Guest

Πολιτικό Bullying και άλλες μικροπρέπειες

 

Ένα τρανταχτό και δυστυχώς επίκαιρο παράδειγμα «βλάβης» με την έννοια που την αντιλαμβάνεται ο Mill είναι και το bullying, δηλαδή μορφή κακοποίησης που μπορεί να γίνεται είτε μέσω πράξεων είτε μέσω λόγων, κατά κύριο λόγο υποτιμητικών και είναι φαινόμενο που συναντάμε ως συμπεριφορά στα νεαρά μέλη της κοινωνίας μας, συνήθως μεταξύ μαθητών του σχολείου και εφήβων. Τα παιδία λόγω του νεαρού της ηλικίας τους δεν καταλαβαίνουν τις συνέπειες των πράξεών τους και συχνά προχωρούν σε βιαιοπραγίες έναντι συνομηλίκων τους ή και λεκτικές επιθέσεις. Δυστυχώς όμως είναι θλιβερό να διαπιστώνεις ότι κάποιοι, αν και μεγάλωσαν, εξακολουθούν να συμπεριφέρονται κατ’ αυτόν τον τρόπο και στην ενήλικη ζωή τους και να θεωρούν πως επειδή έχουμε δημοκρατία μπορούν να καθυβρίζουν εντός ή εκτός εισαγωγικών όποιον θέλουν και καταντάει ακόμα πιο θλιβερό όταν διαπιστώνεις πολίτες να κάνουν bullying στους πολιτικούς όταν διαφωνούν μαζί τους.

Πρόσφατο παράδειγμα της συμπεριφοράς αυτής είναι η περίπτωση του Υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη, όπου έγινε πρώτο θέμα στο διαδίκτυο και στην τηλεόραση εξαιτίας της σωματικής του διάπλασης. Δημοσιογράφοι και απλός κόσμος έσπευσαν να τον σχολιάσουν καθώς φαίνεται, αν δεν έχεις μία συγκεκριμένη σωματική διάπλαση, δεν έχεις δικαίωμα να πας στην παραλία. Επίσης φαίνεται ότι, αν είσαι δημόσιο πρόσωπο πρέπει για κάποιον άγνωστο λόγο να δέχεσαι κριτική για προσωπικά ζητήματα και να μη μιλάς. Ας μη μείνουμε μόνο στην περίπτωση Φίλη όμως. Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε τη μάζα να κοροϊδεύει τον τρόπο εκφοράς του λόγου ενός πολιτικού, το μπούστο μίας πολιτικού, το μέγεθος των ματιών ενός άλλου μέχρι και την έλλειψη μαλλιών! Αν για κάποιο λόγο δεν είσαι στα πλαίσια που κάποιοι ορίζουν, τότε η φωτογραφία σου θα γίνει copy paste και θα κυκλοφορεί πρώτο θέμα ακόμα και σε σοβαρά ειδησεογραφικά μέσα ενημέρωσης. Φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε από τηλεοπτική εκπομπή που έχει πρώην βουλευτής και αρχηγός κόμματος να δείχνουν την φωτογραφία του Υπουργού Παιδείας χωρίς μπλούζα και να αντιπαραβάλλουν την πολιτική του ικανότητα με τη σωματική του διάπλαση…

Όλοι διαφωνούμε συχνά πυκνά με πολιτικά πρόσωπα και πολλές φορές τους προσάπτουμε χαρακτηρισμούς, αλλά οι χαρακτηρισμοί αυτοί είναι πολιτικοί, όχι προσωπικοί. Όταν γίνονται επί προσωπικού, το οποίο καταλήγει να γίνεται viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα ΜΜΕ τότε μιλάμε για μία μορφή bullying και εν προκειμένω για πολιτικό bullying! Είναι φοβερό πώς στην ελληνική κοινωνία οι πολίτες πολλές φορές μετατρέπονται σε νήπια και αναπτύσσουν συμπεριφορές που ταιριάζουν στα μη ώριμα μέλη της κοινωνίας μας. Ο πολιτικός ανεξάρτητα απόχρωσης κρίνεται για την πολιτική του, όλα τα υπόλοιπα είναι μικροπρέπειες που δεν ταιριάζουν ούτε στον πολιτισμό μας ούτε στη δημοκρατία μας. Η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει επί προσωπικού ανθρώπους είτε είναι πολιτικοί είτε πολίτες και ειδικά για θέματα εξωτερικής σωματικής διάπλασης και εμφάνισης. Δυστυχώς η παιδεία με κανένα κατεπείγον νομοσχέδιο δεν αποκτιέται…


Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο
Πολιτικός Αναλυτής, Αρθρογράφος & Σύμβουλος Επικοινωνίας MSc, PhD

Πολιτικό Bullying και άλλες μικροπρέπειες

γράφει ο Βασίλης Βρανάς.

Όσο και αν κάποιοι διαφωνήσουν ρητορικά με αυτό, εγώ πιστεύω ακόμα πως έχουμε δημοκρατία και ο καθένας από εμάς είναι ελεύθερος να λέει και να πράττει κατά πως νομίζει, στα όρια φυσικά πάντα της νομιμότητας. Ήταν το 1859 όταν ο John Stuart Mill στο βιβλίο του Περί Ελευθερίας διατύπωσε την «αρχή της βλάβης» λέγοντας πως ο μόνος λόγος που νομιμοποιείται το κράτος να περιορίσει την ελευθερία κάποιου ατόμου είναι για να προστατεύσει την πρόκληση βλάβης σε άλλα άτομα. Είναι όμως μόνο ο νόμος που μας συγκρατεί από το να μην ξεφεύγουμε και να μην καπηλευόμαστε τα αγαθά της δημοκρατίας; Προφανώς όχι. Υπάρχει και η ηθική, η παράδοση, η παιδεία και οι θεσμοί που συχνά επιτάσσουν να είμαστε συγκρατημένοι σε όσα λέμε ή όσα κάνουμε. Είναι θα λέγαμε ο πολιτισμός που μας καθοδηγεί στο να αναπτύσσουμε συγκεκριμένες συμπεριφορές με απώτερο στόχο την ευδαιμονία της κοινωνίας μας. Ελευθερία στην δημοκρατία λοιπόν δε σημαίνει κάνω και λέω ό,τι θέλω, αλλά υπακούω σε μία σειρά κανόνες που υπάρχουν για να προστατεύονται οι άλλοι από τις δικές μας επιζήμιες συμπεριφορές και το ανάστροφο.

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο