γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης.
Τις περισσότερες φορές τα δημοσιογραφικά κείμενα είναι φτωχά ή και πλήρως ανεπαρκή, προκειμένου να αποτυπώσουν τα μηνύματα που εκπέμπει η εικόνα.
Τετάρτη μεσημέρι και πάνω από τον Αττικό ουρανό πετάνε τα νέα αποκτήματα της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, τα γνωστά υπερ-όπλα Rafale. Είναι τα «κόκκινα γεράκια». Είναι τα πλέον σύγχρονα μαχητικά με απίστευτη ισχύ πυρός, αλλά χωρίς τους ανθρώπους, χωρίς τους πιλότους, παραμένουν απλά.,.. σίδερα. Οι χειριστές τους είναι επίλεκτοι ιπτάμενοι που παράτησαν σπίτια και οικογένειες για να εκπαιδευτούν και να υπηρετήσουν τις υψηλές αξίες και τα ιδανικά μιας ολόκληρης πατρίδας που θέλει να προοδεύσει σε όλα τα επίπεδα. Ήταν συνεπείς στο ραντεβού τους με το καθήκον. Είναι οι άνθρωποι που σηκώνουν ψηλά το εθνόσημο, εκπέμποντας υπερηφάνεια και θαυμασμό σε όσους έχουν… μυαλό και στοιχειώδη εθνική συνείδηση, Ταυτόχρονα είναι οι άνθρωποι, οι οποίοι σηκώνοντας ψηλά την Ελλάδα «απαιτούν» τον σεβασμό των εχθρών. Είτε εξωτερικών, είτε εσωτερικών…
Τα «κόκκινα γεράκια» είναι οι θεματοφύλακες των αιθέρων, που έχουν ως ιερή υποχρέωση να αποτρέψουν οποιαδήποτε… λάθος κίνηση επίδοξων εισβολέων δι αέρος, ξηράς και θαλάσσης. Πρέπει να είναι εκεί που που πρέπει την ώρα που πρέπει, για να υπάρχει Ειρήνη. Είναι σαν όλους εμάς που στα σπίτια μας έχουμε πόρτες, παράθυρα, κλειδαριές και συναγερμούς. Αποτρέπουμε και δεν επιτρέπουμε σε… ξένα σώματα να μπουν στα σπίτια μας, χωρίς τη συγκατάθεση μας. Έστω και αν υπάρχουν εντυπωσιακές διαφορές και μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι όταν μπαίνει στο σπίτι σου ο εισβολέας, εσύ πρέπει να κάνεις ότι… κοιμάσαι!
Όλα τα παραπάνω, ως προς τη θετική τους εκδοχή, αποτελούν την εικόνα μιας Ελλάδας που θέλουν όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι πολίτες. Μιας Ελλάδας που πρέπει να αποτελεί ισχυρό και υπολογίσιμο παίκτη σε όλα τα επίπεδα, μέσα στην Ευρώπη και μέσα σε έναν κόσμο ειρήνης, δημιουργίας, προκοπής, προόδου και συνοχής. Σε αυτήν την τελευταία εικόνα, σίγουρα δεν περιλαμβάνονται οι βάνδαλοι που επιδίδονταν σε φθορές στο κτίριο της ΑΣΟΕΕ. την ώρα διέλευσης των ¨»Ραφάλ». Εν τη ευρεία έννοια, αυτή η φωτογραφία της στιγμής, αποτυπώνει το γενικότερο πρόσωπο των βανδάλων, των παρασίτων, των μπαχαλάκηδων και τόσων άλλων «επιφανών» συμπολιτών μας που έχουν επιλέξει αυτόν τον ολισθηρό κατήφορο. Δεν μας ταιριάζει η Ελλάδα την ντροπής και των εκφραστών της. Μαζί με τους μπαχαλάκηδες και τα πάσης φύσεως παράσιτα που διεκδικούν το δικαίωμα να ζουν εις βάρος των υπολοίπων ή να απαιτούν από τους τελευταίους την ανοχή στα αίσχη τους, κατατάσσονται και οι πολιτικοί τους προστάτες. Όλοι αυτοί οι μίζεροι και μικροπρεπείς παραγοντίσκοι που θέλουν μια Ελλάδα, την οποία η Ιστορία την… καταδίκασε να αποτελεί μέρος της πολιτισμένης και δημιουργικής Ευρώπης και όχι παράρτημα μιας ελεεινής σταλινοκομμουνιστικής μπανανίας.
Όταν κάποιοι υπερασπίζονται την πατρίδα και εκατομμύρια άλλοι δημιουργούν, την ίδια στιγμή, υπάρχουν θλιβερές μειοψηφίες που παρασιτούν ή καταστρέφουν, λειτουργώντας σαν… κοράκια. Δηλώνουν… αγωνιστές, αλλά δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα θλιβερό περιθώριο που απέκτησε… υπόσταση από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Την ώρα που κάποιοι παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα για την πατρίδα, τη Δημοκρατία μας, την ησυχία μας, τις δουλειές μας και την πρόοδο μας, κάποιοι άλλοι… αγωνίζονται (σύμφωνα με το σκεπτικό τους…) για τη «Δημοκρατία», το… μπάχαλο, τον παρασιτισμό και την καθυστέρηση.
Σε μια κοινωνία απροσάρμοστων, βανδάλων, κακοποιών και πολιτικών τυχοδιωκτών, πάντα θα στέκει εκεί ψηλά ένα «σιδερένιο πουλί» με έναν επιφανή ήρωα πιλότο, για να τους δίνει το… δικαίωμα να είναι αυτοί που είναι. Τα «κόκκινα γεράκια» θα είναι εκεί ψηλά για να… επιτρέπουν σε όλους αυτούς να κάνουν πορείες, να διεκδικούν το βόλεμα, να σπάνε, να καίνε και να λειτουργούν φασιστικά. Άρα, το ερώτημα είναι ένα και πάρα πολύ απλό: με τα «γεράκια» ή με τα… κοράκια; Οι έχοντες αυτογνωσία επιλέγουν το προφανές…
