Το θέμα Προεδρία της Δημοκρατίας είναι υπόθεση κομματικών αποφάσεων, ισορροπιών, διακομματικών συνεννοήσεων και πολλές φορές μικροπολιτικών επιλογών. Έτσι ήταν από την αρχή έτσι θα είναι πάντα αν κάτι δεν αλλάξει. Αυτό το κάτι που θα μπορούσε να αλλάξει θα ήταν ο τρόπος εκλογής του προέδρου και οι υποχρεώσεις του – ή τα δικαιώματα του, αν και προτιμώ την λέξη υποχρεώσεις – αλλά αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση που δεν μπορεί να γίνει τώρα.
Η πιο ωμή επέμβαση των κομματικών συμφερόντων στην εκλογή του Προέδρου έγινε με την εκλογή του Σαρτζετάκη και το πολιτειακό μας σύστημα την πλήρωσε ποικιλοτρόπως και την πληρώνει ακόμα και σήμερα. Ένας τυπολάτρης και μίζερος μη πολιτικός που ήθελε να είναι πολιτικός και αποδείχτηκε πολύ μικρός για το ρόλο που του ανατέθηκε.
Δυστυχώς ο Σαρτζετάκης δεν αποδείχτηκε παρένθεση. Το 2005 τα σκαλιά της Προεδρίας της Ελληνικής Δημοκρατίας τα ανέβηκε ο Κάρολος Παπούλιας. Ο Παπούλιας υπήρξε για δεκαετίες ένας πιστός και υπάκουος στρατιώτης για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Άυλος και άοσμος, ήταν εκεί όταν επικυρωνόντουσαν οι συνομιλίες για τις βάσεις, ήταν εκεί όταν ο Ανδρέας συναντούσε τον Οζάλ, ήταν εκεί όταν ο Ανδρέας βροντοφώναζε το περίφημο mea culpa, ήταν εκεί όταν έπρεπε να μπει στη ζωή μας η Μιμή και ήταν εκεί όταν ο Ανδρέας χρειάστηκε βοήθεια για να χτίσει το κωλόσπιτο.
Αλλά τα στερνά του επιφύλασσαν το χειρότερο. Για διαφορετικούς λόγους, αν ο Σαρτζετάκης ήταν πολύ μικρός για το ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας, το πιθανότερο είναι ότι ο Παπούλιας στο μέλλον θα κριθεί σαν ο καταστροφικά μικρός για το ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο πρόεδρος που έγινε ο μοχλός για να διαπομπευτεί η έννοια του Ελληνικού συντάγματος και της ελληνικής δημοκρατίας. Ο πρόεδρος που υπέγραψε σε αντίθεση με την έννοια του νόμου αλλά υπηρετώντας το γράμμα του νόμου την καταδίκη του Ελληνικού λαού, αυτόν που ήταν από τον νόμο και την ηθική υποχρεωμένος να προστατεύσει.
Δεκάδες νόμοι υπεγράφησαν από τον Παπούλια, παρακάμπτοντας τον συνταγματικά υπεύθυνο για την έγκρισή τους, την Ελληνική Βουλή, αφήνοντας έναν από τους πιο διεφθαρμένους πρωθυπουργούς της ελληνικής ιστορίας να παίζει με τις ζωές εκατομμύριων για να εξυπηρετήσει νταβατζήδες και αφέντες. Και το έκανε σαν καλός και υπάκουος στρατιώτης όπως ακριβώς το είχε κάνει σε όλη του τη ζωή.
Παράλληλα ο Κάρολος Παπούλιας με όλα τα παραπάνω, απέδειξε και ανέδειξε το ψέμα που ακούμε τα τελευταία χρόνια, περί αδυναμίας και μη εξουσίας του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ορίστε που ο Πρόεδρος της ελληνικής δημοκρατίας έχει τη δύναμη όχι μόνο να παρακάμπτει αντισυνταγματικά την Ελληνική Βουλή αλλά και να υπογράφει νόμους κατ’ υπόδειξη ενός διεφθαρμένου πρωθυπουργού που παραχωρούν την εθνική μας ανεξαρτησία. Αν αυτό δεν είναι δύναμη τότε τι άλλο θα μπορούσε να είναι;
Αλλά υπήρξε και μια παρένθεση. Αυτή του Κωστή Στεφανόπουλου. Ήταν μια παρένθεση αξιοπρέπειας από ένα πρόεδρο που ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκε τη θέση του προέδρου, που ποτέ δεν έκανε χρήση της εξουσίας του αλλά που είχε μια φωνή που εξέφρασε όλους τους Έλληνες. Ένας όχι κεντροαριστερός ή κεντροδεξιός αλλά ένας καθαρόαιμος δεξιός πολιτικός.
Και στον Κωστή Στεφανόπουλο ταιριάζει ότι τα στερνά κάλυψαν τα πρότερα, αλλά σε αντίθεση με τον Παπούλια αυτό που θα θυμάται η ιστορία είναι ότι στο τέλος της προεδρικής του θητείας, ο Στεφανόπουλος έχαιρε την επιδοκιμασία του 91% των Ελλήνων. Ποσοστό συγκλονιστικό για οποιαδήποτε πολιτικό σε δημοκρατία.
Ένας καλός φίλος σήμερα μου θύμισε μια παλιά παροιμία που λέει ότι «το κακό κρασί μερικές φορές κάνει το καλύτερο ξίδι». Στον Κωστή Στεφανόπουλο αυτή η παροιμία ταιριάζει γάντι. Μέτριος υπουργός προεδρίας, κακός υπουργός εσωτερικών, έντονα αντι-αριστερός και φανατικά αντικομουνιστής, μόνιμος στόχος για τον Γεώργιο Μαύρο και τον Ανδρέα Παπανδρέου που ήταν τότε στην αντιπολίτευση. Το ’81 τον έβριζαν οι Αβερωφικοί και το ’85 έγινε ο πιο μισητός πολιτικός για όλους τους Νεοδημοκράτες. Φτάσανε στο σημείο τότε να τον υπερασπίζεται το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα ακόμα και μέσα στη Βουλή από τις επιθέσεις των Αδώνιδων της εποχής.
Κραυγές τις μορφής «ακροδεξιός αποστάτης» ακουστήκαν μέσα στη Βουλή από τα έδρανα της ΝΔ όχι του ΠΑΣΟΚ. Μετά χάθηκε, εξαφανίστηκε, ειδικά αφού είδε και βουλευτή του να γίνεται ξαφνικά Μητσοτακικός. Αυτά μέχρι που τον πρότεινε ο Σαμαράς, τότε αρχηγός του Πολιτικού Μαρασμού, πιστεύοντας ότι ένας πρόεδρος που …συμπάσχει – μιας κι είχε γίνει κι αυτός αποστάτης πια – θα έκανε καλό στη καριέρα του. Αυτά όλα δικαιολογούνται να μην τα θυμούνται οι νεότεροι αλλά οι παλαιότεροι πρέπει να θυμούνται τις κραυγές αποστάτη μέσα στη Βουλή και τη κουβέντα του Αβέρωφ περί προβάτων που τα τρώει ο λύκος. Δεν μπορεί να είμαι ο μόνος με μνήμη σε ένα λαό με αλτσχάιμερ.
Έτσι λοιπόν και ο Πάκης, δεν έρχεται με τα καλύτερα παράσημα, μάλλον σαν κακό κρασί έρχεται με πολλές και πρόσφατες άσχημες αναμνήσεις. Τα όσα έγιναν γύρω από τη δολοφονία Γρηγορόπουλου δεν είναι πράγματα που ακόμα κι αν έχουμε αλτσχάιμερ θα μπορούσαμε να τα έχουμε ξεχάσει. Και ναι, αρέσει δεν αρέσει, η στάση απάθειας στα όσα έγιναν με εκείνο το παράσιτο τον Κασιδιάρη σε εκείνη τη περίφημη τηλεοπτική εκπομπή που χτύπησε άνανδρα και βάρβαρα την Κανέλλη δεν τον τιμά. Κι άλλα, κι άλλα κι άλλα.
Τώρα η πρόεδρος της Βουλής, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, όταν του ανακοίνωνε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας είπε: «Το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του 2008, όταν δολοφονήθηκε από αστυνομικούς ο 15χρονος μαθητής, Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος και ενεργοποιήθηκαν μιντιακοί, κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί για τη συγκάλυψη της δολοφονίας, ήσασταν εκείνος που με αποφασιστικότητα, με αίσθημα δημοκρατικού καθήκοντος σταμάτησε τα σκοτεινά γρανάζια». Τι ξέρει η Ζωούλα που δεν ξέρουμε εμείς; Και δεν θα ήταν καλό να το μάθουμε κι εμείς;
Γιατί στη δικιά μας συνείδηση ο Πάκης το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του 2008 όταν δολοφονήθηκε από αστυνομικούς ο 15χρονος μαθητής, Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, τα έκανε σκατά. Κι εκεί ξεκινάνε και οι δικές μας φοβίες ότι το κακό κρασί θα εξελιχτεί σε ακόμα χειρότερο ξίδι. ‘Εχουμε πάθει.
Ο αδέκαστος δικαστής μεταμορφώθηκε σε ένα ανθρωπάκι που περισσότερο δίχαζε παρά ένωνε, με μια μονομανία στο αυτοκρατορικό εγώ του. Ο παλιός αντάρτης στο βουνό που πολεμούσε το φασισμό, έγινε δουλικό του πιο διεφθαρμένου και ακροδεξιού πρωθυπουργού. Και οι δυο δεν ήταν δικές μας επιλογές αλλά και τους δυο υποχρεωθήκαμε να τους ανεχτούμε και να ακριβοπληρώσουμε τα λάθη τους και τις πράξεις τους. Ποιος είναι υπόλογος γι’ αυτούς τους δυο και ποιος θα λογοδοτήσει; Κανένας! Θα λογοδοτήσει ο Τσίπρας για την επιλογή του;
Κι εδώ φτάνουμε στο κρίσιμο κομμάτι. Μέχρι στιγμής – και το έχω δηλώσει με κάθε ευκαιρία – ο Τσίπρας έχει κάνει όλα όσα οι άλλοι θα έπρεπε να έχουν κάνει και δεν κάνανε ποτέ. Βασικά έδωσε πίσω στους Έλληνες την αξιοπρέπεια τους που την είχε κλέψει ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο για να την κάνουν κομπολόι στον Σόιμπλε. Και ναι χρειάζεται μια πίστωση χρόνου για να κάνει και αυτά που υποσχέθηκε, και είναι φανερό ότι ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να του τη δώσει αυτή τη πίστωση. Άλλωστε πια εναλλακτική έχει; Τον Εφιάλτη η τον εγωμανή προδότη;
Τώρα όμως, μπορεί να μην έχω δικαίωμα στη εκλογή του προέδρου αλλά έχω δικαίωμα να κρίνω και πως έγινε και ποιος εκλέχτηκε και αυτό το δικαίωμα μου το έδωσες εσύ Αλέξη όταν μου μιλούσες για μια αλλαγή στα όσα ήξερα, για αέρα δημοκρατίας και για συμμετοχή μου στις αποφάσεις. Δεν θέλω πια οι άλλοι να παίρνουν αποφάσεις για το καλό μου αδιαφορώντας για το τι σκέφτομαι. Το κάνουν πάνω από πενήντα χρόνια τώρα που ζω και τίποτα δεν βγήκε για το καλό μου. Κι εσύ Αλέξη μου είπες ότι αυτό τέλειωσε.
Να όμως που παρόλο ότι ήξερες ότι ένα μεγάλο μέρος της βουλευτικής σου ομάδας δεν ήθελε ούτε να ακούσει το όνομα του Αβραμόπουλου ή του Πάκη, εσύ αφού πέρασες το δίλλημα Μήτσος ή Πάκης χωρίς εναλλακτικές που θα γινόντουσαν πιο αποδεκτές από όλους μας, στο τέλος απλά ανακοίνωσες τον Πάκη για λόγους στρατηγικής και για το καλό μου. Και μου είπες μόνο να σε εμπιστευτώ. Όπως εμπιστεύτηκα τον Ανδρέα με τον Σαρτζετάκη. Είπαμε Αλέξη, εγώ μάλλον είμαι εξαίρεση και δεν έχω αλτσχάιμερ όπως οι υπόλοιποι Έλληνες.
Αλλά να σε εμπιστευτώ. Και πραγματικά να έχεις σχέδιο και πραγματικά το σχέδιο σου να δουλέψει. Καλό για όλους μας θα είναι. Αλλά κάπου βαθιά μέσα μου έκανες φάουλ, Αλέξη. Και με τρώει. Γιατί άσε το αριστερός, εδώ ακόμα και ο Βενιζέλος λέει ότι είναι αριστερός και σοσιαλιστής, αυτές οι έννοιες έχουν χάσει τη σημασία τους στη σημερινή Ελλάδα, είναι θέμα δημοκρατίας. Και στη δημοκρατία κάνεις αυτό που πρέπει, αυτό που είναι ηθικό ακόμα κι αν γυρίσει εις βάρος σου.
Και αυτό που έκανες νόμιμο ήταν, και στρατηγικά ορθό ήταν, πολύ φοβάμαι δημοκρατικό δεν ήταν ή όπως το θέλεις εσύ, αριστερό δεν ήταν. Αυτό θα μείνει μέσα μου και εύχομαι να μην το κάνεις να βγει πιο έξω.
Υπάρχει και κάτι άλλο Αλέξη, που είμαι σίγουρος ότι δεν φταις εσύ αλλά μπορείς να το αλλάξεις όσο είναι νωρίς. Εκφράζοντας την άποψή μου βρέθηκαν διάφοροι «φύλακες της τάξης» να μου παρατηρήσουν ότι εξελίσσομαι σε …αρνητικό στοιχείο. Εσύ Αλέξη είσαι μικρός αλλά για ρώτα γύρω σου τους μεγαλύτερους σου πως ήταν με κάποιους άλλους προστάτες της τάξης. Πως ήταν να μην μπορείς ούτε να κατουρήσεις αν δεν είχες κάρτα μέλους συγκεκριμένου κόμματος και δεν προσευχόσουν για την υγεία του αρχηγού τρεις φορές την ημέρα πριν από κάθε γεύμα. Βλέπεις Αλέξη εγώ όπως είπα και παραπάνω δεν έχω αλτσχάιμερ και κάτι τέτοια με ενοχλούν πολύ.
Με την ίδια λογική με ενοχλήσαν – και επαναλαμβάνω, πιστευτώ ότι δεν είσαι υπεύθυνος αλλά μπορείς να το σταματήσεις – όταν οι δυο βουλευτές που αντέδρασαν και με την απουσία τους στην ψηφοφορία έδειξαν την διαφωνία τους, αυτόματα από φιλικό τύπο και κοινωνικά δίκτυα, μπλογκ κλπ. βαφτιστήκαν γραφικοί και μοναχικοί. Γιατί; Επειδή έχουν ένα διαφορετικό κούρεμα; Έτσι έδειξαν όλες οι φωτογραφίες που συνόδευαν το δημοσίευμα. Είναι σαν να λέμε επειδή δεν φόραγαν γραβάτα ή είχαν το πουκάμισο έξω από το παντελόνι;
Αυτά ας τα κρατήσουμε σαν πταίσματα αλλά καλό θα ήταν να τα προλάβουμε πριν γίνουν έγκλημα. Γιατί ούτε αυτά είναι δημοκρατικά ή, όπως το θες εσύ, αριστερά.
Την ίδια ώρα ένας άστεγος, πέθανε ενώ προσπαθούσε να βάλλει μια φωτιά να ζεσταθεί. Μήπως να αφήσουμε τον Σόιμπλε ή να του στείλουμε κανένα υπάλληλο από το υπουργείο οικονομίας να μιλάει μαζί του με τις ώρες και να σώσουμε αυτές τις ανθρώπινες ψυχές που χάνονται συνέχεια; Μήπως Αλέξη δεν φτάνει να μιλάμε στους εταίρους για την ανθρώπινη τραγωδία που ζει η Ελλάδα ανάμεσα στα πλάνα ανάπτυξης και συλλογής φόρων και να κάνουμε κάτι άμεσα, χτες, για αυτούς που πεθαίνουν σήμερα; Αλέξη οι άστεγοι είναι χιλιάδες σε όλη την Ελλάδα. Κάνε κάτι ΤΩΡΑ.
Κατά τα άλλα ο δεύτερος γύρος της διαπραγμάτευσης έχει αρχίσει και τώρα έχουν βγει τα γάντια για τα καλά. Αυτό που ευνοεί τον Τσίπρα αυτή τη στιγμή είναι ότι υπάρχουν πολλά που τρέχουν ταυτόχρονα και η Ελλάδα είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Ακόμα και στο εσωτερικό της Γερμανίας υπάρχουν εξελίξεις γιατί με αυτά που κάνει ο Σόιμπλε με την Ελλάδα, δίνει στη Μέρκελ την ευκαιρία από τη μια να απομακρύνει ένα δελφίνο που ήδη την απειλεί και πριν από μερικούς μήνες έβγαλε τη φήμη για δήθεν παραίτηση της και παράλληλα να βρει το αποπομπιαίο τράγο για να του ρίξει όλες τις ευθύνες για την αποτυχία του οικονομικού προγράμματος. Το τι θα γίνει τις επόμενες μέρες, όσο τρελό και να ακούγεται, κρίνει και το μέλλον του Σόιμπλε. Η δε Μέρκελ ότι και να γίνει κερδισμένη θα βγει.
Κατά τα άλλα ένα Grexit θα δημιουργήσει ένα ντόμινο αλλά σε αντίθεση με όσα πιστεύουν όλοι οι πρόσκαιροι και ευκαιριακοί αναλυτές δεν θα ξεκινήσει από την Πορτογαλία ή την Ισπανία. Θα ξεκινήσει από Μεγάλη Βρετανία και θα πάρει μαζί του αυτομάτως τη Γαλλία, πράγμα που σημαίνει το τέλος της ΕΕ. Σε ένα μήνα γίνονται εκλογές στη Βρετανία με τους ευρωσκεπτικιστές του Φαράγκε να πηγαίνουν με φόρα για την τρίτη θέση. Οι δε φιλελεύθεροι εξαφανίζονται από το χάρτη. Αυτό σημαίνει κυβέρνηση εργατικών συντηρητικών ή συντηρητικών ευρωσκεπτικιστών που το θέλουν και πολλοί συντηρητικοί και πολύ φοβάμαι ότι είναι το πιο πιθανό.
Αυτό αυτομάτως σημαίνει δημοψήφισμα για την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ. Αν η Ελλάδα έχει φύγει από την ευρωζώνη ή έχει κερδίσει ο Σόιμπλε ταπεινώνοντας την ελληνική κυβέρνηση, τότε κάθε επιχείρημα των φιλοευρωπαίων Βρετανών έχει πεθάνει και αντίο Βρετανία από την ΕΕ. Κάτι παρόμοιο ισχύει και με τη Γαλλία. Ο Τσίπρας και η Ελλάδα δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με τους Ευρωσκεπτικιστές φασίστες του Φάρατζ ή της Λε Πεν αλλά αυτοί έχουν βρει τη χρυσή ευκαιρία για να δείξουν πόσο ανίκανη είναι η ΕΕ, πόσο δεν την ενδιαφέρει η αλληλεγγύη και πόσο η Γερμανία – που και στις δυο χώρες στη συνείδηση του κόσμου είναι ο εχθρός – κάνει στην ΕΕ ό,τι θέλει και δημιουργεί ένα καινούργιο Ράιχ.
Αυτά τα ξέρει καλά ο Γιούνκερ και τα καταλαβαίνει η Μέρκελ. Και, σημαντικό, δεν είναι σημερινά. Απλά τώρα επανήλθαν. Το πρόβλημα έχει ξεκινήσει από το 2010 όταν κανένας Έλληνας πολιτικός δεν θέλησε συνειδητά να εκμεταλλευτεί την συγκυρία. Γιατί εξυπηρετούσαν αφεντικά που είχαν διαφορετικά συμφέροντα από τον ελληνικό λαό. Και μόνο η στάση και τα κολπάκια του Σόιμπλε είναι απόδειξη του πόσο είχαμε όλοι μας προδοθεί από τους διεφθαρμένους Εφιάλτες που μας κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια. Είχαν μάθει να υπογράφουν ό,τι τους έφερνε ο κάθε Σόιμπλε χωρίς καν να κοιτάζουν που βάζουν την υπογραφή τους.
Αλλά ας δούμε τι μέλλει γενέσθαι και τι χαΐρι θα φέρει ο Προκόπης.
************************************************************************
Ξέρετε γιατί ο Σόιμπλε απεχθάνεται τόσο πολύ τον Βαρουφάκη και τον θεωρεί αλαζόνα; Γιατί ο Σόιμπλε δεν έχει την παραμικρή ιδέα ή εκπαίδευση από οικονομικά και πραγματικά ο Βαρουφάκης χρειάστηκε πολλές φορές ακόμα και να του εξηγήσει απλές οικονομικές θεωρίες ή να τον υποχρεώσει να πληροφορηθεί για το τι του μίλαγε ο Έλληνας υπουργός των οικονομικών.
************************************************************************
Ο Άδωνις παρακαλεί να κάνει η κυβέρνηση κωλοτούμπα και προσφέρεται να γίνει εισηγητής νέου μνημονίου ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να αποστατήσει στο Σύριζα. Μιλάμε για ψώνιο με μεγάλο πρόβλημα. Α, είναι και κοινοβουλευτικός αντιπρόσωπος της ΝΔ. Να χαιρόμαστε αντιπολίτευση. Πιο σοβαρή αντιπολίτευση κάνει ο Λαφαζάνης παρά η ΝΔ.
************************************************************************
Και μιας και είπαμε για αντιπολίτευση, τι κάνει ο Αντωνάκης; Βλέπει τους 300 στο βίντεο και κάθε φορά που βλέπει τον Εφιάλτη φωνάζει …This is Σόιμπλε;
************************************************************************
Πολλά μπερδεμένα πράγματα ακούω για την παιδεία. Τι γίνεται;
************************************************************************
Για μια ακόμα Παρασκευή, μου κάνει παρέα προεδρικός ο Θάνος Ραφτόπουλος!
************************************************************************
Η φωτογραφία …μιλάει μόνη της!
