Τώρα σας βλέπω να γελάτε με κατανόηση, αλλά αυτό – μέσα στη παιδικότητα του – ήταν ένα πολύ σημαντικό μάθημα για να καταλάβω το παιχνίδι σκάκι. Βλέπετε όλες αυτές οι μεταμορφώσεις και οι επικές μάχες πάντα γινόντουσαν μέσα στο κόσμο που χάρασσαν τα 64 τετράγωνα και αυτό ήταν η αρχή για να κατανοήσω ότι τα πράγματα με αυτό το παιχνίδι δεν είναι τόσο απλά.
Το σκάκι έχει εδαφικούς περιορισμούς και πάρα πολλούς κανόνες όσο αφορά την κίνηση των πιονιών. Είναι σαν να σε βάζουν να τρέξεις κατοστάρι με δεμένα χέρια και πόδια. Η τουλάχιστον έτσι φαίνεται όταν κάποιος σου δείχνει το παιχνίδι για πρώτη φορά. Και μάλιστα με τόσους περιορισμούς ακόμα και η νίκη ή η ήττα φαίνονται περισσότερο σαν αποτέλεσμα κάποιου λάθους παρά εξυπνάδα ή στρατηγική. Ίσως γι’ αυτό και πολλοί δεν προχωράνε περισσότερο από το να μάθουν τις κινήσεις που κάνουν τα πιόνια.
Αυτό όμως είναι η βιτρίνα, η εξωτερική εικόνα. Μέσα στη θεωρητικά μονοδιάστατη απλότητα του, το σκάκι είναι πολύπλοκο παιχνίδι που απαιτεί από στρατηγική μέχρι τύχη και από ενόραση μέχρι μαθηματικά. Συν το γεγονός ότι ο κάθε παίκτης ξεκινάει με 16 πιόνια δεν είναι και η απόλυτη αλήθεια. Ο κάθε παίκτης έχει και από ένα πιόνι που μπορεί να κάνει απρόβλεπτες κινήσεις και να ακολουθήσει στρατηγικές έκπληξη. Αυτό το πιόνι είναι ο ίδιος ο παίκτης. Που μπορεί ακόμα να μπλοφάρει, να αλλάξει τους κανόνες και στη πραγματικότητα αυτός να είναι ο ρυθμιστής του νικητή ή του ηττημένου.
Τώρα θα μου πείτε γιατί μιλάω για σκάκι. Όπως θα σας πουν πολλοί σκακιστές και λάτρεις του συγκεκριμένου παιχνιδιού, πολλά σημεία της ζωής μας θυμίζουν σκάκι. Εγώ θα συμπληρώσω ότι αυτό συμβαίνει ειδικά με τη πολιτική ζωή ενός τόπου. Η πολιτική παρόλη τη φήμη ότι μοιάζει με πόκερ, στη πραγματικότητα είναι μόνο σκάκι. Απλά διαφέρει ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο καθένας την επιφάνεια που παίζει.
Η περίφημη διαπραγμάτευση με τους εταίρους ήταν μια παρτίδα σκάκι που μπορεί και έξυπνα – όλα μετρούνται δυστυχώς εκ του αποτελέσματος – ο Τσίπρας με τον Βαρουφάκη προσπάθησαν να την κάνουν να μοιάζει με παρτίδα πόκερ. Δεν τους έκατσε, η άλλη πλευρά έπαιξε σκάκι, κέρδισε και οι Έλληνες χάσανε.
Βλέπετε τον ρόλο του 17ου πιονιού; Ο παίκτης προσπάθησε να αλλάξει τους κανόνες αλλά ο αντίπαλος δεν τον ακολούθησε κι έτσι μέσα στα όρια αυτού του σκάκι που είχαν στήσει να παίξουν, ο Τσίπρας βρέθηκε νικημένος και οι Έλληνες κατεστραμμένοι. Τώρα θα μου πείτε, χάσαμε μια παρτίδα, πάμε στην επόμενη. Αφού λοιπόν χάσαμε προσπαθώντας να το κάνουμε πόκερ τώρα ας το κάνουμε τάβλι; Το επόμενο παιχνίδι θέλει το χρόνο του, να οριστούν οι κανόνες, το έδαφος και αυτό δεν γίνεται σαν το τάβλι. Θα έρθει όμως η ώρα του.
Μια τεράστια σκακιέρα είναι η εξωτερική πολιτική που τη βλέπουμε τώρα να εξελίσσεται μεταξύ Κασπίας και Αραβικού Κόλπου και μια μεγάλη σκακιέρα είναι όλα αυτά που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή. Σε αυτές τις σκακιέρες όλοι προσπαθούν να παίξουν ακόμα και το πιο μικρό ρόλο. Η Ελλάδα ακολουθώντας ένα πολύ ελληνικό δόγμα – και παρόλο ότι είναι μέσα στα γεωγραφικά όρια της σκακιέρας – όπως συνήθως δηλώνει …απασχολημένη και απούσα.
Μια σκακιέρα είναι η καθημερινή μας πολιτική είτε αφορά τα εργασιακά είτε τα πολιτιστικά. Μια σκακιέρα είναι και τα εσωκομματικά. Αλλά τι είπαμε προηγούμενως; Ο Τσίπρας προσπάθησε να κάνει το σκάκι πόκερ με τη διαπραγμάτευση. Στη ΝΔ προσπαθούν κάτι άλλο, να κάνουν τη σκακιέρα μακριά γαϊδούρα και το σκάκι κολοκυθιά.
Παρενθετικά εδώ, εντύπωση μου έκανε η πρώτη δήλωση του Λεβέντη μετά την και επίσημα πια είσοδο του στο ελληνικό κοινοβούλιο. Είπε με το γνωστό πομπώδες στόμφο ο Λεβέντης, «40 χρόνια προσπαθώ να μπω στο κοινοβούλιο και τώρα αισθάνομαι πολύ απογοητευμένος.» Μεγάλε 40 χρόνια σου πήρε να το καταλάβεις κι εσύ θεωρείσαι και ο ενορατικός πολιτικός; Οι πολλοί το καταλάβαμε …άντε σε ένα μήνα και δεν θέλουμε ούτε απ’ έξω να περνάμε, εσύ χρειάστηκε να μπεις και μέσα; Εγώ θα έλεγα να το κοιτάξεις! Αλλά στη σκακιέρα που λέγεται ελληνική πολιτική ζωή και ο τρελός χρήσιμος είναι.
Αλλά είπαμε εσωκομματικά κι ας γυρίσουμε στη ΝΔ και ας ψάξουμε τη σκακιέρα μέσα σε αυτό που ξεδιπλώνεται καθημερινά μπροστά μας σαν να είναι σαπουνόπερα μεξικάνικη με μακριά γαϊδούρα και κολοκυθιά.
Οι παίκτες φαίνονται να είναι τέσσερεις. Ο Μεϊμαράκης, ο Τζιτζικώστας, ο Άδωνις και ο Κυριάκος. Λέω φαίνονται γιατί υπάρχει κι ένας πέμπτος που παίζει από τα παρασκήνια και πολύ φοβάμαι εκεί είναι που βρίσκεται πραγματική σκακιέρα. Αυτό που βλέπουμε εμείς στην επιφάνεια είναι μακριά γαϊδούρα. Και για όσους δεν το έχετε ήδη καταλάβει ο άλλος παίκτης – και για μένα βασικός – είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Για άλλη μια φορά αυτός ο ιντριγκαδόρος και διεφθαρμένος πρώην πολιτικός παίζει παιχνίδια στις πλάτες της ΝΔ.
Ο Μεϊμαράκης είναι ο καλός στρατιώτης που η τύχη τον έφερε στη προεδρία της ΝΔ και σκέφτεται ότι πιθανώς να ήρθε η ώρα να δικαιωθεί το γλείψιμο και το σκύψιμο που έχει ρίξει τόσα χρόνια. Στις κρίσιμες στιγμές που ζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ίσως μια παρατεταμένη θητεία ενός προσωρινού καλού στρατιώτη όπως ο Μεϊμαράκης να ήταν η καλύτερη λύση.
Το κόμμα της ΝΔ εκτός από έλλειψη στελεχών (εκτός κι αν υπάρχει κανένας που να θεωρεί την Όλγα το μπουστάκι ή τον Βαρβιτσιώτη του iPhone αξιόλογα στελέχη), αυτή τη στιγμή πάσχει και από έλλειψη ταυτότητας. Όλη η πολιτική αντίληψη που έκφραζε η ΝΔ – ειδικά στο κέντρο – έχει κλαπεί, είτε από τον Τσίπρα είτε από τα υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ και το Ποταμάκι. Ένας προσωρινός αρχηγός και μάλιστα σχετικά ακίνδυνος και άοσμος όπως ο Μεϊμαράκης, θα έδινε την ευκαιρία σε νέα στελέχη να αναδειχτούν και στο κόμμα να βρει τον δρόμο του.
Ο Μεϊμαράκης έχει στο πλευρό του όλο το παραδοσιακό Καραμανλικό κόσμο της ΝΔ συν τη πλειονότητα των Μητσοτακηκών κι ας κλαίει κι οδύρεται ο Κυριάκος όσο θέλει. Αλλά δεν έχει το κομματικό μηχανισμό που τον ελέγχουν οι Σαμαρικοί. Οι Σαμαρικοί τα τελευταία επτά χρόνια έχουν δουλέψει σαν τερμίτες μέσα στη ΝΔ και έχουν διαβρώσει τα πάντα. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις στην ΝΔ Σαμαρικό αυτί θα βρεις από κάτω να ακούει κάθε σου λέξη έτοιμο να αναφέρει στον αφέντη. Άρα ο μόνος τρόπος για να νικήσει ο Μεϊμαράκης είναι να πάρει με το μέρος του τον Σαμαρά. Δύσκολο ως αδύνατο γιατί ο Σαμαράς έχει κάνει τις κινήσεις που δείχνουν τις διαθέσεις του ήδη. Συν ότι ο Μεϊμαράκης δεν εμπιστεύεται τον μόνιμα ύπουλο Σαμαρά.
Ο Κυριάκος είναι για τον λυπάσαι και δεν φταίει σε τίποτα ότι είναι γονός Μητσοτάκη. Αυτός έχει χάσει την εμπιστοσύνη και του ίδιου του εαυτού του και φαίνεται. Άσε που το έχει γράψει και η Ντόρα κι αυτό θα έπρεπε να είναι σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά ακόμα και γι’ αυτόν. Το Κυριάκο τον ακολουθούν και τον υποστηρίζουν όλοι οι παραπονεμένοι. Παραπονεμένοι Μητσοτακηκοί, παραπονεμένοι Ντορικοί, παραπονεμένοι Σαμαρικοί, παραπονεμένοι Καραμανλικοί, ακόμα και παραπονεμένοι Εβερτικοί και Αβερωφικοί. Όπου ψυχοπαίδι το πόνο του.
Ίσως να είναι ο μόνος ανάμεσα στους υποψηφίους που ξέρει από σκάκι αλλά έχει χάσει την σκακιέρα και προσπαθεί να παίξει σκάκι σε τραπέζι για μπιλιάρδο. Δεν νομίζω ότι θα αντέξει ούτε τον πρώτο γύρο. Από τη μια ο Μεϊμαράκης από την άλλη ο Σαμαράς, σαν συμπληγάδες πέτρες θα είναι. Αν επιβιώσει και τα καταφέρει να περάσει τον πρώτο γύρο θα είναι μόνο από τύχη ή καλύτερα από ατυχία όλων των άλλων. Δεν θα μου κάνει έκπληξη αν εγκαταλείψει και ακολουθήσει έναν από τους άλλους υποψηφίους μέρες πριν τη τελική ψηφοφορία. Δεν το ‘χει και το ξέρει.
Απόστολος Τζιτζικώστας. Περίεργη περίπτωση. Λίγο από Όλγα το μπουστάκι, λίγο από Βαρβιτσιώτη το iPhone με μπόλικο από Βούλτεψη μέχρι Αβέρωφ. Μεγαλωμένος στη σχολή Καραμανλή τζούνιορ, αραχτoi και light και ανδρωμένος στη σχολή Σαμαρά, νυν υπέρ πάντων ο εαυτός μου. Μοναδική περίπτωση τουλάχιστον για τα Ελληνικά δεδομένα. Θέλει να γίνει αρχηγός κόμματος και μάλιστα του δευτέρου μεγαλύτερου και αξιωματικής αντιπολίτευσης, εποχές κρίσιμες και για το κόμμα του και το κράτος, γνωρίζοντας ότι μέχρι το 2019 δεν θα μπορεί να γίνει ούτε βουλευτής. Συγγνώμη αλλά αυτό για τα Ελληνικά δεδομένα πάντα, φαίνεται ύποπτο από χέρι.
Είναι σαν να λέει ότι εγώ θα είμαι πιόνι, κάτι σαν αξιωματικός και κάποιος άλλος θα είναι ο βασιλιάς και ο παίκτης. Και μιας και είπαμε άλλος θα είναι βασιλιάς και παίκτης, μαντέψτε ποιος τον υποστηρίζει παρασκηνιακά μεν αλλά το ξέρουν ακόμα και οι κότες. Το όνομα του αρχίζει από ‘Σ’ και τελειώνει σε ‘αμαράς’. Με τέτοιες πλάτες ο Τζιτζιτέτοιος πάει για τη προεδρία. Έχει το κομματικό μηχανισμό που έστησε ο Σαμαράς με τόσους κόπους. Έχει και τον κομματικό μηχανισμό που έστησε ο ίδιος στη Βόρειο Ελλάδα με τόσα ρουσφέτια.
Το μόνο που έχει να προτάξει ο Τζιτσιτέτοιος από μόνος του είναι ότι εκφράζει το καινούργιο. Έτσι λέει ο ίδιος. Ίσως ο σοβαρός αντίπαλος του Μεϊμαράκη αν έπαιζαν μόνο οι δυο τους. Αλλά ο Τζιτζιτέτοιος έχει δυο υπολογίσιμα κατά που μπορεί ο Βαγγέλας να εκμεταλλευτεί. Το πρώτο είναι ότι μπορεί να είναι γνωστός στη Βόρειο Ελλάδα, αλλά στα Νότια και στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν τον ξέρει ούτε ο θυρωρός στα γραφεία της Συγγρού. Αλλά κι αυτό διορθώνεται. Το μεγαλύτερο κατά του Τζιτζιτέτοιου είναι το μεγαλύτερο υπερ του. Ο Σαμαράς. Ο Αντωνάκης έχει πολλούς που τον λατρεύουν – από συμφέρον πάντα – αλλά έχει και πάρα πολλούς που δεν θέλουν να τον βλέπουν ούτε ζωγραφιστό.
Για να φτάσει εκεί που έφτασε ο Αντωνάκης έχει στη κυριολεξία πατήσει πάνω σε κορμιά. Έχει ποδοπατήσει κόσμο και κοσμάκη και έχει προδώσει τόσες φορές που θα κοκκίνιζε ακόμα και ο Ιούδας. Είναι πολλοί λοιπόν αυτοί που είπαν ποτέ πια, και ξέρουν καλά ότι ο Τζιτζιτέτοιος σημαίνει και την επιστροφή του τρισκατάρατου. Κατ’ εμένα ο Τζιτζιτέτοιος παίζει στη σκακιέρα το ρόλο του πιονιού ελπίζοντας ότι όχι μόνο θα επιβιώσει αλλά θα γίνει βασίλισσα αλλά και στο τέλος θα κερδίσει. Κι αυτό τον κάνει πολύ επικίνδυνο για τη ΝΔ, τουλάχιστον την ΝΔ που έφτιαξε ο γέρος ο Καραμανλής και ονειρεύονται οι πολλοί γνήσιοι ΝΔημοκράτες. Φοβάμαι όμως ότι θα είναι ο ένας από τους δυο του τελικού δευτέρου γύρου.
Τέλος ο Άδωνις Γεωργιάδης. Ο Άδωνις πίσω από αυτή την επιτηδευμένη εφηβική αφέλεια που φοράει συχνά, κρύβει έναν πολύ μεθοδικό και επικίνδυνο φασίστα. Ήταν γραφικός όταν πούλαγε βιβλία αλλά τώρα που αγγίζει την εξουσία γίνεται σαν βρικόλακας που διψάει για αίμα. Και το αίμα που θα πιει είναι όλων των Ελλήνων αδιάκριτα. Ρατσιστής, εθνικιστής, καιροσκόπος και φασίστας. Αυτές οι τέσσερεις λέξεις καλύπτουν τα πάντα όσο αφορά τον Άδωνι αλλά και αυτά ακριβώς είναι που τον κάνουν και το αουτσάιντερ σε αυτή την αναμέτρηση.
Οι αντίπαλοι του τον θεωρούν ένα γελωτοποιό που δεν θα πάει μακριά, απλά θα προσθέσει αλατοπίπερο σε αυτή την γεμάτη ίντριγκες αναμέτρηση. Ακόμα και ο Σαμαράς δείχνει «κατανόηση» και δεν έχει βάλει το μηχανισμό να τον εξαφανίσει όπως πιθανώς έχει κάνει με τον Κυριάκο. Αλλά ο μόνος που παίζει στη σκακιέρα που φαίνεται, είναι ο Άδωνις. Και όχι μόνο αυτό, επειδή είναι και καλός γελωτοποιός έχει και συνεχή προβολή από όλα τα ΜΜΕ και το ιντερνέτ. Ό,τι και να πει ο Άδωνις γίνεται είδηση. Ό,τι και να πει. Προσέξτε το αυτό.
Πριν έγραψα ότι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα της ΝΔ αυτή τη στιγμή είναι η έλλειψη ταυτότητας. Η ΝΔ, κυρίως επί Σαμαρά, έγινε από ένα κόμμα κεντροδεξιό, φιλελεύθερο, συντηρητικό για τα ευρωπαϊκά πρότυπα, ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε, ένα κόμμα με κεντρική του φιλοσοφία την εξουσία. Αυτή είναι η σημερινή ιδεολογία της ΝΔ, πως θα ανέβουμε και θα διατηρηθούμε στην εξουσία. Όλα τα υπόλοιπα φαίνονται σαν λεπτομέρειες που η πρωθυπουργική καρέκλα τις καλύπτει. Όλοι, μα όλοι, από τον Μεϊμαράκη μέχρι τον Τζιτζιτέτοιο, και από τη Ντόρα μέχρι το μπουστάκι μιλάνε για ανανέωση, για ανάγκη επανατοποθέτησης και για αλλαγή. Ο Άδωνις τους λέει, εγώ είμαι ο αντι-Τσίπρας. Τίποτα άλλο. Ούτε αλλαγές, ούτε ανανεώσεις. Κι αυτό θέλει να ακούσει το μέσο στέλεχος της ΝΔ.
Το μέσο στέλεχος της ΝΔ αισθάνεται πληγωμένος που έχασε την εξουσία και αισθάνεται προδομένος βλέποντας αυτούς που υποτίθεται ότι τον οδηγούν να ιντριγκάρουν για το ποιος θα φάει τα πιο πολλά. Όλα δε αυτά τα περί ανανέωσης και αλλαγής του φαίνονται σαν δικαιολογίες για να συνεχίσουν το δούλεμα. Έτσι ο Άδωνις φαίνεται ο μόνος τίμιος, ο μόνος που καταλαβαίνει το πόνο τους – που δεν είναι άλλος από το να ξαναπάρουν το πρωτάθλημα – και ο μόνος που βλέπουν να μπορεί να αντιμετωπίσει τον λαοπλάνο Τσίπρα που δουλεύει τους πάντες.
Τον Άδωνι εγώ δεν θα τον θεωρούσα με τίποτα αουτσάιντερ και εύχομαι να μην βγω αληθινός αλλά δεν θα μου κάνει καμία έκπληξη απολύτως αν κάνει την έκπληξη και δούμε στο τέλος Τζιτζιτέτοιο εναντίων Άδωνι και Μεϊμαράκη και Κυριάκο να βοηθάνε τον Άδωνι για να μην επιστέψει ο Σαμαράς. Αυτή τη στιγμή έτσι όπως είναι στημένη η πραγματική σκακιέρα, από τη μια είναι ο Μεϊμαράκης και από την άλλη ο Σαμαράς. Δεν θα μου κάνει καμία έκπληξη λοιπόν αν πεταχτεί ο Άδωνις ξαφνικά και αφού γυρίσει ανάποδα τη σκακιέρα και πετάξει τα πιόνια στο πάτωμα φωνάξει …νίκησα.
Τη σκακιέρα θα την ξαναστήσουμε, η ελληνική πολιτική ζωή είναι πλούσια σε παραδείγματα αλλά να θυμάστε ένα πράγμα, σε αυτά τα παιχνίδια όποιος και να χάσει, όποιος και να κερδίσει, Μεϊμαράκης ή Σαμαράς ακόμα και Άδωνις, αυτοί που πραγματικά θα πληρώσουν το λογαριασμό στο τέλος θα είμαστε εμείς. Μεϊμαράκης, Άδωνις Σαμαράς όπως και Τσίπρας, Γεννηματά ή Λεβέντης απλά θα ετοιμαστούν για την επόμενη παρτίδα.
******************************************************
Την προηγουμένη βδομάδα έγραφα για το δήθεν εξάμηνο που θα λειτουργούσε στο κόμμα της Πυθίας του φραπέ, του Λεβέντη. Τελικά πριν περάσει μια βδομάδα και ο …πάντα ενορατικός Λεβέντης ανακοίνωσε ότι πιθανώς να πρέπει να γίνει ένας χρόνος η διάρκεια υπηρεσίας των βουλευτών της ΕΚ. Κάντε υπομονή και σε πέντε μήνες ο Λεβέντης θα ζητάει εκλογές γιατί πριν κλείσει χρόνος θα μείνει χωρίς βολευτές.
******************************************************
Ποιος έχει …ματάκια σαν ψαράκια σε γυάλα; Δεν πιστεύω να είναι ο ένας από τους τέσσερεις; Όχι δεν το πιστεύω!!!
******************************************************
Αντιπολίτευση Άδωνις ή Τζιτζιτέτοιος, Λεβέντης και Ποταμάκης. Εκατονταετία Τσίπρα μας βλέπω!
******************************************************
Ο ποταμάκης βλέπει να χάνεται η εξουσία από κάθε πλευρά και έχει λαλήσει κανονικά. Τώρα κάνει μόνο αρνητική αντιπολίτευση, κάθε μέρα και πιο κοντά στη Χρυσή Αυγή!
******************************************************
Μετά την κατάθεση της μητέρας, τι άλλο χρειάζεται για να ετοιμάζονται τα κελιά;
******************************************************
Παρασκευή και όπως κάθε Παρασκευή έτσι και σήμερα παρέα μου κάνει ο Θάνος Ραφτόπουλος.
******************************************************
Στη φωτογραφία οι τρεις παίκτες. Ο Τζιτζιτέτοιος είχε πάει να ρωτήσει τον Σαμαρά αν του επιτρέπει να φωτογραφηθεί με τους άλλους.
Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα πατήστε εδώ!
