Παράλληλα, προειδοποίησα τους πολίτες με το απόσταγμα της λαϊκής σοφίας «δεν αλλάζεις τα άλογα στη μέση του ποταμού». Τους είπα με απλά λόγια «αφήστε τη συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ, παρά τα όποια λάθη και ανεπάρκειες να τελειώσει τη δουλειά. Να ολοκληρώσει τη συμφωνία με τους εταίρους – δανειστές». Διαφορετικά, το ρεύμα της κρίσης απειλεί να μας παρασύρει.
Απευθύνθηκα «εις ώτα μη ακουόντων».
Σήμερα βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν. Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά: επώδυνος συμβιβασμός, ρήξη και χρεοκοπία, εκλογές.
Πιστεύω ότι ο Α. Τσίπρας θα υπογράψει τη συμφωνία για ένα τρίτο Μνημόνιο. Ανεξάρτητα με την κατ’ ευφημισμό ονομασία με την οποία θα την εμφανίσει. Γιατί δεν θέλει να γίνει ο Πρωθυπουργός της χρεοκοπίας. Γιατί είναι ερωτευμένος με την εξουσία.
Ο λαός είναι αυτός που θα κληθεί να πληρώσει το λογαριασμό. Είναι το κόστος μιας ακόμη πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Πέντε μέσα σε επτά χρόνια (2007 – 2014) και απειλείται και έκτη. Κάθε ενάμιση χρόνο έχουμε εκλογές. Μαζί με το κόστος προσγείωσης της νέας κυβέρνησης από τις φαντασιώσεις στην πραγματικότητα. Συμπέρασμα:
Το μείζον πρόβλημα της χώρας είναι πρωτίστως πολιτικό. Είναι το επίπεδο και η ποιότητα του πολιτικού προσωπικού. Ανεύθυνες, ανεπαρκείς και ανώριμες πολιτικές ηγεσίες αναδείχθηκαν κατά την τελευταία καταστροφική δεκαετία σε όλο το πολιτικό φάσμα. Διεκδίκησαν και κατέκτησαν την εξουσία με όχημα το λαϊκισμό. Από την «επανίδρυση του κράτους» και τα «λεφτά υπάρχουν», φτάσαμε στο «εμείς θα βαράμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν». Είμαστε η μόνη χώρα σε κρίση και σε Μνημόνιο, που σε πέντε χρόνια αλλάξαμε τέσσερις Πρωθυπουργούς. Αντί για πολιτική σταθερότητα, συνεννόηση και συνεργασία επιλέξαμε την πολιτική αστάθεια, κλίμα διχαστικό κι εμφυλιοπολεμικό. Αποτελούμε την ελληνική εξαίρεση σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Σήμερα, μια νέα πολιτική πραγματικότητα έχει διαμορφωθεί:
Η πολιτική κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Α. Τσίπρα, στην παρούσα χρονική στιγμή, δεν αμφισβητείται. Πριμοδοτείται όμως από την ανυπαρξία αξιόπιστης εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης. Γιατί τα κόμματα του λεγόμενου φιλοευρωπαϊκού τόξου αδυνατούν να την προσφέρουν. Τα «παλαιά» γιατί έχουν χάσει την αξιοπιστία τους. Τα «νέα», γιατί αδυνατούν να την κατακτήσουν.
Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζουν κρίση ηγεσίας και ιδεολογικής ταυτότητας. Περιχαρακωμένα στον κομματικό τους μικρόκοσμο, αφυδατωμένα από γόνιμες ιδέες, απισχνασμένα από ηγετικές προσωπικότητες, αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εποχής της κρίσης.
Το ΠΟΤΑΜΙ, χωρίς επεξεργασμένο πολιτικό σχέδιο, κινείται στη σφαίρα της επικαιρότητας και της επικοινωνίας. Δικαιολογεί την ύπαρξή του με την ενοχοποίηση συλλήβδην του «παλαιού» πολιτικού κόσμου, ως υπεύθυνου για την κρίση. Πρόκειται για στάση που, αν δεν υπηρετεί προφανείς ιδιοτελείς πολιτικές σκοπιμότητες, υποκρύπτει φασίζουσα αντίληψη ανάλογη με κείνη της οικογενειακής ευθύνης.
Κανείς δεν μπορεί να διαγράψει τα 30 χρόνια της Μεταπολίτευσης, 1974 – 2004. Οι Έλληνες απόλαυσαν την μακροβιότερη περίοδο δημοκρατικής ομαλότητας, σταθερότητας και ευημερίας. Η Ελλάδα από χώρα βαλκανική τοποθετήθηκε στην καρδιά της προηγμένης Ευρώπης. Παρά την κρίση συγκαταλέγεται ανάμεσα στις 35 πλουσιότερες χώρες. Είναι το έργο των κυβερνήσεων Κων/νου Καραμανλή – Α. Παπανδρέου – Κ. Σημίτη.
Ασφαλώς το οικοδόμημα της Μεταπολίτευσης ενεφάνισε και κακοτεχνίες: κρατισμός, λαϊκισμός, πελατειακές σχέσεις, υπερδανεισμός, διαφθορά σκίασαν τα επιτεύγματα. Γι’ αυτά έχουμε όλοι ευθύνες. Δεν είμαστε όμως όλοι ένοχοι. Τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά έχουν ονοματεπώνυμο.
Είναι η 10ετία των επιγόνων, του Κ. Καραμανλή και του Γ. Παπανδρέου που οδήγησε τη χώρα στα βράχια. Αντί να καταπολεμήσουν τα αρνητικά και να αξιοποιήσουν τα θετικά έκαναν το αντίθετο. Απαξίωσαν τα θετικά κα μεγιστοποίησαν τα αρνητικά.
Πόσο «νέο» και πόσο Αριστερό κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Χαμένος στη μετάφραση της «λαϊκής εντολής» μεταξύ συμβιβασμού και ρήξης, κατάφερε, έπειτα από 130 μέρες στην εξουσία γεμάτες λάθη και ερασιτεχνισμούς, να επιστρέψει τη χώρα εκεί που βρισκόταν το 2012. Σε πολιτικό επίπεδο, πήγε πιο πίσω από το πρώιμο ΠΑΣΟΚ της περιόδου 81-82. Νομοθετούν οι συνδικαλιστές προς όφελός τους. Αποκαθίστανται «αγωνιστές» της εκλογικής νίκης, δαπάναις των φορολογούμενων. Τα κρούσματα νεποτισμού, κομματοκρατίας και αναξιοκρατίας ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Ο συνεταιρισμός με τον εθνολαϊκισμό αποτελεί ύβρη για την αριστερά των αγώνων, των εξοριών και των φυλακίσεων.
Η κρίση αποτελεί την τελευταία ευκαιρία για τη θεσμική, πολιτική, οικονομική και διοικητική ανασυγκρότηση της χώρας. Κι αυτή δε μπορεί να είναι έργο ενός κόμματος ή ενός ηγέτη. Θα είναι το αποτέλεσμα συνεννόησης, συνεργασίας κα συναίνεσης όλων των δημοκρατικών δυνάμεων, που συγκλίνουν στον κοινό στόχο: ένα εθνικό restart στα πλαίσια της ευρωπαϊκής οικογένειας. Οι συνθήκες επιβάλλουν τη ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ Ε.Α.Μ.
Τότε (1941), το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο ιδρύθηκε με στόχο την απελευθέρωση της χώρας από τους ξένους κατακτητές. Και συγκροτήθηκε από δημοκρατικούς πολίτες ολόκληρου του πολιτικού φάσματος. Την αφρόκρεμα κάθε τοπικής κοινωνίας.
Σήμερα, στόχος πρέπει να είναι η απελευθέρωση της χώρας από τους εσωτερικούς της δυνάστες. Τον κρατισμό, την κομματοκρατία, τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό και τις συντεχνίες, που καταπνίγουν τις δημιουργικές και παραγωγικές δυνάμεις της χώρας. Στόχος πρέπει να είναι η απελευθέρωση της Πολιτικής από τον λαϊκισμό, τις πελατειακές σχέσεις, τη διαπλοκή, τις κληρονομικές δυναστείες.
Το Συνέδριό σας μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία ενός κινήματος ρήξης με τις παθογένειες, τις νοσηρές νοοτροπίες και συμπεριφορές. Ανατροπή της προδιαγεγραμμένης πορείας περιθωριοποίησης και παρακμής της χώρας. Κινητοποίησης και συσπείρωσης όλων των δυνάμεων της ανανέωσης και της μεταρρύθμισης που ασφυκτιούν στα σημερινά πολιτικά σχήματα, απέχουν ή σιωπούν.
Στηρίζω την προσδοκία μου στη διαπίστωση ότι, σε μία εποχή γενικευμένης απογοήτευσης και δυσπραγίας, αποφασίσατε να συμμετάσχετε σε μία πολιτική διαδικασία, πληρώνοντας εξ ιδίων, χωρίς να αποβλέπετε σε ανταποδοτικά οφέλη. Η πελατειακή σκουριά μετακόμισε και κοσμεί το νέο φορέα εξουσίας. Διαφαίνεται η ελπίδα ότι δεν θα θελήσετε να αναλωθείτε σε στείρους εσωκομματικούς ανταγωνισμούς και αντιπαραθέσεις. Ούτε να υπηρετήσετε προσωπικές φιλοδοξίες στελεχών που η διαδρομή, η προσφορά και τα προσόντα τους είναι ασύμβατα με τις απαιτήσεις ρόλου ηγετικού. Η αυτογνωσία είναι είδος εν ανεπάρκεια στα σημερινό πολιτικό προσωπικό. Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι πρόβλημα ηγεσίας. Το ΠΑΣΟΚ ιδεολογικά, πολιτικά και οικονομικά χρεοκοπημένο, έχει κλείσει τον κύκλο του. Ούτε η μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ σε ευρύτερη σοσιαλδημοκρατική παράταξη ανταποκρίνεται στις προτεραιότητες και τις ανάγκες μια καθημαγμένης κοινωνίας. Την ώρα μάλιστα που σε ευρωπαϊκό επίπεδο βρίσκεται σε υποχώρηση.
Η στόχευση οφείλει να είναι ευρύτερη. Να διαπερνά οριζόντια, ολόκληρο τα πολιτικό φάσμα. Να κινητοποιεί αδρανείς δυνάμεις. Να συνενώνει μοναχικές πορείες. Να διαμορφώνει ένα πλατύ πατριωτικό μέτωπο.
Οφείλουμε όμως να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια του πατριωτισμού. Ο πατριωτισμός σήμερα επιβάλλει την αποκατάσταση του αξιακού συστήματος πάνω στο οποίο θεμελιώνεται η κοινωνική συμβίωση. Οι αξίες που διασφαλίζουν την πρόοδο της κοινωνίας είναι η εφαρμογή των νόμων, η αξιοκρατία, ο σεβασμός του δημόσιου χρήματος, η ισότητα ευκαιριών, ο υγιής ανταγωνισμός, η προστασία των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Πατριωτισμός την εποχή της κρίσης είναι το καθήκον της Αλήθειας, της Εθνικής Ενότητας, της Δικαιοσύνης στις θυσίες. Πατριώτης είναι αυτός που αναγνωρίζει ως υπέρτατη ηθική εθνική αξία, την ηθική της υπευθυνότητας.
Με βάση τις σκέψεις αυτές, προτείνω την εκλογή Επιτροπής Πρωτοβουλίας. Η Επιτροπή θα εκλέξει Εκτελεστική Γραμματεία συγκροτούμενη από προσωπικότητες εντός και εκτός Πολιτικής, εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ, με φορτίο αξιοπιστίας και κύρους.
Αποστολή της Γραμματείας θα είναι η επεξεργασία Σχεδίου Εθνικής Ανασυγκρότησης, προκειμένου η Ελλάδα να γίνει μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα.
Το Εθνικό σχέδιο επιτάσσει:
- Θεσμική ανασυγκρότηση με αναθεώρηση του καταστατικού χάρτη
- Επαναθεμελίωση του πολιτικού συστήματος με αλλαγή του εκλογικού νόμου, κατάργηση του σταυρού προτίμησης και καθιέρωση μονοεδρικών περιφερειών. Μείωση του αριθμού βουλευτών στους 200, εκ των οποίων οι 150 θα εκλέγονται στις μονοεδρικές περιφέρειες και οι 50 με λίστα
- Νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο που θα στηρίζεται σε νέο Φορολογικό σύστημα
- Μεταρρύθμιση του Κράτους, της Παιδείας, της Υγείας, του Ασφαλιστικού συστήματος, των εργασιακών σχέσεων και του συνδικαλιστικού νόμου
- Μεταρρύθμιση του Κοινωνικού Κράτους. Κατά τον Αριστοτέλη «δεν υπάρχει 7 τίποτα πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων». Το «δωρεάν για όλους» αδικεί κατ’ εξοχήν εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη
Η μεγαλύτερη απειλή για τη Δημοκρατία, έγραφε ο Α. Τοκβίλ, είναι ο φόβος των μεταρρυθμίσεων και των αλλαγών. Έτσι όμως οι κοινωνίες αλλοτριώνονται και επέρχεται το τέλμα. Εδώ βρίσκεται η κυριότερη αιτία της κρίσης και της παρακμής που βιώνουμε. Πληρώνουμε τις συνέπειες της άρνησης και της ατολμίας να πραγματοποιήσουμε τις μεταρρυθμίσεις που η αλλαγή των συνθηκών επιβάλλει.
Παράλληλα, η Γραμματεία θα αναζητήσει και θα προτείνει την ηγετική προσωπικότητα, εκτός της σημερινής ενεργού πολιτικής που θα διαθέτει τα εχέγγυα να ηγηθεί Κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας, η οποία θα κληθεί να εφαρμόσει το Σχέδιο Ανασυγκρότησης.
Εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από τον ρεαλισμό της ουτοπίας. Απαιτείται αφύπνιση ατομική και συλλογική. Πάνω απ’ όλα πολιτική ανιδιοτέλεια. Να πάρουμε την πολιτική και τη ζωή μας στα χέρια μας.
