γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας είναι κάθετα αντίθετη με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Οι ελάχιστοι λογικοί που την στήριζαν, αναθεωρούν την άποψή τους ύστερα από τις πρόσφατες δηλώσεις Ζάεφ. Και τούτο γιατί φάνηκε ότι ο πρωθυπουργός των Σκοπίων απλά όχι μόνο δημοσιοποίησε τους μύχιους πόθους του, αλλά και ότι είναι διατεθειμένος να εκμεταλλευθεί στο έπακρο υπέρ της χώρας του τις δυνατότητες που του δίνει αυτή η ετεροβαρής για τα ελληνικά συμφέροντα, συμφωνία.
Μπροστά στις ξεκάθαρες πλέον προθέσεις του κ. Ζάεφ, να θέσει μετά την κύρωση της συμφωνίας και από την Ελλάδα, αλυτρωτικό ζήτημα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που άρχισαν να αναθεωρούν την θέση τους για την Συμφωνία των Πρεσπών.
Είναι ικανός όμως ο αριθμός εκείνων που αναθεωρούν την άποψή τους, ώστε τελικά να μη περάσει η Συμφωνία από το Ελληνικό Κοινοβούλιο;
Προφανώς και δεν είναι αρκετοί σε επίπεδο Βουλευτών. Ο κ. Θεοδωράκης του Ποταμιού δείχνει προβληματισμένος, αλλά ακόμα και αν ο ίδιος έχει επιφυλάξεις ή έχει αλλάξει άποψη και θέλει να καταψηφίσει τη Συμφωνία, το πρόβλημα υφίσταται και έγκειται στο ότι ο κ. Θεοδωράκης δεν μπορεί να ελέγξει την Κοινοβουλευτική του Ομάδα ώστε να ακολουθηθεί μια ενιαία στάση. Και αυτό είναι φυσικό. Γιατί άλλο η επιθυμία να υπάρξει μια συμφωνία, που όλοι επιδιώκουν, κι άλλο η συγκεκριμένη κακή συμφωνία που υπονομεύει τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ξεκάθαρα δηλώσει ότι η ΝΔ δεν πρόκειται να επικυρώσει τη Συμφωνία ούτε ως αντιπολίτευση ούτε ως κυβέρνηση, αν τυχόν ο κ. Τσίπρας δεν τολμήσει να τη φέρει τώρα στη Βουλή.
Ο κ. Τσίπρας όμως είναι δεδομένο ότι τελικά θα φέρει τη Συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή, γιατί έχει δεσμευθεί γι αυτό σε όλους εκείνους που χρωστάει «χάρες» για τη χαλαρή στάση τους απέναντι στην εφαρμογή των μνημονίων που υπέγραψε. Κάποτε κόντεψε να πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά για περίπου 200 καθαρίστριες, ενώ επί Τσίπρα δεν «άνοιξε μύτη» για δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις… Η ανοχή των δανειστών πρέπει να ξεπληρωθεί και ο κ. Τσίπρας επέλεξε να την ξεπληρώσει με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Τι υποχρεώσεις όμως στους δανειστές τις έχει αναλάβει ο κ. Τσίπρας; Αν δεν ήταν ο κ. Τσίπρας πρωθυπουργός δεν θα υπήρχαν και οι απαιτήσεις των δανειστών. Με λίγα λόγια, οι απαιτήσεις θα πάψουν να υφίστανται όταν ο κ. Τσίπρας πάψει να υφίσταται ως πρωθυπουργός.
«Και η ΝΔ τι μπορεί να κάνει;», αναρωτιούνται πολλοί…
Η ΝΔ πρέπει να καταστήσει ακόμα πιο ξεκάθαρη τη στάση της. Αν η Συμφωνία έχει περάσει από την παρούσα Βουλή, πρέπει να καταστήσει σαφές σε λαό και βουλευτές, ότι δεν θα μπορεί και δεν θα δικαιούται να κάνει κάτι. Όλα θα έχουν χαθεί.
Στην περίπτωση όμως που η παρούσα Βουλή δεν εγκρίνει τη Συμφωνία η ΝΔ οφείλει να στείλει ένα μήνυμα σε εξωτερικό και εσωτερικό. Ένα μήνυμα απλό: Ότι ως κυβέρνηση θα ζητήσει από τη Βουλή εξουσιοδότηση για να επαναδιαπραγματευτεί τη Συμφωνία εκ του μηδενός.
Για να γίνει όμως αυτό πρέπει η παρούσα Βουλή να μη κυρώσει τη Συμφωνία. Ο κ. Ζάεφ, με τις διαρκείς δηλώσεις του δείχνει καθημερινά ότι η Συμφωνία είναι ετεροβαρής, ότι δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Ελλάδος και – κυρίως- ενισχύει αλυτρωτικές βλέψεις και μύθους των γειτόνων μας.
Η ευθύνη λοιπόν του κ. Θεοδωράκη και των ανεξαρτήτων βουλευτών, η ευθύνη των βουλευτών των ΑΝΕΛ και εκείνων που καλοβλέπουν μια συνεργασία με την παρούσα κυβέρνηση, είναι τεράστια.
Με την ψήφο τους δεν θα υπερψηφίσουν ή θα καταψηφίσουν απλά μια διακρατική συμφωνία. Με την ψήφο τους καλούνται να διαφυλάξουν ή να αλλάξουν- σε βάρος της Ελλάδος- την ιστορία.
Η ευθύνη τους ξεπερνά, ίσως, το πολιτικό τους ανάστημα.
Πρέπει όμως να αναλογιστούν την ευθύνη τους απέναντι στη χώρα τα συμφέροντα της οποίας ορκίσθηκαν- όσοι ορκίσθηκαν- να υπηρετούν.
Πρέπει να αναλογισθούν ότι έχουν μια μοναδική ευκαιρία να γραφτεί το όνομά τους στην πολιτική ιστορία της χώρας. Η επιλογή που θα κάνουν θα καθορίσει αν θα γραφεί με χρυσά γράμματα ή με μαύρα. Άλλωστε το διάστημα μεταξύ της σωτηρίας και της προδοσίας είναι… μια ψήφος δρόμος!!!
