Guest

Περί πολιτισμού και γενοκτονίας

 

Η Ελλάδα Αμερική δεν είναι και ο Κρανιδιώτης το Χόλυγουντ μόνο στον ύπνο του το έχει δει, γι’ αυτό στήνουν σκηνικό με την Αμφίπολη και τον τάφο στο κέντρο, ελπίζοντας να επανεκλέξουν τον Σαμαρά. Και ξέρετε, αν δεν με ενοχλούσε προσωπικά, αν μπορούσα να το δω σαν παρατηρητής από την άλλη πλευρά της Ευρώπης, θα είχα τρελαθεί στα γέλια. Δυστυχώς αν και ζω στην άλλη άκρη της Ευρώπης μόνο σαν αστείο δεν μπορώ να το δω.

Με αμερικανιές και κόλπα προώθησης δεκαετίας του ’70, ο Σαμαράς και η συμμορία του, μόνο τον Αντωνάκη με τα μανίκια σηκωμένα, με φτυαράκι στο ένα χέρι και σκουπάκι δεν μας έχουν δείξει να βοηθάει τους αρχαιολόγους να ανακαλύψουν το τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Έχουν βάλλει τον κάθε άσχετο τη σχολής Τριανταφυλλόπουλου και Ευαγγελάτου να λένε ότι ανοησία περνάει από το μυαλό τους και να αφήνουν υπονοούμενα για την ανακάλυψη που θα μας κάνει πάλι το κέντρο του κόσμου κι επιτέλους θα κάνει τα Σκόπια να καταπιούν το όνομα τους.

Κανένας σεβασμός για τους επιστήμονες αρχαιολόγους και ιστορικούς που πραγματικά έχουν ενθουσιαστεί με την ανακάλυψη, αλλά για πολύ διαφορετικούς λογούς από τον κάθε ανόητο όψιμο αρχαιολόγο πρωθυπουργό. Κανένας σεβασμός για την γνώση και την έρευνα. Να φανεί στις κάμερες ο Αντωνάκης με τη σύζυγο, που με γουρλωμένα μάτια κοιτάζει ένα κομμάτι πηλού στην παλάμη της, και τα υπόλοιπα είναι για τα βιβλία.

Αλλά γιατί να σεβαστεί ο Αντωνάκης αρχαιολόγους και ιστορικούς. Μήπως το έκανε όταν ήταν υπουργός πολιτισμού. Μόνο ότι βάζω τις λέξεις Σαμαράς και πολιτισμός στην ίδια πρόταση, φέρνει γέλια και κλάματα. Ο Σαμαράς θα μείνει στην ιστορία του υπουργείου πολιτισμού σαν ο πιο λουφαδόρος, άσχετος και διαπλεκόμενος υπουργός. Αυτός που σήμερα είναι πρωθυπουργός και μας σώζει. Καθημερινά!

Εκεί βέβαια που είναι το τελείως τραγικό είναι στο γεγονός ότι δεν τολμάει να φταρνιστεί κανένας αρχαιολόγος η έστω ένα από τα παιδιά που κουβαλάνε τα φτυάρια στην Αμφίπολη και η κυβέρνηση κάνει ανακοινώσεις για το τι μέλλει να δούμε. Και μετά το αρπάζουν κανάλια και εφημερίδες.

034 22082014b

Αλλά σε αυτό το παιχνίδι ρόλο παίζουν και τα ΜΜΕ. Όπως σας έχω ξαναγράψει, σχεδόν όλα τα κανάλια και οι εφημερίδες έχουν αναμεταδώσεις μέσω ιντερνέτ. Έτσι τώρα πια έχω την ευκαιρία να δω τις ειδήσεις από όλα τα κανάλια. Βγαίνει λοιπόν ο δημοσιογράφος και με ένα χαμόγελο που κρύβει πολλά, λέει με πολύ νόημα σχεδόν κλείνοντας το μάτι, «έρχονται μεγάλες ανακαλύψεις από την Αμφίπολη.» Σιγά ρε μεγάλε μην πατήσεις κανένα αμφορέα. Έτσι είναι να αναρωτιέσαι, γι’ αυτό έγινες δημοσιογράφος ρε χαμένε; Για να γλύφεις τον Σαμαρά μπας και σε κάνει Σπυράκη; Σχολή δημοσιογραφίας έγινε κι αυτή η γελοία. Διαστρέβλωνε και κουκούλωνε μπας και σε κάνει ο Σαμαράς ευρωβουλευτή.

Και μιας και μιλάμε για διαστρέβλωση και κουκούλωμα, αυτό με τον ΕΝΦΙΑ τι είναι ωρέ παλληκάρια; Ζώντας τόσα χρόνια στη Σκανδιναβία και έχοντας στο παρελθόν ζήσει σε χώρες ευρωπαϊκές και μη έχω μάθει ότι το κράτος με τον ένα η με τον άλλο τρόπο είναι εκεί για να εξυπηρετεί η καλύτερα υπηρετεί τις ανάγκες των πολιτών του. Μόνο στην Ελλάδα βλέπω το κράτος να εφευρίσκει τρόπους για να κλέψει τους πολίτες του.

Γιατί δεν υπάρχει καμιά απολύτως άλλη λογική εξήγηση γιατί να φορολογήσεις κάτι που είναι πια υπερφορολογημένο και ξέρεις ότι οι περισσότεροι πολίτες ήδη αδυνατούν να πληρώσουν φόρους που έχεις ήδη επιβάλλει. Και μάλιστα χρησιμοποιώντας αμέσους και εμμέσους μεθόδους, ακόμα και αντισυνταγματικούς. Τι έχει μείνει πια να πάρουν;

Και μην αρχίσετε πάλι τις θεωρίες συνομωσίας, δεν είναι σκοπός τους να αποτελειώσουν τον μέσο Έλληνα, απλά αποδεικνύονται ανίκανοι να πάρουν χρήματα από αυτούς που τα έχουν και θα έπρεπε να πληρώνουν όλο το κρατικό προϋπολογισμό με την εφορία τους, όπως γνωστοί άγνωστοι τραπεζίτες συνδαιτημόνες του πρωθυπουργού.

Η Ελλάδα του Σαμαρά έχει καταντήσει μια εστία μόνιμης καταπάτησης των δικαιωμάτων των πολιτών της. Αλλά μιας και φτάσαμε στα δικαιώματα, εκεί που δεν καταλαβαίναμε τον ΕΝΦΙΑ μας ήρθε το αντιρατσιστικό πάλι και πλακωθήκαν αν πρέπει να συμπεριληφθεί η γενοκτονία των ποντίων η όχι.

Το τι πιστεύω γι’ αυτόν τον αντιρατσιστικό νομό το έχω γράψει εδώ στο apopseis.gr πριν από αρκετούς μήνες όταν ξεκίνησε αυτή η συζήτηση. Εδώ δεν καταφέρνουμε να τηρήσουμε το ελληνικό σύνταγμα, ο αντιρατσιστικός νόμος μας λείπει. Και μάλιστα οι πρώτοι και κύριοι παραβάτες του συντάγματος, δεκαετίες τώρα, είναι οι ίδιες οι κυβερνήσεις που είναι υποχρεωμένες για την εφαρμογή του. Η τελευταίες μάλιστα κυβερνήσεις, από Γιωργάκη και ύστερα, έχουν κάνει το ελληνικό σύνταγμα κωλόχαρτο. Η απλή εφαρμογή του συντάγματος θα ήταν αρκετή για να κλείσει αυτά τα κοινωνικά παράσιτα της Χρυσής Αυγής στη φυλακή ισόβια, κι όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια.

Αλλά πάμε λιγάκι στο θέμα γενοκτονία γιατί το θεωρώ πολύ σοβαρό και έχει τύχει να έχω αρθρογραφήσει σε πολλά έντυπα για το θέμα και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Συμφωνώ απεριόριστα με την τιμωρία κάθε αμφισβητία του ολοκαυτώματος και αρνητή της γενοκτονίας των Εβραίων από το Χιτλερικό κράτος. Και μάλιστα πιστεύω ότι όλες οι τιμωρίες πρέπει να είναι παραδειγματικές.

Αλλά εδώ υπάρχει παράλληλα και ένα λάθος. Διαβάζοντας τον νόμο δεν θα πρέπει να τον διαβάζουμε κυριολεκτικά. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο νόμος απαιτεί μέσω της αναγνώρισης του ολοκαυτώματος ότι κάθε μορφής γενοκτονία είναι έγκλημα όχι απλά κατά ατόμων αλλά κατά της ανθρωπότητας και θα πρέπει να τιμωρείται ανάλογα. Η περίπτωση του ολοκαυτώματος είναι η πιο ακραία περίπτωση αλλά οποιαδήποτε δολοφονία ατομική η ομαδική για λόγους πιστεύω, θρησκείας, χρώματος η φυλής είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Και η μη αναγνώριση μιας τέτοιας μορφής εγκλήματος, αυτόματα σημαίνει και τη δικαιολόγηση του ή την έμμεση αποδοχή του σαν κάτι μη εγκληματικό και αυτό το κάνει ακόμα χειρότερο.

Αν λοιπόν πάρουμε τον νόμο κυριολεκτικά και θεωρήσουμε ότι η άρνηση της γενοκτονίας αναφέρεται κυριολεκτικά στους Εβραίους και στους Ναζιστές τότε θα πρέπει να γίνουν ανάλογοι νόμοι για τους Ποντίους, για του Έλληνες της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους, τους Σκωτσέζους από τους Εγγλέζους, τους Ζουλού πάλι από τους Εγγλέζους, τους Ταϊβανέζους από τους Κινέζους, τους Ινδιάνους των ΗΠΑ από τους Αγγλοσάξονες, τους Κορεάτες από τους Γιαπωνέζους και ξέρετε ο κατάλογος τέλος δεν έχει.

Και ξέρετε τι είναι το πιο σημαντικό; Και μάλιστα το έχω γράψει πολλές φορές αναφερόμενος στο ίδιο θέμα. Όταν σκοτώσεις έναν για παράδειγμα Τούτσι, γιατί είναι Τούτσι, είναι δολοφονία, όταν σκοτώνεις τρεις είναι επαναλαμβανομένη δολοφονία, όταν σκοτώνεις είκοσι, πάντα γιατί είναι Τούτσι, είναι μαζική δολοφονία. Πότε γίνεται γενοκτονία; Όταν σκοτώσεις πενήντα, εκατό χιλιάδες η δυο εκατομμύρια; Ο αριθμός είναι που κάνει τη διαφορά η το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι δολοφονήθηκαν γιατί είχαν κοινή φυλετική ρίζα, θρησκεία η χρώμα; Και μάλιστα στη περίπτωση των Τούτσι δεν υπήρχε καμία τέτοια διαφορά, ήταν απλά διαφορετική φυλή. Και ένας να σκοτώθηκε γιατί ήταν Αρμένιος, Σκοτσέζος, Σμυρνιός ή Ζουλού δεν είναι γενοκτονία;

034 22082014c

Ξέρω ότι τώρα κάποιοι έχετε ξεσηκωθεί, αλλά σκεφτείτε καλυτέρα τι έχω γράψει. Αν αρχίσουμε να περιμένουμε η κάθε εθνότητα, φυλή, μειονότητα, θρησκεία να έχει τη δική της γενοκτονία για να νιώσει δικαιωμένη, για φανταστείτε πόσα παραθυράκια θα ανοιχτούν με αυτό το τρόπο και ότι αποφάσεις τέτοιες που ζητούν τόσο συγκεκριμένη εξήγηση στο τέλος καταλήγουν δίκοπο μαχαίρι. Τότε πως θα ονομάσουμε αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο Ιράκ με το «Ισλαμικό κράτος», που είτε είσαι μαζί τους η χάνεις το κεφάλι σου; Θα χρειαστεί να βρούμε καινούργιο όνομα η είναι και αυτό γενοκτονία;

Νόμοι σαν αυτόν είναι πολύ σοβαροί για να τους αντιμετωπίζουμε απλοϊκά. Και επιμένω, ας λειτουργήσουμε πρώτα το σύνταγμα και μετά βλέπουμε τι μας λείπει. Όταν η ίδια η κυβέρνηση καταπατά καθημερινά το σύνταγμα δεν μπορούμε να μιλάμε για τίποτα.

Παρεμπιπτόντως πριν από μερικές μέρες διάβαζα ένα άρθρο που με πολύ …λογική, προσπαθούσε να με πείσει ότι όλα τα πολιτικά συστήματα έχουν πεθάνει εκτός του καπιταλισμού και αφού έκανε ο συγγραφέας μια εκτενή αναφορά στη τέλεια αμερικανική δημοκρατία κατέληγε ότι τέλος πάντων καλό θα ήταν να ψηφίσουμε Σαμαρά γιατί μόνο αυτός είναι ο πραγματικός καπιταλιστής. Χέσαν οι καπιταλιστές και βγήκε ο Αντωνάκης.

Λοιπόν πρώτα απ’ όλα καλό θα ήταν όταν μιλάμε για καπιταλισμό να αποφεύγουμε την λέξη Αμερική. Στην Αμερική ο καπιταλισμός ζει την πιο άρρωστη μορφή του που επιβιώνεις μόνο αν έχεις λεφτά. Αν δεν έχεις, ψοφάς η καταλήγεις να κάνεις παρέα στα σχεδόν 2 εκατομμύρια αστέγων που ζουν στο κέντρο του καπιταλισμού, η στα 22 εκατομμύρια Αμερικάνους που ζουν σε επίπεδα εξαθλίωσης. Γι’ αυτό και ο τωρινός πρόεδρος αφιερώσει τη δεύτερη θητεία του στον πόλεμο κατά της φτώχειας και γι’ αυτό παλεύει από την αρχή να εξασφαλίσει απελπισμένα περίθαλψη για όλους τους πολίτες της Μέκκας του καπιταλισμού.

Αλλά το να μιλάμε στην Ελλάδα για καπιταλισμό είναι τουλάχιστον ανέκδοτο. Υπήρξε ποτέ ελεύθερη αγορά στην Ελλάδα; Πάντα υπήρχαν ευνοούμενοι συνδαιτημόνες (νταβατζήδες τους είπε τέως πρωθυπουργός), που ήταν και ακριβώς οι ίδιοι και επί δεξιάς και επί …σοσιαλισμού. Υπήρξε ποτέ ανταγωνισμός, πρόνοια έστω και βασική, υπήρξε ποτέ έλεγχος σε οτιδήποτε; Υπάρχει ακόμα κανένας που να αμφιβάλει ότι αν ο Κοσκωτάς δεν είχε μπει στο μάτι του τότε (και τώρα) κατεστημένου εφημερίδων και διοδίων θα βασίλευε σήμερα και μάλιστα θα είχε αγοράσει και την Αγροτική τράπεζα και θα ετοιμαζόταν να αγοράσει και την City Bank; Και αμφιβάλλει κανείς ότι τις περισσότερες φορές οι υπηρέτες του λαού δεν είναι τίποτα άλλο από δουλικά του κάθε νταβατζή; Που είπε και τέως πρωθυπουργός. Θα με συγχωρέσετε για την έκφραση που ακολουθεί αλλά αυτό δεν είναι καπιταλισμός αλλά μπουρδέλο με μόνιμα βιασμένο τον Έλληνα.

Γι’ αυτό και επιπλέει ο κάθε Αντωνάκης. Γιατί βλέπετε – κι αυτό το έχω επαναλάβει πολλές φορές – ο Αντωνάκης είναι Νέα Δημοκρατία όσο ο Βενιζέλος είναι σοσιαλιστής. Άνθρωποι σαν το Σαμαρά δεν έχουν ιδεολογία και πιστεύω, έχουν τον εαυτούλη τους και αυτόν εξυπηρετούν ακόμα κι αν χρειάζεται στη πορεία να θυσιάσουν 12 εκατομμύρια Έλληνες.

*******************************************************************

Έγινε φονικό στη Μάνη και βγήκαν τα τζιμάνια της ελληνικής ενημέρωσης και βάφθηκαν να μας πείσουν ότι είναι πολιτική δολοφονία. Πρεζόνια για χαπάκια για τα μπράτσα ήταν που πήγαν να κλέψουν τον πελάτη. Όπως τα περισσότερα από τα κοινωνικά παράσιτα που αποτελούν αυτό το εγκληματικό σώμα που έχει εισβάλει στην ελληνική πολιτική ζωή.

*******************************************************************

Αλήθεια γιατί τόση μανία από τα κανάλια και τα σάιτ να το κάνουν να φανεί σαν πολιτικό έγκλημα; Τι στήνουν; Στήνουν θύμα τη Χρυσή Αυγή για να έχει δικαιολογίες ο Αντωνάκης σε μελλοντική συνεργασία;

*******************************************************************

Βγήκε και η κόρη του φυλακισμένου και έγραψε Μάνη στο φατσοβιβλίο σιγοντάροντας το παιχνίδι που έπαιζαν τα ΜΜΕ. Μόνο που οι ανώτατου επιπέδου αντίληψης οπαδοί το διάβασαν για «μόνη» και αρχίσαν να την… παρηγορούν. Μη στεναχωριέσαι θα βρεις άντρα κι εσύ και τέτοια άλλα συμπαθητικά.

*******************************************************************

Αντωνάκη προς τα που πάμε για Ατλαντίδα;

*******************************************************************

Άδωνι, έρχεται! Ποιος; Κι αυτός δελφίνος ονειρεύεται να γίνει και τι θα κάνεις με τα όνειρα σου.

*******************************************************************

Είπα μπουρδέλο και θυμήθηκα την ΝΕΡΙΤ. Τι να κάνει άραγε ο Παντελής τώρα;

*******************************************************************

Δυο σκίτσα αυτή τη φορά μου κάνουν παρέα. Ο Θάνος Ραφτόπουλος όπως πάντα δυναμικά.

*******************************************************************

Στη φωτογραφία να σας …δροσίσω λιγάκι μιας και εμείς μπήκαμε στο φθινόπωρο!

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Θάνος Καλαμίδας, ένας Έλληνας στο Παρίσι και στο Λονδίνο και στο Βερολίνο και στο Τόκιο και τελευταία στο Ελσίνκι. Για εικοσαετία ελεύθερος σκοπευτής και αναλυτής για Βρετανικά μέσα με ανταποκρίσεις από τη Νότια Αφρική μέχρι την Κίνα, από την Νικαράγουα μέχρι το Σουδάν. Τα τελευταία χρόνια αναλυτής για Σκανδιναβικά, Βρετανικά και Γαλλικά έντυπα σε θέματα που κυρίως αφορούν την ευρωπαϊκή κοινότητα.

Περί πολιτισμού και γενοκτονίας

Του Θάνου Καλαμίδα,

Πριν από αρκετά χρόνια, πολύ πάνω από δεκαετία νομίζω, είχα δει μια ταινία με τον Ντάστιν Χόφμαν. Αυτό το θυμάμαι με σιγουριά. Στη ταινία που λέτε, ο Χόφμαν παραγωγός του Χόλυγουντ, για να βοηθήσει ένα πρόεδρο να επανεκλεγεί ακόμα και πόλεμο με την Αλβανία είχε στήσει.

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο