Πράγματι ο κ. Τσίπρας θέλει να προχωρήσει μπροστά. Πού οδηγεί όμως η πολιτική που ακολουθεί; Και γιατί η αντιπολίτευση αντιδρά;
Η πολιτική που ακολουθεί ο κ. Τσίπρας οδηγεί πράγματι μπροστά, αλλά εκεί που μας οδηγεί υπάρχει γκρεμός. Και αυτό δεν το λέμε από αντιπολιτευτική διάθεση, αλλά γιατί αποτελεί τη λογική και οδυνηρή αλήθεια.
Ο κ. Τσίπρας δεν έχει αντιληφθεί ότι μόνο με φορολογία δεν πρόκειται να επιτευχθεί η έξοδος από τα μνημόνια. Δεν έχει καταλάβει ότι μόνο η φορολογία βαθαίνει την κρίση γιατί πλήττει τους κοινωνικά αδύναμους και προκαλεί κοινωνικό διχασμό με συνέπεια την διασάλευση της πολιτικής σταθερότητας που τόσο έχει ανάγκη η χώρα.
Μάλιστα επιχειρεί να ντύσει με ιδεολογικό μανδύα την πολιτική του και εντάσσει την νέα εξοντωτική φορολογία που επιβάλλει σε μια προσπάθεια, δήθεν, αναδιανομής των εισοδημάτων υπέρ των φτωχών.
Μόνο που εκείνοι που πλήττονται από την πολιτική του είναι κυρίως οι φτωχοί και οι οικονομικά αδύναμοι.
Φαίνεται λοιπόν ότι στον κ. Τσίπρα, ο οποίος από κεκτημένη ταχύτητα επιχειρεί να κοροϊδέψει και τον εαυτό του, αφού έχει συνηθίσει να κοροϊδεύει τους πάντες, κανείς δεν έχει μιλήσει για την ανάπτυξη. Και η ανάπτυξη για να έλθει σε αυτή τη χώρα δεν αρκεί μόνο η πολιτική σταθερότητα.
Τι να το κάνει ένας ξένος επιχειρηματίας αν υπάρχει πολιτική σταθερότητα σε μια χώρα που δεν επικρατεί η λογική;
Γιατί η λογική λέει πως όταν η οικονομία της χώρας βυθίστηκε στα τάρταρα λόγω κακής διαχείρισης του δημοσίου, δεν εξαγγέλλεις 20.000 θέσεις στο δημόσιο για να δείξεις ότι παλεύεις κατά της ανεργίας. Η λογική λέει ότι ενισχύεις τον ιδιωτικό τομέα που είναι ο μόνος που μπορεί να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας.
Η λογική λέει ότι σε μια χώρα που μαστίζεται από την ανεργία, δεν αυξάνεις τις εργοδοτικές εισφορές για να κάνεις πιο ακριβή την εργασία και να απολυθούν κι άλλοι εργαζόμενοι.
Η λογική λέει ότι ως πρωθυπουργός αναζητάς τρόπους για να φέρεις την ανάπτυξη. Κι επειδή είναι δεδομένο ότι το κράτος δεν μπορεί να κάνει επενδύσεις απευθύνεσαι σε εκείνους που μπορούν. Στους ιδιώτες. Όπου κι αν βρίσκονται. Στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό. Τους δίνεις κίνητρα. Τους προσφέρεις ευκαιρίες να αυξήσουν τα κέρδη τους, εξασφαλίζοντας αυτό που λείπει από την οικονομία σου. Χρήμα. Ρευστότητα. Επενδύσεις. Θέσεις εργασίας. Δουλειά που θα φέρει χρήματα σε ανέργους. Χρήματα που θα οδηγήσουν σε κατανάλωση. Κατανάλωση που θα φορολογηθεί. Φορολογία που θα φέρει έσοδα στο κράτος.
Αυτό βέβαια λέει η λογική… Η λογική που δεν διακατέχεται από μια παρωχημένη και αρρωστημένη ιδεοληψία περί μίας Αριστεράς την οποία κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ποιόν στόχο έχει. Γιατί αν το οποιοδήποτε πολιτικό σύστημα, η οποιαδήποτε πολιτική τακτική ή τα οποιαδήποτε μέτρα δεν έχουν ως στόχο την ευημερία της κοινωνίας, τότε οδηγούν στην καταστροφή. Εκεί που μας οδηγεί η πολιτική της κυβέρνησης των δύο ετερόκλητων συμμάχων ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Η λογική επίσης λέει ότι όταν αντιμετωπίζεις δύσκολες καταστάσεις κοιτάζεις να εξασφαλίσεις όσο το δυνατόν μεγαλύτερες πολιτικές συμμαχίες που θα οδηγήσουν σε ευρύτερες κοινωνικές αποδοχές ή έστω ανοχές της κοινωνίας. Και κυρίως η λογική λέει πως όταν επιζητείς αυτήν την πολιτική και κοινωνική ανοχή δεν χαρακτηρίζεις σκυλολόι εκείνους των οποίων τη συνεννόηση ή ακόμη και τη συναίνεση επιζητείς.
Ωστόσο για να επιτευχθεί η οποιαδήποτε συνεννόηση πρέπει να ξεκινήσει από τα απλά, τα μικρά, τα καθημερινά προβλήματα που ενδεχομένως παρουσιάζονται μέσα στη Βουλή, μέσα στις Επιτροπές. Να οικοδομηθεί βήμα – βήμα καλή διάθεση κι εμπιστοσύνη. Γιατί χωρίς εμπιστοσύνη δεν μπορεί να οικοδομηθεί συναίνεση και δεν μπορεί να υπάρξει συνεννόηση.
Αν λοιπόν ο πρωθυπουργός επεδίωκε έστω την ελάχιστη συνεννόηση όφειλε να το δείξει και όχι να αποκαλεί σκυλιά τους πολιτικούς αντιπάλους του, οι οποίοι στο τέλος- τέλος έχουν εθνικό χρέος να φωνάξουν και να αντιδράσουν όταν βλέπουν ότι από τη μια όταν του προσέφεραν συναίνεση την απέρριπτε και από την άλλη με την πολιτική που ακολουθεί ο πρωθυπουργός, η χώρα οδηγείται στην καταστροφή
Ας προσέξει όμως γιατί τα σκυλιά που αλυχτάνε και γαβγίζουν ίσως να μη το κάνουν για να εμποδίσουν το καραβάνι να πορευτεί μπροστά, αλλά για να ξυπνήσουν τις καμήλες και τους καμηλιέρηδες για να αλλάξουν δρόμο και να σταματήσουν την πορεία προς την καταστροφή. Και τότε είναι σίγουρο ότι ο ίδιος θα βρεθεί σε δύσκολη θέση, μόνος στη μέση της ερήμου, εγκαταλειμμένος, απλά γιατί δεν ακολούθησε τη λογική…
