Λοιπόν, θα γίνω πόκεμον! Θανομίτσου θα με λένε, θα δαγκώνω και θα με ψάχνετε στις πλατείες και στους δρόμους και δεν θα με βρίσκετε. Δεν αντέχω άλλο, έχω την αίσθηση ότι ζω σε ένα κόσμο που κάτι έχει πάρει και με κρατάει στην απέξω.

Η μέρα μου από ό,τι φαντάζεστε ξεκινάει με ένα πρώτο έλεγχο αν όλα όσα έχω γράψει και έχω στείλει έχουν παραληφθεί, αν υπάρχει κανένα πρόβλημα κι αν έχουν εκδοθεί. Μετά κοιτάζω τα νέα για να πάρω μια πρώτη γεύση για το αν χρειάζεται να γράψω και τι θα γράψω. Αυτά γίνονται κάποια στιγμή γύρω στις οκτώ το πρωί. Ή τουλάχιστον γινόντουσαν. Το τελευταίο καιρό στις οκτώ το πρωί είμαι ακόμα στο μπαλκόνι, πίνοντας το καφεδάκι μου, καπνίζοντας αργά το πρώτο μου τσιγάρο και κοιτάζοντας τον ουρανό προσπαθώντας να σκεφτώ τι μου λένε τα σύννεφα. Να ένα σκυλάκι εδώ, αυτό μοιάζει με τίγρη, κοιτά εδώ αυτό είναι σαν διαστημόπλοιο. Με λίγα λόγια …: «καλημέρα σας παιδιά, τραλαλά-τραλαλά».

Πάμε στη χθεσινή μου μέρα για να πάρετε μια γεύση. Έχω κοιτάξει τα άρθρα μου και όλα φαίνονται μια χαρά εκεί που θα έπρεπε να βρίσκονται και γυρνάω για μια γρήγορη ματιά στα διεθνή ΜΜΕ, μέχρι να φορτώσουν τα μέιλ. «Ο Ερντογκάν απολύει χιλιάδες καθηγητές από πανεπιστήμια και ιδιωτικά ινστιτούτα». Καταπίνω ψυχραιμία. Η αλήθεια είναι ότι οι δικτάτορες τραβάνε ένα ζόρι με τους έξυπνους και μορφωμένους. Όταν μάλιστα αυτά τα δυο συνδικάζονται, το χειρότερο τους. Οι δικτάτορες θέλουν ηλίθιους και ο Σουλτάνος Ερντογκάν μπουνταλάδες. Μπουνταλάδες γιατί η δημοκρατία νίκησε στη Τουρκία. Πόκεμον.

Βαθιά ρουφηξιά καφέ, ένα δυο τρία και πάμε στο επόμενο. «Η Τερέζα Μέι τονίζει ότι αυτή δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε για ανεξάρτητη Σκωτία». Αμ κυρά Τερέζα τώρα είναι, τότε που έγινε δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή. «Η κυρία Τραμπ αντέγραψε λόγο της κυρίας Ομπάμα». Τώρα εγώ φταίω που θυμήθηκα ανέκδοτα για ξανθιές; Λίγο παρακάτω, «Ο Τραμπ δήλωσε ότι σε περίπτωση που μέλος του ΝΑΤΟ αντιμετωπίσει πρόβλημα, ακόμα και πολεμικής σύρραξης, δεν είναι σίγουρος αν σαν πρόεδρος θα θελήσει οι ΗΠΑ να επέμβουν». Με λίγα λόγια, αν γίνει πρόεδρος θα καταργήσει το ΝΑΤΟ. ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και ο Τραμπ. Ρε μπας και είναι ΚΚΕ και δεν το ξέρει; Πάρε άλλο ένα πόκεμον!

Μιας και πιάσαμε κάτι ελληνικό, μεταφορά σε ελληνικά ΜΜΕ. «Άγνωστες φωτογραφίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη». Τις βλέπω, ένα δάκρυ κυλάει ανέμελο στο μάγουλο μου, ειδικά εκεί με το νυχτικό και …συνεχίζω. «Ο Βρετανός υπουργός, υπεύθυνος για το Brexit, νόμιζε ότι η δημοκρατία της Ιρλανδίας είναι μέλος του Ηνωμένου Βασιλείου και όχι της ΕΕ». Βαθιά ανάσα, ξαναγυρνάω στην Αλίκη. Μου χαμογελάει αλλά από μαζοχισμό εγώ επιστρέφω στα ξένα ΜΜΕ και βλέπω την Μέρκελ να μου χαμογελάει. Έχει και τα γενέθλια της την Κυριακή, μη το ξεχάσετε, να της στείλετε δώρο. Η Θερέσα της πήγε δυο βιβλία. Με εικόνες πόκεμον.

Στη Φλώριδα των ΗΠΑ άλλος ένας αθώος αφροαμερικάνος πυροβολήθηκε από αστυνομικό και μάλιστα ενώ είχε τα χεριά υψωμένα και εξηγούσε ότι βοηθούσε ασθενή του. Στη Συρία εικόνες από τον αποκεφαλισμό ενός 14χρονου, στην Αίγυπτο ένα χωριό καμένο, στην Ινδία άλλος ένας ομαδικός βιασμός, στη Φιλανδία άλλο ένα μπαλόνι έσκασε. Γυρνάω πανικόβλητος Ελλάδα. Ο γουρλομάτης ο Κούλης θα μας σώσει!

Βρε αεί στο διάολο όλοι σας, πάω στο μπαλκόνι για τσιγάρο. Σας το δηλώνω, θα γίνω ποκεμόν. Θανομίτσου το ποκεμόν και θα με ψάχνετε.

Και με όλα αυτά, εγώ πρέπει και να γράψω! Να συμβάλω στη πληροφόρηση και την ανάλυση. Έτσι λένε! Αλλά αυτά ήταν απλά ο αφρός. Στη πραγματικότητα γίνονται τόσα πολλά πράγματα σε όλο το κόσμο και όλα τόσο άσχημα που ακόμα και ο Καμμένος σου φαίνεται σαν στιγμή νιρβάνας. Αλλά ας πιάσουμε ένα δυο από αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες και κοιτώντας την καμπούρα των άλλων ίσως κάτι να δούμε και στη δικιά μας.

Τη Τρίτη το μεσημέρι στη Φινλανδία ανακοινώθηκε η πτώχευση μιας αλυσίδας υπεραγορών με έμφαση την εσωτερική διακόσμηση και την επίπλωση. Μη πάει το μυαλό σας σε στιλ ΙΚΕΑ, δεν είναι τα ιδιά. Τα Anttila, όπως έλεγε και το μότο τους, ήταν/είναι ό,τι χρειάζεται ένα σπίτι, καλύπτοντας από κουρτίνες και ρούχα μέχρι καναπέδες και ηλεκτρικά είδη. Πάντα με έμφαση στο έπιπλο αλλά όχι στιλ παζλ όπως αυτά του ΙΚΕΑ, ίσως πιο καλά ποιοτικά και πιο προσεγμένα. Η αλυσίδα είχε ιδρυθεί το 1952 και τώρα είχε 31 υπερκαταστήματα σε όλη τη Φι,λανδία. Αν τα ΙΚΕΑ είναι μόδα και τρεντ, τα Anttila ήταν η σίγουρη αξία. Όλα αυτά τέλειωσαν μετά την ανακοίνωση ότι η εταιρία αδυνατούσε να πληρώσει χρέη 20 εκατομμυρίων σε τράπεζες και αγνώστης μέχρι στιγμής οφειλές σε προμηθευτές και το κράτος. Την ίδια στιγμή τέλειωσε και η δουλειά για 1300 εργαζομένους σε διάφορες πόλεις της Φι,λανδίας. Α, για το κράτος μη φοβάστε, είναι οι μονοί που θα τα πάρουν. Για τους υπολοίπους, θα δούμε τι θα πάρουν ή καλύτερα μη το πείτε γιατί είναι ακατάλληλο για ανηλίκους.

Αλλά θα μου πείτε, σιγά μωρέ, ουτε Μαρινόπουλος. Παιδιά μη βιάζεστε, κάντε υπομονή να δείτε όλη τη καμπούρα. Μια επιχείρηση στο μέγεθος Anttila δεν απασχολεί μόνο 1300 άτομα, αυτοί είναι οι άμεσα εργαζόμενοί της εταιρίας. Τα Anttila, όπως και αντίστοιχες Ελληνικές, είναι μεταπράτες, μεσάζοντες. Άλλος είναι ο κατασκευαστής, ο παραγωγός. Και στη περίπτωση των Anttila υπάρχουν δεκάδες εργαστήρια για να μην πω εκατοντάδες που κατασκεύαζαν και παρήγαγαν, από καναπέδες και καρέκλες μέχρι κουρτίνες, ρούχα και πολυελαίους. Παράλληλα υπήρχαν σειρά εργαστήρια για επισκευές από τηλεοράσεων μέχρι κομπιούτερ ή ηλεκτρικών συσκευών που κάλυπταν από ηλεκτρική σκούπα μέχρι πολυμίξερ. Όλοι αυτοί οι παραγωγοί και τα εργαστήρια ήταν μικρομεσαίου μεγέθους που στις περισσότερες περιπτώσεις είχαν ένα και μοναδικό πελάτη. Τα Anttila.

Σε μια χώρα 5 εκατομμυρίων και με τα ΙΚΕΑ να έχουν δαγκώσει ένα μεγάλο μέρος της αγοράς – λίγο λόγο μόδας, λίγο λόγο τιμής – δεν υπάρχει θέση για μεγάλους ανταγωνισμούς και εναλλακτικές, έτσι πολλά από αυτά τα εργαστήρια ή κινούντο γύρω από τα Anttila ή δημιουργήθηκαν από τις ανάγκες των Anttila. Όσο ωμό κι αν ακούγεται και γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, πάνω από το 70% αυτών των μικρών επιχειρήσεων δεν πρόκειται να επιβιώσει την πτώχευση των Anttila.

Θυμάμαι όταν έκλεισε η ΝΟΚΙΑ τα γραφεία της στο Ελσίνκι, απολυθήκαν περίπου 5,000 άτομα. Άτομα της ΝΟΚΙΑ. Αυτό που ποτέ δεν λέχθηκε ήταν πόσα άτομα από εταιρίες συνεργαζόμενες με την ΝΟΚΙΑ απολυθήκαν την ίδια περίοδο, άτομα που είχαν προσληφθεί για να εξυπηρετούν τον συγκεκριμένο πελάτη και πολύ χειροτέρα, δεν έγινε ποτέ καμία αναφορά για τις επιπτώσεις που είχε αυτή η αλλαγή στη περιοχή που στεγαζόντουσαν αυτά τα 5,000 άτομα. Μια μελέτη εκείνη την εποχή μιλούσε για απώλειες που ξεπερνούσαν τους 25,000. Σκεφτείτε το λιγάκι. 5,000 άτομα τουλάχιστον, επτά ημέρες την εβδομάδα ζούσαν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους σε αυτή τη περιοχή. Από περίπτερα μέχρι εστιατόρια, παμπ, μικρές πανσιόν ακόμα και καταστήματα με ρούχα, άνοιξαν μόνο για να εξυπηρετούν τις ανάγκες αυτού του κόσμου.

Πάνω από 6,000 άτομα μέσα σε ένα βράδυ εξαφανίστηκαν αφήνοντας σε ένα δρομάκι μέσα στα πολλά, δυο πιτσαρίες, δυο κινέζικα, ένα ουγγρικό, ένα ινδικό και τρία παμπ, χωρίς πελάτες. Καταλαβαίνετε τι έγινε σε όλη τη περιοχή μέσα στους επομένους έξη μήνες. Στο δρομάκι έμειναν δυο παμπ και ένα ινδικό εστιατόριο. Όταν λοιπόν κλείνει μια επιχείρηση με προσβάσεις στο κόσμο όπως τα Anttila οι απώλειες είναι πολύπλευρες και όχι μόνο οι 1300 άμεσα εργαζόμενοι. Μάλιστα οι επιπτώσεις στο γύρω χώρο είναι πολύ μεγαλύτερες από την επιχείρηση που πτώχευσε.

Αλλά κι αυτά είναι μόνο η επιφάνεια. Τα Anttila όπως και πολλές επιχειρήσεις αυτής της μορφής σε όλο το κόσμο προσπαθούν να καλύψουν όλες τις καταναλωτικές ανάγκες των πελατών τους κι όταν τους λείπει κάτι συνεργάζονται με τις ανάλογες εταιρίες. Αυτό συμβαίνει πολύ συχνά στο χώρο του λιανεμπορίου και στην Ελλάδα. Αυτό που έλειπε από τα Anttila ήταν τα τρόφιμα και γι’ αυτό το λόγο συνεργάστηκε με τη πιθανώς μεγαλύτερη εταιρία στο χώρο στη Φιλανδία, τη Kesko, γνωστή για τις αλυσίδες σουπερμάρκετ, K-markets. Αλλά και για την Kesko τα σουπερμάρκετ είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου μιας και η εταίρα καλύπτει δραστηριότητες από πωλήσεις αυτοκινήτων μέχρι κατασκευές κτιρίων. Όσο για τα σουπερμάρκετ της, στη Φιλανδία λένε ότι πάνω από το 50% του πληθυσμού της ζει σε απόσταση μικρότερη από ένα χιλιόμετρο από ένα K-market. Αυτό πιθανώς να σας δίνει μια εικόνα.

Τώρα η Kesko έχει μια συνεχή επεκτατική πολιτική τα τελευταία 20 χρόνια αλλά αυτή η πολιτική της πολλές φορές έχει αμφισβητηθεί και δεν δικαιολογείται. Η Kesko παράλληλα είναι και μεγάλος παίκτης στο φινλανδικό χρηματιστήριο που τη προηγουμένη δεκαετία δημιούργησε πολλά κέρδη με τις μετοχές της που πάλι δεν δικαιολογούνται. Τώρα μεγάλο μυστικό είναι ότι η συμμετοχή της στα Anttila δεν περιορίζονταν στη συστέγαση η υπενοικίαση του χώρου αλλά πήγαινε πολύ βαθύτερα. Από τις κατασκευές των υπεραγορών μέχρι επενδύσεις ή ανάμειξη στην εμπορική πολιτική της. Αυτό το κατασκευές πρέπει να έχει αρχίσει να σας θυμίζει κάτι.

Έτσι αυτή τη στιγμή σε κάποια γραφεία με κλειστές τις πόρτες γίνεται μια έντονη συζήτηση. Η Kesko δεν έβαλε χέρι συνεργασίας στα Anttila αλλά και χέρι και πόδι και λαιμό και μέση και πολύ ξέπλυμα. Μπουγάδες ξέπλυμα. Κι αυτή τη στιγμή το πιθανότερο είναι ότι τα Anttila θυσιάζονται γιατί το ξέπλυμα έχει πάει για στέγνωμα μέσω Παναμά σε κάτι νησάκια άγνωστα, αφήνοντας την εταίρα χωρίς ρευστό για να πληρώσει υποχρεώσεις. Έτσι θυσιάζοντας ένα κομμάτι της που δεν φαίνεται κι όλας, παίρνει πίστωση χρόνου να φτιάξει τα λογιστικά της. Τώρα όμως όπως φαντάζεστε αφού το ξέρω εγώ, το μυστικό δεν είναι πια μυστικό κι όταν μιλάμε για Kesko μιλάμε για πολύ πάνω από 20,000 αμέσους εργαζομένους. Άρα όταν σκάσει το μπαλόνι – και που θα είναι το δεύτερο μεγάλο μετά τη ΝΟΚΙΑ – ο θόρυβος θα είναι μεγάλος σε μια αγροτική στην ουσία οικονομία που θέλει να το παίζει high technology και οι επιπτώσεις …ας μην το συζητάμε. Αλλά το δράμα κορυφώνεται και κάθε μέρα και κάτι καινούργιο διαρρέει.

Την ίδια στιγμή οι επιπτώσεις του Brexit δεν έχουν καν αρχίσει να φαίνονται. Και δεν μιλάω για τη Βρετανία, γιατί έτσι όπως έγιναν τα πράγματα, οι Βρετανοί όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν και με τον Μπόρις και τη Τερέζα, ύπνο με εφιάλτες θα κάνουν. Μιλάω για την Ευρώπη. Η Ευρώπη όπως και η Βρετανία βρίσκεται ακόμα σε άρνηση και ο μόνος που από ότι φαίνεται έχει αρχίσει να συλλαμβάνει τις επιπτώσεις είναι ο Γάλλος Ολάντ. Είναι λίγα τα ΜΜΕ που μιλάνε γι’ αυτό αλλά το ευρώ πέφτει καθημερινά σε σχέση με το δολάριο. Εντάξει 0,001% δεν είναι σοβαρό αλλά …αλλά είναι πολύ σοβαρό όταν αυτό γίνεται καθημερινά μετά το Brexit και δείχνει ότι αυτό που λείπει είναι η αφορμή για να κατρακυλήσει κι όχι απλά να πέσει. Αυτό σημαίνει ότι όλοι παρακολουθούν. Αντίστοιχα πέφτουν και οι ευρωπαϊκές εξαγωγές και τώρα το μποϊκοτάζ στη Ρωσία έχει αρχίσει κι αυτό να φαίνεται. Για δείτε πόσο μοιάζει αυτή η ιστορία με την άλλη των Anttila. Ενώ όλοι βλέπουμε και λυπούμαστε τους 1300 που έχασαν τη δουλειά τους, στην ουσία έχουν χάσει τον ύπνο τους δεκάδες χιλιάδες και δεν μιλάει κανένας.

Οι επιπτώσεις του Brexit – και το έχω ξαναγράψει – για την Ευρώπη θα είναι το ίδιο τρομακτικές με όσο θα είναι για τη Βρετανία και αυτό πιθανώς να εξηγεί τη στάση της Μέρκελ κατά τη συνάντηση της με την Τερέζα. Η Τερέζα συναντώντας την Μέρκελ στη πρώτη της έξοδο στην Ευρώπη από πρώτη ματιά έκανε ένα τρομακτικό λάθος. Ήταν σαν να πρόσβαλε όχι μόνο τον παραδοσιακό της σύμμαχο στην Ευρώπη, τη Γαλλία, αλλά και όλη την ΕΕ. Η πρώτη της επίσκεψη λοιπόν θα έπρεπε να είναι στις Βρυξέλες όπου με τον Γιούνκερ θα έβαζε τις βάσεις για τη συζήτηση περί Brexit που πρέπει να ακολουθήσει άμεσα. Αντ’ αυτού η πρωθυπουργός του Brexit πήγε στην Μέρκελ δίνοντας την εντύπωση ότι πήγε πρώτα να εξασφαλίσει την υποστήριξη της ηγεμόνος της ΕΕ που και θα επηρεάσει η επιβάλει αποφάσεις. Έτσι φαίνεται και το έκανε γνωρίζοντας ότι με αυτό θα προσβάλει άλλους και να κάνει και εχθρούς.

Την Τερέζα Μέι την θεωρώ ένα κρυφοφασιστόμουτρο του κερατά, επιπέδου Σαμαρά και Βορίδη ή καλύτερα συνδυασμό Σαμαρά, Βορίδη με ολίγη Μιχαλολιάκο. Αλλά δεν τη θεωρώ ηλίθια και διεφθαρμένη πως τους ανωτέρω. Κατά τη άποψη μου, τώρα η Τερέζα ξέρει την αλήθεια, ξέρει τις επιπτώσεις του Brexit και ξέρει ότι το κόστος κάτω από τις σημερινές συνθήκες είναι πολύ μεγάλο και το αποτέλεσμα αμφίβολο. Έτσι αυτό που θέλει είναι να επεκτείνει όσο γίνεται – μέχρι την αιωνιότητα και παρα πέρα – αυτή τη περίοδο διαπραγμάτευσης και για να γίνει αυτό χρειάζεται για πολλούς λόγους – ακόμα και πολίτικους ή ίσως σε αναμονή για ένα ακόμα δημοψήφισμα μετά από δυο τρία χρόνια – την Μέρκελ. Εξ ου και η πρώτη επίσκεψη της στο εξωτερικό το Βερολίνο. Τα υπόλοιπα μοιάζουν κάπως σαν δικαιολογίες που δεν δικαιολογούνται.

Την ίδια στιγμή που η Ευρώπη μπαίνει σε μια περίεργη περίοδο που θυμίζει και λίγο έλος – όχι ακόμα κινουμένη άμμο – ένας τρελός, στη κυριολεξία τρελός, όχι απλά γίνεται υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος για την αμερικανική προεδρία αλλά και επίφοβος να την κατακτήσει. Ο λόγος που φοβάμαι ότι θα την κατακτήσει τη καρέκλα όσο σουρεαλιστικός κι αν ακούγεται θα λειτουργήσει όταν έρθει η στιγμή της ψηφοφορίας, μπροστά στη κάλπη. Ο Τραμπ είναι τόσο ακραία τρελός, απρόβλεπτος και ταυτόχρονα γελοίος που κάπου βαθιά στον καθένα δημιουργεί ένα συναίσθημα συμπάθειας και τον βλέπει και σαν έκφραση αντίδρασης σε ένα σαπισμένο σύστημα όπως έχει εξελιχτεί αυτή τη στιγμή η αμερικανική πολιτική. Η Χίλαρι από την άλλη είναι το αμερικανικό πολιτικό κατεστημένο που όσο κι αν θέλεις να την δεις σαν μια δυναμική γυναίκα, δημοκρατική, με μερικές σωστές ιδέες και ένα παρελθόν έντονο στη πολιτική, κάπου βαθιά στον καθένα είναι απόλυτα απεχθής. Δημιουργεί εκείνο το περίεργο συναίσθημα ότι πρέπει να την ψηφίσεις κι όχι ότι θέλεις να την ψηφίσεις.

Την προηγουμένη δεκαετία, την προεδρία του Μπους του νεότερου την έχουν συνοδεύσει πολλά κοσμητικά επίθετα και ναι η εισβολή στο Ιράκ αποδείχτηκε ότι αφενός στηριζόταν σε ψέματα, αφετέρου ήταν καταστροφική για όλη τη περιοχή με αποτελέσματα που τα ζούμε όλοι μας. Κι όμως – και σας παρακαλώ προσέξτε το – η εποχή του Μπους δεν ήταν η χειρότερη για τη διεθνή κατάσταση. Κι αν δεν είχε γίνει το χτύπημα στους δίδυμους πύργους ίσως να μην τη συνοδεύαμε με τόσα κοσμητικά επίθετα. Η χειρότερη ήταν η εποχή Ρήγκαν, όπου ένας ηλίθιος είχε μόνιμα ένα δάχτυλο ακουμπισμένο στο κουμπί που θα εξαπόλυε πυρηνικές κεφαλές. Ένας ηλίθιος που είχε στο παρελθόν του εκτός από ρόλους στο Χόλυγουντ, είχε και τη καλά κουκουλωμένη συμμετοχή του σε ρατσιστικές οργανώσεις όπως η Κου-Κλουξ-Κλαν, ήταν χαφιές του Μακ Άρθουρ και του Χούβερ και είχε σαν πρόεδρος βασικό του σύμβουλο τη γυναικά του, που κάθε πρωί σηκωνόταν από το κρεβάτι αφού είχε συμβουλευτεί τον αστρολόγο της.

Αν δεν υπήρχε ο Γκορμπατσώφ εκείνη την εποχή, να φέρει κυριολεκτικά τα πάνω κάτω, ο συνδυασμός Ρήγκαν και Θάτσερ το πιθανότερο να μας είχε οδηγήσει σε ένα πυρηνικό παγκόσμιο πόλεμο. Υπήρξαν στιγμές που φτάσαμε πολύ κοντά. Τώρα σκεφτείτε τον συνδυασμό Τραμπ-Τερέζα Μέι και κάντε την προσευχή σας.

Και μιλάμε για ένα κόσμο αυτή τη στιγμή που θεωρείται ότι κέρδισε η δημοκρατία όταν ένας δικτάτορας δημοκρατικά εκλεγμένος σφάζει τους πολιτικούς του αντιπάλους στο όνομα του κίνδυνου στρατιωτικού πραξικοπήματος. Όπως ακριβώς ο Χίτλερ που τόσο θαυμάζει ο Σουλτάνος. Το δε σφάζει, το εννοώ. Ο Ερντογκάν απειλεί ότι θα επαναφέρει τη θανατική ποινή και σκίζουν τα καλτσόν τους από Βρυξέλες μέχρι Ουάσιγκτον. Δηλαδή αλληλοδουλευόμαστε. Ο Ερντογκάν αυτή τη στιγμή σφάζει κόσμο και δεν χρειάζεται να επαναφέρει καμία θανατική καταδίκη γιατί το κάνει πίσω από κλειστές πόρτες χωρίς δικαστές και δικαστήρια, όπως το έκαναν πολλοί στη Τουρκία όλα αυτά τα χρόνια. Το εξπρές του μεσονυχτίου δεν έπαψε ποτέ να λειτουργεί στη Τουρκία και ο αριθμός των εξαφανισμένων και χαμένων σε «ατυχήματα» ποτέ δεν μειώθηκε. Όλα τα υπόλοιπα είναι για την …δημοκρατική βιτρίνα. Τη δικιά μας βιτρίνα δηλαδή, γιατί ο Ερντογκάν στα τέτοια του χρόνια τώρα. Το θέμα ποιο είναι όμως αυτή τη στιγμή; Η παράνοια του Ερντογκάν τον κάνει να πιστεύει ότι οι Αμερικάνοι είναι πίσω από το επίδοξο πραξικόπημα και αυτό σημαίνει ότι από τη μια θα γυρίσει στη Ρωσία ψάχνοντας για το αντίπαλο δέος και από την άλλη θα συνεχίσει την πολιτική ανέχειας προς το Ισλαμικό Χαλιφάτο ελπίζοντας ότι έτσι δεν θα τον πειράξουν. Εκεί είναι που τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα για την Ελλάδα και είναι σημαντική μια σταθερή και σίγουρη εξωτερική πολιτική. Τι είπατε; «Καλημέρα σας παιδιά, τραλαλά-τραλαλά».

Τώρα απ’ ό,τι βλέπετε όλα δένουν, και η Τουρκία δένει και το Brexit δένει, μέχρι και ο Μαρινόπουλος δένει. Για να μη πω και για την αμερικανική ανησυχία για την ελληνική οικονομία, γιατί στη Τουρκία φιλοξενούνται αμερικάνικες πυρηνικές κεφαλές και στο τέλος όλα δένουν σε ένα τρελό καρουζέλ. Κι όλα αυτά με τον Τραμπ να έρχεται φουριόζος.

Γι’ αυτό σας λέω, πόκεμον και στη ζούγκλα με τον Ταρζάν!

**************************************************

Δεν μίλησα καθόλου για τον εκλογικό νόμο και τη θεατρική παράσταση που παίχτηκε στη Βουλή. Να με συγχωρέσετε αλλά προτιμώ τις φωτογραφίες της Αλίκης!

**************************************************

Ο Κούλης αντιστασιακός. Χέσαν οι αντιστασιακοί και βγήκε ο γουρλομάτης.

**************************************************

Έγραψε ο Βορίδης, στη κυριολεξία: «Η Τουρκία να διδαχθεί από τις ελληνικές & ευρωπαϊκές αξίες. Και ίσως το πιο βασικό: στην Ελλάδα δεν κυβερνά ο Πρωθυπουργός, αλλά ο Νόμος». Τσεκουράτο το φασισταριό, το δουλικό του Παπαδοπούλου που έχει οργασμούς κάθε φορά που βλέπει τανκς σε δρόμους μιλάει για δημοκρατία και νόμους.

**************************************************

Άδωνι, δώρο στη Μέρκελ βιβλίο. Για τα γενέθλια της. Μη το ξεχάσεις!

**************************************************

Έγραψε και ο Κούλης, «Ενημέρωσα τον Αμερικανό Υπ. Οικονομικών Jack Lew για τους αναπτυξιακούς στόχους που έχουμε θέσει ως Νέα Δημοκρατία» και γέλασε ακόμα και η Μελάνια Τραμπ, αυτή που αντέγραψε το λόγο της Μισέλ Ομπάμα. Που πας ρε Καραμήτσο Κούλη που σε ακούνε οι καθαρίστριες και μουντζώνουν σαν την ταινία με τον Μαυρογιαλούρο.

**************************************************

Άδωνι, τα τσογλανάκια με την ώρα ή με το τουϊτ τα πληρώνεις;

**************************************************

Για άλλη μια Παρασκευή παρέα μου κρατάει ο Θάνος Ραφτόπουλος με ένα σκίτσο του.

**************************************************

Στη φωτογραφία …ποιο από τα δυο είναι το πιο ποκεμόν;

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα!