γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Όπως όλοι όσοι ζούμε στο εξωτερικό, έτσι κι εγώ παρακολούθησα τις εξελίξεις με τις φωτιές από τα τοπικά κανάλια και το διαδίκτυο. Οι εικόνες καταστροφής διαδέχονται η μια μετά την άλλη και συνεχίζουν να ξετυλίγονται ακόμα και αυτή τη στιγμή που γράφω. Για να συμπληρώσουν την οδύνη που προκαλούν οι εικόνες καταστροφής στις τηλεοράσεις, διαδικτυακά τις συνοδεύουν φωτογραφικά πορτραίτα αγνοουμένων κάθε ηλικίας και κάθε φύλου.
Από προχθές το βράδυ έχω δει χιλιάδες εικόνες αλλά μια με έχει συγκλονίσει σε σημείο να φέρνει δάκρυα, ήταν αυτή που δεν ήταν ούτε στις τηλεοράσεις ούτε στο διαδίκτυο. Ήταν η εικόνα στο μυαλό μου από τα 25 άτομα που καήκαν αγκαλιασμένα σε εκείνο το οικόπεδο ψάχνοντας πρόσβαση στη θάλασσα. Ο αριθμός των νεκρών έχει ξεπεράσει τους ογδόντα αυτή τη στιγμή, οι αγνοούμενοι δεκάδες, οι τραυματίες εκατοντάδες και οι κατεστραμμένοι χιλιάδες αλλά τα μάτια του δικού μου μυαλού είναι καρφωμένα σε αυτούς τους 25 άδικα και με τον πιο μαρτυρικό θάνατο χαμένους.
Τώρα αυτό που θα γράψω δεν είναι «κατάρα» αλλά …κίνητρο για όλους τους αρμοδίους: αυτή η εικόνα να τυραννήσει και το δικό τους το μυαλό, συνέχεια. Όσο για το «αρμοδίους», γιατί όπως πολύ σωστά έγραψε ένας προσωπικός μου φίλος στο φατσοβιβλίο και αντιγράφω: «αρμόδιοι γιατί στον δημόσιο τομέα μόνο αρμόδιοι υπάρχουν και κανένας υπεύθυνος…»
Η προσωπική ειρωνία είναι ότι στα τέλη του Μαΐου και έχοντας στο μυαλό μου τις φωτιές που κάθε χρόνο έρχονται, γράψαμε με την Κατερίνα στη εβδομαδιαία μας στήλη, Εκείνη & Εκείνος, για τις φωτιές. Πριν από δυο μήνες. Και όπως είχα γράψει τότε, οι μόνοι που αποδειχτήκαν …προετοιμασμένοι για τις φωτιές ήταν τα τηλεοπτικά κανάλια, πάντα μέσα στον κανιβαλισμό τους.
Αυτές τις στιγμές αλλά και για τις μέρες, τις εβδομάδες ακόμα και για τους μήνες που θα ακολουθήσουν θα ήθελα για κάποιους η σιωπή να είναι χρυσός και συγκεκριμένα θα επιθυμούσα αυτή τη σιωπή να την τιμήσουν έτσι για πρώτη φορά, κυρίως οι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων εξουσίας. Αυτό γιατί τώρα μπροστά στην εικόνα αποτεφρωμένων δέντρων έχουμε νεκρούς και ειδικά παιδιά.
Αλλά φευ την μωρία των πολιτικών μας, κανένας τους δεν λέει να βγάλει τον σκασμό. Ήδη ο ποταμίσιος Θεοδωράκης απαιτεί παραιτήσεις αποδεικνύοντας την μωρία των πολιτικών μας και την ανευθυνότητα της μικροπολιτικής ακόμα και μπροστά σε νεκρούς. Η απάντηση στον Θεοδωράκη είναι: και γιατί δεν παραιτείσαι εσύ ρε καραγκιόζη από το βουλευτιλίκι; Που ήσουν τόσο καιρό να ενημερώσεις, να ζητήσεις, να απαιτήσεις από την κυβέρνηση να κάνει κάτι, να προετοιμαστεί; Αυτή δεν είναι η δουλειά σου; Γι αυτό δεν βρίσκεσαι στη Βουλή; Ή μήπως ….αιφνιδιάστηκες από τις φωτιές που δεν συμβαίνουν κάθε χρόνο τέτοιο καιρό; Αλλά τόσο μαλάκας είσαι κι εσύ που ζητάς παραιτήσεις …κατόπιν εορτής που εξελίχτηκε και με δικιά σου ανοχή, με την βουλευτική σου απραξία και ανικανότητα να ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις της θέσης σου.
Εγώ πιάστηκα με τον Θεοδωράκη αλλά έτυχε να κάνει δηλώσεις την ώρα που έγραφα, αυτά όμως που μόλις έγραψα θα μπορούσαν να κολλήσουν στον κάθε βουλευτή, τέως, νυν και επόμενο, γιατί τελικά κανένας τους δεν έχει καταλάβει τον ρόλο που παίζει στη Βουλή και ότι είναι εκεί όχι για να υπερασπίζονται την καρέκλα, τον πρόεδρο και τον προσωπικό τους νταβατζή αλλά εμάς.
Αλλά πάμε στα πιο σοβαρά.
Η κυβέρνηση έχει την απόλυτη ευθύνη για το τι συνέβη και πρέπει να απολογηθεί και για τις καταστροφές αλλά και για τους θανάτους. Η ευθύνη βαρύνει την κάθε κυβέρνηση που αντιμετωπίζει παρόμοια συμβάντα και τραγωδίες εκ προοιμίου. Καμία σημασία αν ο γέρος Καραμανλής τσιμέντωσε την Αττική ή αν Πλαστήρας έδωσε άδειες χωρίς κανένα σχέδιο, τι έκανε ο Τρίτης ή ο Σημίτης. Όταν αναλαμβάνεις τη διακυβέρνηση της χώρας και ξέρεις ότι τον Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο καίγεται η Ελλάδα, η πρόβλεψη και η προετοιμασία είναι υποχρέωση σου και είσαι υπόλογος στην αποτυχία. Κι αν νομίζεις ότι ο γέρος Καραμανλής δεν έκανε καλή δουλειά, υποχρέωση σου είναι επίσης να σχεδιάσεις και να εφαρμόσεις λύσεις βελτίωσης. Αν πάλι τα λάθη του παρελθόντος τα χρησιμοποιείς σαν άλλοθι για την ανικανότητα σου να ανταπεξέλθεις στα προβλήματα του παρόντος τότε είσαι και ΒΛΑΚΑΣ.
Εξίσου πάρα πολύ σημαντικό είναι και το θέμα των …ενόχων. Για τον Ράλλη έφταιγαν τα ατάκτως ιπτάμενα κουκουνάρια και για τον Πολύδωρα ήταν ο στρατηγός άνεμος.
Φταίει όμως το γεγονός ότι αυτή η χώρα είναι ρυμοτομημένη με το δόγμα: το …αυθαίρετο και το: «δήλωσέ το για να σου μείνει». Ότι για δεκαετίες καίγονται δασικές περιοχές από λαθρέμπορους γης για να αποκτήσει ο Έλληνας μεζονέτα και εξοχικό. Ότι τίποτα δεν έχει χτιστεί ή δεν χτίζεται, με μακροπρόθεσμη πρόβλεψη και επιστημονικό σχεδιασμό. Γιατί η σχέση του Έλληνα με το περιβάλλον περνάει από τα θέλω του και όχι του οφείλει ή σέβεται.
Και φυσικά στο τέλος έχουμε και την ασύμμετρη απειλή. Ο Δροσογιάννης ήταν από τους πρώτους που μίλησαν για ασύμμετρη απειλή αφήνοντας υπονοούμενα που κάλυπταν από δεξιά μέχρι αριστερά και λίγο από Τουρκία χωρίς να αποδειχτεί ποτέ τίποτα απολύτως και κανένας να συλληφθεί.
Αλλά εδώ ας πούμε ότι υπάρχει μια δόση αλήθειας, μικρή ή μεγάλη, και η πιο μεγάλη ένδειξη – για μένα – θα μπορούσε να είναι ότι αυτή τη φορά έχουμε να κάνουμε με φωτιές σε κοινότητες κι όχι απομονωμένα χωράφια και δυσκολοδιάβατα δάση. Υπάρχουν και οι συνήθεις ύποπτοι που θα μπορούσαν να ωφεληθούν με την ανακατωσούρα που προκλήθηκε και την για μια ακόμα φορά αποδόμηση των πολιτικών και του κράτους. Αυτή τη στιγμή οι νεκροί είναι πάνω από 80 και οι αγνοούμενοι ξεπερνούν τους 100. Άρα δεν μιλάμε για εμπρησμό δασικής περιοχής αλλά για μαζική δολοφονία.
Είναι μερικές φορές που αισθάνομαι ότι κάποια πράγματα χρειάζεται να τα επαναλάβω γιατί δεν γίνονται κατανοητά με την πρώτη. Με πάνω από 80 νεκρούς και πάνω από 100 αγνοουμένους δεν μιλάμε για εμπρησμό δασικής περιοχής αλλά για μαζική δολοφονία. Άρα η άμεση σύλληψη των ενόχων αν υπάρχει θέμα οργανωμένων εμπρησμών, είναι απαίτηση, ευθύνη, υποχρέωση, αυτοσκοπός για όλες τις πλευρές εξουσίας αυτής της χώρας.
Αλλά ακόμα κι αυτό δεν φτάνει, γιατί όσο οι κυβερνήσεις αυτού του κράτους θα ψάχνουν ποιος έφταιγε και σε ποιο κόμμα ανήκε, αντί να προχωρούν με προτάσεις και λύσεις μακροπρόθεσμες, τον Ιούλιο θα καιγόμαστε, τον Νοέμβριο θα πνιγόμαστε και πάντα θα μετράμε θύματα.
***************************
Απλά σαν σημείωση. Κανένας δεσπότης δεν μπορεί να απολυθεί από τον αρχιεπίσκοπο η να κουρευτεί επειδή μαζεύονται υπογραφές. Οι δεσπότες είναι όλοι ισότιμοι συμπεριλαμβανόμενου και του αρχιεπίσκοπου που άπλα είναι η βιτρίνα της συνόδου και η θέση τους είναι ισόβια. Η μόνη περίπτωση να «απολυθεί» δεσπότης είναι σοβαρό ποινικό αδίκημα και μετά από απόφαση της Πατριαρχικής Συνόδου, άρα ο Αμβρόσιος θα έχει και συνέχεια.
***************************
Το σημερινό σκίτσο του Θάνου Ραφτόπουλου είναι από αυτά που βγάζουν πολλές σκέψεις.
***************************
Στη φωτογραφία …η μόνη αίσθηση…
