Συνειδητά και ψύχραιμα αποφεύγω τις ισοπεδώσεις και τους μηδενισμούς καθώς δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα στον πολιτικό διάλογο. Γι’ αυτό το λόγο αναγνωρίζω πολλά θετικά στην μεταπολίτευση όπως την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας , την είσοδο της χώρας στην τότε ΕΟΚ , την είσοδο της χώρας στη ζώνη του ευρώ , την αποκατάσταση κοινωνικών , οικονομικών και πολιτικών αδικιών και κυρίως την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού. Το ερώτημα όμως είναι : Αξιοποιήσαμε τις ευκαιρίες που μας δόθηκαν; Βελτιώσαμε τις δομές του κράτους; Διορθώσαμε λάθη και παραλείψεις που μας κρατούσαν δεμένους σε ένα αντιπαραγωγικό και αντιαναπτυξιακό μοντέλο; Αλλάξαμε εμείς οι ίδιοι ως πολιτικό σύστημα και ως πολίτες ή η πλειοψηφία μας επαναπαύθηκε στις δάφνες της ευμάρειας και της αδιαφορίας για το αύριο ; Μάθαμε να συνεννοούμαστε και να συνεργαζόμαστε βάζοντας πάνω απ’ όλους και απ’ όλα τα καλό της χώρας ; Τα ερωτήματα πολλά και δυστυχώς οι απαντήσεις καθόλου κολακευτικές για όλους μας και κυρίως για τους ταγούς.
Και όλα αυτά για να φτάσουμε στις τραγικές καταστάσεις που βιώνει ο τόπος μας τα τελευταία έξι χρόνια. Δεν θα σταθώ στις πολιτικές επιλογές που μας οδήγησαν σε αυτή την άσχημη και επώδυνη για την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού κατάσταση. Θα σταθώ όμως στην αδυναμία , την ανικανότητα ή την συνειδητή άρνηση του πολιτικού μας συστήματος να κοιτάξει κατάματα τους πολίτες , να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέπτη και να πει «τέρμα, ως εδώ ο λαϊκισμός , η δημαγωγία , το τάξιμο , οι ψεύτικες ελπίδες. Ήρθε η ώρα της σκληρής αλήθειας». Θα σταθώ στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου όπου αναδείχθηκε για πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση πατώντας ακριβώς στις πράξεις , στις ιδεοληψίες και στον άκρατο λαϊκισμό που οδήγησε τον τόπο μας στο τέλμα.
Τι σηματοδοτεί η μέχρι σήμερα πορεία της κυβέρνησης; Ειλικρινά δεν ξέρω που θα οδηγήσει τον τόπο και απεύχομαι τα χειρότερα. Για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι ότι αυτή η διακυβέρνηση αποτελεί την αρχή του τέλους της περιόδου της μεταπολίτευσης. Είναι γνήσιο τέκνο της αλλοτρίωσης και της κακοδαιμονίας που έχει καταταλαιπωρήσει τον τόπο και τον λαό εξακολουθώντας να «παίζει» με όλα αυτά τα πολιτικά παιχνίδια που δεν επιτρέπουν στην προικισμένη χώρα μας να ξεφύγει από τα δεσμά που η ίδια δημιούργησε. Αποτελεί άλλωστε την ολοκλήρωση του κύκλου των ιδεολογικών και πολιτικών αποχρώσεων που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα τους. Ιδεολογικά πλέον δεν έχει τίποτα καινούριο να περιμένει κανείς.
Ο κύκλος της περίφημης μεταπολίτευσης κλείνει. Κλείνει ιδεολογικά και πολιτικά αφού η διακυβέρνηση της χώρας από αριστερή κυβέρνηση απομυθοποιεί την ικανότητα αλλά και την προοπτική να διαχειριστεί πολιτικά το ιδεολογικό της αφήγημα. Κλείνει και σε επίπεδο προσώπων και νοοτροπιών που εξελίχθηκαν και αφομοιώθηκαν από όλα εκείνα συστατικά που «μόλυναν» πολιτική, κοινωνία κι οικονομία διαμορφώνοντας το σημερινό αδιέξοδο.
Το τέλος όμως αυτής της περιόδου , όποτε και αν αυτό επέλθει και εύχομαι αυτό να επισυμβεί με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, μας δίνει μια ευκαιρία. Να ανασυνταχθούμε , να γυρίσουμε την πλάτη στα ελαττώματά μας και να χαράξουμε το μέλλον με άλλη νοοτροπία, δουλεύοντας συνειδητά και σκληρά για μια σύγχρονη χώρα όπως αυτή που αξίζουν να έχουν τα παιδιά μας. Δεν μπορούμε πια να «πουλάμε» την ιστορία των προγόνων μας . Ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε την δική μας. Ίσως αυτή η κρίση είναι η ευκαιρία μας για να αλλάξουμε. Να αλλάξουμε και να σταθούμε όρθιοι μπρος στις ευθύνες και τις προκλήσεις.
