γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.
Μπορεί στη Συμφωνία των Πρεσπών να μην έχει ακόμη παγώσει το μελάνι, αλλά τα αποτελέσματα της Συμφωνίας τα βιώνουμε ήδη.
Για χθες, 29 Ιανουαρίου ήταν προγραμματισμένη στο Πολεμικό Μουσείο, εκδήλωση υπέρ της Μακεδονίας μας στην οποία αναμενόταν να παραστεί πλήθος κόσμου. Δεν ήταν συλλαλητήριο. Ήταν εκδήλωση και μάλιστα σε κλειστό χώρο με ομιλητές καθηγητές, πρέσβυ, και αποστράτους των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ο Υπουργός Άμυνας κ. Αποστολάκης όμως, σε εφαρμογή του άρθρου 6 της Συμφωνίας των Πρεσπών, απαγόρευσε τη διεξαγωγή της προγραμματισμένης εκδήλωσης.
Η εκδήλωση διοργανώνετο από σωματεία που ήθελαν να διαμαρτυρηθούν για τη Συμφωνία των Πρεσπών όπως η International Hellenic Association, Ενώσεις αποστράτων αξιωματικών όλων των ενστόλων και τελούσε υπό την αιγίδα των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου.
Την ίδια μέρα, προχθες, ο Αντιστράτηγος ε.α. της ΕΛΑΣ, Χρήστος Κονταρίδης προχώρησε σε μια απίστευτη καταγγελία, αποκαλύπτοντας ότι το αρχηγείο της ΕΛΑΣ ακύρωσε προγραμματισμένη εκδήλωση για τα θύματα της 17Ν, χωρίς μάλιστα συγκεκριμένη αιτιολογία.
Ίσως κάποιος πει ότι πρόκειται για συμπτώσεις. Όμως, επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις, με επίκληση, μάλιστα, διεθνούς συμφωνίας ή οποία δεν έχει καν ακόμα δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και δεν έχει αρχίσει η εφαρμογή της, δημιουργούν άλλες σκέψεις.
Στην εποχή του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Υπάρχουν μόνο προθέσεις. Και οι προθέσεις μέχρι σήμερα της κυβέρνησης κάθε άλλο παρά καθησυχαστικές είναι όσον αφορά τη διαφύλαξη θεσμικών λειτουργιών που προβλέπει το Σύνταγμα και αποτελούν συστατικό στοιχείο μιας ευνομούμενης δημοκρατίας.
Η απόφαση του κ. Αποστολάκη να απαγορεύσει την εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο (θυμίζουμε ότι η διοίκησή του ορίζεται από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας), επικαλούμενος το άρθρο 6 της Συμφωνίας των Πρεσπών, καταρρίπτει όλα τα επιχειρήματα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που ακούστηκαν στη Βουλή ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Η πραγματικότητα είναι σκληρή, αλλά εξακολουθεί να παραμένει πραγματικότητα.
Δεν υπήρξε μέχρι σήμερα στην Ελλάδα κυβέρνηση, με εξαίρεση τη χούντα και τον ΣΥΡΙΖΑ, που να απαγορεύει συγκεντρώσεις. Επειδή δε, οι διεθνείς συμβάσεις υπερτερούν του Συντάγματος, φρόντισαν μέσω της διεθνούς συμβάσεως (Συμφωνία Πρεσπών) να ακυρώσουν το δικαίωμα του συνέρχεσθαι που προβλέπει το ελληνικό Σύνταγμα, τουλάχιστον για το μείζον εθνικό θέμα της απεμπόλησης δικαιωμάτων μας και παραχάραξης της ιστορίας μας, αλλά και αλλοίωσης της πραγματικότητας.
Και αν για την περίπτωση της εκδήλωσης στο Πολεμικό Μουσείο η κυβέρνηση καλύφθηκε πίσω από ένα άρθρο μιας διεθνούς συμφωνίας που η ίδια συνέταξε, για ποιο λόγο άραγε απαγορεύθηκε η συγκέντρωση συγγενών θυμάτων της «17Ν»; Για να μη δυσαρεστηθεί ο Κουφοντίνας, όσοι τον υποδέχονται κάθε φορά που βγαίνει με άδεια στην έξοδο της φυλακής και οι «Ρουβίκωνες»;
Η νοοτροπία της κυβέρνησης είναι δεδομένη. Και καλό είναι να την αντιληφθούν όλοι, όσο προλαβαίνουμε να αντιδράσουμε. Τα δείγματα αντιδημοκρατικότητας εμφανή. Η ιδεολογία και οι υποχρεώσεις της την οδήγησαν να στηρίξει –μαζί με τον Ερντογάν- ακόμα και τον Μαδούρο. Και η επισήμανση, «μαζί με τον Ερντογάν», έχει ιδιαίτερη σημασία…
Χθες, Τρίτη, αριστερές συλλογικότητες, στη Θεσσαλονίκη ανακοίνωσαν ότι οργανώνουν διαδήλωση υπέρ του Μαδούρο. Αυτή βέβαια δεν απαγορεύθηκε. Άραγε δεν αποτελεί ευθεία παρέμβαση στα εσωτερικά άλλης χώρας; Ή επειδή αφορά στον «σύντροφο» (κατά την κυριολεκτική της έννοια η λέξη και όχι την πολιτική) Μαδούρο, έχουμε άλλη αντίληψη;
Κάθε άνθρωπος όσο μεγαλώνει και οδεύει προς το τέλος του βίου του, βγάζει, συνήθως, με ένταση όλα τα αρνητικά του στοιχεία. Γίνεται, όπως συνηθίζουμε να λέμε «γεροπαράξενος». Το ίδιο συμβαίνει και με την κυβέρνηση Τσίπρα. Όσο πλησιάζει το τέλος της, τόσο περισσότερο βγάζει στην επιφάνεια τα μειονεκτήματά της. Στην περίπτωσή της όμως, τα μειονεκτήματα αυτά καθίστανται επικίνδυνα για τη λειτουργία της ίδιας της δημοκρατίας. Και αυτό είναι το χειρότερο.
Οι ενδείξεις που μας έχει δώσει μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν ορρωδεί προ ουδενός προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία. Αν δεν αντιδράσουμε, όμως, εγκαίρως, δεν θα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς θα φταίμε…
