Όσο βάθαινε η οικονομική κρίση στα Σκόπια, στη μετα- Τιτοϊκή εποχή, τόσο ενισχυόταν ο «εθνικισμός» γύρω από ένα ανύπαρκτο «έθνος» που κατασκευάσθηκε για πολιτικούς και μόνο λόγους κατά την πρώιμη σοβιετική εποχή (Η Κομιντέρν το 1924 επικύρωσε την πρόταση της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας για αυτόνομη Μακεδονία και Θράκη, που έγινε το 1921).
Η Ελλάδα μετά τη δημιουργία της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας από τον Τίτο, αρχικώς μπλεγμένη στη δίνη του εμφυλίου και μετά, κατ’ εντολή των συμμάχων μας, για να μη δυσαρεστηθεί ο Τίτο που είχε αποσκιρτήσει από το Σοβιετικό άρμα, έβαζε την υπόθεση κάτω από «χαλί» με το επιχείρημα «δεν υφίσταται μακεδονικό ζήτημα».
Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την ανεξαρτησία των Σκοπίων από τον Κίρο Γκλιγκόρωφ (Ιανουάριος 1991) η υπόθεση ήλθε στο διεθνές προσκήνιο με τον πιο δραματικό τρόπο για τη χώρα μας. Ο ίδιος ο ηγέτης των Σκοπίων ωστόσο λίγο πριν από το θάνατό του παραδέχθηκε ότι οι σκοπιανοί δεν είναι μακεδόνες.
Και πώς μπορεί να είναι όταν οι Σλάβοι ήλθαν στη Βαλκανική το α΄τέταρτο του 7ου μετά Χριστόν αιώνα, ενώ οι Μακεδόνες προϋπήρχαν στην περιοχή, έως και 1000 χρόνια πριν από αυτούς. Μάλιστα ο πατέρας του πιο γνωστού Μακεδόνα, του Μέγα Αλέξανδρου, ο Φίλιππος είχε αναδειχθεί τρεις φορές Ολυμπιονίκης. Με δεδομένο ότι για να μετάσχει κάποιος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαιότητας έπρεπε να έχει αποδείξει την ελληνικότητά του, το μακεδονικό, προφανώς, ως ζήτημα διεκδίκησης είχε λυθεί από τον 4ο αιώνα προ Χριστού όταν το 359 π.Χ, στην 106η Ολυμπιάδα, το 352 π.Χ., στην 107η και το 348 π.Χ., στην 108η ο Φίλιππος είχε αναδειχθεί ολυμπιονίκης, φυσικά -που αλλού (λόγω ονόματος)- στις ιπποδρομίες!
Σήμερα, και αφού το ζήτημα έχει ταλαιπωρήσει αφάνταστα τη χώρα μας, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ διακηρύσσει τη βούλησή της να το επιλύσει, με βάση τη θέση που εξέφρασε στις 3 Απριλίου 2008 η ελληνική κυβέρνηση στο Βουκουρέστι, προβάλλοντας την απειλή veto για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.
Τότε ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, με υπουργούς Εξωτερικών την Ντόρα Μπακογιάννη και Άμυνας τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, είχαν αποδεχθεί την σύνθετη ονομασία των Σκοπίων.
Συγκεκριμένα η ελληνική θέση έλεγε «ναι στη σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, για όλες τις χρήσεις».
Η σύνθετη ονομασία μπορεί να περιλαμβάνει και τον όρο Μακεδονία αλλά η γειτονική χώρα δεν θα έχει διαφορετική ονομασία για το εσωτερικό της και διαφορετικό για τις σχέσεις της με την Ελλάδα και τις διεθνείς σχέσεις της, θα ισχύει erga omnes -έναντι όλων.
Φυσικά η Ελλάδα, σε επιστολές που αντηλλάγησαν κατόπιν μεταξύ των δύο πρωθυπουργών Καραμανλή και Γκρουέφσκι έθετε ως απαράβατο όρο την αναγνώριση της νέας ονομασίας από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που σημαίνει ότι τα Σκόπια θα μετείχαν και στον ΟΗΕ με αυτήν την ονομασία και άρα οι χώρες που το είχαν αναγνωρίσει ως «Μακεδονία», πλέον έπρεπε να συμμορφωθούν με τη νέα απόφαση. Επίσης απαράβατος όρος ήταν και η εξάλειψη κάθε στοιχείου αλυτρωτισμού από την πλευρά των Σκοπίων. Που σημαίνει ότι τα Σκόπια έπρεπε να αποποιηθούν τη «μακεδονική εθνότητα», να αλλάξουν το Σύνταγμά τους, να αλλάξουν ταυτότητες και διαβατήρια, να αλλάξουν τα σχολικά βιβλία και να αποτρέπεται κάθε χρήση μακεδονικού συμβόλου ή ονομασίας που προκαλεί την Ελλάδα.
Σήμερα η κυβέρνηση των Σκοπίων, όπως δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς, διαπραγματεύεται με βάση την θέση της Κυβέρνησης Καραμανλή στο Βουκουρέστι. Ωστόσο κανείς δεν ξέρει τι διαπραγματεύεται. Κανείς δεν ξέρει αν εκτός από την ονομασία έχει θέσει και τα ζητήματα του αλυτρωτισμού. Διαπραγματεύεται εν κρυπτώ και ζητάει από τα κόμματα να συνταχθούν μαζί της.
Με δεδομένη όμως τη στάση της κυβέρνησης Τσίπρα σε κάθε τραπέζι διαπραγμάτευσης, τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν.
Ο κ. Τσίπρας πήγε στις Βρυξέλλες για να σκίσει τα μνημόνια και επέστρεψε με άλλα δύο παραμάσχαλα!
Ο κ. Τσίπρας πήγε στις ΗΠΑ για να «πουλήσει» Ελλάδα στους Αμερικανούς και να φέρει επενδύσεις και αγόρασε αεροπλάνα για να ενισχύσει την αμερικανική οικονομία!
Ο κ. Τσίπρας δέχθηκε τον Τούρκο Πρόεδρο στο Μαξίμου και παρά λίγο φεύγοντας ο Ερντογάν να πάρει τσουβαλιασμένους και τους οκτώ αξιωματικούς που έχουν ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα, ενώ στην επίσκεψή του στη Θράκη άνοιξε νέα ζητήματα.
Είναι δεδομένο ότι ο κ. Τσίπρας άνοιξε το Σκοπιανό κατ’ εντολή των Αμερικανών οι οποίοι λόγω επέκτασης της ρωσικής επιρροής στην ευρύτερη περιοχή δεν θέλουν να έχουν «τρύπες» στην καρδιά των Βαλκανίων.
Και το ερώτημα είναι: Μπορεί να έχει κάποιο ελληνικό κόμμα (πλην των ΑΝΕΛ που συγκυβερνά) εμπιστοσύνη σε έναν τέτοιον πρωθυπουργό όταν μάλιστα 200 κορυφαία στελέχη του πριν από λίγα χρόνια είχαν υπογράψει κείμενο με το οποίο προέτρεπαν την Ελλάδα να αναγνωρίσει τα Σκόπια με το όνομα «Μακεδονία»;
Όλοι οι ηγέτες της αντιπολίτευσης πρέπει να κατανοήσουν ότι η ιστορία μας είναι στοιχείο του έθνους μας και δεν μπορεί να χαρισθεί σε κανέναν. Γι’ αυτό ίσως μεγαλύτερη σημασία από την ονομασία έχει το ζήτημα του αλυτρωτισμού και όλα τα παρελκόμενα του που προαναφέραμε.
Την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ θα ακολουθήσει και η είσοδός τους στην ΕΕ. Φαντάζεσθε μετά από χρόνια (και τα χρόνια όπως καταλαβαίνετε από τη διάρκεια του προβλήματος περνούν γρήγορα) τα Σκόπια να προεδρεύουν της ΕΕ και ο Έλληνας πρωθυπουργός να υποδέχεται τον ομότιμό του Μακεδόνα ή Νεομακεδόνα πρωθυπουργό;
Αν ο αλυτρωτισμός δεν ξεριζωθεί από τα σχολικά βιβλία πώς τα νέα παιδιά θα ξέρουν ότι στα νότια σύνορα της χώρας τους δεν κατοικούν αλύτρωτοι αδελφοί τους αλλά Έλληνες;
Αν δεν αλλάξουν ταυτότητες και διαβατήρια πώς θα αλλάξει η αντιμετώπιση των ξένων λαών απέναντί τους;
Μέχρι το 1941 που οι κάτοικοι των Σκοπίων υποδέχθηκαν ως ελευθερωτές τους Γερμανούς, η περιοχή ήταν επαρχία της νότιας Σερβίας με το όνομα Βαρδάσκα, λόγω του Βαρδάρη (ποταμού Αξιού) που διέρχεται μέσα από την πόλη. Τι μας εμποδίζει να επανέλθουμε στην προτέρα ονομασία;
Ωστόσο, όποια λύση και αν βρεθεί το σημαντικότερο από όλα είναι να αποδεχθούν οι Σκοπιανοί ότι δεν υπάρχει «μακεδονικό έθνος». Και για να αποδεχθούμε λύση πρέπει να αποδείξει ο σημερινός πρωθυπουργός κ. Ζάεφ ότι μπορεί να αλλάξει το Σύνταγμα της χώρας του που περιλαμβάνει την ονομασία Μακεδονία, μια πράξη που απαιτεί πλειοψηφία 2/3.
Λογικά πριν την οποιαδήποτε συμφωνία έπρεπε να γίνει αυτή η κίνηση ως δηλωτική της βούλησης της πολιτικής ηγεσίας των Σκοπίων να αλλάξουν ονομασία και να αποδεχθούν και τους άλλους όρους της θέσης του Βουκουρεστίου.
Η ελληνική πολιτική ηγεσία πρέπει να σκεφθεί καλά τι θα αποδεχθεί και τι –και πότε- θα υπογράψει.
Η ιστορία τους παρακολουθεί όλους – κυβέρνηση και αντιπολίτευση- και θα είναι αυστηρή στην κρίση της. Η ευθύνη όμως ανήκει στην κυβέρνηση και προς αυτήν η ιστορία θα είναι αμείλικτη.
