γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Έναν μήνα πριν από την Κυριακή των Βαΐων και έχοντας μόλις ξεμπερδέψει με τις πρώτες μασκαράτες υποψηφίων δημάρχων και επάρχων, συμπολίτευση και αντιπολίτευση έχοντας συνειδητοποιήσει ότι η ψήφος των «οπαδών» τους δεν φτάνει για πρωθυπουργία, έχουν βγάλει στη γύρα …ταπεινά γαϊδουράκια για να μας πουν: «μην φοβάστε, εμείς είμαστε εδώ για όλους, ταπεινοί και μαζεμένοι, χωρίς πολάκιους αδωνισμούς, ψηφίστε μας, ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος …πρωθυπουργός.»
Σε αυτό το …όνου πνεύμα, πρώτη η Νέα Δημοκρατία έκανε του Λαζάρου από την Τσικνοπέμπτη νεκρανασταίνοντας τον συχνά γραφικό – σπάνια «κεντρώο», Δένδια. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ συμπεριέλαβε την κόρη του ανθρώπου που συνέθεσε τον ύμνο του …ΠΑΣΟΚ, στις λίστες του για την ευρωβουλή. Κίνηση τόσο συμβολική – ακόμα και εν αγνοία της ίδιας – που έκανε την Φώφη Γεννηματά στα εκατόχρονα από την γέννηση του Ανδρέα Παπανδρέου να κάνει γονυπετής μετάνοιες σε έναν Μητσοτάκη.
Οι ημερολογιακά σίγουρες επερχόμενες ευρωεκλογές και η αναγνώριση ότι οι διαπλεκόμενοι δημοσκόποι είναι περισσότερο …διαπλεκόμενοι από όσο θα τους ήθελαν οι εμπλεκόμενοι, όρισαν την ανάγκη αυτή της στροφής για τα δυο κόμματα και κυρίως για την Νέα Δημοκρατία. Η Νέα Δημοκρατία – και ειδικά ο κύκλος του Κυριάκου Μητσοτάκη – ήλπιζε ότι η έντονη δυσαρέσκεια στην αριστερά και κυρίως στην κεντροαριστερά για τον Τσίπρα θα εκφραζόταν στην ευρωκάλπη με ψήφο προς την Ν.Δ. και δημιουργώντας κύμα και αίσθηση νίκης στην πορεία για τις εθνικές εκλογές. Αλλά από ό,τι όμως φαίνεται η παρουσία Γεωργιάδηδων (πολλαπλών διαστάσεων και ορέξεων) στην Νέα Δημοκρατία τρομάζει περισσότερο από τον Αλέξη, ειδικά τους τόσο αναγκαίους κεντρώους με ή χωρίς το αριστερό ή το δεξιό συνθετικό.
Παράλληλα ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης ποτέ δεν κατάφερε αυτό που για παράδειγμα έχει καταφέρει ο Τσίπρας, να εμπνεύσει σιγουριά ανάμεσα στους «οπαδούς» του κόμματός του. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι για πάντα ένας ετεροφωτισμένος δορυφόρος στο Σαμαρικό σύμπαν που συμπεριλαμβάνει και προσκολλημένους κομήτες όπως τους Γεωργιάδη και Βορίδη. Κάπως έτσι προέκυψε ο Δένδιας. Κάτι σαν αντ’ αυτού φωνή δεξιάς μετριοπάθειας σε ένα κόμμα που κατρακυλά άκρο-ακροδεξιά.
Αλλά το επιχείρημα Δένδια απέτυχε στο ξεκίνημα του, γιατί όπως είπε έτερος μετριοπαθής -αλλά μόνο δεξιός αυτός χωρίς κέντρο: «στη Νέα Δημοκρατία πρέπει να συνυπάρχουμε και με τους ακροδεξιούς αλλά δεν θα τους έδινα και υψηλές επιτελικές θέσεις.» Τάδε έφη τηλεσυνεντευξιαζόμενος Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Και αυτό γιατί όπως επέδειξε η συνέχεια, όταν τους δίνεις «υψηλές επιτελικές θέσεις» τότε αδώνεια δουλικοί και πάντα παραπονεμένοι Μπογδάνοι αναλαμβάνουν να εκπαραθυρώσουν στον βούρκο τους και την λάσπη τους κάθε Δένδια πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις.
Ο Ευάγγελος συνέχισε τους ευαγγελισμούς του τονίζοντας ότι: «εγώ ειμί η συνείδηση του κόμματος», αφήνοντας αλάλους όλους τους ασυνειδήτους που προεδρεύουν, αντιπροεδρεύουν και γενικά εδρεύουν στην Πειραιώς.
Και κάπου εκεί ο πώλου όνος εμεταμορφώθει σε δούρειο ίππο και ο Μεϊμαράκης ευαγγελίστηκε έμμεσα και χωρίς να χρειαστεί να το πει, ότι: οι ευρωεκλογές κρίνουν την προεδρία. Να, κάτι σαν ….Αβέρωφ. Ιδού και η πόλωση που ψάχναμε αλλού. Αβερωφικοί και Ραλλικοί στο ίδιο σκηνικό σκιών, βυζαντινής ίντριγκας και σαμαρικά εμπνευσμένων πισώπλατων μαχαιρωμάτων.
Από την άλλη, ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει να κυριαρχεί όχι ως ο μονόφθαλμος ψεύτης ανάμεσα σε αόμματους κλέφτες και διαφθαρμένους, αλλά η μόνη εναλλακτική για μια ακόμα μουδιασμένη από την απογοήτευση και χωρίς λύσεις αριστερά. Το δίλλημα για τους δημοκρατικούς, κεντροαριστερούς και αριστερούς ψηφοφόρους ΔΕΝ είναι Τσίπρας ή τανκς αλλά μια ψευτοαριστερά ή μια αληθινή καραδεξιά στα όρια του φασισμού και του πιο «χαμογελάτε» διαφθαρμένου καπιταλισμού;
Και μιας και σήμερα μου έχει βγει κάτι προς το …βιβλικό πάρτε και το τελευταίο: «για τον φόβο των Ιουδαίων…» και ο νοών νοείτω.
ΥΓ1. Άσχετα των όσων δεν έγιναν με την υποτιθέμενη ανταλλαγή των αγαλμάτων από γελοίους υποψηφίους και μακεδονομάχους, εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός ότι οι …αντιδρώντες στην δήθεν μεταφορά του «Δρομέα» στα Σκόπια ήταν ακριβώς οι ίδιοι που έκαναν τον δημιουργό του, τον Βαρώτσο, να μεταναστεύσει στη Ρώμη για μια περίοδο και όταν τοποθετήθηκε το δημιούργημά του στην Ομόνοια με τις ..αντιδράσεις τους, γεμίζοντας τον δημιουργό του «απογοήτευση, οργή και ειδικά φόβο λόγω των απειλών» – όπως λέει ο ίδιος – από τους νεοδημοκράτες συντρόφους του τότε δημάρχου Έβερτ. Και στη συνέχεια το ίδιο έργο πετάχτηκε στα …σκουπίδια από τους εταίρους τους Πασοκτζήδες. Σήμερα τους πειράζει αν ο δρομέας τρέξει …στα Σκόπια; Από τα σκουπίδια που τον ήθελαν ίσως τελικά να είναι καλύτερα στα Σκόπια.
ΥΓ2. Οι ευρωεκλογές θα είναι κριτήριο και για την Φώφη; Ερώτηση είναι. Ρητορική!
ΥΓ3. Επεξηγηματικό: Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, έγινε επί πώλου όνου, δηλαδή πάνω σε γαϊδουράκι και αυτό για να φανεί ότι η ταπεινοφροσύνη και συστολή είναι μέγιστες αρετές, προτερήματα της ψυχής και προσόντα καθενός συγκροτημένου ατόμου της κοινωνίας. Τα άλογα ήταν μέσον επίδειξης ισχύος, κυρίως των κατακτητών Ρωμαίων.
*******************************
Επίκαιρος όπως πάντα ο Θάνος Ραφτόπουλος με σκίτσο του.
*******************************
Στη φωτογραφία: αναμένοντας τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών.
