Η χώρα μας έχει δημιουργήσει την υπάρχουσα τεχνολογική υποδομή ή σε πολλές περιπτώσεις μέρος αυτής σε επίπεδο δικτύων, διασύνδεσης και παροχής υπηρεσιών με την συμμετοχή του ιδιωτικού αλλά και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό, καθώς η πρόσβαση και η διασύνδεση με την συμμετοχή του ενεργού πληθυσμού δεν είναι ούτε αυτόματη αλλά ούτε και στατική διαδικασία. Είναι μια μακροπρόθεσμη δυναμική διαδικασία με υψηλό οικονομικό κόστος, που απαιτεί την απορρόφηση τεχνολογιών σε συνδυασμό με την διαρκή βελτίωση σύμφωνα με τις τοπικές ειδικές συνθήκες κάθε χώρας. Η προώθηση της καινοτομίας και οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται, είναι ζήτημα συλλογικής ευθύνης και μια πρόκληση για όλες τις χώρες που ανταγωνίζεται η Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή Ένωση ως προς την αναπτυξιακή στρατηγική.
Ένα τέτοιο οικοσύστημα που προωθεί την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα, θα πρέπει να περιλαμβάνει τις ανάλογες επενδύσεις, μορφωμένο ανθρώπινο δυναμικό, συνεργατικά μοντέλα, σύγχρονη εκπαιδευτική υποδομή που προωθεί την έρευνα στον πυρήνα, ένα επαρκές πλαίσιο πνευματικών δικαιωμάτων, αλλά και την απαραίτητη πολιτική σταθερότητα.
Επιπλέον η διεύρυνση μιας κουλτούρας που προάγει την επιστήμη και την τεχνολογία είναι εξίσου σημαντικός παράγοντας για την επιτυχή δημιουργία βιώσιμου πλεονάσματος. Παρ’ όλα αυτά η εκμάθηση ενός νέου μοντέλου δεν υιοθετείται χωρίς κόστος, θα πρέπει να ενεργοποιηθούν άμεσα πολιτικές, ιδρύματα και φορείς που έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την επιτυχία του στρατηγικού σχεδίου για την χώρα μας.
