Ακόμα θυμηθείτε ότι στη Φιλανδία, αν είσαι τυχερός και δεν είναι το καλοκαίρι σαν το φετινό, η ηλιοφάνεια διαρκεί το πολύ τρεις μήνες. Για το αν το Βόρειο Σέλας μπορεί να μετατραπεί σε ενέργεια, λυπάμαι αλλά δεν έχει ειπωθεί τίποτα ακόμα. Πιθανώς το ψάχνουν.
Αυτά για να πάρετε μια γεύση του ότι στη Φιλανδία η ενέργεια είναι θέμα επιβίωσης. Δεν ξέρω αν η ενέργεια είναι φθηνή η ακριβή, αλλά στο παρελθόν συγκρίνοντας λογαριασμούς και μέγεθος σπιτιού και αναγκών με φίλους στην Ελλάδα και στη Γερμανία, φάνηκε ότι στη Σκανδιναβία το ηλεκτρικό είναι πιο φθηνό, και αυτό παρά την ανάγκη για παράδειγμα καλοριφέρ ακόμα και το καλοκαίρι.
Αλλά για επιστρέψουμε στο κομμάτι που καίει. Στη Φιλανδία ενεργοποιούνται τέσσερεις ηλεκτρικές εταιρίες. Υπάρχει μια κατάσταση υγιούς ανταγωνισμού και ένα μάρκετινγκ ανάλογο αυτών των τηλεφωνικών εταιριών. Σε παίρνουν τηλέφωνο, σου μιλάνε για προσφορές και δώρα και γενικά η κάθε μια προσπαθεί να μεγαλώσει το πελατολόγιο της σε ένα χώρο που τέσσερεις εταιρίες είναι υπεραρκετές.
Όπως πολλά πράγματα σε αυτή τη χώρα, η κρατική εταιρία ηλεκτρισμού (Fingrid Oyj) ιδρύθηκε πολύ πριν ιδρυθεί η χώρα και όπως είναι φυσικό έβαλε τα θεμέλια παροχής ηλεκτρισμού στη Φιλανδία. Σήμερα ανήκει κατά 53,1% στο κράτος και το υπόλοιπο ανήκει σε ιδιωτικές, δημοτικές η κρατικών συμφερόντων εταιρίες.
Στη συνέχεια είναι η ηλεκτρική εταιρία της πόλης του Ελσίνκι (Helsingfors Energi). Άλλη μια εταιρία που ιδρύθηκε πριν ιδρυθεί το φιλανδικό κράτος και από ιδρύσεως είχε ένα και μόνο σκοπό, να παρέχει ενάργεια στη πόλη του Ελσίνκι και να ανήκει στους κατοίκους του Ελσίνκι μέσω των δημοτικών αρχών. Ανήκει εξ ολοκλήρου στο δήμο του Ελσίνκι και με επιπρόσθετα εργοστάσια ενέργειας έχει αρχίσει τις τελευταίες δεκαετίες να εξαπλώνεται πέρα από τα όρια της πρωτεύουσας.
Μετά είναι η Pohjolan Voima Oy, η δεύτερη μεγαλύτερη εταιρία ενέργειας της Φιλανδίας, με το 25% περίπου της παραγωγής ενέργειας της χώρας. Ιδιοκτήτες τις εταιρίας με το μεγαλύτερο ποσοστό είναι οι δυο μεγαλύτερες εταιρίες ξυλείας και παράγωγης χάρτου της Φιλανδίας και ενεργοποιείται κυρίως στην ανατολική και βόρεια Φιλανδία. Αλλά ενώ δυο ιδιωτικές εταιρίες έχουν το 57%, το υπόλοιπο ανήκει σε τοπικούς δήμους, κοινότητες και τοπικές οργανώσεις κοινής ωφέλειας.
Τέλος υπάρχει η Fortum Oyj, φιλανδική εταιρία που έχει επεκταθεί σε όλη τη Βαλτική και έχει αρχίσει να μπαίνει στη Ρωσία δυναμικά. Η εταιρία δημιουργήθηκε το 1998, από την συνεργασία της κρατικής εταιρίας ηλεκτρισμού, την κρατική εταιρία θέρμανσης και την κρατική εταιρία πετρελαίου και είναι ουσιαστικά η εταιρία που χρηματοδοτεί τα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας της Φιλανδίας.
Τι κοινό έχουν αυτές οι τέσσερεις εταιρίες που κατά τα άλλα είναι ανταγωνιστές; Ότι το κράτος με τον ένα η με τον άλλο τρόπο τις έχει δεμένες χειροπόδαρα. Ακόμα και στη περίπτωση της Pohjolan που ιδιώτες έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό. Γιατί στη Φιλανδία οι κυβερνώντες εδώ και πενήντα χρόνια που υπάρχει αυτός ο ανταγωνισμός στις εταιρίες ενέργειας, κατάλαβαν ότι με ένα κοινωνικό αγαθό όπως είναι ο ηλεκτρισμός δεν παίζεις. Χωρίς ηλεκτρισμό κινδυνεύουν ζωές. Έτσι απλά. Ο ηλεκτρισμός δεν είναι απλά για να συνδέσουμε την τηλεόραση και το κομπιούτερ, είναι δείγμα εξέλιξης και οι χιλιάδες εφαρμογές του δείγμα πολιτισμού, ανάγκης και υποχρέωσης του κράτους που φροντίζει τους πολίτες του. Έτσι απλά.
Δεν έχω γνωρίσει λαό πιο νομολάτρη από τους Φιλανδούς. Η νομολατρεία τους φτάνει τα όρια του φετίχ. Η πρόταση «έτσι λέει ο νόμος, έτσι κάνουμε» τελειώνει κάθε περεταίρω συζήτηση ακόμα κι αν αυτό σημαίνει αλλαγή σε συνθήκες και συνήθειες ριζωμένες στη φιλανδική συνείδηση. Αλλά υπάρχει μια κόκκινη γραμμή που ποτέ δεν της ξεπέρασε κανένας Φιλανδός και καμία φιλανδική κυβέρνηση όποιου χρωματισμού και απόχρωσης. Ότι αφορά το κοινό καλό. Και η απώλεια ελέγχου ενός αγαθού που θα τραυμάτιζε το κοινό καλό είναι αδιανόητο για τους Φιλανδούς. Τελεία και παύλα.
Ένα άλλο σημείο άξιο παρατήρησης είναι ότι η όποια ανάπτυξη, ακόμα και σε θέμα ανταγωνισμού ήρθε από κρατική πρωτοβουλία και όχι από ιδιωτική, ουσιαστικά ο ιδιωτικός τομέας προσχώρησε σε αυτό που είχε στήσει το κράτος και το διαχειρίζεται για την κοινή ωφελεία και το κοινό κέρδος.
Περιμένετε όμως, το πιο καλό έρχεται. Αυτές οι ίδιες οι ευρωπαϊκές δυνάμεις που προωθούν στην Ελλάδα την πώληση εταιριών κοινής ωφέλειας όπως η ΔΕΗ είναι οι ίδιες εταιρίες που χρησιμεύουν στις δική τους περίπτωση το φιλανδικό μοντέλο και μάλιστα επενδύουν σε αυτό αγοράζοντας μετοχές όπως η Γερμανική και η Γαλλική εταιρίες ενέργειας.
Παρεμπιπτόντως και παρενθετικά μια παρατήρηση με την σημασία της. Ξέρετε πια ευρωπαϊκή χώρα είναι η μονή που όλες οι εταιρίες ενέργειας είναι ιδιωτικές; Η Γερμανία! Και ξέρετε γιατί η Μέρκελ παλεύει τα τελευταία χρόνια να την ξανακάνει κρατική; Γιατί αφενός το ρεύμα στη Γερμανία είναι από τα ακριβότερα στην Ευρώπη, αφετέρου γιατί έχουν αρχίσει μετοχές να παίρνανε σε ρωσικά χεριά και αυτό έχει πανικοβάλει τη γερμανίδα καγκελάριο που νιώθει ότι στο τέλος η Ρωσία θα κρατάει την Γερμανία ενεργειακά από τα …ούμπαλα!
Μια ακόμα παρατήρηση, στη Βρετανία ακόμα και το κράτος του ιδιωτικομανή Κάμερον έχει παραπονεθεί ότι καμία ιδιωτική εταιρία ενέργειας δεν κάνει τίποτα για να βελτιώσει παροχές και εξοπλισμό άλλα απεναντίας στηρίζεται όλο και πιο πολύ στο κράτος. Αυτά για τις επενδύσεις. Αλλά ας περάσουμε και στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα όμως η ΔΕΗ δεν πωλείται ακριβώς, έτσι δεν είναι; Όπως μας εξηγούν τα κέντρα προπαγάνδας του Σαμαρά νυχθημερόν, η ΔΕΗ έχει ανάγκη εξέλιξης και υποστήριξης και η μοναδική λύση είναι να έρθουν σε βοήθεια ιδιωτικά κεφάλαια για να βοηθήσουν. Η ΔΕΗ δεν πωλείται για να πάρουν χρήματα οι δανειστές άλλα για το …καλό μας!
Και στη θεωρεία είμαστε καλοί και έχουν ξαμοληθεί όλοι, από τον Άδωνι μέχρι την χρυσομαλλούσα για να μας πείσουν αλλά… αλλά η Ελλάδα δεν είναι Φιλανδία. Και δεν θα πάω στον ΟΤΕ και στα λιμάνια, ούτε σε καμία άλλη ιστορία δεκαετίας και βαλε. Δεν θα μιλήσω καν για το ότι ο Σαμαράς έριξε τον Μητσοτάκη χρησιμοποιώντας σαν μια από τις δικαιολογίες το «ξεπούλημα οργανισμών κοινής ωφελείας όπως ο ΟΤΕ και η ΔΕΗ σε ιδιώτες, εξυπηρετώντας συμφέροντα» δικές του οι λέξεις.
Θα πάω μερικές βδομάδες πριν. Στο ελληνικό πουλήθηκε η μεγαλύτερη σε έκταση και αξία γη που έχει πουληθεί τις τελευταίες δεκαετίες σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή μητρόπολη. Παρόλο ότι υπήρξαν σοβαρές προτάσεις που συμμετείχαν ιδιώτες, όλες όχι απλά απορρίφτηκαν, αλλά αγνοήθηκαν προς όφελος συγκεκριμένης εταιρίας με γνωστές σχέσεις προς Συγγρού. Κι όλα έγιναν με ένα στημένο διαγωνισμό που συμμετείχε μόνο η συγκεκριμένη εταιρία. Αλλά αυτό το σκάνδαλο τελειωμό δεν έχει. Η μεγαλύτερη έκταση και αξία κρατική γη που έχει πουληθεί σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή μητρόπολη τις τελευταίες δεκαετίες, πουλήθηκε σε τιμή εξευτελιστική. Τόσο εξευτελιστική ώστε μπροστά της να ωχριούν ακόμα και οι τιμές που ορίζει το ίδιο το κράτος για την περιοχή. Χαμένοι οι κάτοικοι της περιοχής και στη συνέχεια ολόκληρη η Αθήνα. (Εδώ υπάρχουν κι άλλα σκανδαλάκια που μετράνε από Λαρισαίου εποχές, αλλά αυτά είναι άλλες ιστορίες).
Την ίδια στιγμή και για μήνες τώρα παίζεται ένα τεράστιο παιχνίδι με τράπεζες, κρατικές, ημικρατικές και ιδιωτικές. Αυτό το παιχνίδι έχει έναν κερδισμένο και έναν χαμένο. Ο κερδισμένος πάλι βρίσκεται στις παρυφές της Συγγρού μέχρι το τραπέζι του πρωθυπουργού και ο χαμένος βρίσκεται στους δρόμους της Ελλάδας. Μιλάμε για τράπεζες που ο Έλληνας πολίτης έχει χρυσοπληρώσει – ακόμα και μέσω της ΔΕΗ – για την διάσωση τους με δανεικά και αγύριστα.
Ο ΟΠΑΠ πουλήθηκε. Ένας από τους πιο κερδοφόρους ελληνικούς οργανισμούς πουλήθηκε σε κάποιον με εικονικά λεφτά και ποινικό παρελθόν. Με έναν ακόμα εικονικής πραγματικότητας διαγωνισμό. Αλλά επίσης με πρόσβαση στις παρυφές της Συγγρού.
Τώρα αυτός ο ίδιος ο μαυραγορίτης της Συγγρού θα πουλήσει την ΔΕΗ για το καλό μας; Η λέξη μαυραγορίτης με απόλυτη συνείδηση. Ξέρετε, το πιστεύω και τίποτα μέχρι τώρα δεν με έχει πείσει για το αντίθετο. Οι πιο διεφθαρμένοι κυβερνήτες στη σύγχρονη ελληνική ιστορία είναι ο Σημίτης και ο Σαμαράς. Και αυτά τα περί, έτσι είναι ο καπιταλισμός και άλλα παρόμοια άναρθρα είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα καπιταλισμό με υποχείρια μια συμμορία από Μαυρογιαλούρους. Παρενθετικά ακόμα και ο Μαυρογιαλούρος στο τέλος είχε φιλότιμο. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια συμμορία από μαυραγορίτες δοσίλογους που καθημερινά ξεπουλούν την Ελλάδα και δολοφονούν τους έλληνες με άλλοθι τον καπιταλισμό και την τρόικα.
Αλλά όπως και ο Σημίτης, έτσι και ο Σαμαράς λειτουργούν με το δόγμα «το ηθικό και το νόμιμο», ελπίζοντας ότι θα ξεφύγουν από το νόμο που έτσι κι αλλιώς σε αυτή τη χώρα δυσλειτουργεί. Μπορεί να τα καταφέρουν, δεν θα είναι οι μόνοι. Αλλά δεν θα ξεφύγουν από την ιστορία. Και η ιστορία είναι αμείλικτη όσο κι αν προσπαθήσουν να την κατασκευάσουν.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν γενικά συμφωνούμε με τις ιδιωτικοποιήσεις η όχι. Έχω την αίσθηση ότι η ερώτηση έχει μπει λάθος. Το θέμα δεν είναι αν ιδιωτικοποιούμε ακόμα και δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, αλλά ποιος και πως κάνει τι. Αν αυτός που κάνει τις ιδιωτικοποιήσεις είναι ο Αλ Καπόνε της πολιτικής μαφίας και του Πολιτικού Χειμώνα, το κάνει για να ωφελήσει τις παρυφές της Συγγρού και να δημιουργήσει καινούργιους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες στις πλάτες τις δικές μας, τότε αναμφισβήτητα δεν υπάρχει θέμα συζήτησης για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Με τίποτα δεν πρέπει να ξεπουληθεί από τον πρόεδρο του Πολιτικού Χειμώνα η ΔΕΗ. Τελεία και παύλα.
Σε αυτή τη μη συζήτηση δυστυχώς συμμετέχει και η αντιπολίτευση, πολλές φορές αποπροσανατολίζοντας τελείως τους πάντες και αντί να μιλάμε για τη ΔΕΗ καταντάμε να μιλάμε για τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ, το συνδικαλισμό γενικότερα, την Κούβα του Κάστρο και την Αργεντινή. Ένα θέατρο παραλόγου που το μόνο που καταφέρνει είναι να διατηρεί αυτή τη συμμορία στην εξουσία.
Του Θάνου Καλαμίδα,
Για να το κλείνουμε λοιπόν. Η φθηνή ενέργεια είναι απαραίτητο αγαθό για την ανάπτυξη οποιουδήποτε έθνους. Και μη περιορίσετε την λέξη ανάπτυξη στην οικονομία. Η ενέργεια και μάλιστα η φθηνή, είναι απαραίτητη για την πολιτιστική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη ενός έθνους. Αυτός είναι ο στόχος όλων των κρατών και εθνών που ενδιαφέρονται για την πρόοδο και ευημερία των πολιτών τους.
Το ξεπούλημα της ΔΕΗ σε κάποιους από την παρέα που στεγάζεται στις παρυφές της Συγγρού από τη συμμορία του Πολιτικού Χειμώνα του Σαμαρά σημαίνει έγκλημα κατά της Ελλάδας σαν πολιτιστική, κοινωνική και οικονομική οντότητα. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τίποτα, ούτε με τον κακό καπιταλισμό ούτε με τη τρόικα. Έχει να κάνει με τη ληστοσυμμορία που μας κυβερνά.
********************************************************************
Τελικά είχαμε κάνει λάθος και φάνηκε στο Λαύριο. Το ποτάμι δεν ήρθε για να κλέψει ψήφους από το ΠΑΣΟΚ, ότι έχει αφήσει ο Πολιτικός Χειμώνας του Σαμαρά θέλει να αρπάξει και οι ψήφοι του παλιού ΠΑΣΟΚ ήταν απλά μπόνους.
********************************************************************
Πως είναι η θάλασσα στη Ραφήνα; Ζεστή; Τα παιδιά κάνουν τα μπάνια τους; Τα σκυλιά; Όλα καλά; Δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας;
********************************************************************
Αντωνάκη, μήπως σε λένε Άκη οι φίλοι σου και δεν το ξέρουμε;
********************************************************************
Άδωνι, συνεχίζεις να αδωνίζεσαι σε καφέ και εστιατόρια. Πρόσεχε σε ακούν.
********************************************************************
Εσύ με το τσεκούρι πρόσεχε, τα πολλά βιάγκρα πειράζουν στο στομάχι.
********************************************************************
Αδωνι, σε παρακαλώ δώσε το τηλέφωνο του ψυχιάτρου που σ παρακολουθεί στον Γιακουμάτο.
********************************************************************
Και αυτή τη Παρασκευή ο Θάνος Ραφτόπουλος μου κάνει παρέα με ένα σκίτσο.
********************************************************************
Στη φωτογραφία σήμερα, εποχές που η ΔΕΗ φώτιζε ακόμα και την περιέργεια.
