γράφει ο Νικόλαος Χρ. Γκίκας
Παρά τις αρρυθμίες των πρώτων μηνών της νέας κυβέρνησης του Μητσοτάκη το κυβερνητικό αφήγημα είναι ισχυρό. Εστιάζει όχι άδικα στην οικονομία, καθώς αναλυτές και διεθνείς οίκοι αξιολόγησης επικροτούν την ελληνική οικονομία. Σύμφωνα μάλιστα με τον Economist η Ελλάδα αναδείχθηκε σε “χώρα της χρονιάς”. Όλα δείχνουν λοιπόν πως η Ελλάδα έχει γυρίσει σελίδα.
Ωστόσο πίσω από τη λάμψη της ανάπτυξης η καθημερινότητα των πολιτών δυσκολεύει συνεχώς. Και μπορεί ο πληθωρισμός να βοηθάει στην αποκλιμάκωσή του χρέους, η ακρίβεια ωστόσο αποδεκατίζει το λιγοστό εισόδημα των νοικοκυριών. Ανατιμήσεις στα τρόφιμα και σε άλλα βασικά αγαθά έρχονται σε διπλάσιο ρυθμό από εκείνο του πληθωρισμού στις αρχές του νέου έτους και δυστυχώς θα παραμένουν υψηλά όσο η κυβέρνηση δεν επιλέγει να συγκρουσθεί με τις παραγωγικές τάξεις.
Οι λογής «παροχές pass» δεν εγγυώνται οικονομική μακροημέρευση, ενώ οι φιλότιμες προσπάθειες του Υπουργού ανάπτυξης εξαντλούνται σε πρόστιμα βιτρίνας και όχι ουσίας. Σε συνάρτηση με την ακριβή πλέον ηλεκτρική ενέργεια θα υπάρχει κρίσιμο πεδίο αγανάκτησης στους πολίτες.
Αν λοιπόν για τον Economist το «μαύρο πρόβατο» της ευρωζώνης έγινε λευκός κύκνος, στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού ο Τραμπ χαρακτηρίζεται ως ένας εφιάλτης για τις δυτικές φιλελεύθερες ελίτ, παρότι ο σημερινός κόσμος και δη η γειτονία μας βρίθει από εξαιρετικούς κινδύνους, απότοκο χειρισμού των «δημοκρατικών» ηγεσιών. Οι πόλεμοι Ρωσίας-Ουκρανίας και Ισραήλ-Χαμάς απειλούν κυριολεκτικά την ευρύτερη περιοχή μας.
Η πρόσφατη προσέγγιση με την Τουρκία δεν αναιρεί επίσης τους άμεσους γεωπολιτικούς κινδύνους εξαιτίας του μεγαλοϊδεατισμού της. Η Λιβύη παραμένει ένα ασταθές πεδίο. Ενόσω το ζήτημα της Ουκρανίας τελειώνει, καθώς η σύγκρουση εξαντλεί τους πόρους και την υπομονή των ήδη ανυπόμονων συμμάχων, οι ανησυχίες στη Δύση ηχούν έντονα, αφού διαπιστώνουν πως το ουκρανικό θα μπορούσε να συμπαρασύρει τους πάντες, ιδιαίτερα μετά την αποτυχία της εμπειρίας στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία.
Αντίστοιχα το κουβάρι συμφερόντων που εκτυλίσσεται μετά την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ, διαμορφώνει μία ακόμη ανησυχητική κατάσταση στην περιοχή. Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει μια γενικότερη σύρραξη στη μέση Ανατολή με περαιτέρω τραγικές συνέπειες στη γεωπολιτική σκακιέρα και το προσφυγικό. Οι γεωπολιτικές προκλήσεις για την ελληνική ηγεσία είναι κρίσιμες.
Εν μέσω ταραγμένων εποχών λοιπόν η χώρα θα πρέπει να πατάξει την κερδοσκοπική οικονομία και να αποφύγει τα λάθη οδηγούμενα από εξωτερικές πιέσεις, προκειμένου να έχει περισσότερες πιθανότητες να επιτύχει τους στόχους της.
