Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία.
Όποιος πιστεύει ότι την Κυριακή οι ψηφοφόροι της ΝΔ θα εκλέξουν ακόμη έναν πρόεδρο της ΝΔ κάνουν λάθος.
Οι εξελίξεις που πρόκειται να ακολουθήσουν θα είναι τέτοιες και τόσο ραγδαίες που λογικά θα έπρεπε οι ψηφοφόροι της ΝΔ να σκεφθούν πριν αποφασίσουν με ψυχρή και τετράγωνη λογική, ότι η επιλογή τους θα είναι καθοριστική, όχι μόνο για το μέλλον της παράταξης, αλλά για το μέλλον της χώρας.
Πόσο θα επιβιώσει η έκτη μνημονιακή κυβέρνηση είναι άγνωστο. Εκείνο που μετά βεβαιότητος μπορεί να πει κανείς είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να φθάσει στο τέλος της τετραετίας. Με δεδομένες μάλιστα τις εξελίξεις στον περίγυρό μας – κι ελπίζουμε, ευχόμαστε και προσευχόμαστε να μείνουν μόνο στον περίγυρό μας- τα πολιτικά γεγονότα ίσως τρέξουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Η προσφυγική κρίση θα ενταθεί. Οι πολεμικές συγκρούσεις στη γειτονιά μας θα κλιμακωθούν. Ο τρόμος στην Ευρώπη θα ενταθεί. Και η Ελλάδα ευρισκόμενη «ανάμεσα στη Σκύλα και στη Χάρυβδη» θα προσπαθεί να βρει τον προσανατολισμό της και να ελέγξει μια κοινωνική κρίση- απόρροια της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα- που όλοι αναμένουν αλλά κανείς από τους πολιτικούς μας δεν θέλει να σκάσει στα χέρια του.
Μέσα σε αυτό το τοπίο ακούσαμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να λέει, ορθά, ότι οι νεοδημοκράτες δεν ψηφίζουν μόνο τον αυριανό πρόεδρο της ΝΔ αλλά τον αυριανό πρωθυπουργό.
Δεν γνωρίζουμε πώς θα ψηφίσει ο λαός στις επόμενες εκλογές και αν αυτός που θα εκλεγεί πρόεδρος της ΝΔ θα γίνει και πρωθυπουργός, που υπό φυσιολογικές συνθήκες αυτό θα συνέβαινε, αλλά εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι η Ελλάδα ελλείψει αξιόπιστης κυβέρνησης πρέπει, τουλάχιστον, να αποκτήσει αξιόπιστη αντιπολίτευση.
Ποιος από σας που διαβάζετε αυτές τις αράδες έχει εμπιστοσύνη στο αν ο κ. Τσίπρας μπορεί να ανταπεξέλθει με επιτυχία στις συζητήσεις που κάνει στην Άγκυρα με το γεράκι που λέγεται Ερντογάν και την αλεπού που ονομάζεται Νταβούτογλου;
Ποιος έχει εμπιστοσύνη ότι η παρούσα πολιτική ηγεσία μπορεί να αντιμετωπίσει με επιτυχία μια ένταση στην κρίση του προσφυγικού ή μια πιθανή επέκταση των συγκρούσεων στη Συρία;
Τι θα κάνει μια κυβέρνηση που επισήμως παραδέχεται ότι συνομιλεί με τρομοκράτες αν – ο μη γένοιτο- τα τρομοκρατικά χτυπήματα του ISIS επεκταθούν και στη γειτονιά μας ή και στη χώρα μας; Γιατί σήμερα μπορεί να χτυπάνε όσους μετέχουν στους βομβαρδισμούς αλλά αύριο αν τη σκυτάλη των επιχειρήσεων την πάρει επισήμως το ΝΑΤΟ, μπορεί να ζητηθούν στρατιωτικές διευκολύνσεις και από την Ελλάδα, όπως είχε γίνει στο παρελθόν. Και τότε ίσως αποτελέσει και η χώρα μας στόχο. Ποιος Ευρωπαίος ηγέτης μπορεί να εμπιστευθεί έναν πρωθυπουργό που με τη στάση του καλύπτει τα κομματικά του στελέχη που είναι συνομιλητές της εγχώριας τρομοκρατίας;
Όλα αυτά δεν είναι απλές υποθέσεις. Είναι πιθανολογούμενες εξελίξεις που ως χώρα μπορεί σύντομα να κληθούμε να αντιμετωπίσουμε. Και σε αυτήν την περίπτωση η χώρα πρέπει να έχει, τουλάχιστον, μια σοβαρή Αξιωματική Αντιπολίτευση που να αποτελεί αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Η ΝΔ λοιπόν θα πρέπει να έχει ως αρχηγό της ένα πολιτικό πρόσωπο που θα μπορεί να καθίσει στο τραπέζι και να διαπραγματευθεί ή τουλάχιστον να συζητήσει γνωρίζοντας, αν μη τι άλλο, τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Θα πρέπει η φωνή του αρχηγού της να έχει βαρύτητα μέσω των επαφών και των διασυνδέσεων που θα έχει με το εξωτερικό και με τους λοιπούς ηγέτες της Ευρώπης, οι οποίοι στο πρόσωπό του θα πρέπει να βλέπουν έναν αξιόπιστο συνομιλητή που θα μπορεί να ελέγξει το κόμμα του και την κοινοβουλευτική του ομάδα αλλά και να πείσει ή τουλάχιστον να επηρεάσει ή να προβληματίσει τους συνομιλητές του στη Βουλή. Χρειάζεται πρόσωπο φρέσκο αλλά και με εμπειρία που θα μπορεί να μιλήσει στην κοινωνία. Που θα κρατήσει την Ελλάδα στη λογική της φιλελεύθερης Ευρώπης και δεν θα επιτρέψει να στραφεί σε ακροδεξιές ατραπούς που μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι θα υπάρξει κίνδυνος να γίνουν λεωφόροι.
Αλλά πριν φτάσουμε εκεί , στις επόμενες εκλογές που ίσως αναδείξουν ως πρωθυπουργό τον επόμενο πρόεδρο της ΝΔ, πιθανόν οι περιστάσεις το φέρουν έτσι που η χώρα χρειάζεται μια πιο ισχυρή και πιο αποτελεσματική κοινοβουλευτικά κυβέρνηση. Ποιος από τους υποψηφίους για την ηγεσία της ΝΔ μπορεί να διαπραγματευθεί καλύτερα με τους άλλους αρχηγούς των κομμάτων σε μια ανάγκη για τη δημιουργία μιας κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας; Και ποιοι εκ των τριών (ο τέταρτος ούτως ή άλλως έχει Συνταγματικό κώλυμα) μπορεί να δώσει κοινοβουλευτικές μάχες και να πετύχει κοινοβουλευτικές συγκλίσεις σε μια κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας;
Και τέλος πρέπει να γίνει κατανοητό ότι από την επιλογή του προσώπου που ηγηθεί αύριο στη ΝΔ θα εξαρτηθεί και η επιβίωση της ίδιας της ΝΔ. Γιατί αν η ΝΔ με μια ελλιποβαρή ηγεσία κριθεί ανάξια να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών, η διάλυσή της ίσως θα είναι αναπόφευκτη.
Για όλους αυτούς τους λόγους η ψήφος των νεοδημοκρατών την Κυριακή έχει βαρύνουσα σημασία όχι μόνο για τη ΝΔ αλλά και για την Ελλάδα. Οφείλουμε λοιπόν να ψηφίσουμε όχι μόνο με βάση το κομματικό αλλά το εθνικό μας καθήκον, κοιτάζοντας το μέλλον και με γνώμονα όχι το πρόσκαιρο όφελος των καραμανλικών, των σαμαρικών ή των μητσοτακικών, αλλά με γνώμονα το όφελος και το μέλλον της Ελλάδος.
