Ωστόσο, αντί η συζήτηση και η (όποια) αντιπαράθεση να επικεντρωθούν στην ουσία της πρότασής μας, η κυβέρνηση- και μάλιστα, δια του ιδίου του Πρωθυπουργού- επιλέγει μια παρελκυστική τακτική: Αρνείται το ίδιο το ερώτημα, παραπλανώντας τους πολίτες ότι, δήθεν, η περιστολή των δημοσίων δαπανών σημαίνει περικοπή μισθών και απολύσεις. Ειρήσθω εν παρόδω, ότι αυτές οι δηλώσεις γίνονται την ίδια στιγμή που ο υπουργός Οικονομικών δέχεται να περιληφθούν οι μισθοί και οι συντάξεις στις δαπάνες που θα περικοπούν όταν λειτουργήσει ο αυτόματος «κόφτης». Αλλά, υποκρισία και ψέμμα είναι σύμφυτα μ’ αυτή την κυβέρνηση.
Πριν παρουσιάσουμε τις προτάσεις του Ποταμιού, είναι αναγκαία μια ακόμη παρατήρηση. Όταν εμείς συζητάμε για την περιστολή των δημοσίων δαπανών δεν περιοριζόμαστε μόνο στους αριθμούς και τις στατιστικές. Στο επίκεντρο των προτάσεών μας είναι η βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών στον άνεργο, τον μαθητή, τον επιχειρηματία. Και λέμε, ότι μπορούμε να πετύχουμε καλύτερη ποιότητα υπηρεσιών μέσα από την περιστολή των δαπανών. Πως θα γίνει αυτό, το, εκ πρώτης όψεως, παράδοξο; Μα, με την αντιμετώπιση της κακοδιοίκησης, την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών, την εφαρμογή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και την αξιολόγηση δομών και ανθρώπων στο σύνολο του δημόσιου τομέα.
Κανένα κόμμα, ακόμη και η ΝΔ που επαγγέλεται την μείωση των δαπανών, δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένα μέτρα. Περιορίζονται στη μείωση των μισθών, σε απολύσεις στο δημόσιο και σε ιδωτικοποιήσεις.
Οι δανειστές, από την άλλη, που έθεσαν (και) στο μνημόνιο Τσίπρα-Καμμένου τις μεταρρυθμίσεις που μπορεί να οδηγήσουν στο συμμάζεμα του κράτους, εναπέθεσαν την εφαρμογή τους στους κυβερνώντες. Εφ’ όσον ουδέν εγένετο, η συζήτηση και οι απαιτήσεις τους περιορίστηκαν- και σ’ αυτή την αξιολόγηση-στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων.
Οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα έμειναν- κι αυτή τη φορά- χωρίς ανάδοχο.
Το Ποτάμι προτείνει, λοιπόν, για τις μεταρρυθμίσεις και την περιστολή των δαπανών:
Α) Κατάργηση 150 δημόσιων φορέων που δεν εξυπηρετούν κανένα δημόσιο αγαθό.
Β) Συγχώνευση 670 δημόσιων φορέων που επικαλύπτονται ως προς τις αρμοδιότητές τους.
Γ) Ιδιωτικοποίηση 6 δημόσιων φορέων με σκοπό την οικονομικότερη παροχή των υπηρεσιών τους.
Δ) Κατάργηση των πολιτικών γραφείων των μελών της κυβέρνησης ως δημοσίων υπηρεσιών.
Ε) Μείωση κατά 40% των μισθωμένων από δημόσιες υπηρεσίες ακινήτων και άμεση εκπόνηση σχεδίου «κυβερνητικού πάρκου».
ΣΤ) Σχέδια δράσης για το σύνολο των φορέων του δημοσίου. Καμία χρηματοδότηση σε κανένα φορέα που δεν προσκομίζει σχέδιο δράσης στο οποίο θα πρέπει να περιλαμβάνονται, οπωσδήποτε, οι στόχοι, οι δράσεις και τα αποτελέσματα που θα πετύχει.
Ζ) Αντικατάσταση των αυξητικών προϋπολογισμών με προϋπολογισμούς προγραμμάτων. Χρηματοδότηση μόνο εκείνων των φορέων που θα υλοποιούν τα προγράμματα για τα οποία δεσμεύονται.
Η) Περιγράμματα θέσεων για όλες τις υπηρεσίες του δημοσίου. Προσλήψεις, κρίσεις και απολύσεις με βάση το περίγραμμα και την αξιολόγηση όλων σε σχέση με την επίτευξη των στόχων- όχι την κομματική ένταξη και τον βαθμό συγγένειας με του κυβερνητικούς αξιωματούχους.
Θ) Εφαρμογή των κανόνων καλής νομοθέτησης: Απλούστευση των διοικητικών διαδικασιών με τυποποίησή τους και παροχή δυνατότητας στις επιχειρήσεις να ολοκληρώνουν ηλεκτρονικά τις συναλλαγές τους με το δημόσιο.
Υπολογίζουμε ότι μπορούμε να πετύχουμε μια μείωση των δημοσίων δαπανών της τάξεως του 3% του ΑΕΠ σε βάθος τριετίας. Με βάση το σημερινό ΑΕΠ, τούτο σημαίνει ότι μπορεί να εξοικονομηθούν 5.55 δις ευρώ. Πιο σημαντικό, όμως, απ’ αυτό είναι το ότι θα δώσουμε καλύτερες υπηρεσίες στους Έλληνες πολίτες, θα διασφαλίσουμε την ανάπτυξη και την δημοκρατία στον τόπο. Ένα άλλο κράτος είναι εφικτό!
