Ανήκω σε αυτούς που από το 2000 είχαν εναντιωθεί στη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, δυστυχώς προβλέποντας την οικονομική καταστροφή που ερχόταν και βέβαια έχοντας υπ’ όψιν το σκοτεινό οικονομικό παρελθόν των αγώνων. Όταν μάλιστα τα γεγονότα της Νέας Υόρκης επιβάρυναν υπερβολικά και δυσβάστακτα τον προϋπολογισμό με θέματα ασφάλειας, έγραψα σειρά από άρθρα τονίζοντας ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες όπως εξελίσσονται θα καταλήξουν σε παρωδία – reality show – για τηλεοπτικά δίκτυα και η μόνη λύση για να αναζωογονηθούν πραγματικά, να επανέρθουν στα αρχικά του ιδεώδη και να σταματήσουν τη λαίλαπα του ντόπινγκ (ρεκόρ για το θέαμα και τις διαφημίσεις) θα ήταν η μόνιμη τέλεση τους στην Ολυμπία με τις ίδιες αρχές που διεξήγοντο οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Τα άρθρα μου δημοσιεύτηκαν σε αγγλόφωνες εφημερίδες και από τις δυο πλευρές του ατλαντικού και ήταν ακόμα και για μένα έκπληξη η θετική αντίδραση που έλαβε η ιδέα για την μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα – προς θεού δεν ιδιοποιούμαι την ιδέα του Κωνσταντίνου Καραμανλή – αλλά πιο εντυπωσιακή ήταν η αντίδραση ελλήνων που διάβασαν τα άρθρα μου και που σχεδόν με κατηγόρησαν για προδοσία και πόλεμο προς …την σοσιαλιστική κυβέρνηση. Πήρα πολλές βαθιές αναπνοές, μέτρησα μέχρι το δυο χιλιάδες τέσσερα και απέφυγα να απαντήσω. Πρέπει να ήταν αρχές Μαρτίου του 2004 όταν η μεγαλύτερη σε αναγνωσιμότητα φιλανδική εφημερίδα έκανε ένα οκτασέλιδο αφιέρωμα στην Αθήνα των Ολυμπιακών Αγώνων. Ένα κατάπτυστο δημοσίευμα συνοδευμένο με δεκάδες φωτογραφίες από γιαπιά και όλα τα αρνητικά στερεότυπα των βόρειο-ευρωπαιων για του λαούς του νότου και ειδικά του έλληνες. Το άρθρο τελείωνε με την προτροπή προς την ολυμπιακή επιτροπή να μεταφέρει τους αγώνες στο Ελσίνκι μιας και η Αθήνα δεν θα τα κατάφερνε να είναι έτοιμη στην ώρα της. Παρενθετικά την ίδια περίοδο το Ελσίνκι είχε αναλάβει την ετήσια παγκόσμια συνάντηση στίβου και απέτυχε σε όσα είχαν συμφωνήσει (αναμόρφωση σταδίου και πρόσθεση σκέπης) για μια εκδήλωση που θα γινόταν στο ολυμπιακό στάδιο (ναι σε αυτό που έγιναν οι αγώνες του 52) και θα διαρκούσε τρεις μέρες. Και μάλιστα η δικαιολογία τους ήταν το δυσβάστακτο κόστος σε θέματα …ασφαλείας και ο περιορισμένος χρόνος να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους παρ’ όλο ότι το γνώριζαν τρία χρόνια νωρίτερα.
Νομίζω ότι εκείνη την περίοδο έγραψα για όλες τις εφημερίδες και τα περιοδικά της Φιλανδίας. Ακόμα και σε τοπικά έντυπα από μέρη που δεν μπορούσα καν να προφέρω το όνομα τους. Χωρίς ελληνοκεντρικές κραυγές τους μιλούσα για την Ελλάδα των δυο Νόμπελ λογοτεχνίας, για τη χώρα του Χατζηδάκη, του Θεοδωράκη που τον ξέρουν πολύ καλά και του γνωστού στον Σιμπέλιους, Σκαλκώτα. Για την Αγνή Μπάλτσα που πριν από μερικά χρόνια τους είχε μαγέψει, για τον Καβάφη που μόλις είχαν ξαναμεταφράσει και για τον γιατρό τον Παπανικολάου. Τους μιλούσα για τον εμπορικό στόλο των επτά θαλασσών και για μια από τις μεγαλύτερες τουριστικές βιομηχανίες στη Μεσόγειο. Ακόμα και υποχρεωμένος από τις συνθήκες τους μίλησα για τον σκληρά εργαζόμενο Έλληνα, για τον Έλληνα που φροντίζει με πολύ κόπο να πέρανε καλά οι ίδιοι όταν πηγαίνουν για διακοπές στα νησιά του Αιγαίου και για τους Ολυμπιακούς αγώνες που υπενθυμίζουν ότι η Ελλάδα δεν περιορίζεται στον Περικλή και τον Σοφοκλή αλλά συνεχίζει το ίδιο φωτισμένα να συμβάλλει σε παγκόσμιο επίπεδο σε θέματα επιστήμης και κουλτούρας παρ’ όλα τα προβλήματα της.
Δεν ξέρω σε πόσους άλλαξα γνώμη, αλλά ξέρω ότι εκείνη τη περίοδο έκανα πολλούς Φιλανδούς φίλους. Τώρα επειδή σας έχει πιάσει η περιέργεια για το πώς αντέδρασαν οι συμπατριώτες μου, λοιπόν σας πληροφορώ ότι κατηγορήθηκα ότι δεν πρόβαλα αρκετά τη θέληση της νεοεκλεγμένης συντηρητικής κυβέρνησης να τελειώσει όλα τα έργα στην ώρα τους σε αντίθεση με τους σοσιαλιστές που τα είχαν αφήσει μακέτες! Κι εδώ ταιριάζει η παροιμία «πιάσ’ το αυγό και κούρευ’το!»
Και μπορεί και οι δυο τους να έχουν δίκιο αλλά ο σκανδιναβός ή ο εγγλέζος που διαβάζουν το άρθρο μου, χαλαρωμένοι στον καναπέ τους και πίνοντας τσάι δεν καταλαβαίνουν ποιος είναι Πασοκτζής και ποιος Νεοδημοκράτης, μας βάζουν όλους στον ίδιο κουβά και εγώ είμαι υποχρεωμένος να υπερασπιστώ όλους ανεξαιρέτως στα στερεότυπα που πιθανώς να είμαστε και εμείς οι ίδιοι υπεύθυνοι για την δημιουργία τους. Το ίδιο συνέβη και πριν από μερικούς μήνες όταν Έλληνας πρωθυπουργός μίλησε για διεφθαρμένους έλληνες. Να σας πω την αλήθεια αυτό ήρθε σαν χαστούκι για μένα γιατί λες, ρε φίλε εγώ σε υπερασπίζομαι τόσο καιρό αδιαφορώντας για οτιδήποτε και προσπαθώντας να καταπολεμήσω όλα αυτά τα στερεότυπα που δυσκολεύουν ακόμα και τη δική μου ζωή και ξαφνικά εσύ έρχεσαι και τους λες ότι όλα τα στερεότυπα τους είναι σωστά και μάλιστα το λες από τη θέση του πρωθυπουργού;
Τώρα ξέρω πολλοί από εσάς χαμογελάσατε. Μη! Βλέπετε όπως ακριβώς και οι έλληνες, οι «ξένοι» κοιτάνε μόνο την καμπούρα των άλλων και όταν πρόκειται για τη καμπούρα έχουν μνήμη ελέφαντα – στα δικά τους θέματα έχουν επιλεκτική μνήμη, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία που θα έχουμε την ευκαιρία να αναλύσουμε στο μέλλον. Έτσι συχνά συνάδελφοι μου, μου υπενθυμίζουν μέσα από άρθρα τους και αναλύσεις τους ότι ήταν ένας άλλος Έλληνας πρωθυπουργός που έκανε σημαία του τα λάθος/ψευδη στοιχεία που έδωσαν οι σοσιαλιστές προκάτοχοι τους για την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ, άρα είμαστε όλοι …ψεύτες και απατεώνες και φυσικά από προοιμίου δεν θα έπρεπε να είμαστε στο ευρώ. Άλλο αξέχαστο χαστούκι αυτό και μάλιστα τη περίοδο που παλεύουμε για την επιβίωση μας στο ευρώ! Γιατί βλέπετε σου λέει ο Φιλανδός, βρε κύριε και έκλεψες για να μπεις στο σπίτι μου και δεν θέλεις να φύγεις και το θεωρείς δικαίωμα σου και να σε χαρτζιλικώνω.
Από αυτή τη στήλη λοιπόν θα προσπαθήσω παράλληλα με την επικαιρότητα να σας δώσω μια εικόνα για το πώς βλέπουν οι εκτός Ελλάδος – ξένοι και έλληνες απόδημοι – αυτά που με τόσο πάθος ζείτε εσείς στην Ελλάδα. Και θα πρέπει να θυμάστε ότι μερικές φορές η απόσταση μεγαλοποιεί και δραματοποιεί τα γεγονότα αλλά παράλληλα και τις περισσότερες φορές τα απλοποιεί.
Μέχρι την επομένη Παρασκευή λοιπόν και με την νέα κυβέρνηση, προσπαθήστε να κρατήσετε την ελπίδα ζωντανή.
Y.Γ. μην θεωρηθεί ότι αποφεύγω τα κρίσιμα και σοβαρά που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, απλά νομίζω σαν εισαγωγή καλό θα ήταν να …ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα και δεύτερο ας δώσουμε μερικές μέρες στη καινούργια κυβέρνηση πριν αρχίσουμε να κρίνουμε – θετικά η αρνητικά.
