Αν ο συλλογισμός σας φαίνεται παράλογος σκεφθείτε πόσο παράλογο είναι το σενάριο που κυκλοφορεί το Μέγαρο Μαξίμου, ότι ο κ. Τσίπρας τρενάρει την αξιολόγηση και θα την τρενάρει κι άλλο όσο μπορεί, γιατί στόχος του είναι να φθάσει στο Σεπτέμβρη, αφού προηγουμένως έχει πείσει τους δανειστές να μη διεκδικήσουν τα χρήματά τους τον Ιούνιο τα 7,2 δις ευρώ μέσω του Ομολόγου που πρέπει να πληρωθεί και να τους πληρώσει γύρω στον Οκτώβρη – Νοέμβρη. Στόχος του είναι να έχουν προηγηθεί οι Γερμανικές εκλογές στις 24 Σεπτεμβρίου γιατί ελπίζει να έχει εκλεγεί ο Σούλτς, να κάνει κυβέρνηση με τα αριστερά κόμματα και να αλλάξει πολιτική η Γερμανία. Αλλά και ο Σουλτς να μην έχει εκλεγεί και τελικά εκλεγεί η Μέρκελ θα αναγκαστεί να κάνει κυβέρνηση με τον Σουλτς ή με τους φιλελεύθερους οπότε θα τεθεί θέμα υπουργού Οικονομικών. Θα φύγει ο Σόιμπλε και τελικά πάλι κερδισμένος θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας αφού ο… μισητός νυν υπουργός Οικονομικών θα είναι εκτός κυβέρνησης και η νέα κυβέρνηση θα αλλάξει πολιτική.
Με λίγα λόγια ο κ. Τσίπρας περιμένει να χάσει την παντοδυναμία της η κυρία Μέρκελ προκειμένου να έλθει ο φίλος του ο κ. Σουλτς για να ακολουθήσει μια άλλη πολιτική σεισάχθειας προς την Ελλάδα;
Αλήθεια ο κ. Σουλτς δεν έχει ψηφοφόρους; Δεν θα απολογείται στο Κοινοβούλιο; Και αν κάνει κυβέρνηση με το Ντε Λίνγκε μήπως πρέπει να θυμίσουμε στον κ. Τσίπρα ότι το συγκεκριμένο κόμμα δεν έχει καν ψηφίσει υπέρ της βοήθειας προς την Ελλάδα; Τι περιμένει τώρα; Πιστεύει αληθινά ότι οι ομοϊδεάτες του θα αλλάξουν πολιτική και θα κάνουν κυβιστήσεις όπως έχει συνηθίσει να κάνει ο ίδιος και να μη δίνει λογαριασμό στους ιθαγενείς;
Βέβαια δεν ξέρω αν τα σενάρια που διακινεί το Μαξίμου τα πιστεύει, αλλά φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμη αρκετοί πρόθυμοι να τα πιστέψουν. Άλλωστε στη λογική του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι κυριαρχεί η άποψη ότι όσο πιο μεγάλο είναι το ψέμα που θα ειπωθεί τόσο πιο πιστευτό θα γίνει από εκείνους που θέλουν να το ακούσουν. Σας θυμίζουμε μόνο ότι το 2017 και 2018 θα τρίβουμε τα μάτια μας από την ανάπτυξη που θα έλθει και ότι δεν υπάρχουν πλέον Έλληνες πολίτες που ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε.
Δυστυχώς όμως για την Ελλάδα και τους Έλληνες, η οικονομία όσο πιο μεγάλα είναι τα ψέματα και οι αυταπάτες, τόσο μεγαλύτερη βουτιά προς τον γκρεμό κάνει.
Όλα αυτά όμως δεν είναι σχέδια και τερτίπια που γίνονται εντός της Κουμουνδούρου ή μένουν στο εσωτερικό της χώρας.
Κάθε μέρα που περνά λόγω των παιγνίων του κ. Τσίπρα η αξιοπιστία της Ελλάδος πέφτει όλο και πιο χαμηλά με επιπτώσεις που καθημερινά γίνονται και πιο επώδυνες για τους πολίτες, αφού στο τέλος αυτοί είναι εκείνοι που θα πληρώσουν το «μάρμαρο».
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ακόμα και οι πλέον ένθερμοι υποστηρικτές του κ. Τσίπρα, όπως ο κ. Σουλτς ή ο μειωμένης αξιοπιστίας Επίτροπος Μοσκοβισί, βλέπουν ότι το «πουλάρι» στο οποίο πόνταραν είναι πλέον «κουτσό». Και αυτό φαίνεται ακόμη περισσότερο από τη στιγμή που στον διεθνή Τύπο εμφανίσθηκε το όνομα, οι θέσεις και η πολιτική σκέψη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μεθοδικά και σταθερά, εδώ και καιρό, άρχισε να οικοδομεί το προφιλ του αξιόπιστου ηγέτη. Του ηγέτη που έχει ανάγκη η χώρα. Δεν είναι ο πολιτικός που αν καλέσει το λαό να βγει στο Σύνταγμα και να αυτομαστιγωθεί θα το πράξει χωρίς να ρωτήσει καν το γιατί (το χάρισμα αυτό το είχαν ο Ανδρέας Παπανδρέου και οι Κωνσταντίνος και Κώστας Καραμανλής), ωστόσο είναι ο πολιτικός που ο λαός τον ακούει με ενδιαφέρον και προβληματίζεται από τα επιχειρήματά του. Είναι ο πολιτικός που πείθει με την αξιοπιστία των έργων του και γι’ αυτό ο λόγος του έχει απήχηση και πειθώ. Με λίγα λόγια είναι ο πολιτικός που αυτή τη στιγμή χρειάζεται η Ελλάδα για να μπορέσει με δουλειά και μεθοδικότητα να εφαρμόσει το πρόγραμμά του και να οδηγήσει την Ελλάδα έξω από την κρίση.
Οι Έλληνες τους τελευταίους 13 μήνες κάνουμε τη σύγκριση μεταξύ των δύο πολιτικών. Στην Ευρώπη άρχισαν να ενδιαφέρονται για τον Κυριάκο Μητσοτάκη όταν διαπίστωσαν ότι δεν μπορούν να εμπιστευθούν τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος άλλα τους λέει στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις και άλλα λέει στο εσωτερικό.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλάει την ίδια πολιτική γλώσσα και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Είναι ξεκάθαρος στις απόψεις του και στην πολιτική του. Και όχι μόνο αυτό. Δεν περιμένει από τους δανειστές να του προτείνουν σχέδιο διάσωσης. Είναι η πρώτη φορά που Έλληνας πολιτικός έχει Εθνικό Σχέδιο Διάσωσης, προσαρμοσμένο στις ανάγκες και στις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας. Ένα σχέδιο στην αποτελεσματικότητα του οποίου πιστεύει και ο ίδιος και τα στελέχη του που θα κληθούν να το εφαρμόσουν. Και γι’ αυτό άλλωστε θα επιτύχει.
