Οι ευχές στα social αφορούσαν την μακροημέρευση και μόνο μια το κέρδος και τον πλούτο. Σνομπισμός, δειλία, να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα; Εκείνο που συστηματικά καλλιεργήθηκε στη συνείδηση των πολιτών τις τελευταίες δεκαετίες, από την ιδεοληπτική αριστερά, είναι η ενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας, η ποινικοποίηση του κέρδους και η απέχθεια προς κάθε αστικό έρωτα του Tocqueville.
Φθόνος για κάθε φορέα αστικού κέρδους. Τεχνολογικό, καινοτομικό, οργανωτικό ή έντασης. Διάκεινται εχθρικά στις αγορές και στις επενδύσεις. Ο πρόσφατος άλλωστε διασυρμός της χώρας με αφορμή την Eldorado και το Eλληνικό, κρατά τους πάντες μακριά.
Τα τελευταία χρόνια, με τις πολιτικές που ασκήθηκαν, οι πολίτες φτώχυναν. Η μεσαία τάξη αποδεκατίστηκε. Η αντιπαραγωγική παρέμβαση του κράτους σε όλα τα πεδία της οικονομίας είναι γεγονός. Η υπερφορολόγηση το ίδιο. Το κράτος με ποικίλους τρόπους εχθρεύεται το επιχειρείν, αδυνατεί να εφαρμόσει τους κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού και επικρατεί κρατισμός. Οι μνημονιακές κυβερνήσεις εξέλαβαν την επιχειρηματικότητα ως ένα πολιτικό και οικονομικό λάφυρο συνδιαλλαγής με τους θεσμούς. Δέκα χρόνια τώρα, αντί να περισταλούν οι δαπάνες του κράτους που συνεχώς ξεφεύγουν, αναζητούμε έσοδα από τη συνεχή αύξηση της φορολογίας. Ιδιαίτερα μάλιστα στο τρίτο πρόγραμμα. Ακόμη και με παράλογες φορολογήσεις, όπως στις τηλεπικοινωνίες ή στην πρόσφατη επιβολή επιπλέον φόρου 0,8% σε βάρος των φαρμακοποιών, στην περίπτωση που ο ασθενής αγοράσει πρωτότυπο και όχι γενόσημο φάρμακο. Αντί δηλαδή να ασκούνται πολιτικές κινήτρων και ενθάρρυνσης του επιχειρείν, εφαρμόζονται αντικίνητρα, ισοπεδωτικές και τιμωρητικές πρακτικές, που στρέφοντα ενάντια στους πολίτες· πολιτικές δήμευσης του κόπου και της εργασίας.
Αυτή η αναζήτηση εξιλαστήριων θυμάτων και φαντασιακών εσωτερικών εχθρών οδήγησε σε ασύμμετρη ζημία στην ελληνική κοινωνία, αναδεικνύοντας τον κοινωνικό αυτοματισμό. Ωστόσο μόνο η άνθηση της μικροεπιχειρηματικότητας και των freelancer μπορεί να αποτελέσει διέξοδο στην ανεργία και τη φυγή των νέων. Παγκόσμια η ανάπτυξη κινείται με άξονα τον οικονομικό φιλελευθερισμό και εκείνο που χρειαζόμαστε είναι μια ώθηση προς τον καπιταλισμό. Ευχές κέρδους και πλούτου χρειαζόμαστε.
