γράφει ο Μάξιμος Χαρακόπουλος.
Την 1η Οκτωβρίου «εορτάστηκε» και στη χώρα μας η Διεθνής Ημέρα Ηλικιωμένων, μια παγκόσμια πρωτοβουλία που προφανή σκοπό έχει την προβολή της ανάγκης για μέριμνα που πρέπει να επιδεικνύεται στα άτομα της τρίτης ηλικίας. Στην Ελλάδα, η ανάγκη αυτή καθίσταται πλέον αδήριτη -καθώς σπάμε το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ στη γήρανση πληθυσμού- όχι μόνον λόγω της αύξησης του προσδόκιμου ζωής, αλλά και της ραγδαίας μείωσης των νέων ηλικιών. Δυστυχώς, τα πρόσφατα δημοσιευθέντα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τη δημογραφική κατάσταση της χώρας επιβεβαιώνουν τα χειρότερα σενάρια. Για μια ακόμη χρονιά, το 2018, οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις κατά 33.857. Δηλαδή, ενώ γεννήθηκαν 86.440, «έφυγαν» από τον μάταιο τούτο κόσμο 120.297 και παράλληλα μειώθηκαν και οι γάμοι κατά 5,4%.
Δεν κομίζω, πλέον, γλαύκα εις Αθήνας επισημαίνοντας ότι το δημογραφικό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας. Το βλέπουμε και το διαπιστώνουμε, άλλωστε, όλοι καθημερινά, ακόμη και όσοι μέχρι πρόσφατα έκλειναν τα μάτια μπροστά στο πρόβλημα, οχυρωμένοι στις ξεπερασμένες, απαρχαιωμένες ιδεοληψίες τους. Ενώπιόν μας έχουμε ένα θηριώδες πρόβλημα με πολλές διαστάσεις, που αν δεν το λύσουμε η ίδια η Ελλάδα ως διακριτή οντότητα κινδυνεύει να μετατραπεί σε… ιστορικό κειμήλιο.
Προτάσεις για να βάλουμε το νερό στο αυλάκι υπάρχουν, και είναι αρκούντως επεξεργασμένες από σοβαρούς επιστήμονες και σημαντικούς φορείς. Άλλωστε, όλες αυτές ακούστηκαν και καταγράφηκαν με επίσημο τρόπο κατά τις εργασίες της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για το Δημογραφικό, στην οποία είχα το προνόμιο και την ευθύνη να βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου ως αντιπρόεδρος.
Ωστόσο, εκτός από τις προτεινόμενες λύσεις για την αύξηση των γεννήσεων, την επιστροφή των ξενιτεμένων νέων, τη στήριξη της οικογένειας και των πολυτέκνων, η Διακομματική Επιτροπή είχε προτάσεις και για την τρίτη ηλικία. Συγκεκριμένα, ένας από τους έξι άξονες που είχα την τιμή να εισηγηθώ ήταν τα μέτρα προώθησης της ενεργού, υγιούς γήρανσης και της διαγενεακής αλληλεγγύης. Στις μέρες μας, ο σεβασμός στην τρίτη ηλικία πρέπει να συνοδεύεται από ουσιαστικές αλλαγές στον τρόπο αντιμετώπισής της. Πέραν της αναμόρφωσης του συνταξιοδοτικού και την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού μας συστήματος είναι αναγκαία η προώθηση της υγιούς γήρανσης του πληθυσμού, με προληπτική ιατρική και προαγωγή υγείας με έμφαση στις μεγαλύτερες ηλικίες και τα χρόνια νοσήματα.
Απαντώντας θετικά στις προκλήσεις των καιρών οφείλουμε να επενδύσουμε στο ανθρώπινο κεφάλαιο με προγράμματα κατάρτισης, όπως για τη χρήση νέων τεχνολογιών των ατόμων άνω των 55 ετών, ώστε να παραμένουν ανταγωνιστικοί στην αγορά εργασίας. Σε κάθε περίπτωση, η ψηφιακή κατάρτιση των ηλικιωμένων είναι αναγκαία ώστε να είναι σε θέση να κάνουν βασικές καθημερινές δουλειές, όπως πληρωμές λογαριασμών, μεταφορές χρημάτων, αλλά και να ενημερώνονται και να ψυχαγωγούνται. Είναι γεγονός ότι η ψηφιακή ενασχόληση αποδεδειγμένα μειώνει τα ποσοστά κατάθλιψης και άνοιας, δύο μεγάλων προβλημάτων της τρίτης ηλικίας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και τα, άλλοτε αποκαλούμενα, «περήφανα γηρατειά» βίωσαν στο πετσί τους την δεκαετή οικονομική κρίση, με πολλαπλές συνέπειες στο επίπεδο της ζωής τους. Σήμερα, που η αισιοδοξία σταδιακά επανακάμπτει οφείλουμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος και σε αυτό το πεδίο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι βέβαιο ότι έχει λάβει τα ορθά μηνύματα, που ελπίζουμε σταδιακά να μετουσιωθούν σε μέτρα στήριξης της δημογραφικής ανάκαμψης αλλά και της τρίτης ηλικίας.
