Πώς όμως ένας καθηγητής -που μπορεί πριν από χρόνια να παρακολουθούσε και να σχολίαζε στα γραφεία των καθηγητών πασίγνωστα τηλεοπτικά ριάλιτι, δηλαδή πιο trash τηλεοπτικά προϊόντα- να είναι σε θέση σήμερα να απαγορεύσει σε ένα παιδί να βλέπει το Survivor, επειδή το χαρακτηρίζει σκουπίδι; Τι μπορεί να προτείνει να δει ο μαθητής στην όση ελεύθερη ώρα του μένει από τα φροντιστήρια; Θα μιλήσει για βιβλία που είναι ένας από τους χειρότερους εφιάλτες των μαθητών; Θα του προτείνει να διαβάσει εφημερίδα την Κυριακή για να διευρύνει το λεξιλόγιό του; Όχι, τίποτα από αυτά δεν θα κάνει, γιατί είναι καταδικασμένος ο καθηγητής να διδάσκει για την αρχαία, γλώσσα, λογοτεχνία και άλλα μαθήματα και να δίνει στον μαθητή μία τυποποιημένη γνώση από βοηθητικά και από φυλλάδια.  

Κανείς δεν αμφιβάλει ότι το δικό μας σχολικό σύστημα είναι δυσλειτουργικό, υπάρχουν καθηγητές που εκτός από το σχολείο κάνουν και ιδιαίτερα έχοντας τις διπλάσιες τιμές. Έτσι τι μάθημα δίνεις στους επίδοξους πολίτες; Ένα μάθημα κλεψιάς, ανομίας, παραβατικότητας.

Συμπληρώνω ότι οι δάσκαλοι ξέχασαν να πουν ότι οι πολιτικοί που αλλάζουν τα κόμματα είναι απολύτως το ίδιο, γιατί και οι πολιτικοί είναι άνθρωποι και θέλουν κάπως να επιβιώσουν.

Η Πολιτεία του Πλάτωνα περιγράφεται ως μία πολύ σκληρή κοινωνία, δεν θέλουμε τέτοια κοινωνία. Θέλουμε μία κοινωνία με σωστούς καθηγητές, να μπορούν να πουν ελεύθερα την γνώμη τους και να ξέρουν όμως ότι πάντα έξω θα υπάρχουν φιλικά μαχαιρώματα, τσακωμοί, πόλεμοι, καβγάδες. Ο κόσμος που ζούμε δεν είναι αγγελικά πλασμένος.

Αναζητούνται λοιπόν δάσκαλοι με το θάρρος της γνώμης τους, να έχουν περάσει αξιολόγηση για να μπορέσουν με πείσουν τον μαθητή τους για κάτι καλύτερο, να μπορούν να κινήσουν τον μαθητή να δει και να κρίνει τα τηλεοπτικά προϊόντα που προβάλλονται στην τηλεόραση.

Ο ηθικός ρόλος της παιδείας δεν είναι να καταγγέλλουν κάτι οι καθηγητές, ο ρόλος τους είναι να βγάλουν σωστούς ανθρώπους στην κοινωνία.

Για περισσότερα άρθρα του Δημήτρη Τζελέπη πατήστε εδώ!