γράφει ο Δημήτρης Κοντογιάννης.
Ας είμαστε ειλικρινείς: δεν υπάρχει κόμμα που να μη θέλει την παραμονή του Αλέξη Τσίπρα στο τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ βλέπει σε αυτόν έναν βατό αντίπαλο σε 4 χρόνια από τώρα, το ΚΙΝΑΛ, ο Βαρουφάκης και το ΚΚΕ έχουν ένα έτοιμο αφήγημα για την «άλλη αριστερή επιλογή», μέχρι και ο Βελόπουλος επωφελείται πουλώντας εύκολο πατριωτισμό. Πάνω από όλα όμως κερδίζουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι, αφού έχουν να έχουν στο τιμόνι έναν άνθρωπο που βρίσκει πιστευτή δικαιολογία για τα πάντα και είναι πρόθυμος να ξεστομίσει κάθε πιθανό ψέμα, δίνοντας έτσι άλλοθι σε ό,τι μπορεί να πάει στραβά εσωκομματικά.
Οι υπόλοιποι όμως κερδίζουμε;
Όχι. Η παραμονή του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια μεγάλη λαϊκή ήττα. Βλέποντας τον αριθμό των εδρών της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ είναι προφανές ότι και 10% παρακάτω να είχε ως εκλογικό ποσοστό ο ΣΥΡΙΖΑ λίγα πράγματα θα άλλαζαν, πέρα από την πίεση στον ηγέτη του για αποχώρηση. Υπάρχουν ικανότατοι άνθρωποι μέσα στην αξιωματική αντιπολίτευση οι οποίοι θα μπορούσαν να αναδιοργανώσουν με αξιώσεις όλο τον χώρο της αριστεράς και να δημιουργήσουν το πραγματικό νέο ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα-κίνημα με προοδευτική ιδεολογία και απαλλαγμένο από την απύθμενη διαφθορά της τσιπροπαρέας, χωρίς Πετσίτιδες και Καρανίκες.
Αντί για αυτό ξεμείναμε άλλα 4 χρόνια με τον μεγάλο εθνικό μας ψεύτη, που σαν κακός από φθηνό θρίλερ ή σαν κατσαρίδα στη γωνία αρνείται πεισματικά να εξαφανιστεί. Μαζί του έμεινε ο ακραίος λαϊκισμός, οι διαρκείς κωλοτούμπες, τα προφανή αλλά πιστευτά ψέματα, το παντοδύναμο μιντιακό σύστημα και φυσικά όλο το τσιπροπαρεάκι. Μαζί του έμειναν και ικανότατα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που θα αναγκαστούν να παραμείνουν στην αφάνεια, όσο κάνει κουμάντο ο Αλέξης Τσίπρας.
Σε κάθε εκλογές ακούμε από όλα τα κόμματα ότι κέρδισαν. Σε αυτές τις εκλογές έχουν δίκιο. Αν λοιπόν όλοι τους κέρδισαν, τότε ποιος έχασε;
