Για το Πρόεδρο δεν έχω καμία απολύτως ευχή να σας δώσω, γιατί αυτή δεν είναι προεδρική εκλογή αλλά τα χαϊκάλια της προεδρίας. Και ειλικρινά λυπάμαι για έναν πραγματικά καλό κωμικό, από εκείνους της παλιάς σχολής της καλής ελληνικής κωμωδίας, που θα μείνει στην ιστορία σαν κομμάτι της πιο διεφθαρμένης περιόδου της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
Την προηγούμενη Παρασκευή το πρωί, που λέτε, πριν ακόμα ανοίξω τον υπολογιστή μου να δω τι συμβαίνει και ακόμα χωρίς καφέ, χτυπάει τι τηλέφωνο μου. Ο Δημήτρης – ο αρχισυντάκτης του apopseis.gr – με πολύ σοβαρό ύφος και ξεπερνώντας με ταχύτητα τα ‘καλημέρα, τι κάνεις’, με ρωτάει αν έχω δει τα νέα.
Τώρα στην ηλικία μου και στα τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, όταν σου λένε πρωί-πρωί πριν πιείς καφέ αν είδες τα νέα, η ερώτηση που χτυπάει στο μυαλό σου αλύπητα είναι «τι έγινε, τανκς παρκαρισμένα στη Σταδίου;»
Χαϊκάλης έγινε, μου απάντησε ο Δημήτρης και με ρώτησε αν θα ήθελα να περιμένει πριν βάλει το άρθρο μου να δω τα νέα και να κάνω τυχών αλλαγές. Και μετά μου είπε τη μαγική λέξη: Καμμένος. Ασ΄ το Δημήτρη, ασ’ το όπως είναι, γιατί ακόμα δεν έχουμε τελειώσει και έχουμε να ακούσουμε πολλά τις επόμενες μέρες μέχρι τη δεύτερη ψηφοφορία.
Το άρθρο – όπως ήδη ξέρετε – έμεινε όπως είχε, χωρίς Χαϊκάλη. Και από την Παρασκευή το πρωί μέχρι τη Τρίτη το μεσημέρι που έγινε η δεύτερη ψηφοφορία έγινε …του Χαϊκάλη! Από κρυφές μαγνητοφωνήσεις σε μυστικά ραντεβού, μέχρι δανεικά κι αγύριστα ακουστήκαν. Η αλήθεια έχω αμφιβολίες αν ακούστηκε, αλλά όλα τα υπόλοιπα έγιναν πρωτοσέλιδο.
Τώρα όπως είπα και παραπάνω η μαγική λέξη σε αυτή την υπόθεση είναι Καμμένος. Αυτός ο άνθρωπος έχει ένα μοναδικό ταλέντο. Θυμάστε ένα παλιό τραγούδι, του συγχωρεμένου του Μητροπάνου, «ό,τι πιάνω εγώ στα χέρια»;
Οι στοίχοι ήταν: «Ό,τι πιάνω εγώ στα χέρια καταστρέφεται, κι ό,τι μου χαρίζουν γράφει επιστέφεται.» Έτσι έλεγε ο Μητροπάνος, αλλά εμένα μου ταιριάζει για Καμμένος. Θυμάστε το μύθο του βασιλιά Μίδα, που ότι έπιανε γινόταν χρυσός; Ο Καμμένος το ακριβώς αντίθετο. Ό,τι πιάνει γίνεται σκατά.
Να σας πω την αλήθεια εγώ τον Χαϊκάλη τον πιστεύω. Το αν έπεσε θύμα δωροδοκίας, συνομωσίας ή βλακείας είναι άλλο θέμα. Αυτά που λέει ο Χαϊκάλης αλήθεια είναι. Όσο για αυτό το ανέκδοτο, τον μεσάζοντα, τον Αποστολόπουλο, ε σ’ αυτές τις περιπτώσεις κάνεις τον τρελό, όπως ακριβώς κάνει αυτός και ο δικηγόρος του. Μην στεναχωριέστε, πήρε αρκετά για να παίξει το ρόλο του και το Όσκαρ δεν πάει στο Χαϊκάλη, όπως επιμένουν πολλοί, αλλά στον Αποστολόπουλο.
Το λάθος του Χαϊκάλη ήταν ότι αντί να πάει στην εισαγγελία από την αρχή, πήγε στον Καμμένο. Αλλά σε ποια εισαγγελία να πάει; Σε αυτή που είχε ξεφτιλίσει πριν από μερικές μέρες την Ξουλίδου; Κι έτσι έμεινε με μια μόνο λύση ο Χαϊκάλης. Τον αρχηγό του. Τον ειδικό συνωμοσιολόγο, Καμμένο. Από κει και πέρα τα πάντα έγιναν σκατά. Βλέπετε ο Καμμένος έπρεπε να αγγίξει τα πάντα. Μέχρι τη γυναίκα του έβαλε για δικηγόρο στον Χαϊκάλη.
Τώρα αυτό δεν θα έπρεπε να σημαίνει τίποτα. Η γυναίκα του Μπλερ, μεγαλοδικηγόρος στη Βρετανία, είχε αναλάβει υποθέσεις ακόμα και κατά του Βρετανικού κράτους όταν ο άντρας της ήταν Πρωθυπουργός. Αλλά εδώ δεν είναι Βρετανία. Εδώ είναι Σημιτιάδα και Σαμαριάδα, ό,τι πιο διεφθαρμένο υπάρχει και δυστυχώς όλα έχουν την σημασία τους.
Εκεί όμως υπάρχει μια λεπτομέρεια που θα έπρεπε να ανησυχήσει τους πάντες, και όχι μόνο μια μερίδα του τύπου. Ο ρόλος που έπαιξε σε όλη αυτήν την υπόθεση η εισαγγελία Αθηνών και η σπουδή της να κλείσει την υπόθεση σε τρεις μέρες. Προσπαθώ με δυσκολία να αποφύγω την λέξη, ύποπτη. Γιατί δεν μπορεί να υπάρχουν υποθέσεις που να μένουν στο περίμενε για μήνες και ξαφνικά μετά από επιφανειακά άσχετη τοποθέτηση του πρωθυπουργού, δυο υποθέσεις χρηματισμού βουλευτών για να υποστηρίξουν θέσεις του πρωθυπουργού, να μπαίνουν στο αρχείο με ταχύτητα ιλιγγιώδη.
Θα μου πείτε λόγω της εθνικής σοβαρότητας της υπόθεσης, η εισαγγελία ένιωσε την ανάγκη να δράσει άμεσα και με ταχύτητα. Καλά αν εσείς θέλετε να αυτό-δουλεύεστε, δικαίωμα σας.
Αλλά το πράγμα γίνεται πιο ενδιαφέρον με την ανάμιξη των ΜΜΕ. Μέσα σε δυο μέρες ευτελίστηκε, ξευτιλίστηκε και διαπομπεύτηκε ο Χαϊκάλης, – πιθανώς ανεπανόρθωτα – δίκασαν και αποφάσισαν ότι όλα ήταν μια ιστορία στημένη από τον Καμμένο και στο τέλος όλοι μαζί βάλανε την υπόθεση στο αρχείο. Η μόνη απούσα, η δικαιοσύνη.
Μέσα στην αναμπουμπούλα ξεπετάχτηκε και νέο σενάριο. Για υποστήριξη του Δήμα από τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Τώρα δεν ξέρω αν είμαι εγώ πολύ καχύποπτος αλλά αισθάνομαι ότι όλοι με δουλεύουν σε αυτό το θέμα. Δηλαδή από το πουθενά το θέμα πήρε τέτοιες διαστάσεις που χρειάστηκε να κάνει δηλώσεις ακόμα και ο υποψήφιος Πρόεδρος, δηλώνοντας υπερδημοκρατικά ότι δεν θα δεχτεί να γίνει πρόεδρος με ψήφους της Χρυσής Αυγής.
Για κάτσε βρε κυρ Σταύρο, δεν δέχεσαι να γίνεις πρόεδρος με ψήφους της Χρυσής Αυγής αλλά δέχεσαι να γίνεις πρόεδρος με αποστάτες και πρώην βουλευτές της Χρυσής Αυγής; Ναι, με αποστάτες, γιατί αποστασίες έχουν γίνει και μάλιστα με πρωθυπουργικό διάγγελμα που υποσχόταν υπουργικές καρέκλες με το πρόσχημα ανοίγματος της κυβέρνησης. Ποιος μου λέει ότι σε ένα μήνα αν δεν γίνουν εκλογές ότι δεν θα δούμε τον Ψαριανό υπουργό;
Ξέρετε ποιο Ψαριανό εννοώ. Αυτόν που την είχε μεν δει αριστερός αλλά στη συνέχεια ανακάλυψε ότι η Δημοκρατική Αριστερά πήγαινε αριστερά και ενοχλήθηκε και γι’ αυτό έγινε ανεξάρτητος που θα κατέβει στις επόμενες εκλογές με το ποταμάκι του άλλου που θέλει να παίξει το δεκανίκι του Σαμαρά, του Θεοδωράκη. Αυτό είναι που λέμε, πολιτική συνείδηση και ιδεολογική σταθερότητα.
Αλλά ας επιστέψουμε στη Χρυσή Αυγή. Εδώ παρενθετικά κάτι. Η γνώμη μου γι’ αυτό το απόστημα της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ζωής δεν έχει αλλάξει. Συνεχίζω να θεωρώ ότι δεν είναι τελευταία αρρώστια, αλλά υπήρχε δεκαετίες κρυμμένο μέσα σε άλλα κόμματα με τη βοήθεια διάφορων γεφυροποιών.
Πρώην νταβατζήδες, χαφιέδες, ρουφιάνοι, ψιλικατζήδες απατεωνίσκοι, μια ζωή στη ψιλοκομπίνα και στη λούφα, με πολλούς από αυτούς με ποινικό μητρώο και αυτούς που δεν έχουν αποτέλεσμα τύχης ή γνωριμιών, παρέα με συνειδητούς χουντικούς, φασισταριά, χιτλερικούς δυστυχώς και μέσα στα σώματα ασφαλείας και το στρατό. Αυτό είναι οι 500-600 χιλιάδες ψήφοι και όχι φαινόμενο των καιρών. Μια λούμπεν κατάσταση που προϋπήρχε και αυτή τη στιγμή βγήκε στην επιφάνεια. Ένα φαινόμενο που δεν είναι μόνο ελληνικό και που μια δημοκρατική κοινωνία φροντίζει να πολεμά με κύριο όπλο της την εκπαίδευση.
Μια κατάσταση που ενώ όλοι πολεμούν, ταυτόχρονα τους πολλούς τους βολεύει. Ο μπαμπούλας, «εγώ ή τα τανκς!» Μπορεί να το είπε πρώτος ο Καραμανλής και να είχε τους λόγους του όταν το είπε, αλλά δεν ήταν ο τελευταίος μέσα στις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Ακόμα κι ο Σημιτάκος το ψιθύρισε κάποια στιγμή.
Αλλά ο Σαμαράς δεν σταματάει στο να τους χρησιμοποιεί σαν μπαμπούλα, προχωράει και μερικά χιλιόμετρα παραπάνω. Νομίζει ότι μπορεί να τους ελέγξει. Θυμάστε σε άρθρο μου πριν από μερικές βδομάδες τι έλεγα; Ο Μπαλτάκος έφυγε από τη γραμματεία του υπουργικού συμβουλίου αλλά δεν έφυγε από τον Σαμαρά κι αυτά περί κόμματος του, μέρος μεγαλύτερου σχεδίου είναι που ο Σαμαράς το ξέρει. Κι ο Χίντεμπουργκ έτσι νόμιζε το ’34 και τα αποτελέσματα είναι γνωστά.
Ο Σαμαράς από την αρχή μιλούσε με βεβαιότητα για τους 180, απλά δεν περίμενε ότι κανένας δεν θα κουνιόταν στη πρώτη ψηφοφορία. Στη δεύτερη πήρε 168 ψήφους και του λείπουν 12 για την τρίτη. Βέβαια τα πράγματα θα ήταν πιο ομαλά αν είχε πάρει 168 στη πρώτη, πες 171 στη η δεύτερη, αλλά τι να γίνει, δεν τις πήρε. Τώρα τα κουκιά είναι μετρημένα. Άλλες αποχωρήσεις από ΑΝΕΛ και ΔΗΜΑΡ δεν θα γίνουν. Τα πράγματα καθάρισαν και για τους δυο κι ό,τι αποχωρήσεις ήταν να γίνουν, έγιναν. Από τους ανεξάρτητους άντε να έμειναν άλλοι τρεις που θα ψηφήσουν Δήμα. Τι του λείπει; Η Χρυσή Αυγή του λείπει. Τα από 9 μέχρι 12 ψηφουλάκια.
Τι θα τους δώσει; Μα φυσικά έναν Χαϊκάλη θα τους δώσει. (Είδατε πως θα μείνει στη ιστορία ο Χαϊκάλης;) Ξαφνικά η εισαγγελία θα ανακαλύψει ότι δεν έχει αρκετά στοιχεία για να στηρίξουν την υπόθεση και θα την βγάλουν στο αρχείο. Μπας και θα είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι παρόμοιο με υπόθεση της Χρυσής Αυγής; Θυμάστε εκεί που υπολογίζαμε πως βγαίνουν οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής; Ε, κάντε μια πρόσθεση και μερικούς δικαστικούς στο τέλος, εκεί δίπλα στα σώματα ασφαλείας και το στρατό.
Έτσι έβραζε αργά-αργά η Συγγρού αλλά δεν ανέταξαν κάποιοι και το μυστικό διέρρευσε με πρώτη τη Ντόρα να κάνει δηλώσεις. Αυτή η κοπελιά είναι να της πεις μυστικό. Την επομένη θα γίνει βούκινο, φτυστή ο πατέρας της. Το μυστικό όμως δεν διέρρευσε – και μάλιστα επίτηδες – από τη Ντόρα, από αλλού διέρρευσε. Μάλλον ξυπνήσαν άλλοι κύκλοι στη ΝΔ και το διαρρεύσαν.
Εδώ μια ακόμα παρένθεση, στο Κώστα Καραμανλή ρίχνω πολλές ευθύνες και πάρα πολλά λάθη. Αλλά οφείλεις να του παραδεχτείς ότι ποτέ δεν δέχτηκε την παραμικρή σχέση, επαφή, ακόμα και ένα καλημέρα με τα παράσιτα της Χρυσής Αυγής και γενικότερα με την ακροδεξιά. Απεναντίας κράτησε μια σταθερή στάση, μην με αγγίζετε γιατί βαράω. Και γι’ αυτό μπράβο του.
Ο Σαμαράς όμως Καραμανλής δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ του. Ο Σαμαράς, με σταγονίδια μεγάλωσε, με χουντικούς αντρώθηκε με ναζιστές γερνάει. Και γι’ αυτό κρατάω μικρό καλάθι. Εδώ έχουμε φτάσει εξήντα χρόνια μετά να μιλάμε με όρους και φρασεολογία εμφυλίου. Άπας που δεν συμφωνεί με τον Σαμαρά, είναι αναρχοκομουνιστής.
Σε προηγουμένη …μη αποστασία, στελέχη της ακροδεξιάς, με έναν μάλιστα αντιπρόσωπο του προδότη Παπαδοπούλου, αμετανόητο τρομοκράτη της ακροδεξιάς με φωτογραφικά πειστήρια και χουντικό εχθρό της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, τον έκανε Υπουργό. Τον παρακολουθείς σε συνεντεύξεις του και το μίσος και η μισαλλοδοξία του σε συνθλίβουν. Και τότε δεν το αποκαλέσαμε αποστασία αλλά …άγιο πνεύμα.
Γι’ αυτό σας λέω κρατάω μικρό καλάθι. Δεν ξέρω τι θα γίνει μέσα στις επόμενες μέρες. Όλα είναι πιθανά. Και ναι, αυτή τη φορά φοβάμαι. Γιατί θεωρώ τον Σαμαρά επικίνδυνο. Όχι απλά γιατί έχει γίνει χαλάκι συμφερόντων και γιατί είναι ό,τι πιο διεφθαρμένο έχει περάσει τα τελευταία χρόνια από την Ελλάδα.
Πριν την εκλογή του ο Σαμαράς είχε πει ότι τώρα θα πέσουν οι κουκούλες. Και είχε απόλυτο δίκιο. Μόνο που η πιο άσχημη και πιο τρομακτική μορφή που κρυβόταν κάτω από τη κουκούλα της Δημοκρατίας, ήταν η δικιά του. Αυτό που φάνηκε όταν βγήκε η κουκούλα ήταν ένα σαρκοφάγο κτήνος που το μόνο που το ενδιαφέρει είναι η θεσούλα του και στη πορεία είναι διατιθέμενος να φάει ολοκληρωτικά φίλους και εχθρούς, αδιαφορώντας για τους Έλληνες ακόμα κι αυτούς που τον ψήφισαν και πιθανώς να συνεχίζουν να τον υποστηρίζουν. Αυτό με τρομάζει και γι’ αυτό, αυτός ο άνθρωπος πρέπει να φύγει γρήγορα από την ελληνική πολιτική ζωή. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι κάτι έχει αρχίσει να γίνεται αν και θα μας φάει η αγωνία τις επόμενες μέρες.
Τώρα τι μένει; Μάλλον ό,τι μένει θα το πούμε την άλλη Παρασκευή που όλα θα έχουν ξεδιαλύνει, τουλάχιστον μέχρι ενός σημείου. Γιατί η τρομοκρατία του ψηφοφόρου, τότε ξεκινάει και είναι επιχείρηση τιτάνια.
Την άλλη βδομάδα νέο έτος και αφού σας είπα τι με τρομάζει, τι να σας πω τώρα για ευχή. Να φύγει και μαζί του να φύγει και η συμμορία του. Η πιο καλή ευχή για τη νέα χρονιά δεν θα μπορούσε να είναι άλλη με την ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
**************************************************************************
Ξέρω ότι πολλοί από εσάς, ακόμα και μέσα στη στενότητα σας, βοηθήσατε συνανθρώπους μας με ανάγκες αυτές τις μέρες. Δυστυχώς στις συνθήκες που ζούμε, η ανθρωπιστική καταστροφή που έχει δημιουργηθεί δεν σταματάει στα Χριστούγεννα και τη πρωτοχρονιά. Στην Ελλάδα υπάρχουν χιλιάδες πια άστεγοι, πεινασμένοι και παρατημένοι από το κράτος και τη κοινωνία. Αν μπορείτε βοηθάτε πιο συχνά. Μη περιμένετε τα Χριστούγεννα.
Και επειδή τα λόγια του φίλου μου του Γιώργου – ενός ανθρώπου που έζησε το να είσαι άνεργος και άστεγος στα 60 σου, είναι πάντα μέσα μου – δεν είναι μόνο το ευρουλάκι, ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα πολλές φορές μετράει πολύ για συνανθρώπους μας που έχουν χάσει την ελπίδα.
**************************************************************************
Αντωνάκη, σε χάλασε η δήλωση Δήμα. Τι να κάνεις, υπάρχουν και τα απρόβλεπτα.
**************************************************************************
Και φαντάσου τώρα ο Χαϊκάλης να ψηφίσει υπέρ Δήμα!
**************************************************************************
Προεκλογική συγκέντρωση ο Πλεύρης. Αμ βιάζεται. Δημοκράτης κι αυτός. Της σχολής Καρατζαφέρης, Βορίδης, Παπαδόπουλος.
**************************************************************************
Άδωνι, και λογοκλέφτης άτιμο; Ρόμπα σε έκανε ο Ιός. Συγγραφέα της πεντάρας.
**************************************************************************
Πενήντα πενήντα σε κάνανε δύσμοιρε Χαϊκάλη.
**************************************************************************
Όπως κάθε Παρασκευή, παρέα μου κάνει ο Θάνος Ραφτόπουλος, αυτή τη φορά εκλογικά πρωτοχρονιάτικος!
**************************************************************************
Στη φωτογραφία, το χωριό του Άγιου Βασίλη στο Ροβανιέμι.
