Εν αρχή ην το Brexit. Ο Ντέιβιντ Κάμερον τερματίζει την πολιτική του καριέρα με ένα δημοψήφισμα, που δεν θα έπρεπε να γίνει. Αναλαμβάνει την κατοικία με το νούμερο 10 στην Ντάουνινγκ Στριτ η Τερέζα Μέι. Η Μέι βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση, όποια απόφαση και να πάρει, θα πρέπει να την αποφασίσει και το κοινοβούλιο. Η ίδια έχει δεσμευτεί ότι στο τέλος Μαρτίου θα καταθέσει το αίτημα για Brexit. Τα σενάρια πολλά. Μερικοί στο Ηνωμένο Βασίλειο θέλουν να μείνουν στην ενιαία αγορά, άλλοι είναι υποστηρικτές του σκληρού Brexit. Από την άλλη πλευρά του τραπεζιού, οι Ευρωπαίοι είναι έτοιμοι για σκληρό Brexit για να δείξουν τι θα ακολουθήσει εάν αποφασίσει κάποιος να ακολουθήσει τον δρόμο της Γηραιάς Αλβιόνας. Αναλυτές εκτιμούν ότι το κόστος του Brexit φτάσει μέχρι και 50 δις. γι’ αυτό έχουν αρχίσει να ακούγονται ψίθυροι για δεύτερο δημοψήφισμα από την πίσω πόρτα, αλλά η Μέι δεν το συζητεί καθόλου.
Τώρα που το ψηφίσατε να δούμε, τι θα κάνετε; Should I stay or should I go τραγουδούσαν οι Clash το 1982, οι Βρετανοί επέλεξαν το δεύτερο και τώρα πρέπει να το διαχειριστούν.
8 Νοεμβρίου ο Ντόναλτ Τραμπ εκλέγεται πρόεδρος των ΗΠΑ, επικρατώντας στην μάχη με τη Χίλαρι. Οι δημοσκοπήσεις πέφτουν έξω, η Αμερική βγαίνει διχασμένη από τις εκλογές, ο χάρτης της Αμερικής έγινε κόκκινος.
Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος με την κυβέρνηση που έχει αρχίσει να σχηματίζει προκαλεί τρόμο, αρνητικά σχόλια, γιατί πολλοί από τους πολλούς συνεργάτες του είναι ακραίοι, βαθιά θρησκόληπτοι, προκλητικοί.
Αναλυτές εκτιμούν ότι μπαίνουμε σε δύσκολες περιόδους, εκτιμούν ότι θα χρειαστεί χρόνος για να δούμε πως θα κινηθεί ο Τραμπ, εκτιμούν πως ο κόσμος μπορεί να γυρίσει ανάποδα και το καλοκαίρι μπορεί τα είδη πρώτης ανάγκης και η ασφάλεια να είναι στο πάνω ράφι.
Χρειάζεται ψυχραιμία, όχι βιαστικές κινήσεις από όλους, δεν χρειάζεται να παίζουμε χωρίς να ξέρουμε τους όρους του παιγνιδιού.
Ο Τραμπ περιμένουμε να δούμε τι θα πράξει και με το ελληνικό πρόγραμμα και εάν ζητήσει να συμμετέχει ενεργά το Ταμείο στο πρόγραμμα.
Η μεγάλη χαμένη των εκλογών ήταν η Χίλαρι Κλίντον, γιατί δεν γίνεται να χάνεις από τον Τραμπ. Ξέραμε ότι η οικογένεια Κλίντον φλέρταρε πολλές φορές με την διαφθορά, αλλά και η ίδια η Κλίντον με τα περίφημα e-mails όταν βρισκόταν στον έβδομο όροφο του State Departement.
Περιμένουμε την ορκωμοσία του στις 20 Ιανουάριου και από τις 21 θα είναι μία καινούργια εποχή.
15 Ιουλίου η Τουρκία ήταν πολύ κοντά σε μία ακόμη «δημοκρατία των τανκς», ο λαός βγαίνει έξω, διαδηλώνει με τον Ερντογάν να βγαίνει από το facetime και να καλεί τον λαό να αντισταθεί. Το πραξικόπημα δεν ευδοκίμησε, ο Ερντογάν προσγειώνεται στις 4 η ώρα τα ξημερώματα σαν νικητής και από την επόμενη ημέρα ξεκινάει ένα άγριο προγκρόμ σε όποιον είναι εναντίον του.
Όλα τα λάφυρα στον νικητή, μόνο που δεν είναι έτσι. Ο Ερντογάν διώκει καθηγητές σχολείων, πανεπιστημίων, αστυνομικούς, στρατιωτικούς. Τους τελευταίους τους περνάει βασανιστήρια κάτι που θύμιζε άλλες εποχές, κατηγορεί τον ιμάμη Γκιουλέν ότι βρίσκεται πίσω από την απόπειρα πραξικοπήματος.
Ξέροντας ότι με αυτά που κάνει μαζί και με τον έλεγχο στον τύπο, την τηλεόρασης, την δικαιοσύνης θα μείνει μόνος, αρχίζει την επιθετικότητα στο Αιγαίο, τις προκλήσεις στο Κυπριακό, τις δηλώσεις για την συνθήκη της Λωζάννης, τα σύνορα της καρδιάς του, την απειλή ότι εάν δεν απελευθερωθεί η κατάργηση των δεσμεύσεων για τους Τούρκους πολίτες, θα αφήσει να καταρριφθεί η συμφωνία για το προσφυγικό, αποκαλεί εθνικό προδότη τον Κεμάλ.
Με το δημοψήφισμα που θέλει να πραγματοποιήσει για να φέρει όλες τις εξουσίες στον πρόεδρο, με αυτόν τρόπο ο Ενρτογάν θα διολισθήσει ακόμη πιο πολύ στον αυταρχισμό και θα διαβρώσει ακόμη πιο πολύ τους θεσμούς και τις αξίες.
4 Δεκεμβρίου ο Ρέντσι χάνει το δημοψήφισμα για τις συνταγματικές αλλαγές, παραιτείται και αναλαμβάνει ο Παόλο Τζεντιλόνι ο μέχρι πρότινος υπουργός των εξωτερικών. Εκλογές στην Ιταλία μπορεί να γίνουν μέσα στο επόμενο έτος, αλλιώς κανονικά. Πια η Ιταλία είναι η μεγάλη απειλή της ευρωζώνης. Το πολιτικό αίνιγμα της Ευρώπης.
Το 2017 έχει πολλές προκλήσεις.
Εκλογές τον Μάιο στην Γαλλία με τον Φιγιόν να έχει ένα σκληρό πρόγραμμα για την μετανάστευση, μία ατζέντα φιλελεύθερη για την οικονομία. Από την άλλη η Μαρίν Λεπέν που εάν κερδίσει αυτή τις εκλογές, θα είναι μάλλον το τέλος της Ε.Ε. όπως την ξέραμε. Η Λεπέν δείχνει να έχει ακούσματα στον μέσο Γάλλο, τον Γάλλο της επαρχίας που έχει πληγεί από την πολιτική της Ε.Ε.
Ο Φιγιόν έχει το «παρατσούκλι» του Θατσερικού, στις δημοσκοπήσεις φαίνεται να προηγείται, αλλά δεν βάζει κανείς το χέρι του στην φωτιά.
Το φθινόπωρο του ίδιου έτους η μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης οδηγείται στις κάλπες με την Μέρκελ να είναι ξανά υποψήφια. Η Καγκελάριος που απολάμβανε το support του Ομπάμα, η γυναίκα με την μεγαλύτερη επιρροή στην Ένωση, έπαθε το πρώτο πλήγμα από το χτύπημα στην κεντρική platz του Βερολίνου.
Ακόμη η Μέρκελ δεν έχει πάει προς τα δεξιά, αλλά θα αναγκαστεί να πάει, εάν δει την δημοτικότητα της να πέφτει. Μέχρι στιγμής οι μετρήσεις την δείχνουν πρώτη και αυτό την κάνει να μην ανησυχεί πολύ, ίσως αλλάξει πολιτική στο προσφυγικό.
Το λαϊκό κόμμα, το κόμμα με την προβιά του λύκου το AfD, η μικρή «αδολφίνα» όπως λέγεται στην Γερμανία η Φράουκε Πέτρι, ήταν η πρώτη που δήλωσε μετά την εκλογή Τραμπ, ότι όλοι πρόσφυγες πρέπει να πάνε σε ένα νησί και το ευρώ πρέπει να διαλυθεί.
Αναμένεται στις εκλογές να βγει ενισχυμένο και το τρομοκρατικό χτύπημα έδωσε αέρα στα πανιά του κόμματος.
Την Ελλάδα το 2017 θα την βρει στον έβδομο χρόνο μνημονίου περιμένοντας κάτι το καλύτερο, που όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάτι τέτοιο και με την επιστολή του Τσακαλώτου που δημιούργησε αντιδράσεις, γιατί περιέχει κόφτη συντάξεων, εάν πέσει έξω ο προϋπολογισμός, το πλεόνασμα θα συζητείται με τους θεσμούς που θα μοιραστεί.
Πρέπει όμως να αποφασίσουμε εάν θα είμαστε ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης και θα είμαστε ευχαριστημένοι μόνο που ζούμε ή θα πάμε παρακάτω με σχέδιο και πίστη στις δυνατότητες μας.
Ένα δύσκολο έτος φεύγει, ένα εξίσου δύσκολο έτος έρχεται.
Για περισσότερα άρθρα του Δημήτρη Τζελέπη πατήστε εδώ!
