γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Είναι η εποχή του μίσους, των εθνικιστικών εξάρσεων και της εμφάνισης κομμάτων με αταβιστικές θεωρίες και μισαλλοδοξία.
Απέχουμε λιγότερο από εκατό μέρες από τις ευρωεκλογές και τίποτα δεν δείχνει να είναι ευοίωνο για την επόμενη μέρα της Ευρώπης. Δεν έχει προχωρήσει τίποτα από αυτά που ευαγγελιζόταν ο Μακρόν, μόνο μία συμφωνία φιλίας Γαλλίας-Γερμανίας στο Άαχεν υπό το άγρυπνο βλέμμα του Καρλομάγνου. Το Brexit είναι σαν την μέρα της Μαρμότας, η Μέι το τραβάει μέχρι τέλους, γιατί πιστεύει ότι θα πειστούν οι βουλευτές ότι το «no deal» θα είναι καταστροφή, αλλά κανείς στην Αγγλία δεν το αποκλείει. Αυτό όμως το ενδεχόμενο μίας μη συμφωνίας θα είναι καταστροφικό για το Η.Β., θα παραλύσει το κράτος. Μάλλον οι ευρωεκλογές θα γίνουν με το Brexit υπό μάλης.
Το άλλο μεγάλο θέμα που απασχολεί την Ευρώπη είναι ο άξονας των λαϊκιστών και των ακροδεξιών κομμάτων που συνασπίζονται μαζί για να ελέγξουν την Ευρώπη εκ των έσω και όχι να την διαλύσουν, γιατί το παράδειγμα της Βρετανίας είναι μάλλον διδακτικό. Ο άξονας Ρώμης-Βαρσοβίας με τον Ορμπάν και τον Σαλβίνι να μιλάνε για μία νέα «Άνοιξη» που θα αλλάξει την Ευρώπη είναι ανησυχητικός. Σύμφωνα όμως με το ευρωβαρόμετρο οι λαϊκιστές θα βγουν κερδισμένοι από τις ευρωεκλογές. Το πόσο θα την ελέγξουν θα εξαρτηθεί και από τα ποσοστά άλλων κομμάτων.
Οι σχέσεις της Γαλλίας με την Ιταλία είναι στο χειρότερο σημείο από το 1940. Ο Σαλβίνι είχε πει ότι μακάρι οι Γάλλοι να καταψηφίσουν τον Μακρόν στις ευρωεκλογές, ενώ ο Ντι Μάιο υποστήριξε το κίνημα των κίτρινων Γιλέκων, μάλιστα πήγε και στην γαλλική πρωτεύουσα και συναντήθηκε και με τους κινηματίες. Ο Μακρόν θα ηγηθεί ενός φιλοευρωπαϊκού μετώπου στις ευρωεκλογές απέναντι στον άξονα των ακραίων και των μη υπερασπιστών της Ευρώπης. Μάλλον θα κάνει μία ομιλία, αλλά ακόμη δεν ξέρουμε που. Από την άλλη, η Λεπέν είναι βασική υποστηρίκτρια του Ορμπάν και του Σαλβίνι και όλους αυτούς τους συνδέει η φιλία με τον άλλοτε φίλο του Τραμπ Στιβ Μπάνον που ήθελε να ιδρύσει κίνημα κατά της Ευρώπης.
Η Γερμανία αυτά τα πέντε χρόνια που πέρασαν βρέθηκε και η ίδια σε δύσκολες καταστάσεις από την υποδοχή 500.000 προσφύγων το 2015 και από «θα το καταφέρουμε» της Μέρκελ φτάσαμε στην απόσυρσή της από την ηγεσία του CDU και αλλαγή σκυτάλης. Ναι, στα χρόνια της Μέρκελ η Ευρώπη δεν μεγάλωσε, δεν έκανε βήματα μπροστά και προτιμούσε την σταθερότητα. Αυτά όλα τα βρίσκει μπροστά της.
Η Μέρκελ τώρα πρέπει να αναλάβει έναν ρόλο για να αφήσει την καλή υστεροφημία της στην Ευρώπη. Δεν έχει συνηθίσει, αλλά πρέπει να το κάνει.
Ο Μακρόν μίλησε από την Πνύκα για νέο Ευρωπαϊκό όραμα και το ίδιο έκανε στην Σορβόννη, αλλά τίποτα δεν προχώρησε και ο Τραμπ προήλαυνε, ενώ η Ευρώπη δεν μπορεί να βρει κοινό βηματισμό.
Το καλό είναι όμως ότι οι μετρήσεις του ευρωβαρομέτρου δείχνουν ότι υπάρχει καλό σκορ για την Ευρώπη ή συμπαθητικό. Αυτός μας κάνει να ελπίζουμε. Μία δυναμική παρουσία των ακροδεξιών και των μη υπερασπιστών της Ευρώπης θα γυρίσει πολλά χρόνια πίσω την Ευρώπη και θα βάλει στον πάγο όλες τις αλλαγές.
Τον Μάιο θα ξέρουμε εάν έχουμε εύφορες κοιλάδες ή τόπους ξηρασίας. Και εάν απειλείται το κεκτημένο των 70 χρόνων. Εύστοχα είπε ο Γιούνκερ ότι όποιος δεν θέλει την Ευρώπη ας πάει να κοιτάξει τα νεκροταφεία του Β’ Π.Π.
Η Ευρώπη θα νικήσει, αλλά οι ενδείξεις δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικές.
