ένα ποίημα του Μάνου Μαυρομουστακάκη.
Δεν αγάπησες εμένα
Μια εικόνα μου αγάπησες.
Δεν ήταν τα χέρια σου στο κορμί μου
Οι φαντασιώσεις τους το χάιδευαν
Χάθηκα την ώρα που κατάλαβα.
Έγινα αυτός που γκρέμισες.
Κι αν για τους άλλους δυνατός παρέμενα
Εσύ ξεθώριασες την κρίση τους
γιατί με τη δική σου μόνο μέτραγα
Τώρα η ετυμηγορία σου ταφικά αμετάκλητη
Έπαψα ο «ξεχωριστός» που πίστευες
Στο μνημόσυνό μου αφέθηκα ανυπεράσπιστος
Ήρθες ως «κατευόδιο».
Κρατούσες λίγες κουβέντες τυπικές
που λουλούδια αδιάφορα απόθεσες
στα πόδια ενός ονόματος
αποσβολωμένου σε μάρμαρο.
