Τίποτα δεν πειράζει πια. Μόνο που δεν μας είπατε, Υπουργέ μου, ποιον καφέ θέλετε να κόψουμε; Τον τούρκικο, το γαλλικό, τον ιταλικό (οικογένεια φρέντο – εσπρέσο) ή το φραπέ; Γιατί με όλα τα υπόλοιπα ήδη, προσωπικά δεν έχω πρόβλημα και ως νομοταγής πολίτης, θα υπακούσω στο μέτρο της κυβέρνησής σας. Αν όμως μιλάτε για τον τούρκικο και για το φραπέ, λυπάμαι, αλλά εδώ έχουμε πρόβλημα! Γιατί αν μου κόψετε εμένα το φραπέ, πώς θα τη βγάλω όλο το καλοκαίρι στη χώρα της φραπεδίας; Μόνο με παγάκια; Και επιπλέον, τα παγάκια δεν θα φορολογηθούν; Ούτε κι αυτό μας το ‘πατε! Επίσης, δεν έχω καταλάβει, αν τα νέα μέτρα περιλαμβάνουν ΚΑΙ το καλαμάκι! Μήπως σχετίζονται μόνο με αυτούς που πίνουν το φραπέ τους απαραιτήτως με καλαμάκι; Γιατί αν ναι, τότε εγώ δεν ανήκω σ’ αυτήν την κατηγορία. Έχω ξυρίσει μούσια και μουστάκια! Αν όμως τους περιλαμβάνει όλους, τότε έχω πραγματικά πρόβλημα! Ή μήπως τα μέτρα περιλαμβάνουν την ολοσχερή εξαφάνιση της Φραπεδίας – κάτι σαν την Ατλαντίδα ένα πράμα – και ούτε κι αυτό μας το έχετε πει;
Όσο για τον τούρκικο, αν μου τον κόψετε, Υπουργέ μου, πώς θα μου βλέπει εμένα η Ελένη το φλιτζάνι, για να ξέρω τι θα μου συμβεί στο μέλλον, ε; Τι είπατε; Ότι θα μου εξασφαλίσει η κυβέρνησή σας το μέλλον μου, οπότε να μην ανησυχώ; Α, τώρα μάλιστα… τα πιάσαμε τα λεφτά μας! Λυπάμαι, αλλά για κάποιον λόγο, δεν με πείθετε! Προτιμώ στα σίγουρα την Ελένη, που μου βγαίνουν όλα όσα μου λέει! Ακόμα κι ένα κέρατο που θα ‘τρωγα τρία χρόνια μετά, αυτή το είχε δει τρία χρόνια πριν! Με σας, προς το παρόν, δεν μου βγήκε τίποτα, Υπουργέ μου! Και παρεμπιπτόντως, μήπως να σας συστήσω την Ελένη, να πει και σε σας τι θα συμβεί στο μέλλον; Σίγουρα, το πρόγραμμά σας θα βελτιωθεί τα μάλα με τις συμβουλές της! Μέχρι 40 μέρες πιάνει το φλιτζάνι, Υπουργέ μου. Μετά, ξαναπίνετε ένα καφεδάκι κι έρχεται η πρόβλεψη για τις επόμενες 40. Και πάει λέγοντας. Μα τι σας κάνει να απορείτε; Μήπως αυτά που εφαρμόζετε εσείς, είναι σοφότερα από τις προβλέψεις του φλιτζανιού;…
Εκείνο που επίσης δεν μας είπατε, Υπουργέ μου, αυτό το “διάστημα”, για πόσο περίπου… διάστημα το βλέπετε; Θα είναι μικρό; Μεγάλο; Όσο πατάει η γάτα, ο ελέφαντας ή όσο ατέλειωτη είναι η υπουργική σας βλακεία; Γιατί αν είναι μικρό, κάτι θα κάνουμε και θα την παλέψουμε. Αν όμως είναι τόσο απύθμενο όσο και η βλακεία υπάρχει κι εδώ πρόβλημα!…
Κάτι άλλο που επίσης δεν μας είπατε, είναι αν σκοπεύετε να κόψετε κι εσείς τα χάπια! Ναι, μιλάω για εκείνη την κατηγορία του “πες μας τι πίνεις και δεν μας δίνεις”, που σας κάνει όλους χαρούμενους! Απαντήστε μας πρώτα σ’ αυτήν την ερώτηση και μετά να κόψουμε κι εμείς και τον καφέ και το τσιγάρο και πολλές ακόμα απολαύσεις!…
Ρε σεις, δεν πάμε καλά! Δεν πάμε καθόλου καλά! Οι άνθρωποι έχουν αποθρασυνθεί τελείως κι εμείς καθόμαστε και τους ακούμε, χωρίς αντίδραση! Λοιπόν, πέραν του γεγονότος ότι ποτέ δεν υπήρξα φαν της πολιτικής και των όσων γράφονταν γύρω από αυτήν – μπορεί και κακώς – το τελευταίο διάστημα, το είδος μου προκαλεί και ένα ανακάτωμα στο στομάχι, κάτι σαν γαστρεντερική ίωση, με όλα τα γνωστά συμπτώματα. Επιπλέον, δεν γελάω καθόλου! Ναι, έχω σταματήσει να γελάω, ακόμα και με τα πιο πετυχημένα χιουμοριστικά σχόλια των φίλων μου! Ανακατεύομαι πια ΚΑΙ με αυτά!
Ανακατεύομαι, επίσης, όταν βλέπω φωτογραφίες. Μου είναι πια αδιανόητο να γελάσω με φωτογραφία πολιτικού παράγοντα της χώρας, που θα ξεκαρδίζεται στα γέλια ή θα με κοιτάζει κατάματα με το βοδίσιο γουρλωμένο βλέμμα του, αγνοώντας παντελώς πια την ψυχολογία ενός ολόκληρου λαού που παραπαίει, κατρακυλώντας στο άγνωστο! Δεν το αντέχω πια! Καθημερινά παθαίνω πολλαπλές ναυτίες και ΔΕΝ είμαι έγκυος – είναι βέβαιο! Αδυνατώ να αντιμετωπίσω πια με χιούμορ, το θράσος του καθενός και της καθεμιάς, που συστήνει από το βουλευτικό βήμα αν θα μαγειρέψω λαδερά γεμιστά, αν θα πιω φραπέ κι αν θα καπνίζω ή όχι! Αδυνατώ να γελάσω με τις θεατρικές θρασύτητες και τις κακόγουστες εξυπνάδες που συγκρίνουν τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, με τα χρόνια που διάγουμε! Πόσο θράσος πια; Πόση άγνοια και πόσο απύθμενη βλακεία;
Θυμάμαι, στα πρώτα χρόνια της κρίσης, όλοι μας αναζητούσαμε “τον πάτο του βαρελιού”. Δεν μπορεί – λέγαμε – κάποτε θα βρούμε τον πάτο του βαρελιού κι όλο αυτό θα τελειώσει και θα ξαναρχίσουμε απ’ την αρχή ή από κάποιο σημείο, τέλος πάντων! Κανένας όμως δεν φανταζόταν, ότι ο πάτος του βαρελιού ήταν απύθμενος, τόσο, όσο και το θράσος, η βλακεία και η προδοσία που έχουμε φάει στη μάπα! Όμως, φτάνει πια!!! Ντροπή!!! Κι αν δεν γνωρίζουν τη λέξη “όλοι αυτοί”, κάποτε, με κάποιον τρόπο, θα πρέπει επιτέλους να το απαιτήσουμε εμείς! Ντροπή και φιλότιμο, ρε γαμώτο! Χωρίς γέλια, ξεκαρδίσματα και συμβουλές της πεντάρας!
Σύντροφε Κατρούγκαλε, σεβαστέ Υπουργέ μου, συντρόφισσα Άννα κι όλοι εσείς, προσωπικά για την πατρίδα να δώσω και το βρακί μου! Αφήστε όμως κάτω το φραπέ και τα τσιγάρα μου και τραβάτε να κάνετε υποδείξεις στις οικογένειές σας! Πρώτα εκεί οι υποδείξεις και οι περικοπές σας και μετά σε μένα! Α! Κι αν θέλετε να σας γνωρίσω και την Ελένη, ξέρετε πού θα με βρείτε…
Για να διαβάσετε το βιβλίο της Λίλιαν Μπαντάνη «Η σχοινοβάτης», πατήστε εδω!
