Δεν πρόκειται να αναφερθώ στην ποιότητα των υποψηφιοτήτων. Αυτό θα το κρίνουν οι εκλογείς. Οι ίδιοι οι υποψήφιοι προφανώς μέτρησαν τον ίσκιο τους και τον βρήκαν όλοι ικανό να καλύψει τη μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη της ΝΔ. Τι ώρα τον μέτρησαν, πρωί απόγευμα ή μεσημέρι αυτό το γνωρίζουν οι ίδιοι. Όπως και τι μονάδα μέτρησης χρησιμοποίησαν… Αν δηλαδή μέτρησαν με βάση τη λογική ή με βάση την προσωπική τους φιλοδοξία.
Όλοι βέβαια λένε ότι θέτουν τον εαυτό τους στη διάθεση της παράταξης, γιατί την αγαπούν.
Ως ένας απλός ψηφοφόρος αυτής της παράταξης μέχρι σήμερα, θέλω όμως να θέσω ένα ερώτημα: Πόσο μπορεί να αγαπά την παράταξη της οποίας θέλει να ηγηθεί κάποιος όταν γνωρίζει ότι αν εκλεγεί αρχηγός της, της στερεί το δικαίωμα να εκπροσωπείται από τον αρχηγό της στη Βουλή για τουλάχιστον μία ή ακόμα και δύο εκλογικές αναμετρήσεις;
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό που έδωσε ο εκ των εξωκοινοβουλευτικών υποψηφίων Απόστολος Τζιτζικώστας ότι τα αποτελέσματα των εκλογών έδειξαν ότι η ΝΔ πάσχει στην κοινωνία και όχι στο κοινοβούλιο δεν αντέχει σε κριτική… Είναι απλά ατυχής. Γιατί η παρουσία στη Βουλή, στο ναό της Δημοκρατίας, τα κόμματα κρίνονται και οι ψηφοφόροι είτε πείθονται είτε όχι. Ο δε Μεϊμαράκης από την κοινοβουλευτική παρουσία του και από τη στάση του μέσα στη Βουλή έδειξε ότι είναι κάτι διαφορετικό από τον προκάτοχό του. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε όταν έπρεπε να αποτυπώσει την επιθυμία της κοινωνίας για ανανέωση στα ψηφοδέλτια. Κι εκεί έχασε κι ο ίδιος και η ΝΔ μια μοναδική ευκαιρία.
Όσο για το γεγονός ότι η ΝΔ έχει πρόβλημα στην κοινωνία αυτό δεν μπορεί να λυθεί μόνο με την αλλαγή προσώπου στην ηγεσία της. Χρειάζονται πολλά περισσότερα που έχουν σχέση με τις θέσεις και τη νοοτροπία που εκφράζει ένας κομματικός μηχανισμός. Αλλά αν κάποιος, όπως ο κ. Τζιτζικώστας ή κάποιος άλλος περιφερειάρχης, όπως π.χ. ο κ. Τατούλης που έχει εκδηλώσει πρόθεση να διεκδικήσει κι αυτός την ηγεσία της ΝΔ, θέλουν να βοηθήσουν στην επίλυση του συγκεκριμένου προβλήματος, μπορούν να το πράξουν, ίσως και πιο αποτελεσματικά, από τη θέση του Γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής, όπως επιτυχημένα το είχε κάνει στο παρελθόν και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης.
Ωστόσο από ο κοινοβουλευτικός αποκλεισμός Περιφερειαρχών από το Σύνταγμα δημιουργεί απορίες.
Το άρθρο 56 παράγραφος 1 του Συντάγματος καταγράφει τα κωλύματα εκλογιμότητας για τα «αιρετά μονοπρόσωπα όργανα των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης», στα οποία αναφέρεται σαφώς ότι «δεν μπορούν να ανακηρυχθούν υποψήφιοι ούτε να εκλεγούν βουλευτές, αν δεν παραιτηθούν πριν από την ανακήρυξή τους ως υποψηφίων». Και επί πλέον διευκρινίζει: «Τα ανωτέρω αιρετά μονοπρόσωπα όργανα των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης δεύτερου βαθμού δεν μπορούν να ανακηρυχθούν υποψήφιοι ούτε να εκλεγούν βουλευτές κατά τη διάρκεια της θητείας για την οποία εξελέγησαν, ακόμη και αν παραιτηθούν».
Η διάταξη αυτή σημαίνει απόλυτη απαγόρευση σε όλους τους εκλεγμένους περιφερειάρχες να είναι υποψήφιοι ακόμα και αν παρατηθούν ένα 18μηνο πριν από τις εκλογές.
Αυτό σημαίνει ότι ο Απόστολος Τζιτζικώστας ή ο Πέτρος Τατούλης και ο Κώστας Μπακογιάννης, αν θελήσει κι αυτός να είναι υποψήφιος για την ηγεσία της ΝΔ, αν εκλεγούν δεν θα μπορούν να βρίσκονται στη Βουλή και να δίνουν μάχες για το κόμμα τους, όχι μόνο μέχρι τις επόμενες εκλογές (θεωρητικά θα γίνουν το 2019) αλλά και στη βουλευτική περίοδο μετά από τις επόμενες εκλογές, αφού, σύμφωνα με το Σύνταγμα έχουν δικαίωμα να θέσουν υποψηφιότητα στις μεθεπόμενες εκλογές, αν βέβαια προλάβουν και παραιτηθούν πριν τη λήξη της παρούσης βουλευτικής περιόδου.
Ο οποιοσδήποτε λογικός νους θα αναρωτηθεί αν αυτό είναι δυνατόν. Ναι. Στην Ελλάδα είναι δυνατόν. Και η απαγόρευση στους περιφερειάρχες να είναι υποψήφιοι βουλευτές σε έναν από τους νομούς που καλύπτει η εκλογική τους περιφέρεια είναι απόλυτα λογική. Η απαγόρευση όμως πέραν της εκλογικής τους περιφέρειας έχει λογική;
Δηλαδή αν ο κ. Μπακογιάννης ή ο κ. Τζιτζικώστας που είναι περιφερειάρχες Στερεάς Ελλάδος και Κεντρικής Μακεδονίας θελήσουν να θέσουν υποψηφιότητα στην Μεσσηνία ή στο Ηράκλειο αντιστοίχως γιατί πρέπει να έχουν πρόβλημα εκλογιμότητας; Πόσο η δράση τους ως Περιφερειάρχες θα επηρέαζε την κρίση των ψηφοφόρων στη Μεσσηνία και στο Ηράκλειο; Ή μήπως θα επηρεάζοντο λόγω της αναγνωρισιμότητας που έχουν ως Περιφερειάρχες; Μα λόγω της αναγνωρισιμότητάς τους εξελέγησαν περιφερειάρχες. Και πώς είναι δυνατόν ένας εφοριακός ή ένας αστυνομικός να έχει το δικαίωμα του εκλέγεσθαι ακόμα και στην περιφέρεια που υπηρέτησε (και όλοι γνωρίζουμε ότι δεν χρειάζεται να είναι κανείς διευθυντής εφορίας για να κάνει ρουσφέτια) και ένας εκλεγμένος περιφερειάρχης να μη μπορεί να έχει το δικαίωμα του εκλέγεσθαι σε καμία περιφέρεια της Ελλάδος, ακόμα και σε αυτές που οι αποφάσεις που έλαβε δεν επηρεάζουν το εκλογικό σώμα;
Και πώς είναι δυνατόν στο άρθρο 56 παρ 3 εδάφιο ε, το Σύνταγμα να αποδέχεται ότι «οι γενικοί ή ειδικοί γραμματείς υπουργείων ή αυτοτελών γενικών γραμματειών ή περιφερειών και όσοι ο νόμος εξομοιώνει με αυτούς» έχουν κώλυμα εκλογιμότητας αλλά «δεν υπάγονται στους περιορισμούς της παραγράφου αυτής οι υποψήφιοι βουλευτές Επικρατείας», ενώ οι αιρετοί εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης β΄ βαθμού δεν συμπεριλαμβάνονται στην παρούσα εξαίρεση;
Ή μήπως η υποψηφιότητα με βάση αυτήν την εξαίρεση είναι μαχητή και κάτι γνωρίζει επ’ αυτού ο κ. Τζιτζικώστας και γι’ αυτό θέτει με τόση άνεση υποψηφιότητα;
Με λίγα λόγια η απαγόρευση του άρθρου 56 παρ. 1 του Συντάγματος για τους αιρετούς περιφερειάρχες ετέθη, καθώς φιλοσοφία του νομοθέτη ήταν να μην επηρεάζονται οι εκλογείς από τυχόν ρουσφετολογικές πολιτικές πράξεις των περιφερειαρχών. Η φιλοσοφία αυτή όμως μπορεί να ισχύσει για άλλη εκλογική περιφέρεια ή για την Επικράτεια, όταν το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει εξαίρεση από τα κωλύματα σε πρόσωπα που ασκούν εξουσία σε όλη την επικράτεια (Γενικοί Γραμματείς υπουργείων) αλλά δεν ζητούν σταυρό επειδή εκλέγονται (στην περίπτωση που είναι υποψήφιοι βουλευτές Επικρατείας) από λίστα που η σειρά εκλογιμότητας έχει σχέση με το γενικό ποσοστό του κόμματος;
Μήπως είναι ένα ζήτημα για το οποίο πριν γίνει η εκλογή αρχηγού στη ΝΔ να έχει ξεκαθαρισθεί σαφώς από τους Συνταγματολόγους; Δηλαδή αν εκλεγεί αρχηγός της ΝΔ ένας εν ενεργεία περιφερειάρχης μήπως τελικά θα έχει τη δυνατότητα να είναι υποψήφιος ως αρχηγός του κόμματος, σε εκλογικές περιφέρειες (πέραν εκείνων που βρίσκονται στα όρια της περιφέρειας β΄ βαθμού που έχει εκλεγεί και διοικεί σήμερα) ή ως βουλευτής Επικρατείας, με δεδομένο ότι ούτε στη μία ούτε στην άλλη περίπτωση απαιτείται σταυρός για την εκλογή του;
Η διευκρίνιση του συγκεκριμένου σημείου για πολλούς έχει μεγάλη σημασία για τη ΝΔ γιατί είναι διαφορετικά ένας πιθανός αρχηγός της να μην έχει τη δυνατότητα να την εκπροσωπεί κοινοβουλευτικά μέχρι τις επόμενες εκλογές και διαφορετικά μέχρι τις μεθεπόμενες. Πολύ περισσότερο όταν σκεφτεί κανείς- σύμφωνα με το επιχείρημα που προβάλουν οι υποστηρικτές αυτής της άποψης- ότι στην πρώτη περίπτωση υπάρχει το ιστορικό προηγούμενο του κ. Τσίπρα και του κ. Κουτσούμπα, που ανάλογα τα κόμματά του εκπροσωπούντο στη Βουή από τους πρώην αρχηγούς τους (Αλαβάνο και Παπαρήγα).
Πέραν όμως των όποιων συνταγματικών αποριών προκύπτουν η ουσία παραμένει.
Το ουσιαστικό ωστόσο ερώτημα είναι αν μια παράταξη, βαθιά κοινοβουλευτική όπως η ΝΔ και όχι κίνημα διαμαρτυρίας όπως είναι τα κόμματα της Αριστεράς, μπορεί να αντέξει στο πολιτικό σκηνικό χωρίς να έχει λόγο ο αρχηγός του συγκεκριμένου κόμματος στη Βουλή. Και ας μη ξεχνάμε ότι ο κ. Τσίπρας μπορεί να είναι σήμερα πρωθυπουργός αλλά από το 4% στο 36% ξεπετάχθηκε όταν έπαψε να είναι απλά κόμμα διαμαρτυρίας και ο αρχηγός του είχε συνεχή, σχεδόν καθημερινή, κοινοβουλευτική παρουσία στη Βουλή και μέσω αυτής στην κοινωνία. Ο αρχηγός λοιπόν ενός αστικού κοινοβουλευτικού κόμματος πρέπει να είναι παρών στις μάχες που δίνει η παράταξη στο κοινοβούλιο. Για το πεζοδρόμιο και την κοινωνία υπάρχει το κόμμα και τα λοιπά όργανά του, όπως ο Γραμματέας και τόσοι άλλοι… Και αυτό οι ψηφοφόροι που θα πάνε στις κάλπες για να εκλέξουν αρχηγό πρέπει να το σκεφτούν, αφού δεν το σκέφτονται εκείνοι που θέτουν υποψηφιότητα, κι ας λένε ότι αγαπάνε την παράταξη… Αλλά η μεγάλη, προσωπική, απορία μου είναι αυτή ακριβώς: Την παράταξη αγαπούν ή τον εαυτό τους και τις φιλοδοξίες τους;
