- Η αναιτιολόγητη, παράνομη και αντισυνταγματική νομοθέτηση μέσω άσχετων τροπολογιών. Μόνιμη ασθένεια του ελληνικού νομοθετικού συστήματος η οποία διαλύει κάθε έννοια ασφάλειας δικαίου. Οι τροπολογίες αυτές τις περισσότερες φορές εξυπηρετούν πελατειακά συμφέροντα. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν προσκομίσει στα δυόμιση χρόνια της θητείας τους περισσότερες από χίλιες τροπολογίες, ενώ δεν έχουν προτείνει περισσότερα από 60 σχέδια νόμων. Επ’ αυτού, ο νέος κανονισμός σιωπά. Προφανώς, η κυβερνητική πλειοψηφία ασπάζεται την άποψη του εισηγητή της ότι πρόκειται για καθαρά «πολιτικό» – άρα, όχι τεχνικό- ζήτημα. Γι’ αυτές τις τροπολογίες, η αντιπολίτευση υποβάλλει, συχνά, ένσταση αντισυνταγματικότητας. Η φαεινή ιδέα της κυβερνητικής πλειοψηφίας, επ’ αυτού, ήταν να μαζεύονται όλες οι αιτήσεις αντισυνταγματικότητας μαζί και να ψηφίζονται σε μια διαδικασία, ώστε να μην κωλυσιεργεί το σώμα, συζητώντας τις μια-μια!
Μεταξύ των (άσχετων) τροπολογιών, εξέχουσα θέση κατέχουν οι βουλευτικές, αυτές, δηλαδή, οι οποίες κατατίθενται από βουλευτές κι όχι από υπουργούς. Αποτελούν τον βασικό τρόπο νομοθέτησης την περίοδο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Πρόκειται, κατ’ ουσίαν, για μεθόδευση με την οποία παρακάμπτεται το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και η εκτίμηση δαπάνης εις βάρος του κρατικού προϋπολογισμού. Στις υπουργικές τροπολογίες ο προτείνων υπουργός έχει την υποχρέωση να προσκομίζει την έκθεση δαπάνης, στις βουλευτικές όχι. Επί του θέματος αυτού, εννοείται, ότι η πρόταση της κυβέρνησης δεν περιλαμβάνει απολύτως τίποτα. Η μετριοπαθέστατη πρόταση του Ποταμιού να απαιτείται ενισχυμένη πλειοψηφία 3/5 για να γίνουν δεκτές οι τροπολογίες αυτές, απερρίφθη με συνοπτικές διαδικασίες.
- Από τους 60 νόμους των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, οι περισσότεροι βρίθουν λαθών, πάσχουν συστηματικά, παραβιάζουν τους κανόνες της διαβούλευσης και ψηφίστηκαν με έκτακτες διαδικασίες (επείγον, κατεπείγον- ακόμη και «σούπερ-κατεπείγον» υπήρξε με το οποίο πέρασε το μνημόνιο Τσίπρα-Καμμένου). Επ’ αυτού, ο Πρόεδρος της Βουλής υποστήριξε ότι η σύντμηση των προσθεσμιών οφείλεται στα μνημόνια! Αυτά, δηλαδή, επιβάλλουν τις έκτακτες διαδικασίες. Για το γεγονός ότι το περιεχόμενό τους αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης, επί μήνες, δεν ανέφερε κάτι. Ούτε και για το ρεκόρ των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου που σημειώνεται επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ανέφερε κάτι σχετικώς…
Πέραν όλων αυτών που δεν έγιναν, ας σημειώσουμε και τις (συγκλονιστικές;) αλλαγές που έγιναν:
- Αυξήθηκαν οι αντιπρόεδροι, ώστε να εκπροσωπούνται στο Προεδρείο και οι ΑΝΕΛ και η Ένωση Κεντρώων. Κάθε κόμμα και αντιπρόεδρος. Με το αζημίωτο για τα φορολογικά υποζύγια, βεβαίως, αφού οι νέοι αντιπρόεδροι θα δικαιούνται μερικούς, επί πλέον, μετακλητούς.
- Άλλαξε ο τρόπος εκλογής Προέδρου και Αντιπροέδρων. Εφεξής, θα εκλέγονται με ονομαστική και όχι με μυστική ψηφοφορία. Προφανώς, η επαναστατική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν ασπάζεται τις αστικές αξίες της ελεύθερης έκφρασης του βουλευτή πέραν των κομματικών γραμμών και πειθαρχιών, χάριν της οποίας υπάρχει κατοχυρωμένη η μυστική ψηφοφορία στα περισσότερα ευρωπαϊκά κοινοβούλια (του Ευρωκοινοβουλίου συμπεριλαμβανόμενου).
- Τελευταίο, αλλ’ όχι έσχατο: Δίνεται στον εκάστοτε Πρόεδρο της Βουλής η δυνατότητα να προσλαμβάνει, μετά από απλή γνώμη του Προέδρου του Επιστημονικού Συμβουλίου, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου τριετούς διάρκειας, επιστημονικό προσωπικό για το επιστημονικό συμβούλιο της Βουλής. Ουδεμία αναφορά ούτε στο γιατί χρειάζεται επιπλέον προσωπικό ούτε στο πώς θα προσληφθεί, υπήρξε πέραν της μνημειώδους ατάκας του προέδρου «να δώσουμε δουλειά στους ανθρώπους».
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα διαμαρτυρηθεί κάποιος για μια άσχετη τροπολογία σε μια κύρωση σύμβασης με την Μογγολία ή θα ενοχληθούμε για την επιλογή συγκεκριμένων βουλευτών σε θέση αντιπροέδρου, ας αναλογιστούμε ότι οι διαδικασίες (και εν προκειμένω ο κανονισμός της Βουλής που τις περιγράφει) έχουν σημασία: Δεν είναι «απλώς» διαδικασίες, έχουν περιεχόμενο και δημιουργούν πολιτική ουσία. Γι’ αυτό πρέπει, ως πολίτες που ενδιαφερόμαστε για τα κοινά, να ενδιαφερόμαστε πολύ και για να τηρούνται οι διαδικασίες, οι κανόνες. Ας ξεκινήσουμε από αυτό!
