Ο Τσίπρας οφείλει την νίκη του στους Σαμαρά και Βενιζέλο αλλά τη διατήρηση του στην εξουσία, τουλάχιστον στο ξεκίνημα του, καθώς και αυτή την υπερβολική για πολιτικό υποστήριξη, την οφείλει πεντακάθαρα στον Σόϊμπλε. Αν γινόντουσαν αύριο εκλογές το μόνο που θα είχε να κάνει ο Αλέξης θα ήταν να αφήνει τον Σόϊμπλε να μιλάει και θα έπαιρνε όχι απλά πλειοψηφία, αλλά άνετη κυριαρχία στη Βουλή.
Ξέρετε αυτή η συμπεριφορά του Σόιμπλε πρέπει κάπως να μελετηθεί. Όχι τόσο με την ψυχική του κατάσταση – φαντάζομαι γι’ αυτό το θέμα φροντίζουν ήδη Γερμανοί γιατροί – αλλά όσο αφορά με το τι συνέβαινε μέχρι τώρα. Τόλμησε ποτέ κανένας Έλληνας πολιτικός, απεσταλμένος, αντιπρόσωπος ή ό,τι άλλο να του πει ένα όχι; Τόλμησε κανένας από αυτό τον Σαμαρικό συρφετό που πηγαινοερχόταν Βρυξέλλες Βερολίνο να του πει ποτέ το παραμικρό; Αυτές οι αντιδράσεις του είναι αδιανόητες κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Μάλιστα είχε το θράσος να παραπονεθεί ότι οι Έλληνες τον εκνευρίζουν. Τρακόσια μου ανέβηκε η πίεση όταν το διάβασα. Σιγά ρε μεγάλε Βόλφαγκ, 11 εκατομμύρια Έλληνες θα σκύψουν και θα σιωπήσουν για να μη μας στεναχωρηθείς και σου ανέβει η πίεση;
Και μη σταματάμε στην Ελλάδα. Πριν από τρία χρόνια ο Ολλάντ εκλεγόταν πρόεδρος στη Γαλλία έχοντας κάνει σημαία του όλα όσα λέει ο Τσίπρας. Μια βδομάδα μετά την είσοδο του στο παλάτι του προέδρου είχε ξεχάσει τα πάντα και δήλωνε υποταγή δημόσια στην Μέρκελ και στον Βόλφαγκ. Και μάλιστα το έκανε γνωρίζοντας ότι την επομένη η δημοτικότητα του στη Γαλλία θα χτύπαγε πάτο. Κι όμως το έκανε.
Το έκανε γιατί η Γαλλία βρίσκεται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ό,τι είναι η Ελλάδα σήμερα και έχει ανάγκη το Γερμανικό μετρητό. Το ίδιο έκανε το Βέλγιο και η Ιταλία, για να μην πιάσω τι έγινε στις χώρες εκτός ευρωζώνης. Όλοι τους λοιπόν προτίμησαν την προστασία του Γερμανού νταβατζή, με ό,τι αυτό σημαίνει, από μια ανεξάρτητη πολιτική ή τουλάχιστον να προσπαθήσουν να περισώσουν ό,τι μπορούσαν από την αξιοπρέπεια τους.
Αλλά εδώ θα έπρεπε να πέσει ένα άλλο ερώτημα που όλοι φαίνονται να αποφεύγουν. Που βρήκε τα λεφτά η Γερμανία;
Παράλληλα με αυτό το άρθρο, σήμερα κυκλοφορεί ένα ακόμα άρθρο μου και στο αγγλόφωνο Ovi, που κάνει ακριβώς την ίδια ερώτηση. Πως γίνεται μια χώρα που πριν από 26 χρόνια επανενώθηκε, με ένα δεύτερο κομμάτι να έρχεται κατεστραμμένο οικονομικά, με σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, ιλιγγιώδη ανεργία και με ένα νόμισμα που άξιζε λιγότερο από το χαρτί που ήταν τυπωμένο, μέσα σε δυόμιση δεκαετίες όχι απλά να κυριαρχεί στην Ευρώπη και στο παγκόσμιο οικονομικό κατεστημένο, αλλά να έχει και ανεξάντλητα, από ό,τι φαίνεται, αποθέματα ρευστότητας. Στο άλλο άρθρο μου κάνω μια ιστορική αναδρομή και ανάλυση σε αυτή την εικοσιπενταετία, αλλά εδώ θα περιοριστώ στο γεγονός ότι το μυστικό βρίσκεται ακριβώς στην επανένωσή των δυο Γερμανιών.
Για τους νεότερους, που το θέμα Ανατολική Γερμανία είναι ένα λήμμα σε κάποια ψηφιακή εγκυκλοπαίδεια, πιθανώς να μην σημαίνει τίποτα περισσότερο από μια δικτατορία, με ντοπαρισμένους αθλητές και κάτοικους που προσπαθούσαν μόνιμα να δραπετεύσουν στο δυτική Γερμανία. Αυτή είναι η μια πλευρά. Η άλλη πλευρά είναι ότι η Ανατολική Γερμανία ήταν μια από τις μεγαλύτερες οικονομίες στο κόσμο, με τεράστια παραγωγή μετάλλων και πιθανώς την πιο σύγχρονη βαριά βιομηχανία στην ανατολική Ευρώπη. Ενώ η δυτική Γερμανία ουσιαστικά φτιάχτηκε μετά τη δεκαετία του ’60 και κυρίως με αμερικανικά κεφάλαια, η Ανατολική Γερμανία υπήρχε γιατί ήταν πάντα εκεί. Ακόμα και η τεράστια πολεμική μηχανή του Χίτλερ εκεί κατασκευάστηκε.
Συν – και αυτό είναι εκ ίσου σημαντικό – μέσα στη παράνοια της η ανατολική Γερμανία μάζευε χρυσό. Η κυβέρνηση Χόνεκερ είχε άγνωστα αποθέματα χρυσού που τώρα …δεν υπάρχουν. Και αυτό ήταν κοινό μυστικό σε σημείο που κάποια στιγμή η αμερικανική κυβέρνηση, εποχή Ρίγκαν, χρειάστηκε να επέμβει γιατί μεγάλες ποσότητες χρυσού μεταφέροντο στο ανατολικό Βερολίνο. Μέσα σε ένα βράδυ έπεσε το τείχος λοιπόν και αυτό που έμεινε ήταν εικόνες από κατεστραμμένα εργοστάσια και εργάτες που ανταλλάσσαν χρωματιστά χαρτάκια με την ελεημοσύνη που τους έδινε τότε η Βόνη.
Τι έγιναν τα εργοστάσια αυτοκινήτων, αεροπλάνων, τανκς, καραβιών, κανονιών, πυραύλων που δούλευαν ακόμα και ώρες πριν πέσει το τείχος του Βερολίνου; Τι έγινε η περίφημη Ανατολικογερμανική επιπλοβιομηχανία και βιομηχανία ρούχων για παράδειγμα; Όλα χάθηκαν και καταστράφηκαν μέσα σε ώρες; Τι έγιναν τα εργοστάσια χάλυβα και επεξεργασίας σιδηρομεταλλευμάτων; Εξαφανιστήκαν;
Τίποτα από αυτά δεν έγινε. Αυτό που έγινε ήταν ότι για πρώτη φορά στην ιστορία ένα έθνος έκανε ξέπλυμα χρήματος και αγαθών, αποτέλεσμα λεηλασίας και με την κάλυψη φίλων και συμμάχων στο όνομα της εφημερίας των παγκοσμίων χρηματιστηρίων. Αυτό έγινε.
Ύστερα ήρθε η κρίση του ευρώ με κορυφή την Ελλάδα. Η κρίση όχι απλά επιτάχυνε το ξέπλυμα αλλά έδωσε και την ευκαιρία για ένα έξτρα κέρδος. Μην νομίζετε ότι η Γερμανία κερδοσκοπεί μόνο από την Ελλάδα, έχει πια πιάσει πελάτες την Γαλλία, την Ιταλία, το Βέλγιο, και σχεδόν όλη την ανατολική Ευρώπη. Στο κέντρο ενός από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα στον κόσμο αυτή τη στιγμή βρίσκεται η Γερμανία.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η εξουσία φθείρει, η εξουσία και το υπερβολικό χρήμα φθείρουν υπερβολικά, έτσι για τη Γερμανία του Σόιμπλε και της Μέρκελ δεν είναι αρκετή πια μόνο η οικονομική εξουσία στην Ευρώπη. Θέλουν τα πάντα όλα. Θέλουν μια Ευρώπη αποικία με τη Γερμανία να διαφεντεύει τα πάντα. Και επειδή είναι ένα διεφθαρμένο κράτος, διαφθείρει τα πάντα στο πέρασμα του.
Εδώ μια παρένθεση. Στην Ελλάδα – και όχι μόνο – υπάρχει μια σημειολογική παρεξήγηση για το τι σημαίνει διαφθορά. Διαφθορά δεν είναι μόνο όταν χρειάζεσαι φακελάκι για να σε δει γιατρός και διαφθορά δεν είναι μόνο το χαρτζιλίκι στον υπάλληλο για να γίνει η δουλειά σου. Διαφθορά είναι ο εφοριακός που τα τσεπώνει για να μη σου δώσει πρόστιμο ή για να κλείσει τα μάτια και διαφθορά είναι η μίζα για την αγορά οπλικών συστημάτων.
Διαφθορά όμως είναι ο νεποτισμός που κυριαρχεί όχι μόνο στην Ελληνική πολιτική ζωή, αλλά και στην κοινωνία, διαφθορά είναι η ελεγχόμενη πληροφόρηση όπως έκανε η αγαπητή Μαρία το σπυράκι, διαφθορά είναι η απουσία δημοκρατικής συνείδησης. Διαφθορά είναι οι κλειστές ομάδες που αλληλοεξυπηρετούνται, διαφθορά είναι η εγωκεντρική εξυπηρέτηση συμφερόντων και διαφθορά είναι η θελημένη παραπλάνηση.
Διεφθαρμένος όμως είναι και αυτός που πληρώνει μίζα για να αγοραστούν συστήματα προσθέτοντας το κόστος στον υπερχρεωμένο αγοραστή όπως έκανε η Siemens και διαφθορά είναι η τοκογλυφία. Διαφθορά είναι όταν πουλάς εν γνώση σου ελαττωματικά υποβρύχια και διαφθορά είναι όταν εκβιάζεις να αγοραστούν τα υποβρύχια αν θέλει ο αγοραστής να γίνει δεκτός σε μια ένωση που έτσι κι αλλιώς κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες έχει κάθε δικαίωμα να συμμετέχει.
Γι’ αυτό ο Σόιμπλε εκνευρίζεται και η Μέρκελ φωνάζει και γι’ αυτό χρησιμοποιούν διεφθαρμένα Γερμανικά ΜΜΕ για ένα πόλεμο λάσπης και γι’ αυτό χρησιμοποιούν τη λάσπη, γιατί μέσα στη διαφθορά τους δεν ξέρουν άλλο όπλο. Κλείνει η παρένθεση.
Για να επιστρέφουμε λοιπόν στην ενωμένη πια Γερμανία, τώρα που το ξέπλυμα κοντεύει να τελειώσει και πάνω που όλα πάνε καλά με όλα τα σχέδια για το καινούργιο Ράιχ να δουλεύουν ρολόι, σου έρχεται από το πουθενά ο Τσίπρας και σου χαλάει τα σχέδια. Προσέξτε, δεν είναι μόνο ότι ο Σόιμπλε και η Μέρκελ είχαν συνηθίσει στον καρπαζοεισπράκτορα Αντωνάκη, είναι ότι η αναστάτωση που φέρνει ο Τσίπρας μπορεί να δημιουργήσει κι άλλους Τσίπρες που απλά περιμένουν την ευκαιρία. Έτσι όπως έχει γίνει η κατάσταση στην Ευρώπη με τους περισσοτέρους θύματα Γερμανικών πιέσεων και εκβιασμών, πολλοί απλά περιμένουν τον πρώτο που θα αντισταθεί για να ξεσηκωθούν.
Αλλά και πάλι αυτό είναι η κορυφή του παγόβουνου, όπως κορυφή του παγόβουνου είναι και συνολικά η ελληνική κρίση. Ο Τσίπρας όπως και όλα τα Τσιπράκια – είτε λέγονται Ολλάντ είτε Ρέντσι – είναι μυρμηγκάκια μπροστά στη σημερινή Γερμανία με την βιομηχανική και τραπεζιτική της δύναμη. Αυτό που φοβούνται Σόιμπλε και Μέρκελ με όλη τη παρέα τους – που συμπωματικά είναι η ίδια που χρηματοδότησε και έστησε τον Χίτλερ, Siemens κλπ. – είναι μήπως βγει στον αέρα αυτό που έχουν στήσει. Μήπως τελικά αποκαλυφθεί ότι η Γερμανία έχει στήσει τη μεγαλύτερη κομπίνα στην ιστορία. Και ξέρετε τι θα γίνει τότε; Όχι δεν θα ζητήσουν δικαιοσύνη οι υπόλοιποι, κάνετε λάθος, αυτά ανήκουν σε ουτοπικές καταστάσεις. Θα ζητήσουν μερίδιο.
Αυτό φοβούνται και γι’ αυτό δεν τους αρέσει ο Τσίπρας που τσαλαβουτάει άγαρμπα σε άγνωστα νερά κάνοντας αρκετή φασαρία για να ξυπνήσει τέρατα που οι Γερμανοί δεν θέλουν. Τώρα όμως όπως λέει και μια παροιμία τους τολμηρούς και τους αφελείς τους βοηθάει και η τύχη.
Την ώρα που έγραφα, έφτασαν τα νέα που αυτή τη στιγμή έχουν αναστατώσει τις Βρυξέλλες. Η Ισλανδία παραιτήθηκε από την αίτηση της να γίνει μέλος της ΕΕ. Τις επόμενες ώρες θα μάθουμε ότι ο λόγος είναι οι διαφωνίες που έχει η Ισλανδία σχετικά με τους ευρωπαϊκούς περιορισμούς περί αλιείας. Τρίχες. Όπως για πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Φιλανδίας και της Δανίας, έτσι και για την Ισλανδία, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να νομοθετήσει τις απαραίτητες εξαιρέσεις και να βρεθεί κάποιας μορφής συμβιβασμός. Αλλού είναι το πρόβλημα.
Οι Ισλανδοί ούτε κουφοί, ούτε τυφλοί είναι και βλέπουν και διαβάζουν και ακούν τα όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Μετά τη τραπεζιτική καταστροφή που τους βρήκε πριν από τέσσερα χρόνια γιατί τώρα να διακινδυνεύσουν την ανάρρωση τους σε μια Ευρώπη όπως την ονειρεύεται ο Σόιμπλε κι όχι ο Ισλανδός πολίτης; Έτσι ξαφνικά και κυριολεκτικά από το πουθενά, άνοιξε μια καινούργια πληγή για την ΕΕ και ειδικά για την Γερμανία με απρόβλεπτες επιπτώσεις. Και αυτό πριν ξεκινήσουν οι εκλογές σε Μεγάλη Βρετανία – που εμμένω είναι πολύ σημαντικές για την ΕΕ – οι εκλογές στη Φιλανδία και την Ισπανία.
Αυτό είναι ένα περίεργο βέλος για την φαρέτρα Τσίπρα και Βαρουφάκη, αρκεί να το μεταχειριστούν έξυπνα και οι επόμενες μέρες θα είναι ένα καινούργιο παιχνίδι με μια σκακιέρα που θα έχει έναν σημαντικά ασήμαντο απόντα. Η Ισλανδία είναι πολύ μικρή και δεν μετράει σε πολλά πράγματα, η άρνηση της όμως να μπει σε αυτή την ΕΕ ακούστηκε σαν χαστούκι που το άκουσαν όλοι. Στις Βρυξέλλες ακόμα ψάχνουν να βρουν πως θα αντιδράσουν και επαναλαμβάνω, οι εκλογές στη Μεγάλη Βρετανία έπονται με τον Κάμερον να έχει υποσχεθεί δημοψήφισμα ξέροντας ότι αυτή ακριβώς η υπόσχεση είναι που πιθανώς να του δώσει και τη νίκη.
Έτσι λοιπόν αναμονή. Και επειδή το «χείρα κίνει» γίνεται, καιρός να βοηθήσει λίγο και η «συν Αθηνά». Αλλά θυμηθείτε, αυτοί τουλάχιστον διαπραγματεύονται, δεν είναι καρπαζοεισπράκτορες σαν τον Αντωνάκη.
**********************************************************************
Αντωνάκη διάβασα τις αναφορές σου στις θυσίες που έκανες. Είπες ότι δούλευες μέρα νύχτα αδιαφορώντας για την υγεία σου και το μάτι σου. Κοίτα – όσο μπορείς βέβαια μιας και πονάει το ματάκι σου – τα παράπονα σου για την υγειονομική φροντίδα που είχες στον Άδωνι και στον Βορίδη, όσο για τις υπερωρίες στην Τράπεζα Πειραιώς, όχι σε μας!
**********************************************************************
Και κάτι ακόμα ρε Αντωνάκη. Αν δούλευες μέρα νύχτα όπως λες και τα έκανες τόσο σκατά, τότε είσαι και άχρηστος εκτός από όλα τα άλλα. Ούτε για υπάλληλος δεν κάνεις ρε Αντωνάκη.
**********************************************************************
Εμφανίστηκε ο Καψής και είπε όχι στην επαναπρόσληψη των απολυμένων της ΕΡΤ. Αυτός πια μαζί με τον Κυριάκο ούτε για φτύσιμο δεν κάνουν.
**********************************************************************
Ο Άδωνις δεν προλαβαίνει τον Βαρουφάκη πουθενά. Θα πάθει κάτι το παιδί. Έκοψε και το Κολονάκι γιατί κάποιοι – έτσι έμαθα – από την παρέα που τους εκμυστηρευόταν τα προεδρικά του όνειρα, του έκαναν χοντρό χαβαλέ.
**********************************************************************
Το μέλλον της ΝΔ, Μίλτος και μπουστάκι. Κλακέτες παίζουν τα κόκκαλα του εθνάρχη.
**********************************************************************
Άντε βρε Αλέξη με τους θεσμούς και τα κλιμάκια, Αντρέας κοντεύεις να γίνεις στην εφεύρεση ορολογιών. Στο τέλος θα αρχίσεις να μιλάς και για τα τιμημένα γηρατειά.
**********************************************************************
Για άλλη μια Παρασκευή – θεσμικός αυτή τη φορά – παρέα μου κρατάει ο Θάνος Ραφτόπουλος. Τώρα τον έφαγε κι αυτόν η επικαιρότητα, γιατί άλλα είχα σκοπό να γράψω αλλά γίναμε Ισλανδία στο τέλος.
**********************************************************************
Στη φωτογραφία, σήμερα είμαστε όλοι Ισλανδοί!!!
