Η αριστερά αντιθέτως τολμά να διαχειριστεί τον Πολιτισμό. Αλλά το κάνει με επικοινωνιακή πρόθεση. Στόχος της είναι ο διαρκής εξωραϊσμός της εικόνας της. Κατάλαβε ότι μία τέτοια στάση θα την βοηθούσε στη διαρκή επικαιρότητα. Θα ήταν το διαβατήριο για την κατάκτηση της εξουσίας. Πλησίασε λοιπόν τους ανθρώπους των γραμμάτων και τεχνών, άνοιξε μαζί τους διάλογο, επικαλέστηκε την ιδεολογία της προοδευτικότητας και του νεωτερισμού, και ειδικά από το 1981 ως σήμερα πέρασε στον κόσμο την άποψη ότι διανοούμενος και ο καλλιτέχνης σχεδόν εξ ορισμού είναι αριστερός. Έτσι έχουμε φτάσει σήμερα να θεωρούμε δεδομένο ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος του πολιτισμού είναι αριστερόστροφος.
Και όμως δεν είναι έτσι. Ο Πολιτισμός είναι κάτι πιο ουσιαστικό, πέρα από δεξιά και αριστερά. Ο Πολιτισμός είναι έρευνα που οδηγεί σε γνώση και αυτογνωσία, είναι καλλιέργεια, είναι σύνθεση πληροφοριών με οραματικό βάθος την καλυτέρευση ανθρώπου και κοινωνίας, είναι συμπεριφορά, είναι εσωτερική δύναμη αλλά είναι και εξωστρεφής δράση. Είναι μέγα λάθος να πιστεύουμε σχεδόν εξορισμού ότι ο Πολιτισμός δεν είναι αναπτυξιακή δύναμη που μπορεί να προσφέρει στην ανεργία (και μάλιστα αυτήν των νέων), στην εμπορική ανάκαμψη και στην αντιμετώπιση οικονομικών δυσκολιών. Ως παράδειγμα αναφέρω ότι στην Ιταλία τα δύο τελευταία χρόνια ενώ τομείς βιομηχανίας αυτοκινήτου έπεσαν σε τραγική κρίση, τομείς όπως το ντιζάιν, η μόδα, ήταν κερδοφόροι και πρόσφεραν αντίβαρο ισορροπίας στην ταλαιπωρημένη χώρα.
Ανάλογα γίνεται και στη Γαλλία. Κάπως έτσι μπορεί να γίνει και στην Ελλάδα. Έχουμε ταυτίσει τον Πολιτισμό σε μια αρχαιολαγνεία. Και ενδιαφερόμαστε μόνο για κινήσεις τουρισμού σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία. Έτσι αφήνουμε την σύγχρονη παραγωγή. Αφήνουμε τον δημιουργικό διάλογο παρελθόντος παρόντος. Ο Πολιτισμός είναι αναξιοποίητο κεφάλαιο γιατί είναι αναξιοποίητοι ως τώρα οι δημιουργικοί καλλιτέχνες που είναι το πραγματικό κεφάλαιο του Πολιτισμού. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο καλύτερα θα είναι για την χώρα μας.
