γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης.
Η Δημοκρατία μας είναι ένα πολύ ακριβό δώρο που δεν αρκεί να έχει ωραία… συσκευασία, αλλά να έχει και ουσιαστικό περιεχόμενο. Πρέπει να έχει νόημα και σκοπό και όχι να τυφλώνεται από τον παραμορφωτικό φακό μιας χρεοκοπημένης αριστερής αντίληψης. Δημιουργεί παροράματα μέσα από οράματα. Καταντά ασυδοσία και εξελίσσεται σε φαυλοκρατία. Και όπου συνυπάρχουν η φαυλοκρατία και η αριστερή ιδεοληπτική φαυλότητα και ανισορροπία, τότε οι δήθεν «αγωνιστές της δημοκρατίας» εξελίσσονται σε δυνάστες της ίδιας της κοινωνίας.
Με αφορμή τα όσα τρελά συμβαίνουν με τις απεργίες και το θράσος της συνδικαλιστικής νομενκλατούρας, ήρθε η ώρα για να ξαναγνωριστούμε όλοι μαζί σ΄ αυτόν τον… βλογημένο τόπο. Πρώτα απ΄ όλα θέλουμε να δούμε αποτελέσματα από την πλευρά της άσκησης του κυβερνητικού έργου, καθώς μια χώρα δεν μπορεί να διοικηθεί με τα… λόγια που χτίζουν ανώγεια και κατώγεια! Μετά από 10 χρόνια σκληρών μέτρων στο πλαίσιο του προγράμματος διάσωσης και των συνοδών μνημονίων, φαίνεται ότι δεν έχουμε βάλει μυαλό. Αυτοί που κουνάνε το δάκτυλο ως… αμόλυντες και άσπειλες παρθένες είναι οι ίδιοι που αποτέλεσαν γρανάζια της φαυλότητας του πολιτικοοικονομικού και κοινωνικού γίγνεσθαι, το οποίο μας οδήγησε στη χρεοκοπία.
Μα, καλά, θα αναρωτηθεί κάποιος… Είναι δυνατόν να φταίνε για τη χρεοκοπία της χώρας οι… κοινοί θνητοί; Θα απαντήσουμε δια ερωτήσεως. Πιστεύετε ότι σ΄ αυτήν εδώ τη χώρα κυβερνούν ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί του, οι γενικοί γραμματείς και μερικοί διευθυντές; Αν το πιστεύετε, τότε είστε εκτός πραγματικότητας. Ανέκαθεν στην Ελλάδα… κυβερνούσε το πόπολο που κατείχε θέσεις- κλειδιά. Κυβερνούν οι κομματικοί διευθυντάδες της καρέκλας και της ίντριγκας, οι αφ΄ υψηλού υπάλληλοι του Δημοσίου και οι κρατικοδίαιτοι ή επαγγελματίες συνδικαλιστές του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Μπροστά τους σχεδόν όλοι οι πολιτικοί κάθονται… σούζα. Και αυτοί στους οποίους κάθονται σούζα οι πολιτικοί, είναι αυτοί που ξέρουν να καταλύουν και να ξεφτιλίζουν ένα ολόκληρο κράτος, αφήνοντας το κοινωνικό σύνολο στα… κρύα του λουτρού.
Τις προάλλες, εργαζόμενοι του Μετρό της Αθήνας, οι οποίοι δεν γέμιζαν ούτε ένα… σχολικό βανάκι, παρέλυσαν ολόκληρη πόλη και μάλιστα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε συγγνώμη μέσω twitter. Δεν υπάρχουν συγγνώμες, κύριοι και κυρίες της κυβέρνησης. Μόνο απόδοση ευθυνών και πέλεκυς επί ποινή απόλυσης. Η ανοχή της Πολιτείας στο θράσος όλων αυτών είναι παροιμιώδης. Αυτή η ανοχή στους πονηρούς που με ηλίθιο τρόπο καταταλαιπωρούν μια ολόκληρη κοινωνία, πρέπει να τελειώσει. Δεν το καταλαβαίνετε επιτέλους; Ο γράφων επισημαίνει αυτά τα κακώς κείμενα με αυτόν τον… φασιστικό τρόπο, μπας και καταλάβουν κάποιοι σε αυτήν τη χώρα ότι το κατά αριστεράν φασιστικό, δεν είναι τίποτα άλλο από το αυτονόητο που αντιλαμβάνεται η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας.
Την περασμένη Τρίτη, στην απεργία για το ασφαλιστικό είδαμε μερικούς συνδικαλιστές της ΤΡΑΙΝΟΣΕ να ξεφτιλίζουν μια ολόκληρη κυβέρνηση. Προκήρυξαν απεργία υπό τη μορφή… εξπρές του μεσονυχτίου. Μάλιστα, το πρωί έψαχναν να βρουν αυτόν που είχε τα κλειδιά του αμαξοστασίου! Και η αποθέωση είναι η εκ των υστέρων διαχείριση του θέματος. Θα αλλάξουν λέει το νόμο για τις απεργίες σχετικά με το προσωπικό ασφαλείας. Ο οποίος, νόμος, ρυθμίζει όλα αυτά τα θέματα και υπάρχει από το 1982 επί Ανδρέα Παπανδρέου!!! Τραγικό, εκνευριστικό, κωμικό και τερατώδες μαζί! Επίσης, την περασμένη Τρίτη είδαμε μερικούς «επαγγελματίες απεργούς» του ΠΑΜΕ, να μην αφήνουν εργαζομένους να προσέλθουν στην εργασία τους στον Πειραιά. Για να μην πούμε βεβαίως για τις απεργίες των δημοσιογράφων, όπου αν τολμήσει κάποιος εξ αυτών να πει ότι θα εργαστεί, τότε τον διαγράφει η ΕΣΗΕΑ ή η αντίστοιχη ένωση στην οποία ανήκει. Μιλάμε για κάργα δημοκρατία!
Η συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας παλεύει για να επιβιώσει πέρα από τα παιχνίδια και τα τερτίπια των βολεμένων του Δημοσίου. Ειδικά ο ιδιωτικός τομέας στενάζει αλλά και υπομένει έτσι ώστε να παράξει και να συντηρήσει τα παχύδερμα που του έχουν κατσικωθεί σαν νταβατζήδες στο κεφάλι εδώ και δεκαετίες, κάνοντας δύσκολη την καθημερινότητα του. Κανείς πολιτικός με… καρύδια δεν βγήκε μπροστά για να στείλει εκεί που πρέπει όλους αυτούς που χρησιμοποιούν την περιουσία του κοινωνικού συνόλου για να κάνουν τα δικά τους παιχνίδια, εκβιάζοντας επί της ουσίας τους πάντες.
Την περασμένη Τρίτη βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν αυτοί που βλέπουν ότι η περίοδος των παχέων αγελάδων με τα ψεύτικα εφάπαξ και τις επικουρικές έχει τελειώσει. Και, ω της ειρωνείας, βγήκαν να διαμαρτυρηθούν για το ασφαλιστικό πλαίσιο Βρούτση, το οποίο είναι πολλαπλασίως πιο φιλικό από το έκτρωμα Κατρούγκαλου! Αυτοί που βγαίνουν στους δρόμους είναι οι… γνωστοί άγνωστοι που αγωνίζονται για τον εργαζόμενο, μόνο που όλοι έχουμε καταλάβει ότι τους απασχολεί η πάρτη τους και μόνο. Από τους δικούς τους… αγώνες και την ανευθυνότητα των πολιτικών φτάσαμε στη χρεοκοπία.
Την τελευταία περίοδο, βλέπουμε μια αυξημένη προσέλευση στις πορείες και στις διαδηλώσεις. Αυτονόητη η απάντηση και λογική η εξήγηση. Σε αυτές συμμετέχουν πλέον χιλιάδες πρώην μετακλητοί και βολεμένοι που (παρα)σιτίζονταν επί ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και οι γνωστές δυνάμεις των άεργων, των «επαγγελματιών διαδηλωτών» και των μπαχαλάκηδων. Γενικά έχει συνασπιαστεί όλο το αριστερό συνονθύλευμα θυμίζοντας με διάφορα ανεδαφικά συνθήματα, τις εποχές προ της χρεοκοπίας. Είναι αυτοί οι μόνιμοι θορυβοποιοί που με συνθήματα και πολιτική κάλυψη προσπαθούν να εμφανιστούν στους πολίτες ως υπερασπιστές των δικαιωμάτων τους αλλά και ως κατατρεγμένοι.
Θα ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμο να εξηγηθεί σε κάποιους, ότι αν αυτά που κάνουν εδώ, τολμούσαν να τα κάνουν στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν, στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου, στην Πολωνία του Γιαρουζέλσκι ή στη Βουλγαρία του Ζίβκωφ, θα είχαν γίνει στην καλύτερη περίπτωση άριστοι… πετράδες. Ξέρουμε αυτά τα σκληρά και φασιστικά καθεστώτα πώς λειτουργούσαν και ξέρουμε γιατί έπεσαν. Βέβαια, βρίσκουν και τα κάνουν, αφού η ενοχική κεντροδεξιά ποτέ δεν επιχείρησε να αγγίξει τους… αρμούς της μεταπολιτευτικής φαυλοκρατικής αλητείας. Τους ανέχτηκε υπέρμετρα και τους… λούζεται ποικιλοτρόπως, όπως ακριβώς και η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού.
Εκτός από τον νόμο που προβλέπει τη λειτουργία των κρίσιμων πυλώνων δημοσίου συμφέροντος, υπάρχει και ένας νόμος που λέει ότι οι απεργίες θα προκηρύσσονται κατόπιν ηλεκτρονικής ψηφοφορίας με την πλειοψηφία του 50%+1 ψήφος. Προς το παρόν και ο νόμος αυτός είναι στα χαρτιά. Η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή φοβόταν να τα βάλει με τους συνδικαλιστές, γιατί θα έπρεπε να συγκρουστεί και με τους δικούς της. Από τη σημερινή κυβέρνηση περιμένουμε να κάνει αρκετά βήματα πιο πέρα. και να μην φοβηθεί να εφαρμόσει το αυτονόητο, το λογικό και το νόμιμο. Ελπίζουμε να μην φοβάται τα «τρολ» της Κουμουνδούρου, τους απολιθωμένους… σοβιετάδες του Περισσού και τα…. αλληλέγγυα γκρουπούσκουλα του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του…ΝύχταΜεΡΑ 25 και των λοιπών δυνάμεων (άμα λάχει να ΄ούμε, που έλεγε ο Χάρυ Κλυν).
Σε μια κοινωνία που δοκιμάστηκε από την αριστερή συμμορία των αμόρφωτων και άχρηστων του ΣΥΡΙΖΑ, δεν γίνεται να παραμένουμε όμηροι. Το μπάχαλο και η ασυδοσία πρέπει να αντιμετωπιστούν και να συντριβούν. Με ήρεμο τρόπο αλλά και με αποφασιστικότητα εκεί που ο διάλογος μετατρέπεται σε αριστερή «τρολιά». Οι… αρμοί του μπάχαλου και της τρομοκρατίας πρέπει να κλείσουν με συνοπτικές διαδικασίες. Φοβούνται στο Μαξίμου και στην Πειραιώς μήπως τους πούνε φασίστες; Σκέφτονται βεβαίως, μήπως το 40% που πήρε η Νέα Δημοκρατία στις εθνικές εκλογές ήταν κυρίως λόγω της ανάγκης της κοινωνίας να απαλλαγεί από τον Τσιπρισμό και όχι αποτέλεσμα μιας καθαρής έγκρισης της συνολικής πρότασης που κατάθεσε πέρυσι στον ελληνικό λαό. Δεν γίνεται όμως να πάμε παραπέρα με τέτοιου είδους προσεγγίσεις. Κουραστήκαμε όλοι και κυρίως μας κούρασαν όλα αυτά τα ψεύτικα αριστερά ομοιώματα…
Η ιδιαίτερη ευγένεια της σημερινής κυβέρνησης στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων και η ανοχή συμπεριφορών στο πλαίσιο της δημοκρατικής μας πολιτείας, εκλαμβάνονται ως αδυναμίες. Η φράση νόμος και τάξη αξιοποιείιται από τα υποκείμενα της αριστεράς ως μια φασιστική μέθοδος! Μόνο που δεν ξέρουμε πώς θα αντιδρούσαν όλοι αυτοί οι αριστεροί «δημοκράτες», εάν το μπάχαλο μεταφερόταν από κάποιους… άλλου είδους ακτιβιστές στα σπίτια τους! Εντάξει, είπαμε. Αριστεροί είναι οι άνθρωποι, δεν είναι… ανόητοι!
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να βάλει καλά στο μυαλό της ότι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας δεν συμβιβάζεται πλέον με τους λίγους βολεμένους που κάνουν δύσκολη τη ζωή των πολλών. Στο κάτω κάτω αν δεν τους αρέσει η δουλειά στο Δημόσιο, ας πάνε να δουλέψουν στον ιδιωτικό τομέα! Αλλά, σιγά μην αφήσουν τη θαλπωρή του δημόσιου τομέα και τις ανέσεις που τους προσφέρουν τα κορόιδα του ιδιωτικού τομέα! Η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει γρήγορα σε μεταρρυθμίσεις στην οικονομία ώστε να ανοίξουν δουλειές. Οι δουλειές είναι ο εχθρός των κομμουνιστών και όσων προέρχονται από αυτήν τη μήτρα. Γιατί ποιος θα τρέξει να κλείσει τους δρόμους, όταν θα υπάρχει δουλειά; Γι’ αυτό και προσπαθούν με άλλες μεθόδους να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, όπως για παράδειγμα ο αποκλεισμός εισόδων εταιρειών για να μην προσέλθουν για εργασία οι υπάλληλοι τους.
Η κυβέρνηση πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι μόνο με αποφασιστικότητα, μέθοδο και δημοκρατική ευθύνη έναντι των φιλήσυχων και νομοταγών πολιτών της, θα διαλύσει τους μπαχαλάκηδες και όλα αυτά τα υποκείμενα που ουσιαστικά στρέφονται κατά της πατρίδας και του κοινωνικού συνόλου. Σε… άλλα νέα, η κυβέρνηση οφείλει να μετατρέψει τις φυλακές σε καταστήματα σωφρονισμού και όχι σε ξενοδοχεία… τύπου Airbnb με τζακούζι, ποτά, ναρκωτικά, πάρτι και όργια! Επιπλέον, θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα επιστρέψει η εμπιστοσύνη στους πολίτες μέσα από την άσκηση μιας μεταναστευτικής πολιτικής, η οποία θα σέβεται μεν την ανθρώπινη ύπαρξη, θα εξασφαλίζει δε συνθήκες επαναπατρισμού σε όσους έχουν εισέλθει παράνομα. Τα κράτη έχουν σύνορα και τα σπίτια μας πόρτες. Είναι φρόνιμο λοιπόν, να το καταλάβουν όσοι διαθέτουν το μυαλό και μπορούν να καταλάβουν.
Η σημερινή κυβέρνηση δεν ψηφίστηκε για να κάνει τον… τροχονόμο στην περαιτέρω εγκαθίδρυση της αριστερής φαυλότητας και την πλήρη επικράτηση της στην κοινωνία. Δεν μπορείτε και δεν έχετε το δικαίωμα να κάνετε τα στραβά μάτια στη «δημοκρατία» της αριστερής φαυλοκρατίας, αλλά ούτε και στην αριστερή φαυλότητα της δικής τους «δημοκρατίας». Αν είναι να κάνουμε τη χώρα ένα απέραντο χαμαιτυπείο, πείτε το ευθαρσώς, να ξαναφέρουμε τον Τσίπρα στα πράγματα και να χαρούμε όλοι μαζί την κατάρρευση της… Πομπηίας. Συμπληρώνονται 8 μήνες διακυβέρνησης και από δω και πέρα η κυβέρνηση θα κριθεί για το αν και κατά πόσο έχει τα κότσια να επαναφέρει την κανονικότητα και την κοινή λογική, περιθωριοποιώντας ταυτόχρονα όλο αυτό το αριστεροκομμουνιστικό έκτρωμα που φτιάχτηκε μεταπολιτευτικά στην Ελλάδα. Η χώρα δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τους φαύλους όπου και αν ανήκουν. Δεν μπορεί να είμαστε θεατές μιας φαυλοκρατίας αριστερού τύπου…
