπίδα είναι, δεν πεθαίνει έτσι εύκολα. Έβαλε λίγη προσδοκία παρά πάνω και είπε: κάτι θα κάνει ο Αλέξης, δεν μπορεί. Και δεν έκανε τίποτα ο Αλέξης. Το 62% με αυτές τις σκέψεις ψήφισε στο δημοψήφισμα κι ας είχε ψηφίσει ΚΚΕ ή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές. Και μετά ήρθαν οι βουλευτικές γύρος Β’ και πώς να φάμε τον Λαφαζάνη και κάθε φωνή που δεν συμφωνεί μαζί μας γύρος Α’.
Και είπαμε το 62% με λίγα μείον: βοήθησε τον, δεν θα μας αφήσει ο Τσίπρας έτσι με την ελπίδα στο χέρι. Και εδώ κοντεύει αφού φορολογήσει την ελπίδα να μας την πάρει με το έτσι θέλω και να την κάνει δωρεά στις τράπεζες για να την κόβουν επιταγές. Καθημερινά περιμένουμε όλοι να δούμε τι θα είναι το επόμενο που θα φορολογήσει, θα κόψει, θα σκοτώσει, θα τσακίσει.
Και προσέξατε κάτι; Δεν μιλάω για ΣΥΡΙΖΑ πιά, μιλάω για Τσίπρα. Γιατί ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πια. Τέλος ο ΣΥΡΙΖΑ τη στιγμή που πήραν τέλος και οι διαφορετικές φωνές. Τη στιγμή που πέθανε η δημοκρατία μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Και σήμερα ο Τσίπρας έβαλε και την ταφόπλακα με την αποπομπή του Σακελλαρίδη.
Ξέρετε δεν αρκεί να μιλάμε και να διακηρύσσουμε τη δημοκρατία. Κάνουν λάθος οι πολλοί που πιστεύουν ότι η δημοκρατία είναι κάτι άυλο, άοσμο και θεωρητικό. Η δημοκρατία είναι πράξεις και μάλιστα όλες οι πράξεις όλων μας καθημερινά, σε κάθε σκέψη και ενέργεια μας. Δημοκρατία είναι ο τρόπος που ζούμε και κυρίως ο τρόπος που την εφαρμόζουμε στην καθημερινότητα μας. Όλα αυτά ισχύουν πολύ περισσότερο γι’ αυτόν που επιλέχτηκε να προστατεύει την δημοκρατία. Και ο Τσίπρας με μια μόνο κίνηση την απέρριψε.
Θα μου πείτε δεν ήταν η πρώτη και αν πιστέψουμε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου από την αρχή καμία του πράξη δεν ήταν δημοκρατική. Είχαν όμως το στοιχείο της αμφιβολίας. Αυτή δεν έχει. Είναι η πράξη ενός δικτάτορα που σιωπά όποιον τον αντιπολιτεύεται μέσα στα όρια της απόλυτης εξουσίας του, που για την περίπτωση του Τσίπρα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια φασιστική κίνηση και μη στεναχωριέστε, εμένα με πονάει πρώτο η χρήση αυτής της λέξης.
Η πράξη παραίτησης του Γαβριήλ Σακελλαρίδη δεν είναι απλή, είναι μια πράξη ηθική όπως έγραψα και παραπάνω αλλά παράλληλα είναι και μια πράξη γεμάτη σημειολογία. Όχι γιατί παραιτήθηκε από μια έδρα που δεν του την έδωσε ο Τσίπρας αλλά οι ψηφοφόροι, αλλά γιατί με την πράξη του έδειξε ότι αν και θα έπρεπε οι βουλευτές να είναι υπόλογοι στους ψηφοφόρους – που υποτίθεται τους αντιπροσωπεύουν – στη πραγματικότητα είναι υποχείρια και πιόνια για τις ανάγκες του αρχηγού δικτατορίσκου και ενός συστήματος με στοιχεία που μόνο δημοκρατικά δεν είναι.
Η Κωνσταντοπούλου τον κάλεσε να μην παραιτηθεί, αλλά να ψηφίσει εναντίων. Ο Σακελλαρίδης παραιτήθηκε. Γιατί θα ήθελα να πιστεύω ότι δεν θέλει να συμμετάσχει σε ένα παιχνίδι σχεδιασμένο έτσι ώστε τον μόνο που να μην εξυπηρετεί να είναι ο απλός λαός. Απόδειξη του πόσο στημένο, βρώμικο και ανούσιο είναι αυτό το παιχνίδι, είναι οι πράξεις του άλλου διαφωνούντος, αυτού από τους ΑΝΕΛ, του Νικολόπουλου. Φανατικός υποστηρικτής κάθε πράξης του Τσίπρα και του αρχηγού του Καμμένου, μέχρι που δεν πήρε την καρέκλα που του είχαν απ’ ότι φαίνεται υποσχεθεί.
Για να μη γίνει καμία παρεξήγηση, δεν συγκρίνω τον Νικολόπουλο με τον Σακελλαρίδη. Δεν συγκρίνονται. Ο Σακελλαρίδης είναι στο νοτιά και ο Νικολόπουλος σε κάποιο βόρειο πλανήτη καμιά τρακοσαριά χρόνια πίσω. Αλλά αν τους βάλλεις δίπλα-δίπλα, θα δεις ότι ο μεν Σακελλαρίδης έχει μια ηθική ενώ ο Νικολόπουλος αν ο Βορίδης του υποσχεθεί καρέκλα θα γίνει το πιο φανατικό Τζιτζικάκι με σήμα του το τσεκούρι.
Και πριν λαλήσει αλέκτωρ τρεις και καθώς έγραφα αυτές τις λέξεις, να και ο Στάθης Παναγούλης με διαγραφή. Ο Στάθης Παναγούλης είναι ο γνωστός Στάθης Παναγούλης, αλλά κανένας μα κανένας δεν έχει το δικαίωμα να του αφαιρεί το δικαίωμα έκφρασης και επιλογών. Πολύ περισσότερο δε θα έπρεπε να το κάνει αυτός που είναι επιφορτισμένος με τη φύλαξη και την υπεράσπιση αυτού του δικαιώματος του Παναγούλη, ο Αλέξης Τσίπρας. Τώρα πια δεν μιλάμε για ταφόπλακα αλλά για τα σαράντα του ΣΥΡΙΖΑ. Πόσο μικρός έχεις γίνει βρε Αλέξη!
Όχι ότι από την απέναντι μεριά τα πράγματα είναι καλύτερα. Πάνε την Κυριακή για πρώτο γύρο προεδρικών εκλογών και αφού τέλειωσαν με την δημοκρατία, τώρα τρώνε αμάσητη και την ηθική. Η λέξη διχασμός έχει γίνει σημαία σε όλα τα επίπεδα. Αφού προσπαθήσαμε να προκαλέσουμε εθνικό διχασμό τώρα τον παίζουμε στο καθρέφτη με τον εαυτό μας. Ο Τσίπρας πρέπει να προσεύχεται να βγει ο Τζιτζικώστας νικητής σε αυτές τις εκλογές. Με τον Βορίδη υπαρχηγό και τη Χρυσή Αυγή για ουρά δεν πρόκειται να χάσει την πρωθυπουργία ακόμα κι αν τους τη δίνει στο πιάτο. Τα σποτάκια του Τζιτζικώστα είναι κατάπτυστα, σε κάθε επίπεδο που σε όποια λογική χώρα με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διακρίσεις μεταξύ των πολιτών της θα είχε προκαλέσει επέμβαση εισαγγελέα. Στην Ελλάδα χαμογελάσαμε.
Όχι ότι έτσι όπως έχουν εξελιχτεί τα πράγματα ο Μεϊμαράκης είναι καλύτερος. Αυτός πια έχει χάσει τη μπάλα και είναι στην άμυνα για να αποδείξει ότι πλένει το μουστάκι συχνά, ότι η καράφλα δείχνει γοητεία και τέλος πάντων είναι ο πιο ψηλός απ’ όλους. Ο Κυριάκος είναι για να τον λυπάται ακόμα και ο Άδωνις και ο Γεωργιάδης … για τον Γεωργιάδη το έχω ξαναπεί, εγώ κρατάω μικρό καλάθι. Τίποτα δεν θα μου κάνει έκπληξη.
Η υπόλοιπη αντιπολίτευση ποτέ δεν ήταν δημοκρατική για να είναι τώρα. Από θεμελίων της, που λένε. Α, και ο Λεβέντης ζήτησε οικουμενική κυβέρνηση και θέλει και υπουργείο τώρα που πήρε φόρα κι από μαντεία του φραπέ έγινε έγκυρος πολιτικός. Ποιος ξέρει, είδε ότι επί Τσίπρα γα……νε όλοι και σου λέει, γιατί να μη δοκιμάσω κι’ εγώ το βιάγκρα;
Τα καθάρματα, τα κοινωνικά παράσιτα της Χρυσής Αυγής, έχουν λουφάξει προς το παρόν γιατί φοβούνται τι λαγό θα βγάλει το δικαστήριο. Παρά τις μαφιόζικες μεθόδους τους υπάρχουν ακόμα γενναίοι άνθρωποι που λένε την αλήθεια και πολλά έχουν φανεί στη δίκη για τη δολοφονία του Φύσσα. Τώρα όλα εξαρτώνται από το λαγό που θα βγάλουν οι δικαστές και φυσικά εκπαιδευμένος από την ελληνική δικαιοσύνη τόσα χρόνια δεν μπορώ παρά να κρατάω και γι’ αυτό μικρό καλάθι. Το μόνο που μένει είναι να μην κάνουν το λάθος που όλοι φοβόμαστε και περιμένουμε, και όλοι γνωρίζουμε τι εννοώ. Τότε τα πράγματα θα είναι πολύ άσχημα για όλους μας.
Εν τω μεταξύ όλοι περιμένουμε τον επόμενο μήνα να μάθουμε από τις στατιστικές της ΕΕ πόσο έχει αυξηθεί η πραγματική ανεργία τον Σεπτέμβριο που θα μας έσωνε ο Τσίπρας και τον Οκτώβριο που μας φέσωσε. Για τους πεινασμένους δεν θα μάθουμε γιατί τους έβαλαν στη ναφθαλίνη ΜΜΕ και πολιτικοί τον Φλεβάρη, να μη τους πιάσει σκώρος. Και για τους αστέγους …άγνωστες οι βουλές του Τσίπρα. Κάτω από το χαλάκι αυτοί και με αποσμητικό αυτοκινήτων με άρωμα πεύκο από πάνω για να μη μυρίζουν. Πόσο ελάχιστος έχεις γίνει ρε Αλέξη.
*****************************************************
Ποια θα τα βγάλει όλα; ΟΕΟ; Τα ρούχα αθώα μου, τα ρούχα εννοώ!!!
*****************************************************
Για άλλη μια Παρασκευή παρέα μου κρατάει ο Θάνος Ραφτόπουλος με θέμα πολύ σοβαρό που λυπάμαι γιατί λόγω Σακελλαρίδη δεν είχα την ευκαιρία να αναπτύξω. Αλλά ο Θάνος τα λέει όλα κι εγώ θα έχω την ευκαιρία να τα πω σε επόμενη Παρασκευή.
*****************************************************
Στη φωτογραφία οι παλιές καλές μέρες που ο ένας από τους δυο – δεν θα σας πω ποιος, μαντέψτε – πίστευε ότι υπάρχει δημοκρατία στο ΣΥΡΙΖΑ.
