Πρώτη εθνική τραγωδία ήταν το 1897. Τότε έφταιγε η Ευρώπη, γιατί δεν προχώρησε σε ναυτικό αποκλεισμό την Ελλάδα, με σκοπό να μην προχωρήσει η ίδια σε πόλεμο με την τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Δεύτερη εθνική τραγωδία ήταν ο λαϊκισμός των αντιβενιζελικών μαζί με τους βασιλικούς στις εκλογές του 1920. «Έπρεπε» να φέρουμε τον Βασιλιά, μπορεί να μην είχαμε να φάμε εκείνη την εποχή, αλλά φωνάζανε κάποιοι «ψωμί και ελιά και Κώτσο Βασιλιά». Οι ίδιο άνθρωποι υπέγραψαν την καταστροφή της Σμύρνης.
Τρίτη εθνική τραγωδία το πραξικόπημα και η εισβολή στην Κύπρο από την δήθεν πατριωτική χούντα.
Τώρα όσον αφορά το Σκοπιανό, Ελλάδα και Σκόπια καλούνται να βρουν μία λύση προς όφελος των Βαλκανίων. Τα πράγματα βρίσκονται στο 2008 ή και πιο πίσω. Κανείς δεν ξέρει τι στάση θα κρατήσει η κυβέρνηση, τι θα κάνει ο Καμμένος, η ΝΔ δεν έχει και την πιο ξεκάθαρη στάση, το ΚΙΝ.ΑΛ. έχει αποφασίσει ότι συμφωνεί σε μία σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes. Ο Λεβέντης δεν συμφωνεί να περιέχει το όνομα Μακεδονία η συμφωνία.
Δεν είναι μόνο τι θέλουν οι ηγεσίες των κομμάτων, η ΝΔ μπορεί να έχει πρόβλημα σε περιοχές όπως η Βόρεια Ελλάδα, είναι ενδεικτική η περιοδεία του Μητσοτάκη σε Πέλλα και Πιερία που θα δει ανθρώπους και θα μιλήσει μαζί τους.
Ο Σαμαράς δεν ξέρει κανείς τι στάση θα κρατήσει. Εκτίμηση δικιά μου, στολή Μακεδονομάχου δεν θα ξαναφορέσει. Δεν ξέρω τι θα γίνει στην Θεσσαλονίκη με τον Άνθιμο και Τζιτζικώστα. Εκεί έχουν αρχίσει να σηκώνουν λάβαρα.
Στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να συμφωνήσαν όλοι, αλλά ξέχασαν ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει «το όνομα μας είναι η ψυχή μας», εάν μπει το «νέα» το ΠΑΣΟΚ μάλλον θα έχει πρόβλημα.
Η ονομασία είναι πρόβλημα, το Νέα Μακεδονία δεν λύνει προβλήματα, αλλά τα αυξάνει. Άνω Μακεδονία, Βόρεια είναι ονόματα που μπορούν να συζητηθούν.
Μπορεί να μας ταλαιπωρεί το όνομα, αλλά το θέμα είναι τι θα γίνει και με τον αλυτρωτισμό, θα παραιτηθούν οι Σκοπιανοί από όλα τα αλυτρωτικά θέματα; Το διαβατήριο τι θα γράφει, τα προϊόντα τι θα γράφουν; Θα αλλάξουν τα ονόματα σε οδούς και στο αεροδρόμιο; Είναι δύσκολο μετά από τόση προπαγάνδα που δέχθηκαν από την κυβέρνηση Γκρουέφσκι. Και στις δημοσκοπήσεις βλέπουμε ότι οι Αλβανοί δεν θέλουν το όνομα της Μακεδονίας.
Το κράτος των Σκοπίων πέρασε μία κρίση πέρυσι τον Μάρτιο, αλλά ακόμη δεν έχει εξαλειφθεί. Σε βάθος χρόνου μπορεί να αντιμετωπίσει ξανά πρόβλημα και να βρεθεί μπροστά στο φάσμα του διαμελισμού.
Η πίεση είναι από έξω, όχι σαν το 2008, αλλά υπάρχει. Γιατί η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να λύσει ένα χρόνιο θέμα της ελληνικής διπλωματίας και εξωτερικής πολιτικής μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;
Ένα κράτος έχει θέσει τις ελπίδες του να μπει στους ευρωπαϊκούς θεσμούς σε μία ελληνική διπλωματία που είναι αυτιστική και μοιάζει σαν τον μύθο με τον Λαοκόωντα και των γιών του που όσο πάλευαν με τα φίδια για να ξεφύγουν, τόσο μπερδεύονταν.
Τέλος, λίγο ιστορία, κατά τον Στράβωνα η Μακεδονία έφτανε τον 7ο αιώνα π.Χ μέχρι την Αδριατική. Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους το 1913 η Μακεδονία χωριζόταν σε τρία μέρη στην Ελλάδα, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία που δεν αναγνώρισε ποτέ τα σύνορά της και την Σερβία που περιελάμβανε και μέρος του Κοσσόβου.
Στον πόλεμο ήμασταν νικητές εμείς και πήραμε τα περισσότερα εδάφη της Μακεδονίας.
Μπορεί να πονάει κάποιους που χάσαμε μέρη της, αλλά έτσι είναι οι συνθήκες.
Το πιθανότερο είναι να μην βρεθεί λύση, γιατί ακόμη κανείς δεν είναι έτοιμος να αφήσει το εθνικισμό και τον πατριωτισμό. Εκτός και εάν γίνει κάτι που δεν φαίνεται όμως πιθανό.
Εάν βρεθεί λύση, πώς το λες μετά στους Άνθιμους και σε άλλους «πατριώτες»;
Μήπως όλα αυτά είναι άρτος και θεάματα για τον Ελληνικό λαό από την κυβέρνηση για να περάσει χωρίς αντιδράσεις τα μέτρα και τους πλειστηριασμούς που έρχονται.
ΥΓ: Σε ενδεχόμενη μη λύση όλοι θα κατηγορήσουν την Ευρώπη και τους ξένους. Όπως γίνεται πάντα.
Για περισσότερα άρθρα του Δημήτρη Τζελέπη πατήστε εδώ!
