γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Όλα τα στοιχεία, όλες οι ενδείξεις ήταν πάντα εκεί. Εμείς δεν θέλαμε να τις δούμε. Εμείς είμασταν αυτοί που διαλέξαμε να βλέπουμε μια Ελλάδα που διαπραγματεύεται, μια Ελλάδα που αντιδράει, μια Ελλάδα που με όπλο της πάντα το δίκαιο και το σωστό προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα κόσμο με όρνεα που τρώνε το ένα τις σάρκες του άλλου. Ένα πρωθυπουργό με αριστερή ηθική. Σε όλο αυτό προσθέσαμε και τη μόνιμη μανία καταδίωξης που έχουμε σαν λαός, όπου όλοι μας ζηλεύουν κι όλοι θέλουν να μας καταστρέψουν και εκεί μέσα στην άρνηση μας να δούμε τη πραγματικότητα όχι απλά πάψαμε να αντιδράμε αλλά αρχίσαμε και να αποδεχόμαστε.
Μετά τους αριστερούς θριάμβους της επίσκεψης στη Κούβα, έστω και σε συνθήκες κηδείας, επίσκεψη στην Ουκρανία; Αγκαλιές με φασίστες και κρυφοναζιστές που ποτέ δεν κρύψανε τον αγκυλωτό σταυρό; Με ποιά λογική πήγε ο Τσίπρας στην Ουκρανία; Για να τους δείξει την υποστήριξη της Ελλάδας στα …πως και τι; Για να πάρει την υποστήριξη ενός κράτους με πιθανή ημερομηνία λήξης σε τι; Από έναν πρωθυπουργό που σέρνεται από ναζιστές και κοιμάται με τη διαφθορά, γιατί; Η μήπως ψάχνει για …επενδυτές; Για να επενδύσουν τα κλεμμένα στην Ελλάδα; Τελικά τόσο πολύ έχει απομονωθεί η Ελλάδα ώστε να της έχει απομείνει μόνο η Ουκρανία για να κάνει διπλωματία ή μήπως ο Τσίπρας παίζει σε εντεταλμένη αποστολή και σε μια γενικότερη εκστρατεία γλειψίματος υπερατλαντικών «συμμάχων»;
Αρέσει δεν αρέσει η σημερινή Ελλάδα, η με ότι έχει απομείνει από τα μνημόνια Ελλάδα, είναι πάρα πολύ μικρή για να παίζει διπλωματικά παιχνίδια με οποιονδήποτε. Αυτό αν η διπλωματία είναι η δικαιολογία αυτής της απαράδεκτης επίσκεψης. Αυτή τη στιγμή η Ουκρανία είναι πραγματικά κέντρο διπλωματικών παιχνιδιών, αλλά όχι από αυτά που μπορεί να συμμετάσχει ή ακόμα και να έχει συμφέρον η Ελλάδα. Όλες οι χώρες, συμπεριλαμβανομένων και των μεγάλων της ΕΕ, την αποφεύγουν και ο Τσίπρας πήγε να κάνει …τι; Δηλαδή για πείτε μου ρε εξυπνοπούλια εκεί στο ΥΠΕΞ, τι διπλωματικό όφελος μπορεί να είχε η Ελλάδα από μια Ουκρανία που ακόμα και οι Ουκρανοί αμφιβάλουν αν θα έχει αύριο; Και ποια θα είναι η επόμενη επίσκεψη του; Στο Κογκό ή στο Σουδάν; Κι αυτοί σε κατάσταση εμφυλίου είναι.
Προηγουμένως έγραψα δυο πιθανότητες γι’ αυτή την επίσκεψη και χωρίς καμία διάθεση συνωμοσιολογίας, – ξέρετε πόσο αντιπαθώ τις θεωρίες συνωμοσίας – ανήκουν σε εκείνη την κατηγορία που αφού αφαιρέσεις όλες τις λογικές πιθανότητες αυτό που μένει είναι η λύση του μυστηρίου. Η επίσκεψη αυτή έγινε για λόγους καθαρά βιτρίνας επειδή η Ελλάδα είναι τόσο απομονωμένη που δεν της έχει μείνει και τίποτα άλλο από επισκέψεις στην …Ουκρανία, ή ο Τσίπρας εκτελούσε αποστολή.
Η Ελλάδα έχει απομονωθεί πολύ περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην σύγχρονη ιστορία της. Μέρος του προβλήματος είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα σχεδόν πάντα ζούσε σε διαφορετικό τόπο και χρόνο όχι μόνο σε σχέση με συμμάχους και γείτονες αλλά και με τα γεγονότα που εξελισσόντουσαν γύρω της. Κι όταν τα κατάφερνε να μπει στο κέντρο του ενδιαφέροντος, να πιάσει το σωστό timing που λένε οι Εγγλέζοι, στο τέλος τα έκανε σκατά για καθαρά εσωτερικούς μικροπολιτικούς λόγους. Πριν από ενάμιση χρόνο η Ελλάδα κατάφερε να πιάσει αυτό το timing μετά από πολύ καιρό και όχι μόνο να αγγίξει πολιτικούς και κέντρα εξουσίας αλλά και τους απλούς ανθρώπους σε όλο το κόσμο. Τι έγινε; Τσίπρας έγινε, δημοψήφισμα έγινε, εκλογές έγιναν, μνημόνια ήρθαν. Σήμερα… σήμερα η Ελλάδα φαίνεται σαν ένα εμπόδιο που ενοχλεί. Είναι σαν την βρώμα στο παράθυρο που δεν αφήνει να δεις καθαρά τι γίνεται απ’ έξω και φοβάσαι ότι αν δεν την καθαρίσεις θα τρακάρεις.
Για να μην πιάσω όλο τον δυτικό κόσμο ας περιοριστώ στην Ευρώπη. Τρία είναι τα προβλήματα που έχει αυτή τη στιγμή ο Ευρωπαίος. Η ύφεση, οι πρόσφυγες και ο Τραμπ. Το ποιο από τα τρία έρχεται πρώτο παίζει από χώρα σε χώρα, αλλά αυτά είναι τα βασικά. Ό,τι συζήτηση και να γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη -και φυσικά πάντα ακουμπάει το ευρώ, βρίσκει πάντα μπροστά της την Ελλάδα. Την Ελλάδα που την κρατάει κάτω σαν βαρίδιο. Την Ελλάδα που αυξάνει όλους τους αρνητικούς δείκτες σε όλα τα θέματα, από την ανάπτυξη μέχρι την ανεργία. Την Ελλάδα που χαλάει την βιτρίνα της πετυχημένης ένωσης και την Ελλάδα που δυσκολεύει με την συνεχή χρηματοδότηση την ευρωπαϊκή ένωση των τραπεζών και του κεφαλαίου να αναπτυχτεί.
Παρενθετικά και επειδή ξέρω ότι ήδη κάποιοι έχετε αρχίσει να διαβάζετε λάθος το κείμενο μου, δεν αναφέρω προσωπικές απόψεις αλλά την πραγματικότητα. Αυτό που βλέπουν οι ευρωπαίοι αυτή τη στιγμή και δεν περιορίζεται στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών ή του Βερολίνου αλλά επεκτείνεται σε όλες τις πλευρές της ηπείρου και σε όλες τις χώρες.
Για το προσφυγικό τι να γράψω; Από Φινλανδία μέχρι Ουγγαρία την Ελλάδα όλοι κατηγορούν για τους πρόσφυγες και τα …αφύλακτα σύνορα της ή καλυτέρα την μη φύλαξη των συνόρων της που είναι και σύνορα της Ευρώπης. Είναι άδικοι; Γιατί, εγώ είπα ότι έχουν δίκιο; Αλλά ο Φινλανδός που βλέπει 200 Ρώσους το χρόνο να προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα του και πιάνει τους 190 δεν μπορεί να κρίνει τι γίνεται στα ελληνικά νησιά. Δεν τον ενδιαφέρει καν. Σου λέει, βρες εσύ λύση. Δικιά σου δουλειά είναι όπως είναι δικιά μου να προσέχω τα σύνορα της Ευρώπης με την Ρωσία. Και δεν είναι μόνο αυτό, βλέπει τον Ούγγρο που έχει βγάλει τα φασιστάκια στους δρόμους με καραμπίνες και σου λέει …κάνε το ίδιο. Το πώς δεν τον ενδιαφέρει αρκεί να μην γίνεται πρόβλημά του και την ώρα που γίνεται πρόβλημά του ψάχνει τον αίτιο μακριά από το σπίτι του και στη συγκεκριμένη περίπτωση το έχει βρει στην Ελλάδα.
Αγαπητοί μου, ο μέσος Ευρωπαίος, ακόμα και ο γραφειοκράτης ή ο επώνυμος των Βρυξελλών και του Βερολίνου, δεν βλέπει το προσφυγικό πρόβλημα στην βομβαρδισμένη Συρία, το βλέπει στην Ελλάδα που αφήνει όλους αυτούς τους πρόσφυγες να περνάνε τα σύνορα της. Ακόμα και στο θέμα της βομβαρδισμένης Συρίας εθελοτυφλεί μιλώντας για αμερικανικά και ρωσικά βομβαρδιστικά ξεχνώντας τα Γαλλικά ή τα Βρετανικά. Η Βρετάνια είναι ακόμα μέλος της ΕΕ, μην το ξεχνάμε αυτό. Κάθε φορά λοιπόν που αναφέρεται η λέξη πρόβλημα και προσφυγικό η Ελλάδα έρχεται αμέσως μετά. Άρα σε δυο από τα τρία βασικά προβλήματα για την Ευρώπη η Ελλάδα είναι το εμπόδιο, το πρόβλημα.
Πάμε τώρα και στον Τραμπ. Η Ευρώπη ξέρει ότι σύντομα θα έρθει η ρήξη και η ρήξη είναι αποτέλεσμα μακροχρονίου ανταγωνισμού μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ που αυτή τη στιγμή έχει φτάσει σπρώχνοντας στην ακμή του. Εδώ όσο ειρωνικό και να ακούγεται, η Ευρώπη ανάμεσα σε όλες τις άλλες υπερδυνάμεις, είναι η μόνη που πραγματικά μπορεί να τα βρει με τον Τραμπ, αρκεί να χαμηλώσει λίγο τον πήχη των …αξίων της. Αλλά στο θέμα είναι καλά προπονημένη η «δημοκρατική» ΕΕ και τα έχει καταφέρει συχνά ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν της να κάμψει ιδέες όπως δημοκρατία, ελευθέρια κλπ. Ειδικά όταν πρόκειται για την …ανάπτυξη της. Στον Τραμπ θα κολλήσει τώρα; Σάμπως και η Ευρώπη δεν είναι ρατσιστική, αντισημιτική, ξενοφοβική κλπ.; Αλλά πριν μπει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης θα πρέπει να έχει και τα απαραίτητα καλά χαρτιά, όπως ένα δυνατό ευρώ και μια ανάπτυξη που να τρομάζει. Αυτό όμως δεν γίνεται με το βαρίδιο Ελλάδα.
Γιατί νομίζετε ότι αρχίσαμε να μιλάμε πάλι για Grexit; Επειδή αυτό είναι το όνειρο του Σόιμπλε από τότε που ήταν παιδί; Αν διαβάσω άλλη μια τέτοια ανάλυση σίγουρα θα πηδηχτώ από κανένα παράθυρο. Είναι θέμα timing. Τώρα η ΕΕ και ειδικά η ευρωζώνη και πιο ειδικά η Γερμανία, έχουν συμφέρον να δουν την Ελλάδα εκτός ευρώ. Και όχι, αυτές οι προτάσεις για δήθεν Ευρώπη δύο ταχυτήτων (που μόνο καινούργιες δεν είναι) που προτείνει η Ιταλία δεν θα λειτουργήσουν με την Ελλάδα μέσα στο ευρώ.
Ξέρετε όμως πια είναι η δυστυχία; Το γεγονός ότι όταν το timing δουλεύει για τους άλλους δεν δουλεύει για την Ελλάδα. Κι όπως διασύρθηκε η Ελλάδα στα μνημόνια και στο ΔΝΤ, έτσι θα την διασύρουν και στην δραχμή. Το ελληνικό timing ήταν πριν από έξη και από ενάμιση χρόνο, τώρα τέλειωσε. Τώρα θα είναι διασυρμός και το σοκ θα είναι αντίστοιχο, ίσως χειρότερο, των πρώτων μνημονίων.
Τώρα όμως είναι που έρχεται η δεύτερη περίπτωση που ανέφερα. Κοιτάξτε, ο Τσίπρας μας δούλεψε όλους χοντρά αλλά για ηλίθιο δεν τον έχω. Για να παραμυθιάσεις τόσο κόσμο για τόσο πολύ δεν μπορεί παρα να είσαι έξυπνος και ο Τσίπρας πρέπει να είναι έξυπνος ή όλο και κάποιους πολύ έξυπνους θα έχει γύρω του. Ο Τσίπρας λοιπόν ξέρει ότι η Ελλάδα έχει απομονωθεί και οι κίνδυνοι είναι παντού γύρω μας – αν κανείς προσθέσει και τον τρελό σουλτάνο που τώρα με τον Τραμπ έχει αποθρασυνθεί. Παράλληλα έχει καταλάβει ότι το «ή μαζί μας ή ενάντιον μας» του Μπους ο Τραμπ και η συμμορία του το εννοούν. Έτσι στέλνει στην Αμερική για την ορκωμοσία και πρώτες επαφές με την κυβέρνηση Τραμπ τον …Καμμένο και τον Παππά. Τον Υπουργό Άμυνας και τον Υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης. Τον φιλορεπουμπλικάνο (προσοχή, όχι φιλοαμερικάνο), φιλορώσο, εθνικιστή, λαϊκιστή, αναντάμ παπαντάμ Τρουμπάκι Καμμένο και τον γραφειοκράτη, ιδεοληπτικά μυωπικό, εξ ίσου λαϊκιστή αναντάμ παπαντάμ Τρουμπάκι Παππά. Αυτό από μόνο του είναι πολύ περίεργο για να είναι τυχαίο.
Η επίσκεψη τους στην Αμερική γενικά …σιωπηλή σε αντίθεση με τον συνηθισμένο Καμμένο που όταν πάει κάπου μας γεμίζει ανακοινώσεις και δελτία. Γράφτηκε από τον «Εθνικό Κήρυκα» – ξέρετε τη φυλλάδα των Ελληνοαμερικανών …παπαδοπουλικών ρεπουμπλικάνων – ότι ο Καμμένος δεν συνάντησε κανέναν και όλα ήταν παραμύθι. Ο Καμμένος υποτίθεται ότι αντέδρασε με μηνύσεις, χωρίς όμως να αναφέρει αν συνάντησε κάποιον και υστέρα όλα αποσιωπηθήκαν και έμειναν στο υποτίθεται. Κι αυτό πάλι τυχαίο δεν μου φαίνεται. Τι πραγματικά έκαναν και ποιους είδαν Καμμένος και Παππάς στην Αμερική;
Όλοι σχεδόν οι αρχηγοί κρατών έχουν μιλήσει με τον Τραμπ και όλες αυτές οι συζητήσεις, ακόμα και οι πεντάλεπτες, έγιναν θέμα πρωτοσέλιδο για τις ντόπιες εφημερίδες. Κάποιες, όπως αυτή με τον Αυστραλό πρωθυπουργό ή ακόμα και τον Γάλλο πρόεδρο Ολάντ, έγιναν κεντρικό θέμα ειδήσεων. Ο Τσίπρας απλά …μίλησε με τον Τραμπ για …πέντε (;) δέκα (;) λεπτά; Και ήταν απλά εθιμοτυπική συζήτηση; Με τον Τραμπ; Δεν υπάρχουν εθιμοτυπικές συζητήσεις με τον Τραμπ.
Και μετά ακολούθησε επίσκεψη του Τσίπρα στην Ουκρανία. Στην Ουκρανία με τους ναζιστές στην εξουσία. Στην Ουκρανία των περίεργων συμφερόντων και σημείων επαφής Τραμπ και Πούτιν. Στην Ουκρανία που υπηρέτησε ο καινούργιος πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, ο Τζόφρεϊ Πάϊατ, γνωστός και για τις «γνώσεις» του στο πραξικόπημα που άλλαξε τα πάντα στην Ουκρανία, για τις επαφές του με το Ουκρανικό ναζιστικό κόμμα Svoboda και που έχει πολύ …ενδιαφέρουσες απόψεις για την ΕΕ.
Ξέρετε, δεν πιστεύω στις θεωρίες συνομωσίας αλλά δεν πιστεύω και στις συμπτώσεις και εδώ έχουμε πάρα πολλές συμπτώσεις σε πολύ μικρό διάστημα που δεν βγάζουν νόημα αν δεν συνδεθούν. Συν ότι ο Τσίπρας εδώ και ένα χρόνο είναι φανερό ότι ψάχνει την σωτηρία από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Μήπως τώρα πιστεύει ότι τη βρήκε, έστω και μέσω Καμμένου; Μήπως είμαι ο μόνος που έχει παρατηρήσει ότι ενώ ακόμα και η Μέρκελ ήταν κριτική προς τον Τραμπ, ειδικά στο θέμα με τους πρόσφυγες και το μπλόκο των μουσουλμάνων, ο αριστερός Τσίπρας κρατάει σιγή ιχθύος; Κάτω από άλλες συνθήκες θα βλέπαμε τον Τσίπρα και τα άλλα τα παιδιά, μπροστάρηδες σε πορείες στην αμερικανική πρεσβεία, τώρα τίποτα; Ουτε καν δηλώσεις; Πολλές συμπτώσεις και όλες μέσα σε δύο βδομάδες.
Κατά τα άλλα, ας ασχοληθούμε με την …αξιολόγηση! Την αξιολόγηση που θα γίνει δεν θα γίνει, που θα φταίει η Λαγκάρντ και ο Σόιμπλε και που η Μέρκελ δεν ασχολείται και …
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα…
***********************************************
Τώρα η εναλλακτική όλων αυτών θα ήταν …ο Κούλης! Μην πόθεν έσχειν το διαζύγιο δηλαδή!
***********************************************
Δεν μπορεί, κάποιοι πρέπει να τραβάτε πολύ ζόρι για να προσπαθείτε να χτυπήσετε τον Σύριζα μέσω …της γυναίκας του Κηλαηδόνη και το πώς θα τον θρηνήσει. Λίγος σεβασμός ρε ζώα στον άνθρωπο σύμβολο μιας γενιάς και στη γυναίκα που έχασε τον άνθρωπό της μετά από 45 χρόνια.
***********************************************
Αυτή τη Παρασκευή ο Θάνος Ραφτόπουλος μου κρατάει παρέα …αξιολογικά, την τύφλα μας!
***********************************************
Στη φωτογραφία: …τι είδαν τα παλληκάρια εκεί στο Αμέρικα με το στόμα ανοιχτό, οεο;
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα!
